مشاعره

[eshghe eskate]

هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد
سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است
کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد دهان تنگ شیرینش مگر ملک سلیمان است
که نقش خاتم لعلش جهان زیر نگین دارد لب لعل و خط مشکین چو آنش هست و اینش هست
بنازم دلبر خود را که حسنش آن و این دارد

[Ceramic]

دلبر چون ماه را ، هر چه کند می​رسد

عاشق درگاه را ، خلق حسن واجبست

طره خویش ای نگار ، خوش به کف من سپار

هر که در این چه فتاد ، داد رسن واجبست

[Mahdi Hero]

تو مثله درياي آبي که هميشه پر زماهي
تو مثله جنگله سروي که هميشه استواري
تو مثله کوههاي دنيا که بزرگ و پر غروري
تو مثله شب پر ستاره تو مثله روز پر زنوري

[Rainy eye]

یار با ما بی وفایی می کند
بی سبب از ما جدایی می کند
شمع جانم را بکشت آن بی وفا
جای دیگر روشنایی می کند

[eshghe eskate]

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگس مستش مست در نعل سمند او شکل مه نو پیدا
وز قد بلند او بالای صنوبر پست آخر به چه گویم هست از خود خبرم چون نیست
وز بهر چه گویم نیست با وی نظرم چون هست شمع دل دمسازم بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان برخاست چو او بنشست گر غالیه خوش بو شد در گیسوی او پیچید
ور وسمه کمانکش گشت در ابروی او پیوست بازآی که بازآید عمر شده حافظ
هر چند که ناید باز تیری که بشد از شست

[seied-taher]

هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد
سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است
کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد دهان تنگ شیرینش مگر ملک سلیمان است
که نقش خاتم لعلش جهان زیر نگین دارد لب لعل و خط مشکین چو آنش هست و اینش هست
بنازم دلبر خود را که حسنش آن و این دارد

لطفا در کپی و پیست دقت کنید ، .....

[Mahdi Hero]

تا چند اسير عقل هر روزه شويم
در دهر چه صد روزه چه صد ساله شويم
درده تو به كاسه مي از آن پيش كه ما
در كارگه كوزه گران كوزه شويم

[seied-taher]

مرده به مرگ پار من زنده شده ز یار من
چند خزیده در کفن زنده از آن مسیح خو
منکر حشر روز دین ژاژ مخا بیا ببین
رسته چو سبزه از زمین سروقدان باغ هو

[Rainy eye]

وفا نکردی وکردم خطا ندیدی ودیدم
شکستی ونشکستم بریدی ونبریدم
اگر زخلق ملامت وگر زکرده ندامت
کشیدم از تو کشیدم شنیدم از تو شنیدم

[Mahdi Hero]

میخوانم هر شب دعایی کز دلم بیرون رود مهرت
زیر لب اهسته می گویم خدایا بی اثر باشد