مشاعره

[seied-taher]

مجنون تو کوه را ز صحرا نشناخت
دیوانه‌ی عشق تو سر از پا نشناخت
هر کس بتو ره یافت ز خود گم گردید
آنکس که ترا شناخت خود را نشناخت

[Mahdi Hero]

تنگ شد از غم دل جای به من
یکدل و اینهمه غم؟ وای به من

[seied-taher]

ناز برگیرد کمان در وقت ترکش بستنت
فتنه پاکوبان شود هنگام ابرش جستنت
لاله آتشناک رویاند ز آب و خاک دشت
ز آب خوی رخساره از گرد سواری شستنت
پیش دست و قبضه‌ات میرم که خوش مردم کش است
در کمان ناز تیر دلبری پیوستنت
تا چه آتشها کند بر هر سر کویی بلند
شوخی طبع تو و یک جا دمی نشستنت
وحشیم من جای من میدانگه نخجیر تست
نیستم صیدی که باید کشت و باید خستنت

[Mahdi Hero]

تنگ شد از غم دل جای به من
یکدل و اینهمه غم؟ وای به من

[magmagf]

ناگه چنین بزرگ، من از خواب جسته ام
در این زمان آدم بزرگ ها
من سخت گشته ام
گویی کسی ، شبانه کودکی ام را ربوده است
از آن همه امید و خنده و احساس پاک و ناب
از لذت نشستن در حوض لحظه ها
چیزی نمانده است

[aRThaS_08]

تیر که در قلب سیاوش برفت
رستم دستان بخدای خود گفت

کای خداوند مرا خود ببخش
من که شدم پرتگه این نگونبخت

[Mahdi Hero]

تاب زلفی بده امشب که سراپا مستم
از در عشق در آ چشم به راهت هستم

[seied-taher]

مو که افسرده حالم چون ننالم
شکسته پروبالم چون ننالم

[Mahdi Hero]

مي شد از بودن تو تا لبي ترانه ساخت
كهنه ها رو تازه كرد از تو يك بهانه ساخت

[sise]

تا رخت دل اندر سر زلف تو نهادیم
بر رخ ز غم عشق تو خونابه گشادیم

در کار تو جان را به جفا نیست گرفتیم
در راه تو رخ را به وفاراست نهادیم

در آرزوی روی تو از دست برفتیم
واندر طلب وصل تو از پای فتادیم

چون فتنه‌ی دیدار تو گشتیم به ناکام
در بندگی روی تو اقرار بدادیم