خواص خوراكیها

[Marichka]

سلنيوم يك مادة معدني كمياب است كه در خاك و غذا يافت ميشود. اين ماده يك ضد اكسيدان قوي است بنابراين از واكنش هاي شيميايي مضر كه در سلولهاي بدن اتفاق مي افتد، جلوگيري مي كند. سلولهاي حمايت شده بهتر قادرند در مقابل بيماريهايي نظير بيماري قلبي، سرطان و اختلالات وابسته به سن از خود مقاومت نشان دهند.
بيشتر ما سلنيوم كافي از رژيم غذايي دريافت نمي كنيم. وقتي كه سطح سلنيوم بدن پايين باشد بيشتر در معرض خطر بيماريهاي مختلف هستيم زيرا سيستم ايمني بدن تنبل ميشود و مواد سمي در خون ساخته ميشود.
اگر شما نياز به اضافه كردن سلنيوم در رژيم غذايي خود داريد، پزشك معالج ترجيح مي دهد كه مكمل سلنيوم را به صورت تركيب با ويتامين «اي» مصرف كنيد. تحقيقات نشان داده است كه مصرف سلنيوم به همراه ويتامين «اي» سلامت عمومي بدن را تقويت مي كند و در درمان يا پيشگيري بسياري از بيماريها مؤثر است.

موارد استفاده
سلنيوم در درمان بيماري "كشان" (Keshan) مؤثر است. اين بيماري يك اختلال قلبي جدي است كه در زنان و بچه هاي چيني در محل هايي كه زمين هاي كشاورزي فاقد مواد معدني است، ديده ميشود. علاوه بر اين سلنيوم در درمان بيماريهاي شايع ديگر مؤثر و مفيد است. اين بيماريها شامل موارد زير است:
سرطان. سلنيوم خطر سرطان پستان، رودة بزرگ، كبد، پوست و ريه را كاهش مي دهد. سلنيوم از طريق كمك به ايجاد سلامتي و مبارزه از طريق سلولهاي سفيد خون، از رشد سلولهاي سرطاني جلوگيري مي كند.
بيماري قلبي. تحقيقات نشان مي دهد كه سلنيوم از طريق كاهش سطح كلسترول بد بدن (LDL)، از جمله و سكته قلبي جلوگيري مي كند. سلنيوم همچنين شريان ها را از رسوب خطرناك چربي كه مسئله مهمي بعد از يك حملة قلبي است، حفظ مي كند.
سيستم ايمني ضعيف شده. سلنيوم در ساختن سلولهاي سفيد به بدن كمك مي كند و از اين طريق سيستم ايمني را بر عليه بيماري و عفونت فعال و بيدار نگه مي دارد.
سلنيوم در موارد زير مفيد و مؤثر است:
به عملكرد طبيعي كبد، تيروييد و پانكراس كمك مي كند.
از پيري زودرس، تشكيل آب مرواريد و در حد امكان از سندرم مرگ ناگهاني شيرخوار جلوگيري مي كند.
لوپوس، روماتيسم مفصلي و سيروز الكلي كبد را درمان مي كند.
درمان بيشتر اختلالات پوستي نظير: فقدان خاصيت ارتجاعي پوست، آكنه، اگزما و پسوريازيس.

منابع غذايي
بيشتر سلنيوم مورد نياز شما از رژيم غذايي تأمين ميشود. مخمر آبجو و سبوس گندم. كبد، كره، ماهي و ماهي صدف، سير، غلات، تخم آفتابگردان و آجيل منابع خوبي از سلنيوم هستند. همچنين سلنيوم در يونجه، ريشة باباآدم، دانة رازيانه، جينسنگ، برگ تمشك و بومادران يافت ميشود.
وقتي غذاها به صورت فرآورده غذايي درآيند سلنيوم آنها از بين مي رود. شما بايد سعي كنيد انواع مختلفي از غذاها را به صورت اوليه طبيعي و نه فرآورده هاي بخوريد. اين بدان معني است كه از غذاهاي كنسرو شده، فريز شده و آماده پرهيز كنيد.

اشكال ديگر
پزشك به شما توصيه مي كند كه آيا نياز به اضافه كردن سلنيوم به رژيم غذايي داريد يا خير. شما مي توانيد سلنيوم را به صورت مكمل هاي مواد معدني- ويتامين ها استفاده كنيد كه يك فرمول مغذي ضد اكسيدان است و يا اينكه مكمل ها را به طور جداگانه مصرف كنيد. سلنيوم همچنين در مخمرهاي غذايي نيز در دسترس است.

نحوة مصرف
براي تأثير مفيد و واقعي، بهتر است روزانه 50 تا 200 ميكروگرم سلنيوم مصرف كنيد. مردان روزانه به حداقل 70 ميكروگرم سلنيوم و زنان 55 ميكروگرم سلنيومنياز دارند. خانم هاي حامله و مادران شيرده 65 تا 75 ميكروگرم روزانه سلنيوم نياز دارند. تحقيقات نشان مي دهد كه بييشتر براي مقابله با بيماريها و افزايش سلامتي به بيش از 100 ميكروگرم مكمل سلنيوم در روز نياز داريم.
مانند مصرف هر دارو يا مكملي قبل از مصرف مكمل هاي سلنيوم در بچه ها با پزشك مشورت كنيد.
براي اثر بهتر سلنيوم را با ويتامين «اي» مصرف كنيد. از پزشك بخواهيد كه مقدار مناسب را براي شما تجويز كند (1 ميلي گرم سلنيوم روزانه همراه با 200 واحد از ويتامين «اي» مصرف شود).
به همراه سلنيوم، از ويتامين «سي» استفاده نكنيد زيرا باعث كاهش اثر سلنيوم و سميت بيشتر ميشود.
موارد احتياط
سلنيوم معمولاً باعث مسموميت نمي شود. با اينحال مصرف مقدار زياد آن (بيش از 1000 ميكروگرم از آن در يك روز) به مدت زياد باعث خستگي، ورم مفاصل، ريزش مو، ‌افتادن ناخن، تنفس مشكل، بوي بدن، اختلالات گوارشي يا تحريك پذيري مي شود. تحقيقات همچنين نشان مي دهد كه مصرف زياد سلنيوم در بچه ها با اختلالات رفتاري همراه است.

تداخل هاي احتمالي
وتيامين «اي» به عنوان يك ضد اكسيدان اثر سلنيوم را افزايش مي دهد. وقتي اين دو ماده با هم مصرف مي شوند سلولهابه بهترين وجه پشتيباني مي شوند.
وقتي ويتامين «سي» به همراه سلنيوم مصرف
مي شود بدن زمان بيشتري براي جذب و استفاده از سلنيوم نياز دارد. براي جلوگيري از اين پيشامد، ويتامين ها و مكمل هاي معدني را در 2 زمان متفاوت از روز مصرف كنيد. به خاطر داشته باشيد كه مكمل ها زماني كه همرا با غذا مصرف شوند بهترين جذب را دارند. در صورتي كه شيمي درماني ميشويد به مقدار بيشتري سلنيوم نياز داريد.

[Marichka]

گاما- لينولنيك اسيد (gla) يك اسيد چرب ضروري است كه به طور عمده از روغن هاي گياهي به دست مي آيد. اسيد لينولئيك كه در روغن هاي خوراكي و غذاي به عمل آمده يافت مي شود در بدن به Gla تبديل مي شود. مكمل هاي Gla، كه از لينولئيك اسيد نيز به دست مي آيند به صورت روغن گل مغربي، روغن تخم "بلاك كورانت"، روغن گل گاوزبان در دسترس است. براي مثال روغن گل مغربي 72 درصد اسيد لينولئيك دارد. رژيم توصيه شده آمريكاي جنوبي داراي اسيد لينولئيك به ميزان 10 برابر مورد نياز است.
افراد مبتلا به ديابت، كمتر قادر هستند كه لينولئيك اسيد را به Gla تبديل كنند، ديگر بيماريهايي كه توانايي كمي براي تبديل اسيد لينولئيك به Gla دارند شامل: افزايش سن الكليسم، درماتيت آتوپيك، سندرم پيش از قاعدگي، روماتيسم مفصلي، سرطان و بيماريهاي قلبي-عروقي است. افزايش سن نيز باعث كاهش تبديل اسيد لينولئيك به Gla ميشود. اگر شما فرد مسني هستيد يا مبتلا به يكي از بيماريهاي ذكر شده در بالا هستيد با پزشك خود در مورد استفاده از مكمل هاي حاوي Gla مشورت كنيد.
اگر شما روماتيسم مفصلي داريد از مكمل هاي Gla سود مي بريد. اين مكمل ها مي تواند شما را از مصرف داروهاي ضد التهابي غير استروييدي كه باعث مشكلات معده و روده ميشود بي نياز كنيد. به هر حال تحقيقات بيشتري براي ميزان مصرف اين مكمل ها به صورت طولاني مدت نياز است.
سرطان بيماري ديگري است كه مصرف Gla در درمان آن مفيد است. مطالعات در افرادي كه مبتلا به سرطان ردة بزرگ، پستان و ملانوما هستند نشان داده است كه Gla از رشد سلولهاي سرطاني و پيشرفت آنها جلوگيري مي كند.
تحقيقات نشان داده است كه در بيماران همودياليزي با علايم پوستي اورميك مصرف مكمل هاي روغن گل مغربي باعث بهبود بيماري پوستي آنها شده است. مطالعات همچنين نشان
مي دهد كه مصرف Gla در افزايش تودة استخواني و جذب كلسيم در افراد مبتلا به پوكي استخوان، مفيد و مؤثر است.
موارد استفاده
روماتيسم مفصلي. Gla باعث كاهش التهاب ميشود.
ديابت. مكمل هاي Gla به عملكرد بهتر عصب كمك مي كند، از آسيب آن كه در طي ديابت ايجاد ميشود، جلوگيري مي كند.
سرطان. Gla از رشد و گسترش سرطان مخصوصاً سرطان پستان و ملانوما جلوگيري مي كند.
بيماري قلبي. Gla با مهار كردن تشكيل پلاك، گشاد كردن عروق خوني و كاهش فشار خون باعث بهبود بيماري قلبي ميشود.
چشمها. Gla در درمان سندرم شوگرن و احتمالاً بيماريهاي ديگري كه خشكي چشم دارند، مؤثر و مفيد است.
مكمل هاي Gla به بهبود علايم بسياري از بيماريها كه با افزايش سن ايجاد ميشود، كمك مي كند. اين ماده همچنين، علايم الكليسم، درماتيت اتوپيك و پوكي استخوان را كاهش مي دهد.
اسيدهاي چرب ضروري نظير آنهايي كه در دانة كتان، گل مغربي و روغن گل گاوزبان يافت ميشود، التهاب را كاهش مي دهند و توليد هورمون را تقويت مي كنند. ميزان مصرف 1000 تا 1500 ميلي گرم يك تا سه بار در روز است.

منابع غذايي
Gla درروغن دانه هاي گل مغربي، "بلاك كورانت"، گل گاوزبان و روغن هاي قارچي يافت مي شود. Gla همچنين در شير انسان و به مقدار كم در انواع مختلفي از غذاهاي رايج مخصوصاً گوشت ماهيچه يافت ميشود.
اشكال ديگر
مكمل هاي Gla به شكل روغن گل مغربي، روغن دانة‌ بلاك كورانت، گل گاوزبان و كپسول روغني گل گاوزبان در دسترس است.
بعضي از روشهاي ساختگي باعث از بين رفتن ارزش غذايي محصولات Gla ميشوند. بعضي از روش ها نامهاي خاصي را براي خود انتخاب كرده اند، به طور كلي اين متدها به نام «روشهاي بسته بندي اتمسفريك تغيير شكل يافته» خوانده ميشود.

نحوة مصرف
هيچ حد مجاز توصيه شده اي براي مصرف Gla گزارش نشده است. ميزان توصيه شده براي درمان روماتيسم مفصلي 1/4 گرم در روز است. چون بهاي روغن ها زياد و ميزان كم آنها مفيد و مؤثر است ميزان مصرف روغن گل مغربي، "بلاك كورانت" يا گل گاوزبان 1500 ميلي گرم يك تا 2 بار در روز است.
مطالعات نشان داده است كه مصرف بيش از 2/8 گرم از Gla در روز باعث تحمل نسبت به اين ماده ميشود. يك شخص سالم از رژيم غذايي معمولي اش چربي هاي اشباع شده كمتر و چربي هاي غير اشباع بيشتري دريافت مي كند. از محصولاتي كه حاوي چربي هيدروژنه هستند اجتناب كنيد. با پزشك در مورد مصرف مكمل هاي Gla مشورت كنيد.

موارد احتياط
Gla از منابع رژيم غذايي غيرسمي است. با پزشك خود در مورد مصرف مكمل هاي Gla و نوع و مقدار آن مشورت كنيد. به خاطر داشته باشيد كه مكمل هاي Gla چربي هستند و حاوي كالري زيادي هستند.
تداخل هاي احتمالي
شناخته نشده است.

[Marichka]

ليپاز جزو يكي از سه گروه آنزيم هايي است كه توسط لوزالمعده ساخته ميشود. لوزالمعده غدة برگي شكل است كه طولي برابر 5 اينچ دارد. در كنار ليپاز، لوزالمعده هورمون هاي انسولين و گلوكاگون (كه بدن براي تنظيم قند خون به آنها نياز دارد)، نيز ترشح مي كند. 2 آنزيم ديگر شامل آميلاز (مسئول شكستن نشاسته و تبديل آن به قندهاي ساده) و پروتئاز (مسئول شكستن پروتئين ها و تبديل آن به اسيدهاي آمينه) است. ليپاز به كمك آب، چربي هايي را كه به صورت تري گليسريد هستند به گليسرول و اسيد چرب تبديل مي كند كه براي بدن بهتر قابل جذب هستند.

موارد استفاده
ليپاز در درمان مشكلات گوارشي و بيماريهايي كه باعث مشكل در هضم غذا مي شود، موثر و مفيد است. اي بيماريها مي تواند ناشي از كمبود تغذيه اي باشد. مكمل هاي ليپاز مي تواند در جذب آسانتر غذا به شما كمك كند و تغذيه بدن را در سطح سالم و طبيعي نگه دارد.
بعضي از آنزيم هاي لوزالمعده در درمان بيماريهاي خودايمني (نظير روماتيسم مفصلي)، بيماري هاي التهابي و آلرژي غذايي، ارزشمندند. آنزيمهاي پانكراس در درمان بيماري سلياك (يك بيماري كه لوله گوارشي را تحت تأثير قرار مي دهد و كمبود تغذيه اي ايجاد مي كند)، از طريق افزايش اثر يك رژيم عاري از گلوتن، مؤثر است.
منابع غذايي
ليپاز به وسيله لوزالمعده ساخته ميشود. اين ماده از منابع غذايي تأمين نمي شود. بلكه مكملهاي آن را مي توان از طريق آنزيم هاي حيوانات تهيه كرد.

اشكال ديگر
ليپازي كه توسط لوزالمعده ساخته ميشود ليپاز لوزالمعده اي ناميده ميشود. همچنين ليپاز معده اي (كه به وسيله معده تهيه ميشود) و ليپاز كبدي (كه به وسيله كبد تهيه ميشود) نيز وجود دارد.

نحوة مصرف
آنزيم هاي لوزالمعده به شكل قرص و كپسول در دسترس هستند. براي تعيين ميزان مورد نياز دستور العمل آن را بخوانيد و يا با پزشكتان مشورت كنيد.

موارد احتياط
بيشتر افراد، ميزان فراواني ليپاز توليد مي كنند. در صورتي كه لوزالمعده كمتر از 10 تا 15 درصد سطح طبيعي آنزيم ترشح كند شما دچار كمبود ليپاز ميشويد.

مكمل هاي ليپاز و ديگر آنزيم هاي لوزالمعده عوارض جانبي ندارند.
تداخل هاي احتمالي
پانكراتيت (التهاب لوزالمعده) كه باعث كمبود ليپاز ميشود مي تواند جدي و خطرناك باشد كه حتي براي تمام عمر نياز به درمان داشته باشد. درمان سرخود با مكمل هاي ليپاز بدون مشورت با پزشك تصويه نمي شود. قرص يا كپسول آنزيم ليپاز مي تواند مفيد باشد، اما شما بايد در عين حال از مصرف الكل پرهيز كنيد (الكل يكي از علل ايجاد پانكراتيت است).
براي اينكه پانكراس به هضم چربي ها كمك كند، يك رژيم كم چربي توصيه ميشود.

[Marichka]

گلوتامين يك اسيد آمينه است كه جزيي از ساختمان پروتئين به حساب مي آيد. گلوتامين در منابع گياهي و حيواني يافت ميشود. اين اسيد آمينه در تعادل pH بدن نقش دارد. همچنين براي ساختن و ترميم سلولها مورد نياز است. همانطور كه بافت عضلاني حاوي بيشترين مقدار اسيد آمينه هاي آزاد است، گلوتامين نقش مهمي در همة قسمتهاي بدن دارد. اين ماده به بهبودي و ترميم كمك مي كند، از تمايل شديد جلوگيري مي كند، و وقف هوشي و ذهني را افزايش مي دهد.
موارد استفاده
گلوتامين در بهبود مشكلات زير كمك كننده است.
تمايل شديد به غذا
الكليسم
مشكلات مربوط به فعاليت مغزي و عملكردهاي ذهني
مشكلات گوارشي شامل زخم، بيماري كرون، سندرم رودة تحريك پذير و ....
زخم ها، كه ناشي از جراحي است و زخم هاي پا (بهبودي زخم ها را تسريع
مي كند)
بيماري هاي خودايميون
بيماريهاي بافت همبند
ورم مفاصل
فيبروز
كاهش تودة عضلاني ناشي از بيماريهايي نظير ايدز و سرطان
آسيب ناشي از اشعه درماني
ناتواني هاي رشدي
اسكيزوفرني
صرع
خستگي
استرس
منابع غذايي
غذاهايي كه شامل ميزان چشمگيري گلوتامين هستند شامل غذاهاي پروتئيني حيواني و گياهي نظير گوشت، شير، پروتئين سويا، اسفناج خام، جعفري خام و كاهو. پختن مخصوصاً در سبزيجات، گلوتامين را از بين مي برد.
اشكال ديگر
گلوتامين به شكل كمپلكس هاي مولتي ويتامين مكمل هاي پروتئيني و مكمل هاي منفرد وجود دارد. شما مي توانيد آن را از بيشتر داروخانه ها خريداري كنيد. همچنين مي توانيد از فرم پودر، قرص، كپسول يا مايع آن نيز استفاده كنيد.
فرمهاي آمادة استاندارد آن به صورت قرص يا كپسول 500 ميلي گرمي قابل دسترس است.
نحوة مصرف
بهتر است كه گلوتامين را در بيماريهايي نظير زخم پپتيك، ورم مفاصل، بيماري كرون و ناتواني جنسي استفاده كرد. شما بايد در بيماريهايي كه براي درمان آنها از گلوتامين استفاده مي كنيد قبل از مصرف آن با پزشك مشورت كنيد.
پزشك مي تواند شما را در مقدار مورد نياز گلوتامين و اينكه چه مواد مغذي ديگري را در كنار گلوتامين مي توانيد استفاده كنيد ، راهنمايي كند. ميزان حد مجاز توصيه شده (RDA) هنوز براي گلوتامين وجود ندارد.
با پزشك در مورد ميزان مورد نياز مشورت كيند. معمولاً پزشك روزانه 500 تا 1500 ميلي گرم گلوتامين با درنظر گرفتن نوع بيماري شما، داروهاي ديگري كه در كنار گلوتامين استفاده
مي كنيد و عوامل خاص دخيل ديگر، تجويز
مي كند. قبل از دادن مكمل هاي گلوتامين به بچه ها، با پزشك مشورت كنيد.

موارد احتياط
افرادي كه مبتلا به سندرم "راي"، بيماري كليوي، سيروز كبدي يا ديگر بيماريهايي هستند كه آمونياك خونشان بالاست، نبايد از گلوتامين استفاده كنند.
تداخل هاي احتمالي
گلوتامين در صورتي كه با معدة خالي قبل از صبحانه يا بين غذاها مصرف شود بهترين اثر را دارد.
در صورتي كه گلوتامين به همراه ويتامين "آ"، "سي" و "اي" و "روي"، بسته به بيماري شما، مصرف شود مؤثرتر است.
گلوتامين را همراه با شير يا ديگر غذاهاي پروتئيني مثل گوشت، ماهي و لوبيا مصرف نكيند.
استرس شديد يا بيماري طولاني مي تواند باعث كمبود شود.
براي اطلاعات بيشتر در مورد گلوتامين با پزشك مشورت كنيد.

[Marichka]

ملاتونين هورمون مهمي است كه توسط غده پينه آل در مغز ترشح مي شود. از زمان شناسايي اين هورمون در سال 1958 تا به حال مطالعات نشان داده است كه ملاتونين هورمونهاي ديگري را در بدن تنظيم مي كند. اين هورمون ها آهنگ و الگوي 24 ساعته عملكرد و پاسخ هاي بدن را تنظيم مي كنند. آزاد شدن ملاتونين در اثر تاريكي تحريك و در اثر نور سركوب مي شود بنابراين به تنظيم خواب و بيداري ما كمك
مي كند. سطح بالاي ملاتونين همچنين مسئول پديده پيري در بدن است. بچه ها داراي بالاترين سطح ملاتونين شبانه هستند، همانطور كه سن افزايش مي يابد ميزان اين هورمون كمتر و كمتر مي شود بدين معني كه افراد زودتر به خواب مي روند و زودتر بيدار مي شوند و ممكن است از اين الگوي بهم ريخته رنج ببرند.
بيخوابي، ملاتونين باعث اصلاح الگوي خواب در كساني ميشود كه از بيخوابي ناشي از سطح پايين ملاتونين رنج مي برند (افراد مسن، و بچه هايي كه اختلال در الگوي خواب آنها در نتيجة "اوتيسم"، صرع، سندرم داون يا فلج مغزي است).
سرطان. ملاتونين در پيشگيري و درمان بعضي از سرطان ها مخصوصاً آنهايي كه وابسته به هورمون هستند (براي مثال سرطان پستان، سرطان پروستات) و سرطان سلول غيركوجك ريه مؤثر و مفيد است. اين ماده همچنين تأثير مثبت داروهاي ضد سرطان (مانند اينترفرون و اينترلوكين -2) را افزايش و عوارض جانبي آنها را كمتر مي كند.
افسردگي. ملاتونين در درمان افسردگي مرتبط با سطح پايين ملاتونين، مفيد است. (براي مثال اختلال متأثر....)
مطالعات مقدماتي نشان مي دهد كه در درمان مولتيپل اسكلروزيز، بيماري كرونري قلب، صرع، و پوكي استخوان بعد از يائسگي و پيشگيري از سندرم مرگ ناگهاني شيرخوار مؤثر است.
منابع غذايي
وجود ندارد.
اشكال ديگر
ملاتونين به صورت قرص، كپسول و قرص هاي زيرزباني در دسترس است.
نحوة مصرف
يك طيف معمولي براي ميزان مصرف مكمل هاي ملاتونين وجود ندارد. افراد مختلف به ميزان هاي متفاوتي از ملاتونين حساس هستند. به خاطر همين تفاوت در ميزان حساسيت به اين ماده، مصرف مقدار كم آن به اندازة ميزان استاندارد آن مؤثر است. در حالي كه مصرف حد استاندارد يا بيشتر از آن باعث اضطراب و تحريك پذيري ميشود.
براي درمان بيخوابي مصرف 3 ميلي گرم از آن يك ساعت قبل از خواب معمولاً مفيد است، اگرچه ميزان 0/1 تا 0/3 ميل گرم آن باعث ايجاد خواب در بعضي افراد ميشود. اگر مصرف 3 ميلي گرم در شب به مدت 3 روز مؤثر نباشد 6 ميلي گرم 1 ساعت قبل ازخواب مصرف شود. ميزان مفيد هورمون وقتي است كه فرد خواب آرامي داشته باشد و در طول روز خسته و تحريك پذير نباشد. براي درمان جت لگ 5 ميلي گرم ملاتونين يكساعت قبل از خواب شروع شود تا به ميزان مورد نظر برسد و به مدت 5 روز ادامه يابد. ميزان مصرف اين هورمون براي درمان سرطان خيل بيشتر 010 تا 50 ميلي گرم در روز) است. از ملاتونين به مدت طولاني بدون نظر پزشك استفاده نكنيد.

موارد احتياط
عوارض جانبي جدي در مصرف ملاتونين شناخته نشده است. بي خوابي و كمتر در معرض تاريكي بودن توليد ملاتونين طبيعي را در بدن سركوب مي كند. ..
مصرف زياد يا ناصحيح ملاتونين آهنگ و ريتم فيزيولوژيك بدن را بهم مي زند. ملاتونين همچنين در صورتي كه در طول روز استفاده شود باعث خواب آلودگي ميشود. اگر بعد از مصرف ملاتونين در شب، دچار خواب آلودگي در صبح شديد ميزان مصرف را كمتر كنيد.
اگر دچار بيماري خودايمني نظير لوپوس، روماتيسم مفصلي يا يك سرطان سيستم ايمني نظير لمفوم يا لوكمي هستيد، مصرف ملاتونين براي شما خوب نيست. اگر ملاتونين را براي درمان افسردگي استفاده مي كنيد تحت نظر پزشك باشيد. در بعضي از موارد، ملاتونين علايم افسردگي را بدتر مي كند.
اگر شما براي كاهش التهاب يا سركوب سيستم ايمني از كورتيكواستروييدها استفاده مي كنيد (براي مثال يك پيوند داشته باشيد) از ملاتونين با احتياط استفاده كنيد و هميشه زير نظر پزشك باشيد. ملاتونين مي تواند مانع از باروري شود. اگر حامله هستيد يا شير مي دهيد از ملاتونين استفاده نكنيد.

تداخلهاي احتمالي
ويتامين ب-12 سطح توليد ملاتونين را تغيير مي دهد. اگر سطح ملاتونين خون شما پايين ميزان ويتامين ب-12 نيز پايين است. مصرف ويتامين ب-12 (1/5 ميلي گرم متيل كوبالامين در روز) مي تواند باعث بهبود اختلالات خواب شود، زيرا اين ويتامين تولد ملاتونين را افزايش مي دهد.
داروهاي ضد التهابي غير استروييدي (NSAIDs)، مانند آسپيرين و ايبوپروفن سطح توليد ملاتونين در بدن را كاهش مي دهد. بنابراين بهتر است قبل از خواب از اين داروها استفاده نكنيد. بتابلاكرها نيز مانع بالا رفتن ملاتونين در شب مي شوند.
پروتئين، ويتامين ب-6، نياسين آميد و استيل كارنيتين همگي به توليد ملاتونين كمك مي كنند.
بعضي از داروهاي ضد افسردگي سطح ملاتونين مغز را افزايش مي دهند. بنزوديازپينها، مانند واليوم و Xanax، مانع از توليد ملاتونين مي شوند.
الكل و كافئين و ديورتيك و بلوك كننده هاي كانال كلسيم مانع از توليد ملاتونين مي شوند.

[Marichka]

كلسيم يك ماده معدني مهم جهت تقويت استخوانها و دندانهاست. علاوه بر اين به عملكرد دست قلب، اعصاب، عضلات و ساير سيستمهاي بدن كمك مي كند. شير و لبنيات، نظير پنير و ماسيت از غني ترين غذاهاي حاوي كلسيم است. علاوه بر اين كلسيم در پسته و فندق و بادام، سبزي هاي داراي برگ سبز و آب پرتقال تقويت شده با كلسيم وجود دارد. ويتامين هاي آ،سي، دي و اي به جذب و استفاده كلسيم غذاها كمك مي كند. استرس و ورزش نكردن تعادل كلسيم را بهم مي زند. بيشتر مردم آمريكا به خصوص زنان كلسيم كافي رژيم غذايي ندارند.
موارد استفاده
مصرف كلسيم كافي در موارد زير مفيد است:
تقويت استخوانها و دندانها
پيشگيري از پوكي و شكستگي استخوان
كاهش فشارخون
كاهش كلسترول خن
تنظيم قلب
كاهش تحريك پذيري، بيخوابي، افسردگي و سردرد در هنگام يائسگي
جلوگيري از بيماري لثه
پيشگيري از سرطان روده و راست روده
پيشگيري از سنگ كليه
منابع غذايي
غني ترين منابع كلسيم عبارت است از انواع پنير، آرد سويا- گندم، و رنين
ساير منابع غني كلسيم شامل بادام، گل كلم، كلم پيچ، خاويار، قاصدك، شلغم، كلم، خردل، كاله، فندق، بستني، شير، ميگو، ساردين، آرد لوبياي روغني (ژاپني) و ماست است.
همچنين كلسيم را مي توان از بسياري از گياهان، ترشي ها، جلبك هاي آبي (نظير ريحان، جعفري فرنگي، دارچين، شود، رازيانه، شنبليله، جينسنگ يا عشقه، فلفل استراليايي، كلپ، آويشن، پونه كوهي، جعفري، دانه خشخاش، مريم گلي و مرزه تهيه كرد.
ساير اشكال
كلسيم به اشكال مختلف وجود دارد. در بعضي انواع، همراه با سرب است. بنابراين در انتخاب فرآورده دقت كنيد. سرب يك فلز سمي است كه به مغز و كليه ها آسيب مي رساند و توليد گلبول قرمز را كم مي كند. كودكان بيشتر در معرض مسموميت با سرب هستند. موارد زير برخي انواع فرآورده هاي كلسيم است:
سيترات كلسيم: ساده ترين شكل مصرفي كلسيم است و به راحتي هضم ميشود. ميزان سرب آن بي خطر است. اين فرآورده به خصوص در افراد مسن، مصرف كنندگان داروي ضد زخم و ضد فشار خون توصيه مي شود.
كربنات كلسيم: اين فرآورده ارزان تر است و در صورت تصفيه شدن، ميزان سرب بي خطر دارد. "روليد" و "تام" حاوي كربنات كلسيم است. ساير ضد اسيدها حاوي آلومينيوم است و مي تواند تعادل كلسيم را بهم بزند.
گلوكونات كلسيم: اين نوع كلسيم، بي خطر است.
لاكتات كلسيم: يك نوع ديگر كلسيم بي خطر است.
كلريد كلسيم: توصيه نمي شود چون لوله گوارش را تحريك مي كند.
در موارد مصرف فرآورده هاي حاوي ميزان مضر سرب بايد احتياط كنيد. اين موارد شامل كربنات كلسيم تصفيه نشده مشتق از ميگو يا مغز استخوان و ... است.
نحوة مصرف
بايد ميزان كمي در طول روز مصرف كنيد و به منظور جلوگيري از يبوست 8-6 فنجان آب در طول روز بنوشيد:
بزرگسالان سنين 50-19 نياز به 1000 ميلي گرم كلسيم در روز دارند. بعد از سن 50 بزرگسالان نياز به 1200 ملي گرم در روز دارند.
نوجوانان سنين 18-9 نياز به 1300 ميلي گرم كلسيم در روز دارند.
كودكان 8-6 ساله نياز به 800 ميلي گرم و كودكان 5-1 ساله نياز به 500 ميلي گرم كلسيم در روز دارند.
موارد احتياط
مقادير بسيار زياد كلسيم (5 گرم در روز يا 2 گرم يا بيشتر در روز به مدت طولاني) بدون مشورت پزشك معالج ممنوع است. ميزان زياد مي تواند منجر به سنگ كليه و ساير مشكلات جدي شود.
از فرآورده هاي كلسيمي حاوي ميزان زياد سرب پرهيز كنيد. با پزشك معالج در خصوص نياز به كلسيم در صورت ابتلا به بيماريهاي تيروييد يا كليه يا كمبودهاي هورموني يا ويتاميني صحبت كنيد.
تداخل هاي احتمالي
بعضي غذاها، نوشابه ها وداروها موجب از دست رفتن كلسيم مي شوند. اين مواد شامل سديم (نمك، فسفر، (برخي نوشابه ها)، ضد اسيدهاي حاوي آلومينيوم، قند، چربي اشباع شده، كافئين، الكل، پروتئين بالا در مكمل ها يا رژيم هاي غذايي خاص (با اين حال، برخي پروتئين ها جهت حفظ ذخاير كلسيم خوب است) و فيبر است.
برخي غذاها، نوشابه ها و داروها باعث مي شوند بدن نتواند از كلسيم، نيازهاي ضروري خود را تأمين كند. اين موارد شامل الكل، آسپيرين، باربيتورات ها،‌فيبر، نئومايسين، خواب آوردهاي قوي، اسيد اكساليك (موجود در شكلات، ريواس، اسفناج، سيب زميني شيرين، لوبياي خشك)، اسيد فيتيك (غلات) و يورونيك اسيد (نوعي فيبر موجود در ميوه ها و سبزي ها.
مصرف كلسيم خيلي زياد مي تواند از كاربرد ساير مواد معدني مهم نظير آهن، روي،‌ منيزيوم، يد، منگنز و مس در بدن جلوگيري كند.

[Marichka]

منگنز فلزي است كه به طور گسترده اي در بافت هاي بدن گياهان و حيوانات وجود دارد. اين فلز يك مادة معدني كمياب ناميده ميشود زيرا به مقدار بسيار كم در بدن انسان يافت ميشود. بدن ما تقريباً حدود 20 ميلي گرم منگنز، به طور عمده در استخوان ها، ذخيره دارد. منگنز در تشكيل بافت همبند چربي و كلسترول، استخوان،‌عوامل انعقاد خون و پروتئين نقش دارد. اين ماده همچنين براي عملكرد طبيعي مغز ضروري است. منگنز جزئي از تركيب منگنز سوپر اكسيد ديسموآت (MnSaD) است. اين تركيب يك ضد اكسيدان است كه بدن را از مواد سمي حفظ مي كند. به دست آوردن مقدار كافي منگنز از رژيم غذايي، كار ساده اي است.

موارد استفاده
بيماريهاي زير به وسيله مصرف منگنز بهبود مي يابد.
ديابت. افراد مبتلا به ديابت در مقايسه با اشخاص سالم به طور قابل ملاحظه اي منگنز كمتري دارند. منگنز سطح قند خون را در افراد ديابتي كاهش مي دهد.
روماتيسم مفصلي. افراد مبتلا به روماتيسم مفصلي (التهاب مفاصل) سطح پاييني از MnSaD دارند (اين ماده از آسيب مفاصل در حين التهاب جلوگيري مي كند) مكمل هاي منگنز فعاليت MnSaD را افزايش مي دهند.
صرع. يك مطالعه مهم در اوايل سال 1960 نشان داده است موش هايي كه دچار كمبود منگنز بوده اند بيشتر مستعد ابتلا به تشنج هستند و نوار مغزي آنها (EEG) حاوي فعاليتهاي تشنجي است.
اسكيزوفرني. افراد اسكيزوفرن به مكمل هاي منگنز به خوبي پاسخ مي دهند.
پوكي استخوان. از دست رفتن تودة استخواني بعد از يائسگي به سرعت شروع مي شود و مي تواند منجر به پوكي استخوان (نازك و شكننده شدن) گردد. منگنز و ديگر عناصر كمياب استحكام استخوان را در زنان بعد از يائسگي افزايش مي دهند.
بيمايهاي ديگر. منگنز همچنين در دمان تصلب شرايين (سخت شدن ديوارة عروق)، كلسترول بالاي خون، سرگيجه و كاهش شنوايي مؤثر و مفيد است.

منابع غذايي
آجيل (مخصوصاً گرد و بادام)
سبوس گندم و همة غلات
حبوبات تغيير نيافته
برگ سبزيجات
كبد
كليه
بادام زميني، لوبيا (از خانوادة نيامداران)
ميوه هاي خشك
غلات به عمل ا,ده (تغيير يافته)، گوشت و محصولات خشك داراي ميزان خيلي كمي از منگنز هستند. غذاهاي تغيير شكل نيافته نظير نان غلات و حبوبات داراي ميزان زيادي منگنز هستند.
اشكال ديگر
منگنز به اشكال مختلفي در دسترس است: نمك (سولفات و گلوكونات) كلوئيد، آسپارات، پيكولينات، فومارات، سوكسينات و آمينواسيد كلات). اين ماده به صورت قرص يا كپسول معمولاً به همراه ساير ويتامين ها و موادمعدني قابل دسترسي است.

نحوة مصرف
در مورد منگنز مقدار مجاز توصيه شده در رژيم غذايي (RDA) وجود ندارد. رژيم توصيه شده براساس جذب از طريق رژيم تيپيك است و مقداري است كه از بروز نشانه هاي كمبود منگنز جلوگيري كند.
متوسط جذب منگنز 2 تا 9 ميلي گرم در روز است. در بعضي موارد افراد به ميزان بيشتري (10 ميلي گرم در روز) منگنز نياز دارند.
ميزان كافي و مطمئن مصرف روزانة منگنز 2 تا 5 ميلي گرم براي بزرگسالان. 1 تا 3 ميلي گرم براي بچه ها و نوجوانان و 0/3 تا 1 ميلي گرم براي شيرخواران است.

موارداحتياط
جذب بيش از حد منگنز مي تواند منجر به توليد اثرات سمي شود. شما نبايد به طور مرتب، بيش از حد مطمئن و كافي (كه در بالا توضيح داده شد) مصرف منگنز داشته باشيد.
تداخل هاي احتمالي
كلسيم، مس، آهن، منيزيوم و روي بر سر جذب در رودة كوچك با منگنز رقابت مي كنند. جذب بيش از حد هر كدام از اينها مي تواند باعث كاهش جذب بقيه شود. مصرف بيش از حد منگنز مي تواند باعث كم خوني فقر آهن شود.

[Marichka]

مس فلزي است كه به ميزان كم مورد نياز بدن است. هر چند ميزان نياز بسيار كم است، مس يك ماده غذايي اساسي است كه به توليد هموگلوبين، جزء اصلي گلبول قرمز، كمك
مي كند. علاوه بر اين در توليد انرژي و انواع كلاژن، بخش مهم استخوانها و بافتهاي هم بند، مؤثر است. مس به عملكرد مناسب سيستم عصبي و حفظ رشته هاي عصبي كمك مي كند.
ما همه اثرات مفيد مس را نمي شناسيم. تحقيقات نشان داده است كه مس سيستم ايمني را تقويت و علايم تورم مفصل و ساير التهابها و علايم آلرژي را كم مي كند. برخي افراد مبتلا به تورم مفصل النگو يا ساير تزيين هاي مسي مي پوشند تا دردشان را كم كند. در صورت ابتلا به تورم مفصل با پزشك معالج خود در خصوص مصرف مس مشورت كنيد.
مس در انواع غذاها وجود دارد. هر چند ميزان نياز بدن به مس بسيار كم است، احتمالاً بيشتر مردم آمريكا ميزان كافي مس در رژيم غذايي خود ندارند. با اين حال، تعداد بسيار كمي از افراد، مبتلا به كمبود مس درصد ايجاد بيماري ميشود. بنابراين احتمالاً مصرف مكمل مس لازم نيست. ميزان مس غذا را مي توان با مصرف ماهي صدف و آجيل افزايش داد.
موارد استفاده
در موارد مصرف مس بايد با پزشك معالج خود صحبت كنيد. مس ممكن است در موارد زير مفيد باش: تورم مفصل، كم خوني، افزايش حساسيت به مواد شيميايي، كلسترول بالا، آنوريسم (بيرون زدگي موضعي شرياني)، خستگي، آلرژي و زخم معده.
خانم هاي حامله بيشتر به مس نياز دارند. مثل هميشه، در صورت حامله بودن قبل از مصرف هرگونه مكمل با پزشك معالجج خود مشورت كنيد.
منابع غذايي
مس در انواع منابع غذايي وجوددارد. بهترين منابع از اين قرار است:
غذاهاي دريايي (به خصوص انواع ميگو و ماهي هاي صدف)
گوشت احشا (نظير جگر، قلوه و دل)
آجيل (نظير قرص كمر، فندق، مخلوط، گردو، بادام، پسته)
حبوبات (به خصوص عدس. لوبيا و بادام زميني)
شكلات (شكلات بو داده، شيرين نشده يا نيمه شيرين، كاكائو)
غلات (نظير پوسته سبوس، گندم خرد شده، سبوس كشمش)
ميوه و سبزي (نظير ميزه هاي خشك. قارچ. گوجه فرنگي، سيب زميني، موز، انواع گريپ و آووكادو)
ملاس
فلفل سياه
يك منبع اضافي، آبي است كه در لوله هاي مسي جريان دارد.
اشكال ديگر
مكمل مس اغلب به صورت تركيب با سولفات، پيكولينات، گلوكونات و اسيدهاي آمينه در دسترس است.
نحوة مصرف
ميزان مصرف روزانه توصيه شده از سوي انجمن تحقيقات ملي آمريكا 3-1/5 ميل گرم در روز جهت بزرگسالان است. در اطفال 11-2 سال 2/5-1/5 ميلي گرم توصيه مي شود. در اطفال زير 2 سال توصيه نمي شود.
بهترين شيوه مصرف، مصرف كافي غذاهاي حاوي مس است.
در صورت مصرف مكمل مس بايد روي هم مصرف كنيد. بايد 15-8 ميلي گرم روي به ازاي هر 1 ميلي گرم مس مصرف كنيد.

موارد احتياط
لازم نيست ميزان زيادي مس مصرف شود. بايد قبل از مصرف مكمل مس با پزشك معالج مشورت كنيد. مصرف خيلي زياد مس موجب تهوع، استفراغ، درد معده، سردرد، گيجي، صعف و اسهال ميشود. ميزان خطرناك مس (مسموميت با مس) بسيار نادر است. با اين حال، موارد شديد ممكن است منجر به بيماري قلبي، زرد، اغما و حتي مرگ شود.
بايد از مصرف غذاهاي اسيدي كه در ظروف مسي نگه داري مي شود، بپرهيزيد.
تداخل هاي احتمالي
تعادل مس ممكن است با مصرف الكل، تخم مرغ، فروكتوز و موليبدن بهم بخورد.
مصرف همزمان ميزان زياد كلسيم، آهن، منگنز، قلع، روي، ويتامين ب-6، ويتامين ث يا ضد اسيدها جذب كروم را مختل مي كند.

[saye]

فلفل سبز و قرمز:

1- شامل ویتامین های (ب1_
(b1 (ب2_b2) (ث_)(cآ_a) (پ پ_pp) و

مواد اَزته ، آب، سلولز، پروتیین، آهن ،کلسیم،مواد قندی،چربی و.... میباشد

2- فلفل سبز طبیعت گرم دارد

3- ویتامین ( پ ) موجود در آن حفظ کنندۀ قوای جوانی است مشروط بر اینکه در خوردن آن زیاده روی نشود

4- پیران و افرادی که سرد مزاج و رطوبتی و بلغمی مزاج هستند باید از این میوه زیاد میل کنند تا غذایشان سبک و لطیف گردد

5- معده را گرم کرده و آروغ ترش را از بین می برد و باد شکن میباشد

6- ترشح بزاق را زیاد کرده و تسکین دهندۀ بواسیرهای دردناک و ملتهب است

7- مصرف آن به صورت خام یا پخته برای تحریک اشتها ،تقویت میل جنسی، خوشبو کردن دهان ، تقویت اعصاب و رفع کمبود ویتامین گروه (ب) میباشد

8- برای درمان بواسیر، استفراغ های پی درپی ، سرفه های متوالی ، سیاه سرفه ، رمانتیسم و درمان خونریزی رحمی مفید است

9- برای مورد 8 می توانید گرد خشک فلفل سبز را روزانه 0/3 تا 1 گرم مخلوط با عسل کرده و بخورید در مورد درمان بواسیر ، میتوانید این مقدار را تا روزی 3 گرم افزایش دهید

10- برای درمان ریزش مو مفید است . برای این منظور باید بر حسب مقدار موی سر؛

1 تا 2 قاشق غذا خوری گرد خشک فلفل سبز را در یک لیوان آب حل نموده ، 2 یا 3 مرتبه موهای سر را با آن آهسته ماساژ دهیدو با ملایمت بر پوست سر بمالید

توجه:
1- کسانیکه دارای کبد ملتهب هستند و یا مبتلا به زخم معده هستند و همچنین کسانی که در موقع ادرار احساس سوزش میکنند باید از خوردن فلفل سبز پرهیز کنند

2- برای افراد گرم مزاج خوب نیست و تولید سر درد میکند ، سینه را به خس خس می اندازد و برای کبد ضرر دارد

3- مخاط را تحریک کرده و عطسه آور است

4-بی احتیاطی و افراط در مصرف فلفل سبز ممکن است باعث بروز عوارضی از قبیل استفراغ ، ورم معده ، سوزش ادرار و سقط جنین گردد

[Marichka]

بنا بر آخرين تحقيقات ، به شما توصيه مي کنيم که مصرف چاي روزانه خود را به ۶ فنجان برسانيد تا از خواص قابل توجه آن براي سلامتي ، که شامل کاهش خطر بيماريهاي قلبي و انواع خاصي از سرطان است ، بهره مند شويد و خبر خوش اين است که « چاي سياه » شما درست به اندازه « چاي سبز » اين محبوب متعصبين تندرستي و بسيار بيش از چاي هاي گياهي برايتان مفيد است .

چاي سياه و چاي سبز
« چاي سياه » که در جهان غرب پرطرفدار است ، از برگهاي « سرگل » که پلاسانده ، غلتانيده و خشک شده است ، درست مي شود . « چاي سبز » از سرگلهاي تازه تهيه مي شود . پزشکان اغلب چاي سبز را سالمتر از چاي دم کشيده ، مي دانند .
بيشتر به اين علت که ميزان « کافئين » آن کمتر است . اما بررسيها در چند سال اخير نشان داده است که ميزان « آنتي اکسيدانها » - ترکيباتي که به بدن در جنگ بر ضدمولکولهاي مضري به نام راديکال کمک مي کنند - در چاي سياه و سبز برابر است . راديکالها در بروز امراض خطرناکي نظير بيماريهاي عروق قلب و انواعي از سرطان ، مثل تومورهاي ريه و روده ،‌ نقش بسيار دارند . راديکالهاي آزاد زيادي بر اثر مصرف دخانيات ، آلودگي هوا ، قرار گرفتن در معرض نور خورشيد وعوامل ديگر در بدن به وجود مي آيند .

نقش چاي در مبارزه با بيماريها
آنتي اکسيدانهاي موجود در چاي « فلاوونوئيد » هستند ؛ ترکيباتي قوي که به باور دانشمندان در مبارزه با بيماريها مؤثرند . برخي محققان معتقدند که آنتي اکسيدانهاي چاي از آنتي اکسيدانهاي ميوه و سبزيجات نيرومندتر ند . يک فنجان چاي تقريباً حاوي ۲۰۰ ميلي گرم فلاوونوئيد است . نوشيدن سه فنجان چاي در روز به غلظت فلاوونوئيد در خون به ميزان ۲۵ درصد مي افزايد .
چاي همچنين حاوي فيتوکميکالها است که در آخرين بررسيها به عنوان عامل احتمالي جلوگيري از رشد تومورهاي سرطاني مطرح شده اند . تحقيقات پيشرفته اي در مورد توانايي چاي در مبارزه با بيماريهاي قلب نيز انجام شده است . نتايج يک بررسي در آمريکا نشان داده است که خطر بروز حملات قلبي در کساني که روزانه يک چند فنجان چاي مي نوشند ، نصف کساني که چاي مصرف نمي کنند .

چاي ، منبع غني املاح مفيد و ويتامين ها
چاي ، سياه و سبز هر دو منابع غني پتاسيم ، منگنز و نيز و ويتامين هايي مانند ويتامين A که خواص ايمني دارد ، ويتامين B6 که در سوخت و ساز بدن نقش حياتي دارد و ويتامين B1 و ‌‌b2 که براي آزاد سازي انرژي از غذا ضروري هستند ، مي باشند . پتاسيم نقش مهمي در حفظ ضربان طبيعي قلب دارد ، اعصاب و ماهيچه ها را قادر به فعاليت مي سازد و ميزان مايعات درون سلولي را تنظيم مي کند . منگنز براي رشد استخوانها و کل بدن ضروري است و ۵ تا ۶ فنجان چاي ۴۵٪ از نياز ما به اين ماده را تأمين مي کند .

آيا کافئين چاي مضر است ؟
چاي سياه در گذشته به دليل ميزان بالاي کافئين شهرت نامطلوبي پيدا کدره بود بنابر يک باور عاميانه کافئين آن بيش از کافئين قهوه است . ولي حقيقت اين است که يک فنجان ۲۰۰ ميلي ليتري چاي محتوي ۴۰ ميلي گرم کافئين است ، در حالي که اين ميزان در يک فنجان قهوه فوري معمولي ۶۰ ميلي گرم و در مورد قهوه از صافي رد شده ۱۵۰ ميلي گرم است .

چگونه و چقدر چاي بنوشيم ؟
متخصصان تغذيه مصرف کمتر از ۳۰۰ ميلي گرم کافئين در روز را مجاز مي دانند ، که به ما اجازه نوشيدن چندين فنجان چاي را مي دهد . البته بايد به ياد داشته باشيم که ماکافئين را از خوردن شکلات ، نوشابه ها ، داروهاي سرماخوردگي و مسکن ها نيز مصرف مي کنيم .
بيشتر پزشکان نوشيدن چهار تا شش فنجان چاي در روز را توصيه مي کنند . بهتر آن است که از صرف چاي در ضمن وعده هاي غذايي خودداري کنيم ، زيرا ممکن است مانع جذب آهن شود . چاي براي کساني که تحمل نوشيدن هشت ليوان آب در روز را ندارند خاصيت ديگري هم دارد .از آنجايي که مدرملايمي است ، يک راه عالي براي افزايش ميزان مصرف مايعات است .