در مورد نظر سنجی بنده 100% مخالفم. راستش من با دوستیهای قبل از ازدواج که منجر به ازدواج هم بشن مخالفم چه برسه به این.
در مورد خطبه ازدواج (همونی که به قول دوستمون روحانی میخونه و طرف میگه قبلتو!):
شما در اصل به عربی از خدا اجازه میگیرید دوست عزیز. اگر فقط به ظاهر امر بخوایم نگاه کنیم که نماز و روزه و همه دین میشه بی معنی.
اجازه میگیرید از خدا که با این خانوم که میخواد همسرتون باشه صمیمی باشید و ...
مگر در چند درصد از ازدواجهای کنونی پسر و دختر به شکل صحیح با هم آشنا شدن و ازدواج کردن؟
دوستیهای قبل از ازدواج دیگه غلط نیست بلکه تشویق میشه.
مگه یه پسر یا دختر 20 یا حتی 25 ساله چقدر از زندگی و ازدواج میدونه که بخواد برای یک عمر خودش و همسرش و خانواده دو طرف با دوستی قبل از ازدواج تصمیم بگیره؟
مگر ما چقدر سرمایه عاطفی داریم که بخوایم با دوستی هایی که شاید هم به ازدواج منجر نشه این سرمایه را به پای کسی بریزیم که معلوم نیست همسر ما باشه یا نه؟
یه مثال یه نفر برام زد که برای من خیلی جالب بود:
فرض کنید یه بنده خدایی از روی یه ساختمون بلند میپره پایین. در همین حال یه نفر توی همون ساختمون پنجره اتاقشو باز میکنه و طرفو میبینه که داره پرواز میکنه، فرض کنید این همون لحظه پنجره را ببنده و پیش خودش غصه بخوره که ببین مردم دارن پرواز میکنن ما چه کار توی زندگیمون کردیم.
آدم به این فرد چی میگه؟ میگه تو عاقبتشو ببین که چند ثانیه بعد مغزش کف زمینه. نه اینکه الان رو هواست.
