>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[Renjer Babi]

انسلادوس چین‌ و ترک خورده همراه با قمر حلقه‌ای ژانوس در اطراف لبه حلقه F بر گرد زحل می‌چرخند. انسلادوس، قمر 505 کیلومتری زحل، به دلیل چشمه‌های فورانگر یخی‌اش در قطب جنوب مشهور است و ژانوس 181 کیلومتری را به دلیل مدار مشترکش با قمر اپیمتئوس می‌شناسند

حلقه F در اغلب تصاویر کاسینی به شکل یک نوار بسیار باریک می‌افتد، اما این بار ساختار داخلی این حلقه را می‌توان تشخیص داد. هسته درخشان این حلقه حدود پنجاه کیلومتر پهنا دارد و مملو از توده‌های فشرده یخی پر پیچ‌وتاب است. هاله‌هایی از یخ که در اطراف هسته مرکزی پخش شده‌اند، در ساختارهای مارپیچی عجیبی پیچ خورده‌اند.
این تصویر را دوربین زاویه بسته کاسینی در اول خرداد سال جاری و در نور مریی گرفته است. فاصله کاسینی تا ژانوس حدود 565 هزار کیلومتر، تا انسلادوس 702هزار کیلومتر و تا زحل 530هزار کیلومتر بوده است. بدین ترتیب مقیاس تصویر روی ژانوس 3 کیلومتر در هر نقطه و 4 کیلومتر در نقطه روی انسلادوس خواهد بود

[Renjer Babi]

فضاپیمای کاسینی فردا دومین سالگرد ورود به منظومه سیاره‌ای زحل را جشن خواهد گرفت و بدین ترتیب، نیمی از ماموریت چهارساله خود را پشت سر خواهد گذاشت. اکتشافات فراوان این فضاپیما در طول نیمه اول ماموریتش به‌قدری گسترده است که دانشمندان در یافتن موضوع‌هایی که قرار است در نیمه دوم ماموریت این فضاپیمای موفق مورد مطالعه قرار گیرند، با مشکل روبرو شده‌اند



رابرت میچل، مدیر برنامه کاسینی در آزمایشگاه پیشرانش جت در این مورد می‌گوید:« این فضاپیما زمان قابل توجهی را به بررسی قمر تایتان اختصاص داده و تاکنون پانزده بار با این قمر ملاقات کرده است. تا پایان ماموریت در تیرماه 1387، کاسینی سی بار دیگر از نزدیکی تایتان عبور خواهد کرد و مطمئن باشید یافته‌های کاسینی در نیمه دوم ماموریت به‌قدری شگفت‌انگیز خواهد بود که آن‌چه تا کنون برای ما ارسال کرده‌است، فقط یک دست‌گرمی به حساب می‌آید».
اما چرا تایتان این‌قدر مهم است؟ توبی اوون، کارشناس علوم میان‌رشته‌ای کاسینی و عضو هیات‌علمی دانشگاه هاوایی پاسخ می‌دهد:« دلیلش ساده است. این قمر می‌تواند اطلاعات باارزشی را از گذشته زمین در اختیارمان قرار دهد. احتمالا زمین هم در آغاز مانند این قمر، جوی مملو از متان و آمونیاک داشته و تحولش شبیه به تایتان بوده است. نزدیکی زمین به خورشید سبب شد اقیانوس‌های زمین از آب مایع پر شود، ولی تایتان به دلیل فاصله دور از خورشید و محیط سرد اطراف، پوسته‌ای یخی دارد و برکه‌هایی موسمی از متان مایع در آن ایجاد می‌شود. شرایط شیمیایی مناسب روی زمین گرم در نهایت به پیدایش حیات منجر شد، در حالی که در تایتان تنها گذشته‌ای یخ‌زده از زمین پیدا می‌شود: متان، نیتروژن و مجموعه‌ای از مولکول‌های آلی کوچک. آب‌وهوای سراسر گرم و به‌دقت تنظیم‌شده زمین است که موجب شده به جای آن‌که امروز ساکنان تایتان به بررسی زمین بپردازند، ما زمینی‌ها به سراغ تایتان برویم!»




اطلاعات فراوان ارسالی فضاپیمای کاسینی در نیمه اول ماموریت خود و کاوشگر هوینگس در فرود تاریخی‌اش بر سطح تایتان ، نشان داده‌اند که این قمر بسیار شبیه به زمین است. نشانه‌های فراوانی از بارش متان، فرسایش، مجراهای زه‌کشی، بسترهای خشک‌شده برکه‌ها و دریاچه‌ها، فعالیت‌های محتمل آتشفشانی و مناطق وسیع پوشیده از شن‌های روان در سطح این قمر دیده شده است.
جری جونز، رییس گروه ناوبری کاسینی، برنامه‌های آینده این فضاپیما را بسیار حیرت‌آور توصیف می‌کند:« گشت منظومه زحل از این تابستان وارد مرحله جدیدی می‌شود؛ بازدیدهای ویژه از قمرهای زحل و پروازهای نمایشی در هر زمان که بخواهید! در یازده ماه آینده، کاسینی هفده بار از نزدیکی تایتان عبور خواهد کرد و پنجاه‌ویک مانور را برای تغییر مسیر خود انجام خواهد داد، بیش‌از یک مانور در هفته! نخستین ملاقات با تایتان روز یازدهم تیرماه خواهد بود و ملاقات بعدی در آخر تیرماه، نزدیک‌ترین برخورد با این قمر خواهد بود، زیرا کاسینی از ارتفاع 950 کیلومتری تایتان عبور خواهد کرد. پرواز در ارتفاع پایین‌تر امکان‌پذیر نیست، زیرا جو گسترده و غلیظ تایتان ناوبری کاسینی را با مشکل روبرو می‌کند. در اواسط تابستان نیز عملیات تغییر 180 درجه‌ای جهت‌گیری مدار کاسینی را نسبت به خورشید آغاز خواهیم کرد. در این تغییر که یک سال به طول خواهد انجامید، کاسینی حلقه‌های زحل را از بالا خواهد دید و تصاویری به اصطلاح هوایی از آنها تهیه خواهد کرد».
یکی دیگر از ماموریت‌های پیش روی کاسینی، بررسی تغییراتی است که در تابش‌های رادیویی زحل دیده شده است. بیل کرت، از دانشمندان ماموریت کاسینی و عضو هیات‌علمی دانشگاه آیوا می‌گوید:« ‌رصدهای زمینی نشان داده است که دوره تناوب امواج رادیویی و فرکانس تابش‌هایی که آهنگ گردش وضعی سیاره زحل را مشخص می‌کنند، در طول ده سال چند دقیقه‌ای تغییر می‌کند. درست است که این تغییر حدود یک درصد است، اما درک آن بسیار مهم است، چراکه اندازه‌گیری دقیق طول شبانه‌روز در سطح زحل می‌تواند خصوصیات فراوانی را در مورد پدیده‌های سطح این سیاره مانند سرعت وزش باد در آن مشخص کند




کاسینی علاوه بر یافته‌هایش در تایتان موفق شده است سه قمر جدید برای زحل پیدا کند و شگفتی‌های فراوانی را در دیگر قمرهای شناخته‌شده این سیاره آشکار کند. یکی از بی‌نظیرترین آنها، رشته‌کوه غول‌پیکری است که گرداگرد استوای قمر آیاپتئوس را فرا گرفته است. عظمت این رشته‌کوه به‌قدری است که آتشفشان الیمپیوس مریخ که سه برابر اورست زمین بلندی دارد، در برابر آن چیزی جز مشتی سنگ و کلوخ نیست.




کاسینی هم‌چنین توانست پرکیفیت‌ترین تصویر ممکن را از حلقه‌های زحل تهیه کند. نخستین جزئیات شگفت‌انگیز حلقه‌ها در همان روز اول ورود کاسینی به منظومه زحل کشف شد: امواجی که حلقه‌ها را می‌شکافند و گره‌ها و ساختارهایی نواری که شکاف‌ها را ترمیم می‌کنند. تصاویر کاسینی، مجموعه‌های چند کیلومتری یخ را در جای‌جای حلقه‌ها نشان می‌داد.

سیاره‌شناسان هم‌چنین توانستند تاثیرهای متقابل قمرها و حلقه‌ها را بر یکدیگر مشاهده کنند. پرومتئوس در حال سرقت ذرات یخ از حلقه F در دام دوربین‌های کاسینی افتاد و انسلادوس در حال تزریق ذرات یخ به حلقه E به‌تصویر کشیده شد. کاسینی هم‌چنین حلقه‌های جدیدی را کشف کرده است که دانشمندان حدس می‌زنند نشانه‌ای بر وجود گروه جدیدی از قمرهای کوچک در حلقه‌های زحل باشد.




اما هیجان‌انگیزتر از همه، کشف چشمه‌های فورانگر یخ در انسلادوس بود که برخی سیاره‌شناسان را به این باور رساند که در نزدیکی سطح انسلادوس، آب مایع جریان دارد. با این همه کشف هیجان‌انگیزی که تنها در دو سال حاصل شده است، بی‌دلیل نیست که سیاره‌شناسان بی‌صبرانه منتظرند که در دو سال آینده، چه شگفتی‌های دیگری در انتظار ابزارهای کاسینی خواهد بود

[Renjer Babi]

فضاپیمای سریع‌السیر زهره برای نخستین بار، نشانه‌های انکارناپذیری از وجود یک گردباد جوی دوهسته‌ای عظیم را در قطب جنوب سیاره زهره بدست آورد. این نشانه‌ها از تحلیل داده‌های ارسالی این فضاپیما در نخستین گردشش به دور این سیاره بدست آمده است



یازدهم آوریل امسال، فضاپیمای سریع‌السیر زهره در میدان گرانش زهره به دام افتاد و نخستین مدار بسیار کشیده خود را به‌دور این سیاره تجربه کرد. این حرکت انتقالی 9 روز به طول کشید و فضاپیما طی آن از فاصله 350هزار کیلومتری تا فاصله 400 کیلومتری سطح سیاره نزدیک شد. این فرصت بی‌نظیری برای سیاره‌شناسان بود تا بتوانند زهره را از فواصل دور رصد کنند و پیش‌ از آغاز مشاهدات دقیق و جزیی سیاره، اطلاعاتی در مورد الگوهای جو پویای زهره در مقیاس بزرگ بدست آورند.
در طول نخستین گردش به دور زهره که معمولا مدار دستگیری خوانده می‌شود، برخی از ابزارهای علمی این فضاپیما برای نخستین بار آزمایش شدند و رصدهایی را در فواصل مختلف از سطح سیاره انجام دادند. تصاویر حیرت‌انگیز فروسرخ، مریی و فرابنفشی که از سراسر زهره گرفته شده، عوارض جوی جذابی را آشکار کرده است. هیجان‌انگیزترین آنها گرداب جوی عظیم و دو هسته‌ای است که بر فراز قطب جنوب این سیاره تشکیل شده و خیلی هم بی‌شباهت به ساختار جوی موجود در قطب شمال این سیاره نیست. در ماموریت‌های قبلی فضاپیماهای پیشگام زهره (پایونیر ونوس) و مارینر 10، تنها چند تصویر کلی از الگوهای آب‌وهوایی قطب جنوب زهره بدست آمد، اما در آن تصاویر هم هیچ اثری از ساختارهای دوهسته‌ای دیده نشده بود.




پیش‌از این دانشمندان می‌دانستند که بادهای پرسرعت در اطراف زهره به سمت غرب می‌وزند و تنها چهار روز طول می‌کشد تا یک بار این سیاره را دور بزنند. ترکیب این ابرچرخش و گردش طبیعی هوای گرم در جو، ساختارهای گردبادی را در قطبین این سیاره ایجاد می‌کند. هاکان سواظم، از کارشناسان برنامه سریع‌السیر زهره می‌گوید: اطلاعات ما در مورد چگونگی ارتباط ابرچرخش و گردش طبیعی هوای زهره بسیار ناچیز است. هنوز نتوانسته‌ایم توضیح دهیم که چرا گردش سراسری هوای زهره فقط یک گردباد ایجاد نمی‌کند و به دو گردباد در دو قطب منتهی می‌شود. خوشبختانه این پرسش‌ها در آغاز ماموریت مطرح شده‌اند و فرصت زیادی وجود دارد تا شواهد کافی برای روشن کردن ماهیت این فرآیندها جمع‌آوری شود.
در تصویر سریع‌السیر زهره هم‌چنین می‌توان نشانه‌هایی از هوای سرد را در اطراف ساختار گردبادمانند دید که احتمالا ناشی از بازگردش هوای سرد به سمت پایین است. تصاویر نور مریی و فرابنفش نیم‌کره جنوبی زهره، ساختارهای راه‌راه مانند جالبی را در جو این سیاره نشان می‌دهند. این ساختارها که مارینر 10 برای نخستین‌بار آنها را در دهه 1970 کشف کرد، احتمالا به دلیل وجود غبار و ذرات معلق در جو زهره تشکیل می‌شوند. سریع‌السیر زهره به ابزارهای دقیقی مجهز است که می‌تواند خواص میدان‌های پیچیده هوایی را به‌منظور جمع‌آوری اطلاعات در مورد جو پویای این سیاره اندازه‌گیری کند و ماهیت اصلی این الگوهای راه‌راه را مشخص کند.


شرح عکس: تصویر آبی، زهره را در نور مریی و فرابنفش نشان می دهد و تصویر قرمز، زهره را در نور فروسرخ.


سریع‌السیر زهره همچنین در اولین گردش خود توانست به مدارهای پنجره فروسرخ نیز راه یابد. اگر در این مدارها زهره را در طول‌موج‌های مشخصی نگاه کرد، می‌توان تابش‌های حرارتی‌ای را آشکار کرد که از ژرف‌ترین لایه‌های جو زهره به بیرون نشت می‌کنند. بدین‌ترتیب اسرار دنیای زیر ابرهای ضخیم این سیاره که در ارتفاع 60 کیلومتری سطح سیاره گسترده شده‌اند، برملا می‌شود. نخستین تصاویر فروسرخ ارسالی نشان از ساختارهای پیچیده ابرها دارد. همانطور که در تصویر هم دیده می‌شود، رنگ‌های روشن‌تر به‌معنی تابش حرارتی بیشتر است و این، متناظر با مناطقی است که ابرهای کم‌تری دارند.
در مدار دستگیری، ابزارهای سنجش شیمیایی سریع‌السیر زهره توانست ترکیب کلی جو این سیاره را نیز مشخص کند. بیشتر این جو را مولکول‌های دی‌اکسید کربن تشکیل داده‌اند که در لایه‌های بالاتر، پرتوهای شدید نور آنها را به مونوکسید کربن و اکسیژن تبدیل می‌کند. این فضاپیما توانست درخشندگی‌های اکسیژن را در ارتفاع‌های بالای جو زهره شناسایی کند، اما مولکول‌های مونوکسید کربن را در ارتفاع بسیار پایین‌تر، در بالای لایه‌های ابر آشکار کرد.
سریع‌السیر زهره از هفتم می وارد مدار نهایی 66000 در 250 کیلومتر شده و هر 24 ساعت یک‌بار، این سیاره را دور می‌زند. این نخستین باری است که سیاره‌شناسان توانسته‌اند زهره را از فاصله 250 کیلومتری مشاهده کنند. آنها منتظرند اطلاعات جدید سریع‌السیر زهره ارسال شود و اسرار تازه‌ای از این سیاره زیبا را برملا کند

[Renjer Babi]

يک لکه تيره روی سطح بزرگترين قمر زحل که به يک درياچه شباهت دارد کشف شده است. اين لکه در يکی از عکس های تازه فضاپيمای کاسينی از تیتان قابل مشاهده است.


در عکس های هويگنس شيارهايی که به آبراهه های زمينی شباهت دارد ديده می شود

محققان از ديرباز گمان می کردند که تیتان ممکن است دارای درياچه هايی از جنس متان باشد و اکنون اين لکه به عرض و طول 75 کيلومتر در 235 کيلومتر بهترين نامزد تا به امروز برای تصديق اين پندار است.با اين حال آنها در تعبير اين لکه که به نظر می رسد دارای سواحل هموار باشد احتياط به خرج می دهند.دانشمندان می گويند اين لکه ممکن است تنها رسوبات تيره و جامدی باشد که در يک گودال آتشفشانی به دام افتاده است.دکتر اليزابت ترتل، عضو تيم عکسبرداری کاسينی در دانشگاه آريزونای آمريکا گفت: "در ميان چيزهايی که تاکنون روی تیتان کشف کرده ايم اين لکه منحصر به فرد است. حاشيه آن به گونه ای وسوسه انگيز يادآور خطوط ساحلی درياچه های روی زمين است که در اثر فرسايش آب و رسوبات، هموار و صاف شده است."

اين لکه در ابری ترين منطقه تیتان، متمايل به قطب جنوب، که محتمل ترين نقطه برای بارش های اخير متانی فرض می شود قرار دارد.موقعيت لکه از يک سو و هموار بودن حاشيه های آن از سوی ديگر، دانشمندان را وسوسه می کند درباره محتويات آن به گمانه زنی بپردازند.



شواهد فزاينده



که تيره که به درياچه شباهت دارد بالای عکس در سمت چپ قرار داد و پايين عکس در سمت راست ابرهای روشن قابل مشاهده هستند

دکتر ترتل گفت: "توضيح ديگر اين است که اين لکه زمانی يک درياچه بوده اما اکنون خشک شده است و تنها رسوبات تيره ای از آن بجا مانده."عليرغم پيش بينی های اوليه، هنوز هيچگونه شواهد قاطعانه ای داير بر وجود بدنه های باز مايعات در تیتان يافت نشده است. کاسينی هنوز در موقعيت مطلوب برای معاينه آنچه به نظر می رسد تلالو گذرای نور از سطح مايعات احتمالی در منطقه قطب جنوب باشد، قرار نگرفته است.کاسينی که هم اکنون در مدار زحل می گردد قرار است 39 بار ديگر از کنار تیتان عبور کند.تيم های علمی کاسينی در عبورهای آينده به جستجوی فرصت هايی برای بررسی اين لکه و بازتاب آينه وار نور از سطوح صاف در ساير نقاط تیتان برخواهند آمد.چنين بازتاب هايی قويا مويد وجود مايعات در سطح اين قمر زحل خواهد بود.کاوشگر هویگنس که چندی پيش از کاسينی جدا شد و بر تیتان فرود آمد عکس هايی از سطح اين کره ارسال کرد که در آن کانال ها و شيارهايی که به آبراهه های زمينی شباهت دارد ديده می شود.

ماموريت کاسينی-هویگنس پروژه مشترک ناسا، آژانس فضايی اروپا و آژانس فضايی ايتالياست.

[Renjer Babi]

خوشه­ي كروي Terzan 5 مملو از تپنده­هاي ميلي­ثانيه­اي است.

خوشه­ي كروي Terzan 5 با چنين محيط ستاره­اي پر ازدحامي، يك كارخانه­ي تپنده­هاي ميلي­ثانيه­اي است.


راديوتلسكوپ صد متري جديد در گرين­بنك (Green Bank) از رصدهايش در سال 2004 نتايج ركوردشكنانه­اي به دست آورده است: 21 تپنده­ي ميلي­ثانيه­اي، دو ستاره­ي نوترونيِ به طور غيرعادي پرجرم و يك موردِ واضح از تعويض همدمِ كيهاني، همگي در يك خوشه­ي كروي. اسكات­م.­رنسام (Scott M. Ransom) (رصدخانه­ي نجوم راديويي ملي) كه اين يافته­هاي را در نشست زمستاني جامعه­ي نجوم آمريكا در ماه ژانويه ارائه كرده است، گفت: "ما به گنجينه­ى تپنده­ها دست يافته­ايم."
بيشترِ تپنده­­ها، دوره­هاي چرخشي­اي در حد چندين ثانيه دارند. اما چنانچه تپنده­اي با ستاره­اي كه تبديل به غول سرخي مي­شود در يك سيستم دوتايي قرار گرفته باشد، به طور تدريجي جرم همدمِ درحال انبساطش را به خود مي­افزايد (برافزايش) كه اين باعث افزايش سرعت چرخش­اش مي­شود. حاصل، يك تپنده­ي ميلي­ثانيه­اي است كه صدها دور در ثانيه مي­چرخد يعني سريعتر از يك همزن آشپزخانه.
خوشه­هاي كروي كارخانه­ي تپنده­هاي ميلي­ثانيه­اي هستند. طي ميلياردها سال، اجرامِ به نسبت پرجرم همچون ستاره­هاي نوتروني، در هسته­هاي پرازدحام خوشه­ها غرق مي­شوند، جايي كه احتمال بيشتري براي مواجهه­ي نزديك آن­ها با ستارگان دوتاييِ معمولي وجود دارد. در جريان تأثيرات گرانشي ممكن است يك ستاره­ي همدم، به بيرون پرتاب شود كه پس از آن ستاره­ي نوتروني جاي آن را در دوتايي مي­گيرد و در نتيجه، اين جفت جديد به يك تپنده­ي ميلي­ثانيه­اي تحول مي­يابد. ستاره­شناسان، 80 تپنده­ي ميلي­ثانيه­اي در خوشه­هاي كروي يافته­اند كه 22 تاي آن­ها در 47 Tucanae يافت شده­اند.
اما انتظار مي­رود در خوشه­اي كروي به نام Terzan 5(Ter 5) در صورت فلكي قوس تا 200 تپنده­ي ميلي­ثانيه­اي وجود داشته باشد چرا كه اين خوشه نسبت به 47 Tuc پرجرم­تر و داراي هسته­ي چگال­تري است. تا سال 1990 در كمال شگفتي تنها 3تاي اين اجرام در آن يافت شده بودند، احتمالاً به اين خاطر كه اين خوشه در فاصله­ي دوري (28000 سال نوري) قرار گرفته و نوسانات راديوييِ تپنده­ها توسط گاز موجود در صفحه­ي كهكشان محو مي­شود. اما ماه جولاي گذشته تيم رنسام در گرين­بنك 14تاي اين اجرام را در يك شب يافت كه از آن هنگام به اين تعداد 7تاي ديگر نيز افزوده شده است. Ter 5 اكنون در ميان خوشه­هاي كروي، ركورددار تپنده­هاي ميلي­ثاينه­ايِ شناخته شده، است: 24 تپنده (سه تاي ديگر نيز در سال 2005 كشف شده­­اند.
به نظر مي­رسد حول يكي از اين تپنده­ها كه Ter 5 P نامگذاري شده، يك ستاره­ي عادي رشته­ي اصلي در گردش است. از آن­جا كه اين ستاره هنوز به يك غول قرمز تحول نيافته، نمي­تواند ستاره­اي باشد كه اين تپنده را به سرعتِ چرخشيٍ مشاهده شده­ي 578.5 دور بر ثانيه رسانده است. رنسام و همكارانش چنين نتيجه­گيري كرده­اند كه اين تپنده باد همدمش را با يك دوتايي ديگر در جريان يك مواجهه­ي گرانشي، عوض كرده باشد.
دو تپنده­ي ديگر در سيستم­هاي دوتايي به نام Ter 5 I و Ter 5 J مدارهايي با خروج از مركز زياد دارند و نيز به نظر مي­رسد 60 تا 70 درصد پرجرم­تر از خورشيد باشند (بيشترِ ستاره­هاي نوتروني، تنها 30 تا 40 درصد از خورشيد پرجرم­ترند). اين تيم حدس مي­زند ممكن است برخورد بين ستارگن نوتروني تك افتاده و غول­هاي قرمز، اين سيستم­ها را به وجود آورده باشد.

[Renjer Babi]

هابل یک کمر بند یخی را دور ستاره فم الحوت آشکار کرد .

ستاره فم الحوت که از قدر یک در صورت فلکی حوت جنوبی می درخشد ، هجدهمین ستاره پرنور آسمان شب است و در فاصله 25 سال نوری از ما قرار دارد .سال گذشته پاول ج کالاس و دوتن از همکاران دانشجوی وی از دانشگاه برکلی کالیفرنیا تلسکوپ فضایی هابل را به سمت این ستاره نشانه رفتند ، در حالی که آن ها منتظر کشف سیاره ای فرا خورشیدی بودند در کمال شگفتی ، کمربند یخی از غبار را به دور این ستاره مشاهده کردند .


این عکس توسط دوربین پیشرفته هابل در نور مرئی و توسط فیلتر قرمز گرفته شده( نور ستاره اصلی حذف شده است)


طبق گزارشی که از این گروه در 23 ژون در مجله نیچر چاپ شد جرم این کمربند 50 تا 100 برابر زمین عنوان شده . کمربند فم الحوت شبیه به کمربند کویپر منظومه شمسی است ولی با چند تفاوت عمده که مهمترین آنها فاصله از ستاره مرکزی است . کمربند کویپر 50 واحد نجومی از خورشید فاصله دارد ولی کمربند فم الحوت 133 تا 157 واحد نجومی از ستاره فم الحوت فاصله دارد .کمربند فم الحوت یک لبه تیز داخلی دارد که از این لحاظ بسیار شبیه به کمربند کویپر است .

این آشفتگی در کمربند کویپر در اثر برهمکنش متقابل نپتون و خود کمربند بوجود آمده از این رو احتمال می رود یک سیاره پرجرم در اطراف فم الحوت وجود داشته باشد .به گفته کالاس احتمال دارد بجای وجود یک نپتون در فاصله 30 واحد نجومی ، یک سیاره پرجرم تر در فاصله 50 تا 70 واحد نجومی از فم الحوت وجود داشته باشد.فم الحوت یک ستاره جوان با عمری حدود 200میلیون سال است و مطابق رصد های رادیویی که در سال 1990 انجام شد دیسک های غبار در اطراف آن کشف شد ولی امروزه این دیسک های غبار به دور دیگر ستاره گان جوان کشف شده است .

دیسک غبار فم الحوت از آن جهت جالب است که تنها موردی است که تاکنون جزیات آن آشکار شده است.شرایط این کمربند میتواند رازهای بسیاری را در مورد اسرار کمربند کویپر آشکار کند.

[Renjer Babi]

اولین فضاپیمای خورشیدی جهان که به کاسموس یک معروف است نتوانست در مدار قرار گیرد

این فضاپیما که قرار بود در فاصله 825 کیلومتری در مدار زمین قرار گیرد و نیروی لازمه ی آن توسط انرژی خورشیدی تامین شود ، در روز سه شنبه به همراه یک موشک بالستیک توسط یک زیر دریایی هسته ای روسی در دریای بارنتس به فضا پرتاپ شد .اما موشک بالستیک ولنا حامل کاسموس 1 ، هشتاد و سه ثانیه پس از پرتاپ از مسیر تعیین شده خارج شد و نخستین ماموریت خورشیدی جهان لغو شد.

[Renjer Babi]

منجمان سياره‌اي را در خارج از منظومه شمسي كشف كرده‌اند كه بيش از هر سياره خارجي ديگري كه تا به امروز كشف شده به زمين شباهت دارد.





جرم اين سياره تنها هفت برابر زمين است و در اطراف ستاره‌اي بسيار شبيه به خورشيد مي‌گردد. تاكنون در حدود 150 سياره در اطراف ساير ستارگان كشف شده كه جملگي بزرگتر از اورانوس هستند، سياره‌اي كه جرم آن 15 برابر زمين است. اين جرم آسماني ممكن است نخستين سياره خاكي باشد كه در اطراف ستاره‌اي مشابه خورشيد كشف مي شود. اين «ابرزمين» در اطراف ستاره‌اي در فاصله 15 سال نوري در جهت برج دلو (Aquarius) مي گردد. اين ستاره همچنين داراي دو سياره ديگر در ابعاد مشتري است.

سياره تازه هر دو روز يك بار حول ستاره مركزي مي گردد و چنان به سطح ستاره نزديك است كه درجه حرارت آن احتمالا به 200 تا 400 درجه سانتيگراد مي رسد بنابراين براي پيدايش حيات از نوعي كه ما مي شناسيم بيش از حد داغ است. اين سياره با استفاده از تكنيك معروف به «تكانه» كشف شد: قوه جاذبه سياره باعث تكانه هاي بسيار خفيفي در ستاره مادر مي شود. اين تكانه ها در طيف نوري ساطع شده از ستاره قابل شناسايي است. ماهيت اين طيف هاي نوري مي تواند جزئياتي مانند جرم و زمان سير مداري سياره را فاش كند.

استيو ووت، استاد نجوم و اخترفيزيك در دانشگاه كاليفرنيا در «سانتا كروز» كه از اعضاي تيم تحقيق است گفت: «ما بي وقفه در حال شكستن مرزها و كشف سيارات تازه هستيم و به كشف سيارات شبيه به زمين نزديك و نزديكتر مي شويم.» به گزارش ايسنا به نقل از بي‌بي‌سي، هرچند تيم كاشفان هيچ گونه شاهد مستقيمي داير بر خاكي بودن اين سياره در دست ندارد، اما جرم كم و در نتيجه قوه جاذبه نسبتا ضعيف آن باعث مي شود دانشمندان گمان كنند نتواند مانند سيارات عظيم گازي چون مشتري، گاز را در اطراف خود نگاه دارد.

تاكنون كشف سه سياره ظاهرا خاكي ديگر گزارش شده است اما آنها در اطراف تپ اخترها (پالسار) كه لاشه ستارگان منفجر شده هستند مي گردند. جفري مارسي، استاد نجوم در دانشگاه كاليفرنيا در بركلي گفت:«اين سياره به پرسشي كهن پاسخ مي دهد.» «بيش از دو هزار سال قبل، ارسطو و اپيكوروس، درباره وجود يا عدم وجود سيارات شبيه به زمين مجادله كردند. اكنون براي نخستين بار، ما شاهدي داير بر وجود سياره‌اي خاكي در اطراف يك ستاره معمولي پيدا كرده ايم.» پروفسور مارسي، دكتر ووت، دكتر پل باتلر از موسسه كارنگي واشنگتن و ساير اعضاي تيم تحقيق اين مطالعه را به كمك رصدخانه كك (Keck) در هاوايي انجام دادند.

[Renjer Babi]

گروهی از ستاره شناسان با به کارگیری یکی از دستگاههای نصب شده برروی مدار گرد مارس اکپرس به نام اسپیکم موفق به مشاهده پدیده شفق در مریخ شدند.

بنا به گفته دانشمندان شفق قطبی مریخ ، واقعا قطبی نیست و تفاوت بسیاری با این پدیده در سایر سیاره های منظومه شمسی دارد زیرا مریخ مانند زمین دارای میدان مغناطیسی درونی نمیباشد و این پدیده تنها به علت وجود بی نظمی در میدان مغناطیسی پوسته ای آن و در اطراف سنگ ها و صخره های مغناطیسی روی میدهد.دانشمندان پدیده ای شبیه به این شفق را در زهره نیز کشف کرده بودند ، زهره نیز مانند مریخ فاقد میدان مغناطیسی درونی بوده و شفق در همه جای آن در اثر برخورد الکترون های ساطع شده از خورشید به جو دیده میشود و دانشمندان توانسته بودند این پدیده را در قسمت های تاریک زهره آشکار کنند.

منطقه ای در نیمکره جنوبی مریخ که در آن شفق قطبی مشاهده شده است.شفق ها در اثر برخورد الکترون های ساطع شده از خورشید به جو بوجود می آیند.

[Renjer Babi]

طی پرواز اخیر کاسینی از نزدیکی تیتان مدارک و شواهدی نو دال بر وجود دهانه هایی که دانشمندان سالهاست انتظارشان را می کشند , یافت شد.


در 26 اکتبر 2004 کاسینی از تیتان گذری کرد و تصاویر بسیار مفیدی را ارسال نمود . کادر سمت چپ که با کیفیت بالایی (30 کیلومتر بر پیکسل) تهیه شده محل فرود موفقیت آمیز کاوشگر تیتان پیمای هویگنس را نشان می دهد و در قسمت راست دهانه یاد شده بخوبی مشخص شده است .



طی پرواز اخیر کاسینی از نزدیکی تیتان مدارک و شواهدی نو دال بر وجود یکی از همان دهانه هایی که دانشمندان سالهاست انتظارشان را می کشند و میتواند عاملی مهم و اساسی برای وجود متان در جو تیتان ، این قمر شگفت انگیز زحل باشد .

این تصاویر در ناحیه فروسرخ امواج الکترومغناطیس برداشت شده است و نمایش دهنده ناحیه ای مدور با قطر تقریبی 30 کیلومتر است که شبیه به هیچیک از همنوعان خود در دیگر اقمار یخ زده کیوان نیست . دانشمندان این عارضه را به عنوان دهانه ای یخی که چون گنبدی ترقی کرده و دود یخ زده ای از متان را به جو تیتان تزریق می کند ، یاد می کنند.

دکتر Christophe Sotin گفت : پیش از این ، نظریه غالب وتوصیفگر وجود متان در جو قمر از دریاچه ای سراسری و غنی مملو از متان و هیدروژن حکایت می کرد . او افزود : پیرو بازدید ها و نتایج کسب شده از کاوشگر هویگنس دریافتیم هیچ خبری از این دریاچه نیست .بزرگترین ماه کیوان ، تنها قمر شناخته شده ای است که اتمسفر با معنای آن تفکر دانشمندان را غرق در خود می کند و از ترکیب اصلی ازت (نیتروژن) با دو تا سه درصد متان پدید آمده است . یکی از مهمترین اهداف ماموریت بی همتای کاسینی شناسایی عامل تجدید نسل متان یا به دیگر کلام چگونه تغذیه شدن اتمسفر و سیر شدن آن است . از طرفی هم این جو چگال عکاسی در نورمرئی را از سطح سیاره بسیار متفاوت کرده است. اما دید فرو سرخی همچون دید بصری به ما کمک می کند و نقشه برداری طیفی فروسرخی هم ارزیابی ( تناظر میان عوارض) را ازمیان جو مبهم تیتان میسر می سازد .





جزئیات ناحیه مدور بخوبی نشان داده شده است ؛ و دانشمندان گمان می برند دهانه ای یخی است و بهترین نامزد برای تامین متان جوی قمرمی باشد . این تصویر در طول موجی بیش از 3/1 میکرون تهیه شده است . شش تصویر ابتدایی در شش قاب فروسرخی گرفته شده اند ؛ آخرین آنها یک یک تصویر مرکب رنگی است (قرمز=7/2 میکرون ، سبز=0/2 میکرون و آبی=6/1 میکرون) .




این نماها بوسیله ادوات طیف سنجی مرئی و فروسرخی کاسینی تهیه شده که ناحیه ای 150 کیلومتری را پوشش می دهد . همنطور که اشاره شد این سیمای دایره ای شکل قطری 30 کیلومتری بهمراه دو بال گسترش یافته در در نواحی غربی می باشد .

این عارضه همچون دهانه هایی است که در زمین و نیز در زهره وجود دارد و دارای لایه های روی هم افتاده ماده ناشی از جریان هاست . دکتر Bonnie Buratti اظهار داشت : همه ما به وجود آتشفشان ها در تیتان معتقدیم و اخیراً شواهد متقاعد کننده ای حاکی از وجود آنها یافته ایم . این دقیقاً همان چیزی است که ما به دنبال آن هستیم . در مرکز این منطقه دانشمندان به وضوح محل تاریکی را مشاهده کردند که چون کاسه ای بر سر مواد مذاب استقرار یافته است . فوران ماده از این دهانه می تواند مخلوطی از یخ آب و متان باشد که احتمالاً با دیگر یخ ها و هیدروژن نیز ترکیب یافته اند .انرژی ناشی از گرمای درونی این منبع شاید سبب اصلی بالا آمدن این مواد ، تبخیر و به سطح رسیدن آنها باشد .

در آینده بازدیدهای جدید دیگری صورت خواهد گرفت که تصمیم می گیرند آیا نیروهای جزر و مدی می توانند گرمای کافی برای پیش راندن دهانه را تولید کنند یا پای دیگر منابع در این میان است . کاوشگر تحقیقاتی آژانس فضایی اروپا (ESA ) ، هویگنس ، بیننده کانالهایی تاریک و سیاه در سطح تیتان بوده است احتمالاً عامل ایجاد آن ها فرسایش تدریجی بوسیله متان مایع یا بارش های متانی است . هویگنس سوار بر کاسینی رفته رفته به تیتان نزدیک شد و پس از رها شدن در ژانویه 2005 سطح آن را لمس کرد . دانشمندان نظریات دیگری را نیز مطرح کرده اند . آنها می گویند این تصویرنمیتواند نشانگر یک لکه ابر بوده باشد ، زیرا حرکتی از خود نشان نداده است . تفسیر دیگر آن است که یک توده از ذرات جامد بوسیله گاز یا مایع انتقال داده شده اند و مانند تلماسه های شنی در زمین چهره می نمایاند اما بدلیل عواملی چون باد شکل آن دچار دگرگونی شده است .


این اطلاعات در 26 اکتبر 2004 با گذر کاسینی از فاصله 1200 کیلومتری سطح تیتان بدست آمده است .
در طول دوره 4 ساله ماموریت کاسینی 45 پرواز بر فراز تیتان پیشبینی شده است که با این حساب برنامه بعدی آن در 22 آگوست 2005 عملی خواهد شد .




این تصویر نیزاز تصاویر فروسرخی است که اختلاف در دگرگونی درخشندگی و شالود ه آنرا چون یک نقشه زمینی نشان می دهد . خطوط سیاه کانالها را می نمایانند و فعالیت های دهانه نیز به تصویر کشیده شده است .