ياد رخسار ترا در دل نهان داريم ما
در دل دوزخ بهشت جاودان داريم ما
در چنين راهي که مردان توشه از دل کردهاند
ساده لوحي بين که فکر آب و نان داريم ما
منزل ما همرکاب ماست هر جا ميرويم
در سفرها طالع ريگ روان داريم ما
چيست خاک تيره تا باشد تماشاگاه ما؟
سيرها در خويشتن چون آسمان داريم ما
صائب تبریزی