شعر گمنام

[Ali sepehri]

روزی که روی درها با خط ساده ای بنويسند :تنها ورود گردن کج ممنوعروزی که روی قيمت احساس مثل لباس  صحبت نميکنندپروانه های خشک شده انروز از لای برگهای کتاب شعر  پرواز ميکنند . . انروزديوار باغ و مدرسه کوتاه است تنها پرچينی از خيال در دور دست حاشيهء باغ ميکشند که ميتوان به سادگی از روی ان پريد . . .روزی که آسمان در حسرت ستاره نباشدروزی که آرزوی چنین روزیمحتاج استعاره نباشد

[دل تنگم]

تمام آیه های من،
سورهّ ی نساء است؛
اما احسنُ القصص،
نگاهِ عاشق توست!

[Ali sepehri]

به صحرا شدم عشق باریده بود و زمین تر شده بود و چنانکه پای مرد به گِلزار فرو شود، پای من به عشق فرو می شد.

[iAR11]

ستاره ای تو را خواهد چید
مانند گل نسترن
شاید شعر
گره ای از تو بازگشاید

[iAR11]

رودخانه، جنگل و دریا را
به زمین سپردم
و زمین را
به آسمان و خورشید
باید بروم
سیاهی ، بهترین بستر نور بود

[iAR11]

آنقدر هراسان بودم
که سایه ام را خنج بدست یافتم...
دندان هایش را بر هم می فشرد
و خنجر را می دیدم که با روزنی از آفتاب
و خاطره ای از مهتاب
از سایه می گذشت...
و چون قطار افسار گسیخته ای به دنبالم می خزید

زیر چشمی که نگریستمش:

آرام آرام و سربزیر
تنش را از زیر پاهایم کنار کشید
و رفت...

[magmagf]

تا كي در تساوي 7 و 8

اهمال مي كني

در حالي كه چرخش هيچ صفحه ايي

تا حدود دو قائمه

مشكل نبوده است ( 8=7 )

[magmagf]

مادرم

شيرش را حرامم مي كند

و من با ته مانده ام

در رختخواب

خواب بچه هايي را مي بينم

كه شير خشك مي خورند !

[magmagf]

…لابد ما عقلمان قد نداد

تا بفهميم خورشيد

براي طلوعش

نه محتاج من است

نه تو .

اما تا آبها از آسياب افتاد

به يادمان آمد

از ياد اهالي كوچه رفته ايم !

[magmagf]

تمامي پيراهن هايم

از تولد تا كنون

هر يك به رنگي

در كنارم پا برهنه

يكي – يكي به يادم مي آورند

روزي كه شير بالا آوردم

گل شدم

گريه كردم

به مدرسه

يا مجلس ختم عزيزي…،

راستش هر ادمي سرزميني ست

و پرچم اش پيراهنش ،

شايد نامه اي به سازمان ملل نوشتم

تا جاي اين همه قيل و قال

تمامي بند رختهاي زمين را به هم

گره بزند .