مشاعره با اشعار حضرت حافظ

[vahidgame]

ای که دایم به خویش مغروری
گر تو را عشق نیست معذوری
گرد دیوانگان عشق مگرد
که به عقل عقیله مشهوری

[shahrzad2006]

‫يا رب آن آهوی مشکين به ختن بازرسان‬
‫وان سهی سرو خرامان به چمن بازرسان‬
‫دل آزرده ما را به نسيمی بنواز‬
‫يعنی آن جان ز تن رفته به تن بازرسان‬

[Grand]

ندای عشق تو دیشب در اندرون دادند
فضای سینه حافظ هنوز پر ز صداست

[معرق]

تو خسته ای و نشد عشق را کرانه پدید
تبارک الله از این ره که نیست پایانش

[4MaRyAm]

شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست
جای غم باد مر آن دل که نخواهد شادت

[بنفشه ناز]

تیری که زدی بر دلم از غمزه خطا رفت
تا باز چه اندیشه کند رای صوابت
هر ناله و فریاد که کردم نشنیدی
پیداست نگارا که بلند است جنابت

[معرق]

تا به غایت ره میخانه نمی دانستم
ورنه مستوری ما تا به چه غایت باشد

زاهد و عجب و نماز و من و مستی و نیاز
تا تو را خود زمیان با که عنایت باشد

[rahgozare tanha]

دوش سوداي رخش گفتم ز سر بيرون كنم
گفت كو زنجير تا تدبير اين مجنون كنم
قامتش را سرو گفتم سر كشيد از من به خشم
دوستان از راست مي رنجد نگارم چون كنم

[vahidgame]

منم که گوشه میخانه خانقاه من است
دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است
گرم ترانه چنگ صبوح نیست چه باک
نوای من به سحر آه عذرخواه من است

[Grand]

تا لشکر غمت نکند ملک دل خراب
جان عزیز خود به نوا می‌فرستمت

ای غایب از نظر که شدی همنشین دل
می‌گویمت دعا و ثنا می‌فرستمت