◄◄ دانستنیی هــا و بهداشت پوست و مو ►►

[mojrem2]

خیلی عالی بود
ممنونم

خواهش می کنم دوست عزیز قابل نداشت

یا علی مدد

[mehraria]

خال ها , كوچولو هاي پر دردسر

در يك تقسيم‌بندي كلي خال‌ها به دو دسته تقسيم مي‌شوند: ‌خال‌هاي ملانوسيتي اكتسابي و خال‌هاي ملانوسيتي مادرزادي خال‌هاي ملانوسيتي اكتسابي شايع‌ترين خال‌هايي كه در محدوده صورت ايجاد مي‌شوند،‌ خال‌هاي ملانوسيتي اكتسابي هستند كه به‌صورت معمول در صورت همه مردم وجود دارند. اين نوع خال‌ها مجموعه‌اي از سلول‌هاي رنگدانه‌داري هستند كه به‌طور گروهي دور هم قرار گرفته‌اند و معمولاً به دنبال دوران بلوغ و دوران حاملگي ظاهر مي‌شوند.
دو عامل در بروز خال‌هاي ملانوسيتي اكتسابي مهم است:
الف) زمينه ژنتيكي:
تعداد خال‌هايي كه در طول عمر يك فرد در بدن يا صورتش ظاهر مي‌شود، ارثي است. اما زمان بروز اين خال‌ها براساس زمينه ژنتيكي هر فرد فرق مي‌كند.
ب) بعضي از عوامل محيطي باعث مي‌شوند عامل ژنتيكي بروز خال از حالت بالقوه به بالفعل دربيايد و زودتر از زمان موعد ظاهر شوند. نور خورشيد يكي از مهم‌ترين عواملي است كه در بروز زودتر خال‌هاي ملانوسيتي اكتسابي نقش دارد، استفاده مرتب از ضد آفتاب و دوري از نور خورشيد مي‌تواند در پيشگيري موثر باشد.
● خال‌هاي ملانوسيتي مادرزادي
اين نوع خال‌ها از بدو تولد در بدن يا صورت افراد وجود دارند و اغلب به‌صورت ضايعات برجسته سياه يا قهوه‌اي رنگ هستند. خال‌هاي ملانوسيتي مادرزادي به سه دسته كوچك، متوسط، بزرگ (غول‌آسا) تقسيم مي‌شوند. در خال‌هاي ملانوسيتي مادرزادي بزرگ كه اندازه آن‌ها بالاي ۲۰سانتي‌متر است احتمال ايجاد ملانوسيت بدخيم زيادتر است. اين‌گونه خال‌ها هميشه بايد تحت نظر دكتر باشند.
● برداشتن خال از نظر زيبايي و طبي
عده‌اي قادر به تحمل خال‌هايي كه زيبايي‌شان را تهديد مي‌كند، نيستند و در نتيجه تصميم به برداشتن خال‌هايشان مي‌گيرند. دكتر «كامران بليغي»، متخصص پوست و مو و عضو هيأت علمي دانشگاه علوم‌پزشكي تهران در اين باره مي‌گويد: «برداشتن خال يا براساس ضرورت طبي صورت مي‌گيرد و يا به خاطر زيبايي. يكسري خال‌ها هستند كه با تشخيص پزشك بايد برداشته شوند. خال‌هايي كه به‌طور ناگهاني دچار تغييراتي مثل پيدا كردن حاشيه نامنظم، نامنظم شدن رنگ خال، پيدا كردن حاشيه غير قرينه، خارش، التهاب، ‌خونريزي و ... شوند، ‌بايد
تحت نظر پزشك و با انجام آزمايش‌هاي لازم در اين زمينه برداشته شوند. اما در حالت عادي اگر خال دچار هيچ‌كدام از اين تغييرات نشد، برداشتنش ضرورت طبي ندارد و ما توصيه نمي‌كنيم، مگر اين‌كه خود فرد به لحاظ زيبايي ظاهري دوست داشته باشد خالش برداشته شود.»
دكتر بليغي ادامه مي‌دهد:‌ «بعضي از خال‌ها ذاتاً بدخيم هستند و اغلب به مرحله بدي كه مي‌رسند كه مريض به پزشك مراجعه مي‌كند، ‌اگر آن خال برداشته نشود، قطعاً خطرناك است. خال‌هاي بدخيم ويژگي‌هايي دارند كه مي‌توان آن‌ها را از ساير خال‌ها تشخيص داد. با آزمايش تكه‌برداري آسيب‌شناسي مي‌توان متوجه بدخيمي خال شد.»
بعضي از متخصصين معتقدند كه براي برداشتن خال چه با ضرورت طبي و چه به خاطر زيبايي بايد آزمايش‌هاي آسيب‌شناسي و پاتولوژي روي خال صورت بگيرد. دكتر «امير هوشنگ احساني» متخصص پوست، مو و ليزر و عضو هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران مي‌گويد: «از لحاظ علمي و از نظر قانون طب، هر ضايعه‌اي كه از بدن برداشته شود، ‌حتي اگر بدانيم كاملاً خوشخيم است بايد روي آ‌ن آزمايش‌هاي آسيب‌شناسي صورت بگيرد. هرچند در حال حاضر برداشتن خال‌ها به منظور زيبايي، در بيشتر موارد بدون هيچ آزمايشي صورت مي‌گيرد و همه چيز به تشخيص پزشك از روي ظاهر خال بستگي دارد.»
● روش‌هاي برداشتن خال
شايد شما هم يكي از افرادي باشيد كه قصد برداشتن خال صورت خود را دارند و دوست دارند قبل از برداشتن خالشان از كساني كه تجربه اين كار را داشتند، سؤال كنند و ببينند آن‌ها چه روشي براي برداشتن خالشان تجربه‌ كرده‌اند. در حال حاضر روش‌هاي مختلفي براي برداشتن خال وجود دارد، اما به‌طور كلي روش‌هاي علمي و شناخته‌شده‌اي كه براي برداشتن خال وجود دارد به سه دسته تقسيم مي‌شود:
۱) سوزاندن خال،
۲) جراحي
۳) ليزر.
سوزاندن، يكي از روش‌هاي قديمي برداشتن خال است. در اين روش خال با دستگاه كوتر از طريق ايجاد گرما به وسيله جريان برق سوزانده مي‌شود. از آن‌جايي كه خال‌ها معمولاً قسمت‌هاي عميقي در پوست دارند،‌ اين روش ممكن است فرورفتگي چاله مانندي را در سطح پوست ايجاد كند. روش سوزاندن خال كه بيشتر در گذشته استفاده مي‌شد، براي برداشتن خال‌هاي ريز و سطحي كاربرد دارد، البته امروزه دستگاه‌هاي راديو فركانسي جايگزين دستگاه‌هاي كوتر شده‌اند كه باعث مي‌شود به‌كار بردن اين روش اثر كمتري روي پوست بگذارد.
جراحي؛ اين روش پركاربردترين روش براي برداشتن خال در ميان پزشكان است. در اين روش با ايجاد بي‌حسي موضعي در محدوده خال، ‌با تيغ جراحي يك برش ساده روي پوست ايجاد و خال از عمق پوست خارج مي‌شود، ‌سپس جاي آن يك يا دو بخيه ظريف زده مي‌شود.
ليزر كردن؛ ليزر يك فن‌آوري جديد علمي است كه در بسياري جراحي‌ها استفاده مي‌شود و در برداشتن خال هم كاربرد دارد. روش ليزر در برداشتن خال مثل روش سوزاندن است، با اين تفاوت كه در اين روش به‌جاي جريان برق از امواج ليزر براي تخريب يا تراش خال استفاده مي‌شود.
● بهترين روش براي برداشتن خالدكتر اميرهوشنگ احساني درباره اين‌كه كدام روش براي برداشتن خال مناسب است، مي‌گويد:‌«روش ثابت يا واحدي براي برداشتن همه خال‌ها وجود ندارد و براي هر خالي با توجه به ويژگي‌هايش يك روش مناسب است. مثلاً براي خال‌هاي ريز و سطحي كه عمق زيادي در پوست ندارند، ليزر كردن مي‌تواند روش مناسبي باشد اما براي خال‌هاي بزرگ و برجسته كه عمق زيادي در پوست دارند، جراحي روش مناسب‌تري است، چرا كه در اين روش خال از عمق پوست برداشته مي‌شود و چيزي از آن باقي نمي‌ماند كه احتمال برگشت خال را ايجاد كند،‌ از طرفي با بخيه‌هايي كه روي پوست زده مي‌شود، سطح شكافته پوست بعد از مدتي جوش مي‌خورد و احتمال ايجاد فرورفتگي در پوست وجود ندارد. تشخيص اين‌ روش‌ها با پزشك متخصص است، اما قبل از هر عملي پزشك بايد معايب و مزاياي به‌كار بردن هر كدام از اين روش‌ها را براي بيمار خود توضيح دهد.»
● مراقبت‌هاي بعد از عملدر روش جراحي؛ بيمار در هفته اول پس از جراحي بايد از پمادهاي آنتي‌بيوتيك موضعي استفاده كند تا جاي عمل دچار عفونت نشود و بعد از ۲۴ ساعت مي‌تواند صورتش را بشويد. رعايت نكات بهداشتي و استفاده مرتب از پمادها در هفته‌هاي اول بعد از عمل بسيار مهم است. سه تا پنج روز بعد از عمل بخيه‌ها كشيده مي‌شوند و شخص مي‌تواند بعد از مدتي استفاده از كرم‌هاي لازم مثل لايه‌بردارها را شروع كند تا جاي عمل كم‌تر در سطح پوستش بماند.
در روش ليزر؛ سطح پوست زخم مي‌شود و تا زماني كه زخم ترميم نشود، نياز به مراقبت و استفاده از پمادها و قرص‌هاي آنتي‌بيوتيك دارد تا محل زخم عفونت نكند. به‌طور تقريبي بعد از گذشت چهار تا پنج روز سطح پوست تا حدودي ترميم مي‌شود اما محل برداشت خال همچنان قرمز و در تماس با آفتاب مستعد لك‌شدن است. در روش ليزر، بيمار بايد به مدت طولاني از ضدآفتاب‌هاي فيزيكي استفاده كند و در معرض نور مستقيم خورشيد قرار نگيرد. در غير اين صورت احتمال ايجاد لكه‌هاي قهوه‌اي در پوستش وجود دارد.
در روش سوزاندن نيز تا يك هفته بايد تمام اين مراقبت‌ها صورت بگيرد و ممكن است جاي عمل تا چند هفته قرمز باشد، اگر قرمزي جاي عمل بيش از شش هفته طول بكشد بايد به پزشك متخصص مراجعه شود تا كه جاي خال تبديل به گوشت اضافي نشود.
● بهترين فصل براي عمل
بهترين فصل براي عمل برداشت خال در روش‌هاي مختلف فرق مي‌كند. از آن‌جايي كه در روش جراحي آفتاب اثر چنداني روي جاي جراحي نمي‌گذارد، مي‌توان در هر فصلي از اين روش استفاده كرد. اما روش ليزر به دليل تأثير نور خورشيد در روند ترميم پوست ‌بهتر است در فصل‌هاي سرد سال مثل پاييز و زمستان صورت بگيرد.

[mehraria]

در پوست سر يك فرد معمولي 100 هزار تار مو، در افراد باموهاي قرمز 90 هزار، در افراد با موهاي مشكي 110 هزار و افراد با موهاي بلوند 150 هزار تار مو موجود ميباشد. در سـر بچـه در هــر سانتي متر مربع سر 1100 پياز مو وجود دارد كـه ايـن تعـداد در سـن 25 ســالگي به 600 و در سن30 الـي 50 سـالـگـي بـه 250 الـي 300 تـار مـو كـاهــــش مـييابد. از هر پياز مو در حدود 25 تار مو (پس از ريزش تـار مو قبلي) در طول حيات فرد رويش مي كند كه هر كدام از آنها سالها باقي مي ماند. مو از پروتئـيـنـي بـنـام كـــراتين تشكيل يافته است اين همان ماده اي است كه سـازنــده پر پرندگان، ناخن، سم و چنگـال حيوانات مي بـاشد. خود كـراتـيـن عـمدتـا از اسـيـد آمــينه سيستئين (CYSTEINE) تشكيل يافته است. همـچنين مـو حـاوي رنـگدانه مــلانين ميباشد. دو نوع ملانين در مو توليد ميـگردد يكي اوملانين (EUMELANIN) كه ايجاد كننده رنـگ قـهوه اي و مشــــكي است و فئوملانين (PHAEOMELANIN) كه ايجاد كننده رنگ قرمز مي باشد. تـركـيــب اين دو دو نوع رنگدانه رنگهاي متنوع مو را پديد مي آورند. قطر مو 0.1 ميلي متر مي باشـد. مو بطور متوسط در روز 0.35 ميلي متر و در ماه 1 سانتي متر رشد مي كـــند. رشد مو در تابستان از زمستان بيشتر بوده و همچنين رشد مو در مردان انــدكي سريعتر از زنان ميباشد. حداكثر طول مو در سر 70 الي 90 سانتي متر ميباشد. در بـــدن انسان 3 نوع مو رشد ميكند:
1- لانوگو (LANUGO): موي نازك، بي رنگ و فاقد مغز مياني كه كرك مانند بوده و تمام بدن جنين را در رحم ميپوشاند اما يك ماه پيش از بدنيا آمدن كودك اين موها ريزش پيدا ميكنند.
2- ولوس (VELLUS): تمام سطح پوست بدن جز كف دست و پا و لبها را پوشانده.اين مو نيز كرك مانند بوده و فاقد رنگدانه است.لطيف، نرم و نازك و فاقد مغز ميانيميباشد.
3- ترمينال (TERMINAL): موهاي بلند و ضخيم و زبري مي باشند كه ابــروهـــا، مـوي سر، مژه ها، ريش و سبيل و موهاي نواحي تناسلي را تشكيل ميدهد.
در بدن موهاي ولوس قادر به تبديل به موهاي ترمينال ميباشند ( بـا تـحريك هورمونهاي مردانه).
استحكام موي شما به پروتئين كراتين بستگي دارد. يك تار مو ميتواند تا 25 درصد طول طبيعي خود پيش از آنكه پاره گردد كشيده شود. ايـن مـقـدار در تــار مــوي خيس به 50 درصد ميرسد! هر تار مو پيش از آنكه پاره گردد قادر به تحمل 100 گرم بار مي بـاشد به عبارتي اگر مـوهاي سر را بريده و بصورت طناب درآوريم آن طنـاب قـــادر به تحمل 10 تن بار خواهد بود! استحكام موي سر شما برابر با استحكام يك مفتول مسي بـــا قطر برابر با تار مو ميباشد! مراحل رشد مو به قرار زير است:

1- مـرحله رشد فعال و يا آناژن (ANAGEN): دراين مرحله سلولهاي فوليكول مرتبا رشد كرده و تقسيم شده و شاخي ميـگردند و ساقه مـو را تشكيل ميدهند.
2- مـرحله انتقالي و يا كاتاژن (CATAGEN): در ايـن مــرحـــله رشد مو كند شده و مو به 6/1 طول خود چروكيده ميشود.
3- مرحله ريزش مو و يا تلوژن (TELOGEN): در ايـن مرحله رشد مـو مـتـوقف شده و ارتباط قاعده فوليكول با مو سست شده و در اثر فشار تار موي جديد در حالرشد، تـــار موي قديمي ميريزد. اين مرحله، مرحله استراحت مو نيز ناميده ميگردد.
مرحله آناژن معمـولا در سر 6 سـال به طـول مـي انــجامد و 85 درصد موهاي سر در اين مرحله قرار دارند.
مـرحـــله كاتاژن در موهاي سر در حدود 10 روز بطول مي انجامد و تنها 1 درصد مـوهـاي سر در اين مرحله قرار دارند
مرحله تلوژن در موهاي سر معمولا 12 هفته بطول مي انجامد و 25 درصد مـوهــاي سر در اين مرحله قرار دارند.
دوره سيكل كامل رشد و ريزش مو حدود 3 الي 4 سال به طول مي انجامد اما اين مدت براي مژه ها 4 ماه است. مدت رشد و استراحت موهاي نواحي ديـگر بـدن بـــه قــرار زير ميباشد:
1- ابـرو: مـدت اسـتـراحـــت: 12 هفته/ مدت رشد: 8-4 هفته/ تـعـداد پـيـاز مــو در هــر سانتيمتر مربع پوست: 350 / سرعت رشد در روز: 0.61 ميلي متر
2- ريش صورت: مدت استراحت: 10 هفته/ مدت رشد: 1 سال/ تـعداد پــيـاز مو در هر سانتي متر مربع: 500 در چانه و 800 در گونه/ سرعت رشد: 0.32 ميلي متر
3- سبيل: مدت استراحت: 6 هفته/ مدت رشد: 16 هفته/ تعداد پياز در هر سانتيــمـتر مربع: 500/ سرعت رشد: 0.38 ميلي متر
4- زير بغل: مـدت اسـتـراحــت: 12 هفـتـه/ مـــدت رشد: 16 هفته/ تعداد پياز مو: 65 / سرعت رشد: 0.3 ميلي متر
5- موهاي پا: مدت استراحت: 24 هفته/ مدت رشد: 16 هفته/ تـعـداد پـيـاز مــو: 60 / سرعت رشد: 0.21 ميلي متر
6- موهاي نواحي تناسلي: مدت استراحت: يك هفته/ مدت رشد: چندين ماه/تعداد پياز مو: 70 / سرعت رشد: 0.3 ميلي متر
علت آن كـه موهاي سر همواره در حال رشد مي بـاشـد امـا مثـلا مـوهـاي ابرو تا اندازه مشخص بلند ميگردد، در كنترل ژنتـيـكي آنهـا بـوده كـه مـدت زمـان آنـاژن و تلوژن آنها را تعيين مي كـند. مثلا در موي سر در آن واحد 85 درصد موها در حال رشد بوده و تنها 13 درصد مـوها در حال استراحت ميباشند. اما در ابرو تنها 10 درصد موها درحال رشد و 90 درصد موها در حال استراحت هستند.
ريزش 50 الي 100 تار مو از موهاي سر در روز طبيعي ميبـاشد. شـكل مو و يا صاف و يا مجعد بودن مو به 2 عامل بستگي دارد:
1- جهتي كه تارهاي مو از فوليكول و پوست سر خارج ميگردد.
2- شكل خود فوليكول. هنگامي كه سطح مقطع تار مو گرد ياشد و مـو عمود بر پوست سر برويد موها صاف ميشوند. هـنگامي كه سطح مقطع تار مو بيضي شكل و با اندكي زاويه از پوست سر خارج مي گردد، موها موج دار مي شـوند. هنگامي كه سطح مقطع موها بيضي كشيده باشد و با زاويه تيزي از پوست سر برويند موها مجعد ميشوند
------
مردمان

[mehraria]

موخوره (SPLIT ENDS) چيست؟
زماني كه ساقه مو از درازا شكاف برميدارد و سر مو شاخ شاخ مي گردد، به آن موخوره شدن مو مي گويند. در اين حالت كوتيكول محافظ مو آسيب ميبيند و فـيبر داخلي مو فرسوده ميگردد.
عوامل ايجاد موخوره:
1- سشوار و اتو حالت دهنده مو چربي طبيعـي مــو را ازميان برده كه سبب موخوره ميشوند
2- كمبود آب بدن: آب فراوان بنوشيد.
3- برس كشيدن موهاي خيس: چـون ســبب كشيدگـي ساقه مو شده و موها آسيب ميبينند.
4- از گيره و سنجاق سر كمتر استفاده كنيد.
5- در معرض زياد نور خورشيد قرار نگيريد.
6- در محصولات مو حاوي الكل استفاده نكنيد.
7- استـفاده از رنـــگ مــو و فر كردن مو نيز سبب موخوره
ميگردد.
علت اصلي موخوره كاهش رطوبت و چربي مو ميباشد. تــنها راه درمان آن قيچي كردن موخوره مو است. سـعي كنيد سر موهاي خود را براي پيشگيري از موخوره شدن هر 6 هفته يكبار اندكي كوتاه كنيد.
موي درون روييده (INGROWN HAIR) چيست؟
هـــــنگامي كه سر مو بدرون پوست فرو ميرود به آن موي درون روييده ميگويند. علت اصلي آن اين است كه هـنگام تـراشـــيدن مو توسط تيغ و يا ماشين اصلاح، مـوهـا را بـر خلاف رويششان كوتاه ميكنند. هــمواره موها را در جهت رويششان بتراشيد. يك دليل ديگر آن اين مي بـاشـــد كه موها زياد از ته تراشيده مي شوند. مــوهاي درون روييده مي توانند سبب التـهاب، خـارش و يـا عـــفونت گردند اما معمولا خودشان خودبخود برطرف مي شوند.
چگونه مو ها را صاف و يا فر ميكنند؟
همانطور كه اشاره شد، مـو از پـروتـئـيـن كــراتين تشكيل يافته اسـت كـه قسـمت عـمده اين پروتئين از اسد آمينه سيستئين (CYSTEIN) ايجاد شده است.اين اسيد آمينه داراي تركيب سولفور در ساختمان خود ميباشد.هنگامي كه دو سولفور با يكديگر پيوند ميخورند تشكيل پيـوند دي سـولفـيـد را ميدهند كه يك پيوند كوالانسي مي بـاشـد. هـمچـنـين در مــــو تعداد زيادي پيوند هيدروژني مـوجــود مي بـاشـــد. خيس شدن موها سبب از هـم گسسـتـن
پيوندهاي هيدروژني و خشك شدن موها سبب ميـگردد. بنابراين شما با خـيس كـردن مـوها قـادر بـه حــالت دادن موهاي خود مي بـاشيد. امـا بــراي فر كردن دائم موها از محصولات ويژه اي استفاده ميگردد. ايـن محصولات داراي دو جزء اصلي مي بـاشند.
1- جزء اول كه سبب ازهم گسستن پيوندهاي ديسولفيد در مو مي گــردند كه مـعـمـولا از مــاده اي بنــام آمونيــوم تيوگليكولات (AMMONIUM THIOGLYCOLATE) استفــاده
ميگردد.
2- پـس از آنـكه مو را به حال دلخواه در آوردند از يك عامل اكسيد كننده بنام هيدروژن پروكسايد براي متصل ساختن مجدد پيوندهاي دي سولفايد استفاده ميكنند. به اين طريق موهاي شما فر ميگردنـــد. براي صاف كردن موها نيز دقيقا از همين روش استفاده ميشود.
-------
مردمان

[Silence so loud]

با اينكه مطلبه قديمي هستش ولي ديدم قشنگه گفتم بذار بذارمش:

اولين پيوند صورت در جهان در زمستان سال گذشته (نوامبر ۲۰۰۵) توسط گروهى از جراحان فرانسوى بر روى يك زن ۳۸ ساله انجام شد. در ژانويه ۲۰۰۵ سگ لب ها، چانه و نوك بينى اين زن را كه بر اثر خوردن قرص هاى خواب آور در حالت ناهوشيارى بود گاز گرفت و جويد. از آن پس توانايى صحبت كردن و خوردن او دچار اختلال شده بود.




پروفسور برنار دوواشل رئيس بخش جراحى فك و صورت بيمارستان آمبينس در شمال فرانسه كه اين عمل بى نظير در آن انجام شد در اين مورد مى گويد: «ترميم كردن اين آسيب با روش هاى متعارف جراحى، اگر نه ناممكن، بسيار دشوار بود.»
فيليپ دورمى رئيس بيمارستان آمبينس گفت: «ما در موقعيتى استثنايى بوديم كه پاسخى استثنايى را طلب مى كرد.»
به اين ترتيب خانم دينور در رديف اولين هاى تاريخى قرار گرفت. پزشكان يك لايه مثلثى از بافت صورتى حاوى بينى، لب ها و گونه زنى فوت شده را كه گروه خونى و پوستى مشابه با او داشت به او پيوند زدند. قطعه اى از بافت صورت كه از اهداكننده جدا شده بود در مايعى در درجه حرارت ۴ درجه قرار گرفت و به اتاق عمل منتقل شد. اين بافت بايد در كمتر از ۲۴ ساعت مورد استفاده قرار مى گرفت.
عمل جراحى ۱۵ ساعته توسط گروهى از جراحان به رهبرى پروفسور دوواشل و پروفسور ژان ميشل دوبرنار انجام شد. دوبرنار تجربه بسيارى در اين زمينه داشت و گروه هاى جراحان را كه اولين پيوند دست را در بيمارستان ادوارد هرويت در شهر ---- فرانسه و اولين پيوند دوگانه ساعد را در ژانويه ۲۰۰۰ انجام دادند رهبرى كرده بود.
در جريان اين عمل جراحى شريان ها و وريدهاى قطعه صورت اهدا شده به عروق متناظر در صورت بيمار پيوند زده شد تا جريان خون قطعه پيوندى فراهم شود. همچنين جراحان اعصابى را كه بايد حركت عضلانى در قطعه پيوندى به وجود مى آوردند پيوند زدند. همچنان كه عمل پيوند پيش مى رفت يكى از جراحان گفت عمل به راحتى بخيه زدن يك انگشت شده است. پس از عمل كه نتايج بسيار فراتر از انتظارات آنان بوده است دوواشل به گزارشگران گفت كه گروه از يكپارچگى كامل صورت بيمار با قطعه اهدايى شگفت زده شده است.
رو به آينده
جراحان اقداماتشان را با اين گفته توجيه كردند كه تنها راه براى ايجاد لب هايى داراى كاركرد _ و البته از لحاظ ظاهرى عادى _ پيوند صورت بود، اما ماه ها طول خواهد كشيد تا دينور بتواند لب هاى جديدش را تكان دهد، چرا كه براى برقرارى ارتباطات جديد عصبى زمان لازم است و هيچ كس مطمئن نيست كه در درازمدت نتيجه چه خواهد شد، آيا بافت پيوندى به قصد او براى لبخند زدن يا بروز ساير حالات صورت پاسخ خواهد داد.
مشكل با لب ها، مانند پلك ها اين است، كه اگر آنها حركت نكنند تقريباً بى مصرف مى شوند. پيش از اين جراحان از لايه هاى بافت به دست آمده از قفسه سينه براى ساختن لب استفاده كرده اند، اما اين رويكرد نتيجه خوبى از لحاظ ظاهر بيمار ايجاد نمى كند و بافت پيوندى كاركردى نخواهد داشت. دينور پس از انجام عمل تحت فيزيوتراپى قرار گرفت و توانست شكلات و توت فرنگى بخورد، سيگار بكشد و كلمات را هرچند بريده بريده ادا كند.مسئله اى كه در هر پيوند بافت مطرح است، رد پيوند توسط دستگاه ايمنى اش است و دينور نيز بايد در بقيه طول عمرش داروهاى مهار كننده ايمنى مصرف كند. به دينور گفته شده است كه امكان رخ دادن رد پيوند در اولين سال پس از عمل ۱۰ درصد و تا حداكثر ۵۰ درصد در ده سال پس از آن است.پزشكان پيش از انجام عمل جراحى به اميد كمتر كردن اثرات رد پيوند، سلول هاى بنيادى و مغز استخوان فرد دهنده را به دينور تزريق كردند. آنها اميدوار بودند كه اين سلول ها دستگاه ايمنى او را تحت تاثير قرار دهد به طورى كه بافت خارجى پيوند شده را رد نكند. اما در روز هاى پس از عمل خبر از وقوع يك واكنش رد پيوند منتشر شد كه ظاهراً پزشكان با تنظيم ميزان داروهاى مهار كننده ايمنى توانستند آن را مهار كنند. اما رد شدن توسط دستگاه ايمنى تنها مشكلى نيست كه دينور با آن روبه رو است. يقيناً او بايد به ظاهر جديدش خو بگيرد، در حالى كه مى داند بخشى از صورتش زمانى به كس ديگر تعلق داشته است. اما اين صورت مال چه كسى است و چه قدر طول مى كشد تا به آن عادت كند؟ براى دنيس شاتليه اولين فردى كه مورد پيوند دو ساعد دست قرار گرفت، چهار سال طول كشيد تا اندام هاى جديد را به عنوان دست هاى «خودش» بپذيرد.دوواشل مى گويد كه لب ها و بينى پيوند شده، مانند زمانى كه روى صورت دهنده بودند نيستند، چرا كه اكنون به ساختار استخوانى متفاوتى متصل هستند، اما آنها به صورت خود بيمار هم شبيه نيستند. دينور پيش از عمل بينى پهن ويكورى، چانه نوك تيز و لب هاى باريكى داشت اما اكنون بينى مستقيم و باريك، چانه گردتر و لب هاى كلفت ترى دارد. به قول دكتر دوواشل «او مجبور خواهد بود كه صورتش را دوباره صاحب شود.»


افرادى كه مورد پيوند اندام هاى داخلى مثل كليه قرار مى گيرند با چنين مشكلى روبه رو نيستند. كلينت هالام اولين فردى بود كه تحت عمل پيوند يك دست قرار گرفت. او سه سال پس از انجام عمل جراحى اش در سال ۱۹۹۸ با دست پيوندى زندگى كرد اما سپس خواستار قطع كردن آن شد چرا كه مى گفت آن را مانند دست يك مرده حس مى كند و احساسى در آن ندارد. پزشكان گفتند كه او داروهايى را كه براى حفظ دست در شرايط مناسب براى او تجويز شده بود به طور كامل مصرف نكرده است ولى هالام اين امر را تكذيب مى كند. در حال حاضر گروه هاى ديگر از جمله در آمريكا و انگليس در حال آماده شدن و تهيه مقدمات براى پيوند هستند، اما به نظر مى رسد گروهى بيش از همه به مرحله عملى نزديك است؛ متخصصان «بنياد كلينيك كليولند» در اهايوى آمريكا. گرچه انجام اولين پيوند صورت بسيار راهگشا بوده است، اما بايد توجه داشت كه فعلاً تنها نيمى از صورت پيوند شده است. جراحان مى گويند پيوند زدن وسعت بيشترى از صورت از لحاظ فنى در چند ماه آينده امكان پذير خواهد بود، اما چنين عملى در حال حاضر در فرانسه نمى تواند انجام شود، چرا كه كميته ناظر بر اخلاق پزشكى در فرانسه در حال حاضر با چنين پيوندى مخالف است. اما به نظر مى رسد با انجام پيوند بخشى از صورت براى انجام پيوند تمام صورت تنها گذر زمان لازم است.
Focus, Feb. 2006
شمارش معكوس براى پيوند تمام صورت
حتى پس از انتشار اولين خبرها در مورد پيوند جزيى صورت در فرانسه، جراحان پلاستيك در كشورهاى ديگر ازجمله آمريكا و انگليس به پژوهش درباره انجام دادن پيوند كامل صورت ادامه داده اند. نتايج يكى از اولين پژوهش ها در اين مورد در شماره مارس ۲۰۰۶ «نشريه رسمى جامعه جراحان پلاستيك آمريكا» به چاپ رسيده است. به گفته ديگر بروس كانينگهام «رئيس جامعه جراحان پلاستيك آمريكا» ما براى اولين بار داراى داده هاى علمى هستيم كه ما را به فراسوى تكنيك هاى سنتى بازسازى و پيوندبخشى صورت مى رساند.
آنچه كه ما قبلاً به آن تنها به عنوان يك امكان فكر مى كرديم يعنى بازسازى صورت كامل شخصى دچار بد شكلى شديد صورت در يك جراحى با استفاده از يك لايه پوستى كامل برداشت شده از يك دهنده، ديگر يك نظريه صرف نيست، بلكه به يك واقعيت بدل خواهد شد.»
به گفته دكتر ماريا سيميونوف مدير پژوهش هاى جراحى پلاستيك در كلينيك كليولند در اهايو و نويسنده اصلى مقاله فوق: «براساس تحقيقاتى كه ما انجام داده ايم، پيوند كامل بافت صورت رويكردى موفقيت آميز براى افرادى است كه به علت تصادفات، سوختگى ها و يا حوادث ديگر دچار بد شكلى هاى وخيم صورت شده اند. پيوند لايه بافت صورت به دست آمده از يك جسد به جسد ديگر به ما اين امكان را داده است كه زمان لازم براى اجراى اين پيوند معين را تخمين بزنيم، تكنيك هايمان را تكميل كنيم و از لحاظ بصرى تصديق كنيم كه يك لايه بافت صورت مى تواند محل هاى سوختگى شديد يا آسيب ديده را بپوشاند و با آنها تطبيق يابد.» براساس اين تحقيقات جديد گرچه روش هاى سنتى بازسازى صورت كه شامل استفاده از قطعات و لايه هاى پوستى است تكنيكى موثر براى بازسازى صورت است، ممكن است روشى ايده آل نباشد. در اين شيوه هاى سنتى تقريباً غير ممكن است كه كيفيت، قوام، رنگ پوست صورت را با ساير بافت هاى بدن فرد به طور كامل تطبيق داد. به علاوه بايد چندين پيوند و جراحى انجام داد تا تمام صورت بازسازى شود. بسيارى از بيماران با ظاهرى نامطلوب و پوست تكه تكه باقى مى مانند كه ازجمله جوشگاه هاى بزرگ و پوست ناهماهنگ با بقيه قسمت ها در آن ديده مى شود. بررسى ها نشان داده اند كه تنها روش براى آنكه قوام، رنگ و ظاهر پوست تطبيق كامل داده شود پيوند كامل پوست صورت است. شبيه سازى هاى پيوند صورت، كه بين اجساد انجام گرفته است، تقريباً ۵ ساعت طول كشيده است، البته اين عمل هاى تمرينى شامل پيوند عروق و اعصاب نبوده است. در موارد گيرندگان زنده محل جراحى ۱۱ تا ۱۵ ساعت طول خواهد كشيد. دكتر كانينگهام مى گويد: «به لحاظ تاريخى جراحان پلاستيك پيشگام در پزشكى پيوند بوده اند. اولين پيوند موفق دست در سال ۱۹۹۸ توسط يك جراح پلاستيك انجام شد و اين امر در مورد اولين پيوند كليه در سال ۱۹۵۴ هم صادق است. ايده پيوند بافت حوزه جديدى را در حوزه پزشكى گشوده است.»





اخلاقيات پيوند صورت
نوشته آرلن جوديت كلوتزكو:اينكه شخص زنده صورت فردى مرده را اختيار كند هولناك به نظر مى رسد و آدم را به ياد هيولاى فرانكشتين مى اندازد كه از سرهم بندى شدن قطعات به دست آمده از اجساد مردگان به وجود آمده بود. اما اين واكنش عاطفى در مقوله شهودهاى اخلاقى قرار مى گيرد كه داراى بار عاطفى مملو از استعاره ها و پاسخ هاى غريزى اند و تكيه كردن بر آنها به جاى قضاوت هاى واقعى اخلاقى باعث تعصب و پيشداورى و انكار علم و وعده آن براى بهبودى زندگى انسانى مى شود. نگرانى در مورد پيوند اعضا و به خصوص پيوند صورت اصولاً موضوعى اخلاقى نيست، بلكه اين واكنش عاطفى به علت احساس ناامنى ما در مورد هويتمان است، همان اضطرابى كه با طرح موضوع استفاده از روش همانندسازى در توليد مثل انسانى برانگيخته مى شود _ اين امر كه حتى پس از مرگ شما، «شماى» ديگرى به زندگى ادامه خواهد داد. نگرانى هاى روانشناختى در مورد هويت دوگانه يا هويت اشتباهى تازه نيستند _ اين موضوعات هزاران سال است كه دستمايه كمدى هايند. موضوع جديد توانايى پزشكى براى تجسم بخشيدن به اين هراس هاست.
چه چيزى شما را شما مى كند؟ در دورانى كه ژن ها بحث روز هستند، اغلب ما ژن ها را سازنده هويتمان ذكر مى كنيم، اما اگر اينگونه بود هويت دوقلوهاى همسان بايد دقيقاً همانند هم مى بود در حالى كه اينگونه نيست. هويت شخص به فراسوى ژنتيك به شخصيت، رفتار، خاطرات و البته چهره ما گسترش مى يابد. اگر به آينه نگاه كنيد و با صورتى جديد و كاملاً متفاوت مواجه شويد چه احساسى به شما دست مى دهد؟ ممكن است آشفته و سراسيمه شويد، اما گيرنده پيوندى كه داراى صورتى بدشكل شده است از پيش چنين تجربه اى را تحمل كرده است. پرسش هاى مهم ديگر درباره اعضاى خانواده فرد دهنده پيوند صورت است، واكنش آنها به چه شكلى خواهد بود؟ آيا آنها با فردى مواجه خواهند شد كه صورتش مانند عزيز از دست رفته شان خواهد بود؟ اغلب كارشناسان پاسخشان منفى است، زيرساختار استخوانى زيرين در صورت نقشى تعيين كننده در شناسايى چهره دارد و در دو فرد گيرنده و دهنده كاملاً متفاوت است. اما آيا در صورتى كه بينى، گوش ها و لب ها و تمام پوست صورت به گيرنده اى پيوند زده شود كه قبلاً از لحاظ سن، جنس و نژاد با فرد دهنده تطبيق داده شده است اين شباهت بسيار زياد نخواهد بود؟

[Mahdi Hero]

ويتيليگو (برص)
اگر يك روز از شما بخواهند يك بيماري صعب‌العلاج پوستي را نام ببريد، احتمالا چيزي به غير از <برص> به ذهنتان نمي‌رسد. برص يا ويتيليگو يك بيماري پوستي است كه در اثر عدم وجود ملانوسيت‌ها (سلول‌هاي توليدكننده ملانين كه رنگدانه پوست است و رنگ پوست را تعيين مي‌كند) در نقاط خاصي از پوست به‌وجود مي‌آيد. در نتيجه، لكه‌هاي بسيار كم‌رنگ‌تر از رنگ معمول پوست با حاشيه مشخص روي پوست بيمار ايجاد مي‌شود. اين لكه‌ها روي پوست‌هاي تيره واضح‌تر هستند و معمولا اطراف چشم و دهان را درگير مي‌كنند. در حال حاضر براي درمان اين بيماران از كرم‌هاي موضعي و داروهاي خوراكي استفاده مي‌شود كه معمولا نتيجه، رضايت‌بخش نيست. استفاده از اشعه ماوراءبنفش هم روش نه‌چندان موثر ديگري است كه براي مشاهده اثر آن، بيمار بايد چند بار در هفته و دست‌كم به مدت يك سال به پزشك مراجعه كند تا تحت درمان قرار گيرد. اما در اين مورد هم، ليزر كارايي خود را نشان داده است. در يك مطالعه، پژوهشگران 29 ضايعه پوستي برص را در افراد مختلف با ليزر اكسايمر تحت درمان قرار دادند. نتيجه اين بود كه در 57 درصد موارد پس از شش جلسه درمان، بهبودي ضايعات مشاهده شد و 82 درصد موارد باقي‌مانده پس از انجام 12 جلسه درمان، بهبود يافتند. به‌دنبال اين يافته‌ها پژوهشگران تصميم گرفتند تاثير ليزر را بر روي آثار بر جاي مانده از برش‌هاي حين عمل جراحي بررسي كنند. معمولا محل برش جراحي، به‌صورت يك خط كه كم‌رنگ‌تر از پوست اطرافش است، مشاهده مي‌شود. در اين مورد هم ليزر كارايي خود را به‌خوبي نشان داد.

[mehraria]

كچلي‌ تغييردهنده‌ رنگ‌ (تينا ورسيكالر)

كچلي‌ تغييردهنده‌ رنگ‌ عبارت‌ است‌ از عفونت‌ قارچي‌ پوست‌ كه‌ رنگ‌ پوست‌ مبتلا را تغيير مي‌دهد. بيشتر پوست‌ سينه‌، پشت‌، شانه‌ها، بازو، تنه‌ يا كشاله‌ ران‌ (به‌ ندرت‌ صورت‌) را درگير مي‌كند. بيشتر، نوجوانان‌ و بزرگسالان‌ مبتلا مي‌شوند.
از علایمضايعاتي‌ با مشخصات‌ زير:
ضايعات‌ در پوست‌ نواحي‌ باز، سفيد هستند؛ در نواحي‌ پوشيده‌، قهوه‌اي‌ يا قرمز متمايل‌ به‌ قهوه‌اي‌ هستند.
ضايعات‌ صاف‌ بوده‌، لبه‌هاي‌ كاملاً مشخص‌ دارند. مگر در صورت‌ خراشيدن‌، پوسته‌ نمي‌دهند.
ضايعات‌ با قطر 4-3 ميلي‌متر شروع‌ شده‌، گسترش‌ مي‌يابند. غالباً به‌ هم‌ ملحق‌ شده‌، لكه‌هاي‌ بزرگي‌ تشكيل‌ مي‌دهند.
علل: يك‌ مرحله‌ تكامل‌ قارچي‌ پتيروسپوروم‌ اربيكولار. گرما و رطوبت‌ زياد به‌ نفع‌ رشد اين‌ قارچ‌ هستند. عفونت‌ مسري‌ است‌ ولي‌ نحوه‌ سرايت‌ آن‌ مشخص‌ نيست‌.
مواجهه‌ محيطي‌ با گرما و رطوبت‌ زياد میتواند از عوامل افزایش دهنده خطر باشد
كچلي‌ تغييردهنده‌ رنگ‌ درمان‌ نشده‌ به‌ مدت‌ نامحدودي‌ باقي‌ مي‌ماند، ولي‌ به‌ نظر مي‌رسد كه‌ هر از چندگاه‌ مي‌آيد و مي‌رود. حتي‌ با درمان‌ غالباً عود مي‌كند. به‌ دنبال‌ درمان‌ پس‌ از علاج‌ عفونت‌ قارچي‌، لكه‌هاي‌ سفيد ماه‌ها باقي‌ مي‌مانند.
آزمون‌هاي‌ تشخيصي‌ مي‌توانند شامل‌ بررسي‌ ميكروسكوپي‌ قسمت‌هاي‌ خراشيده‌ شده‌ ضايعات‌ باشند.
درمان‌هاي‌ موضعي‌ متعددي‌ در بهبود كچلي‌ تغييردهنده‌ رنگ‌ مؤثرند.
دارو را با توپي‌هاي‌ نخي‌ مطابق‌ دستورالعمل‌ نسخه‌ در نواحي‌ مبتلا به‌ كار بريد. در صورت‌ تمايل‌ ظرف‌ 30 دقيقه‌ آن‌ را بشوريد.
در حدامكان‌ اجازه‌ دهيد پوست‌ مبتلا هوا بخورد.
هر سال‌ قبل‌ از فصل‌ آفتاب‌گيري‌ درمان‌ را تكرار كنيد
ممكن‌ است‌ شامپوي‌ سولفيد سلنيوم‌، كرم‌ كلوتريمازول‌، ميكونازول‌ يا كتوكونازول‌ براي‌ نواحي‌ مبتلا تجويز شوند.
=-------=-------=------=-------=-------=-------=
سلامتیران

[mehraria]

سايش پوست يا ميکرودرم ابرشن يک تکنيک جديد برای ساييدن سطح پوست با کنترل دقيق است که ميتوان بوسيله آن تا عمق مشخصی از سطح پوست جهت بهبودی وضعيت آن لايه برداری کرد. با اين روش ميتوان چروک پوستی و اسکارهای پوستی بجا مانده از عمل جراحی - جوش - خراشيدگی و ضايعاتی چون کک و مک و لکه های پوستی را بر طرف نمود.ر
در اين دستگاه کريستالهای آلومينيم با سرعت به سطح پوست برخورد ميکنند و لايه سطحی آن را سايش ميدهند و از همان محفظه نوک دستگاه با مکش شديد کريستالها و سلولهای مرده پوستی به يک محفظه ديگر هدايت ميشوند. در ضمن اثر اين مکش روی پوست باعث به جريان افتادن گردش خون در سطح پوست شده و التيام پوستی را سرعت می بخشد. کريستالهای آلومينيم هيچ گونه عارضه ای در سطح پوست ندارند.ر
پزشک ميتواند جريان و سرعت کريستالها را کنترل کند به همين جهت اين روش از نظر عوارض و اثر به تمام لايه بردارها موجود چه مکانيکی و چه شيميايی ارجعيت دارد.ر
ميکرودرم ابرشن را ميتوان به تنهايی يا يک روشی کمکی برای ليزر در درمان اسکارها و لکه های پوستی استفاده نمود چون هم غير تهاجمی است و هم نياز به مراقبتهای زيادی بعد عمل ندارد.د
درمان با ميکرودرم ابرشن بدون درد است و نياز به بی حسی ندارد. طول عمل بسته به وسعت سطح پوست دارد .د
بعد از عمل ميکرودرم ابرشن بيمار ميتواند بدون هيچ محدوديتی کارهای روزمره خود را انجام دهد و ميتواند از کرمهای آرايشی غير تحريک کننده استفاده کند. بعد از اولين درمان پوست صاف و روشن ميشود و تعداد دفعاتی که بايد اين روش انجام گيرد بسته به پوست و ضايعه از چهار تا ده جلسه را ميتوان پيش بينی کرد و فاصله جلسات نيز بسته به ضايعه از هر هفته تا چهار هفته يک بار متفاوت است.د
از ميکرودرم ابرشن ميتوان برای درمان ضايعاتی چون : چروک پوست - ضايعاتی که با آفتاب ايجاد شده - لکه های پوستی - کاهش الاستيسيته پوست - جای جوش - چربی اضافه زير پوست - ترکهای پوستی ( روی شکم )- منافذ باز پوست صورت - اسکارهای صورت و بدن و همچنين ضايعاتی که با سن روی پوست ايجاد ميشود؛ بکار برد.د
عارضه جانبی معمولاْ خفيف و بصورت قرمزی - خارش و تورم خفيف همراه با درد خفيف است که در طی دو تا هفت روز برطرف ميشود.د
توصيه ها:د
بعد از عمل بايد تا بهبودی کامل از يک پماد آنتی بيوتيک روزی دو بار استفاده کرد.د
از کندن و خراشاندن محل عمل تا بهبودی کامل بايد اجتناب کرد.د
بمدت دو ماه نبايد در معرض مستقيم نور آفتاب قرار گرفت در غير اين صورت بايد از يک کرم ضد آفتاب با حد اقل فاکتور محافظتی 30 استفاده کرد

[mehraria]

روزاسه يک بيماری شايع پوستی در سنين بالاتر است که باعث قرمزی و تورم صورت می شود. گاهی از آن بعنوان آکنه بزرگسالی ياد می کنند. اين بيماری در ابتدا بصورت قرمزی و برافروختگی صورت بطور گذرا در مواقع مختلف خود را نشان می دهد. با گذشت زمان و عدم درمان اين بيماری پيشرفت کرده و به سمت قرمزی پايدار در وسعت صورت تبديل می شود و ممکن است گونه ها، پيشانی، چانه و بينی را هم درگير کند. ندرتاْ اين بيماری قفسه سينه، پشت و گوش ها را درگير می کند. با پيشرفت اين بيماری، بتدريج عروق خونی کوچک و جوش های ظريفی در روی منطقه قرمز رنگ بوجود می آيد. در اين بيماری برخلاف آکنه جوش های سر سياه و سفيد (کومدون) وجود ندارد.

در اوايل بيماری قرمزی صورت ممکن است خودبخود يا در شرايط خاصی بوجود آيد و سپس برطرف شود ولی با گذشت زمان قرمزی پايدار ايجاد می شود و پوست به رنگ طبيعی خود باز نمی گردد. با پيشرفت بيشتر رگهای خونی زير پوست نمايان شده و جوشهای چرکی بوجود می آيند. اگر درمان صورت نگيرد اين بيماری از قرمزی گذرای وسط صورت شروع شده و می تواند به مراحل کاملاْ پيشرفته بيانجامد. تشخيص
از نظر شکل و دوام ضايعات، روزاسه را به چهار مرحله تقسيم می کنند: ۱- مرحله قرمزی گذرا که بصورت خودبخود و يا تحت تاثير عوامل تشديد کننده بوجود می آيد و برطرف می شود. ۲- قرمزی پايدار که پوست صورت بطور دائمی قرمز است. ۳- روی زمينه قرمزی پايدار صورت جوش های متورم و گاهی چرکی پديدار می شود. ۴- رينوفيما که بصورت بزرگ شدن غدد چربی روی بينی و گونه ها می باشد و بينی و گونه ها بزرگ برجسته و بدشکل می شوند. بخصوص اين بدشکلی و برجستگی ضخيم در نيمه تحتانی بينی واضح است. سه مرحله اول در خانم ها و مرحله چهارم بيشتر در آقايان ديده ميشود.

در نيمی از بيماران روزاسه درگيری چشمی بصورت قرمزی و احساس سوزش در چشم ها ديده می شود که از آن به عنوان التهاب ملتحمه نام می برند. در صورت عدم درمان ممکن است عوارض جدی پديد آيد.

افراد مستعد به روزاسه

افراد با پوست روشن بخصوص خانم ها در سنين ۳۰ تا ۵۰ سال بيشتر از سايرين مستعد اين بيماری می باشند ولی اين بيماری می تواند مردان و زنان را در تمام سنين حتی در کودکی مبتلا سازد. بدلايل ناشناخته زنان بيش از مردان درگير می شوند. در بعضی موارد روزاسه همراه با شروع يائسگی می باشد. سير بيماری طولانی است و مدت ها بطول می انجامد. در اوائل ممکن است به صورت برافروخته شدن چهره و گلگون شدن گذرا و يا حساسيت شديد به مواد آرايشی خود را نشان دهد. استرس و فشار روحی می توانند باعث شروع برافروختگی شوند.

عوامل تشديد کننده

دليل قطعی بيماری ناشناخته است. بهترين پيشگيری بايد اجتناب از عوامل تشديد کننده باشد.

* از نوشيدنی های داغ (چای)، غذا های تند (مصرف ادويه جات)، نوشيدنی های حاوی کافئین دار و الکلی بايد پرهيز شود.

* نور آفتاب در بيشتر موارد باعث شروع برافروختگی می شود. پس بايد فرد از نور آفتاب محافظت شود که اين محافظت بصورت استفاده از کلاه لبه دار، مصرف ضد آفتاب و دور بودن از معرض آفتاب در ساعات نيمه روز که شدت آفتاب زياد است، می باشد.

* از خاراندن، ماساژ دادن و مالش پوست پرهيز شود.

* ورزش کردن و فعاليت شديد در محيط گرم می تواند باعث شروع برافروختگی شود. پس در يک محيط خنک به ورزش بپردازيد.

* وزش مستقيم باد (پنکه يا کولر) می تواند باعث برافروخته شدن و شدت بيماری شود. بايد از برخورد باد مستقيم اجتناب کرد.

* از مصرف مواد آرايشی و کرم های تحريک کننده پوست بپرهيزيد. اسپری مو به صورت نپاشد.

* در صورت مصرف بعضی داروها و يا خوردن برخی غذاها و يا در شرايطی خاص دچار برافروختگی صورت می شويد آنها را يادداشت کرده و از تماس های بعدی به اين مواد يا موارد پرهيز کنيد.

درمان روزاسه

تشخيص زود هنگام بيماری نخستين قدم در درمان و کنترل بيماری می باشد. مصرف خودسرانه دارو و ترکيباتی که در داروخانه ها بدون نسخه به فروش می رسند می توانند سبب بدتر شدن بيماری شوند. در مراحل اوليه بيماری فرد زياد به بيماری خود واقف نيست و کمتر به دنبال درمان آن می رود. اعلب اين افراد موقعی که به متخصص پوست مراجعه می کنند در مراحل بالاتر بيماری قرار دارند. درمان اين بيماران بصورت ترکيبی از داروهای خوراکی و موضعی می باشد. با شروع درمان بعد از چندين هفته علائم بهبودی ظاهر می گردد.

داروهای موضعی حاوی کورتون برای رفع قرمزی استفاده ميشود ولی نبايد بمدت طولانی مصرف شود يا از کورتون قوی استفاده کرد. چون عوارض ناخواسته کورتون می تواند باعث شدت بيماری گردد. از آنتی بيوتيک موضعی و خوراکی در اين بيماری استفاده ميشود که نتيجه رضايت بخشی دارد. بايد توجه داشت که دارو بيماری را کنترل ميکند ولی آن را ريشه کن نمی کند و بعد از قطع درمان احتمال عود بيماری وجود دارد. بنابراين پس از کنترل کامل بيماری دارو بايد بمدت طولانی تحت نظر پزشک ادامه يابد. بايد از مواردی که باعث شدت بيماری ميشوند اجتناب کرد.

قرمزی پايدار و عروق سطحی مشخص پوست را با ليزر ميتوان درمان نمود. از کرم پودر مناسب که باعث حساسيت و قرمزی نمی شوند، ميتوان برای مخفی کردن قرمزی استفاده کرد. محصولات آرايشی از قبيل صابون، کرم های مرطوب کننده و ضدآفتاب بايد عاری از الکل يا ساير مواد تحريک کننده باشند. مصرف ضدآفتاب بخصوص در روزهای آفتابی ضروری می باشد.

رينوفيما را می توان با عمل جراحی درمان نمود. بافت اضافه را می توان با تيغ جراحی، ليزر و يا کوتر از بين برد. از روش های ديگر درمان با ليزر يا ساييدن پوست برای برطرف کردن ضايعات می توان استفاده کرد.

تشخيص زود هنگام و شروع درمان و رعايت اصول بسيار با اهميت است. در مراحل اوليه روزاسه درمان راحت تر و عوارض پوستی ناچيز و قابل رفع می باشد ولی با پيشرفت بيماری عوارض و ضايعات به درمان خوب جواب نمی دهند و درمان طولانی تر و مشکل تر می گردد.

[mehraria]

چرا ليزر در درمان موهای زائد موثر است؟
روشهای قبلی در از بين بردن موهای زائد از جمله : تراشيدن - بند انداختن - موم و استفاده از کرمهای موبر يک اثر موقتی دارند و با گذشت زمان دوباره موها رشد ميکنند. تا بحال روشی که موها را بطور دائم از بين ميبرد الکتروليز بود که نياز به مهارت زياد فرد الکتروليز کننده دارد و معمولاْ همراه با درد شديد و زمان طولانی است.م
با روش ليزر از يک نور با يک طول موج مشخصی که توسط ملانين داخل مو جذب ميشود استفاده ميگردد نور در محل هدف به انرژی تبديل شده و فوليکول و پياز مو را از بين ميبرد بدون اينکه به پوست اطراف صدمه ای برساند - صدمه ای که معمولاْ توسط الکتروليز بوجود می آمد.م
چرا درمان با ليزر بی خطر است؟
در طول درمان با ليزر پوست توسط يک سيستم خنک کننده محافظت ميشود. اين نوع ليزر حاوی يک سرما ساز است که توسط اسپری به سطح پوست پاشيده ميشود و سطح پوست خنک شده و ازصدمات حرارتی ليزر در امان ميماند و بيمار نيز احساس ناراحتی کمتری دارد.م
چه کسی کانديد خوب برای درمان با ليزر است؟
چون انرژی نور توسط رنگدانه پوستی بنام ملانين جذب ميشود افرادی که دارای موهای تيره و خشن و دارای پوستی روشن هستند بهترين انتخاب ميباشند. افرادی که پوست تيره دارند چون ملانين پوستی در جذب انرژی نور ليزر با ملانين مو رقابت ميکند در نتيجه انرزی رسيده به مو کمتر از حد معمول است و اثر ليزر نيز به مراتب کمتر است و در اين افراد احتمال صدمه پوستی توسط ليزر بالا است . تا کنون افرادی پوست تيره داشتند جهت ليزر مورد توجه قرار نميگرفتند ولی با اين دستگاه ليزر با سيستم خنک کنندگی و پالس زمانی طولانی جهت خنک شدن پوست اين امکان بوجود آمده که اين افراد نيز از درمان با ليزر سود ببرند.م
افراد با پوست و موی روشن ( قهوای - سفيد و قرمز ) چون ملانين در مو وجود ندارد يا اندک است هيچ کانديد مناسبی جهت درمان با ليزر نيستند . در اين افراد بهتر است با الکتروليز موها را از بين برد و در افرادی که دارای مقداری ملانين در مو هستند با يک روش مخلوط ( ليزر و الکتروليز ) ميتوان استفاده کرد.م
چون بايد مو در فوليکول مو قرار گيرد تا درمان با موفقيت صورت گيرد حداقل زمان مورد نياز بعد از موم انداختن و بند انداختن يک ماه است و بين درمانهای ليزر نبايد از موم و بند استفاده کرد و در فواصل ليزر بايد از تراشيدن و يا قيچی کردن استفاده کرد . در موقع ليزر نبايد موها بلند باشند و بايد قبل از ليزر آنها را تراشيد .م
آيا ليزر در درمان موهای زائد عوارض جانبی ندارد؟
در افرادی که حساس هستند بهتر است قبل از ليزر از کرم بی حس کننده موضعی استفاده کرد. در موقع درمان با ليزر سوزش مختصری ديده ميشود که با گذاشتن يخ از بين ميرود. بعد از ليزر مختصری قرمزی و تورم ديده ميشود که در عرض چند ساعت از بين ميرود. گاهگاهی تشکيل کراست و تغييرات پيگمانه بطور موقتی ديده ميشود که در طی يک هفته تا يک ماه از بين ميرود . ندرتاْ تاول و عفونت و اسکار بوجود می‌آيد که نتيجه بکار گيری از انرژی بالا است . افراد با پوست تيره شانس بيشتری در ايجاد عوارض جانبی دارند. در اين افراد بهتر است اول تست انجام گيرد.م
کدام قسمت از بدن ميتواند مورد ليزر قرار گيرد؟
تمام موهای بدن خانمها و آقايان را ميتوان با ليزر از بين برد که شامل موهای : پشت - ساق پا - زير بغل - کشاله ران و ناحيه تناسلی - ساعد دست - بينی - گوش و صورت ميباشد. موهای صورت - زير بغل و کشاله ران در عرض ده دقيقه و موهای پشت - ساق پا و نواحی وسيع در عرض يک ساعت کاملاْ از بين ميروند. حدود سه تا شش درمان با فواصل شش تا هشت هفته برای از بين رفتن کامل موهای هر ناحيه نياز است . تعداد درمانها به مقدار فعال بودن فوليکولها مو و ديگر عوامل بستگی دارد و در افراد مختلف متفاوت است