مشاعره

[دل تنگم]

یک عمر غمت خوردم تا در برت آوردم
گر جان بدهند ای غم از من نستانندت

گر دست بیفشانند بر سایه، نمی دانند
جان تو که ارزانی گر جان بفشانندت

[djmd]

تو یه راهه عاشقی فرصت تردیدی نیست
می دونی تو قلب من نقطه تضویری نیست
گریه شبونه رو جز تو که تسکینی نیست
واسه این شکسته دل هیچ دل غم گینی نیست
تو چه دیدی که بریدی , تو ز هم پاشیدی
تو چه بی هوده زمن رنجیدی
به چه جرمی , چه گناهی , تو منو سوزوندی
غم عالم به دلم کوبوندی

[Mahdi Hero]

يادمان باشد از امروز خطايي نکنيم
گر چه در خويش شکستيم صدايي نکنيم
يادمان باشد اگر خاطر مان تنها ماند
طلب عشق ز هر بي سرپايي نکنيم

[ghazal_ak]

می خواستم خراب نگاهش شوم، نشد
بیچاره ی دو چشم سیاهش شوم، نشد
می خواستمکه در دل شبها ستاره ای
چرخان به گرد صورت ماهش شوم، نشد
می خواستم کهوقت هماغوش او شدن
حتی فدای حس گناهش شوم، نشد
می خواستم دریچه ی پژواکخنده اش
یا آینه مقابل آهش شوم، نشد
گفتم به خود که همدم تنهایی اششوم
بی چشمداشت پشت و پناهش شوم، نشد
می خواستم که حادثه باشم برایاو
شیرین و تلخ قصه ی راهش شوم، نشد
می خواستم به شیوه ی ایثار ومعجزه
قبله برای قلب و نگاهش شوم، نشد
گفتم به خود همیشه ی او می شومولی
حتی نشد که گاه به گاهش شوم، نشد

[Mahdi Hero]

دلم از تو چون نرنجد كه به وهم در نگنجد
كه جواب تلخ گويي تو به اين شكر زباني

[ghazal_ak]

یار با ماست چه حاجت كه زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس
از در خویش خدا را به بهشتم مفرست
كه سر كوی تو از كون و مكان ما را بس

[mehdisp]

هر لاله‌ای که از دل این خاکدان دمید
نو کرد داغ ماتم یاران رفته را

جز در صفای اشک دلم وا نمی‌شود
باران به دامن است هوای گرفته را

______________________________

mehdisp گرامی

شعر مورد نظر شما احتمالا این شعر است...:

از زندگانیم گله دارد جوانیم
شرمنده‌ی جوانی از این زندگانیم
دارم هوای صحبت یاران رفته را
یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم
پروای پنج روز جهان کی کنم که عشق
داده نوید زندگی جاودانیم
چون یوسفم به چاه بیابان غم اسیر
وز دور مژده‌ی جرس کاروانیم
گوش زمین به ناله‌ی من نیست آشنا
من طایر شکسته پر آسمانیم
گیرم که آب و دانه دریغم نداشتند
چون میکنند با غم بی همزبانیم
ای لاله‌ی بهار جوانی که شد خزان
از داغ ماتم تو بهار جوانیم
گفتی که آتشم بنشانی، ولی چه سود
برخاستی که بر سر آتش نشانیم
شمعم گریست زار به بالین که شهریار
من نیز چون تو همدم سوز نهانیم

بابا اي ول خود خود خودشه شهريار و سعدي وخلاصه همه بايد بيان جلوت لنگ بندازن
ممنون

[دل تنگم]

بابا اي ول خود خود خودشه شهريار و سعدي وخلاصه همه بايد بيان جلوت لنگ بندازن
ممنون

خواهشمندم

یار با ماست چه حاجت كه زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس
از در خویش خدا را به بهشتم مفرست
كه سر كوی تو از كون و مكان ما را بس

سروی شدم به دولت آزادگی که سر
با کس فرو نیاورد این طبع سرکشم

دارم چو شمع سر غمش بر سر زبان
لب می گزد چو غنچه‌ی خندان که خامشم

[magmagf]

بس نیست؟ چقدر از می و افیون بنویسید؟
امشب شب شعری است كه با خون بنویسید

مردم ز قلم‌بازی‌تان، فصل تفنگ است
شبنامه زیاد است، شبیخون بنویسید

دیدید؟ نه باغی‌ست در اینجا، نه بهاری
حالا غزلی از تب و طاعون بنویسید

تیری‌ست به قلب سرطان‌پرور فرعون
سنگی كه به پیشانی قارون بنویسید

هر زخم به زخمی، كه چنین است عدالت
تا كی بنشینیم كه قانون بنویسید؟

هیهات كه صبحی بدمد زین شب بی‌شور
آینده همان است كه اكنون بنویسید

[دل تنگم]

دلِ چون تنور خواهد سخنان پخته لیکن
نه همه تنور، سوز ِدلِ شهریار دارد