تاپیک اختصاصی استقلال تهران | آبی پوشان

[charlize]

ولی جدای از همه چی، اگه میدونستیم اینقدر دیگه سخت شده نبردن براشون و تو دلشون مونده، از پرویز میخواستیم زودتر یه باخت بده!
بنده خدا ها جوری خوشحال شدن که انگار قهرمان شدن!
ماشالله هم همه شاعر شدن و شعر میسروین!!
آخی!: دی
(پرچم بالاست!)

[mohammadi4net]

باخت خیلی بدی بود هضمش یکم سخته ، بخدا بردن اونا یه چیزی شبیه معجزه بود.
جنبه های منفی گفتن نداره ، ولی جنبه مثبت بازی برتری تیم دوم ما در 80 دقیفه بازی بود ، اگر یک بازیکن با تجربه داخل زمین بود قطعا نمی ذاشت تیم از همه بپاشه ، از پرویز خان و بچه بابت 80 دقیقه اول تشکر می کنم و برای 13 دقیقه آخر می خوام توی بازی های بعدی جبران کنن.

[vahidgame]

مهمترین دلیل باخت این بود که بازی رو ول کردیم و بازیکنای پرسپولیس رو دست کم گرفتیم
اگه سفت می گرفتیم حتی کریستین رونالدو هم 10 دقیقه آخر بازی برای پرسپولیس بازی می کرد هم نمی باختیم!
مطمئنا زائد بازیکنی نیست که توی همه بازی ها اینجوری بازی کنه و دلیل اینکه تونست باعث برد پرسپولیس بشه این بود که کلا بازیکنا بازی رو ول کرده بودن و دیگه فکر می کردن مثلا زائد یه بازیکن آماتوره! حالا بازی های بعدی رو ببینید این بازیکن کلا توی 10 تا بازی هم می تونه 3 گل بزنه...
نبود بازیکنای باتجربه هم اینجور جاها مشخص میشه و حتی یکی از بازیکنای باتجربه مون که غایب بودن بازی می کردن همچین چیزی پیش نمیومد
مظلومی هم کار خاصی نمی تونست بکنه چون برخلاف پرسپولیس که نیمکتش هم پر از اسم و ستاره بود ولی استقلال کمبود بازیکن داشت
+
زیاد در مورد اون یکی تاپیک حساس نباشید و به نظرم بهتره زیاد طرفش نرید : دی
خب طبیعیه تیمی که توی 8 سال فقط 2 بار ( با احتساب این دربی آخر) استقلال رو می بره معلومه خب هوادارای اون باید اینجوری بشن : دی
صحبت از 3 تایی ها و از این شعارها فکر نکنم اصلا جالب باشه . فکر کنم برد 3 بر 2 سال 83 استقلال که با گل دقیقه 93 قربانی رغم خورد و از اون مهمتر برد چند وقت پیش 3 بر صفر توی جام حذفی رو بعضی ها یادشون نمیاد...

[xerxes again]

سلام دوستان چطورین؟

A little part of me just died yesterday

الان آدم گلاشونو میبینه واقعاَ فکر میکنه 11 تا آدمک فوتبال دستی اون 10 دقیقه رو بازی کردن. دو تا گل وسط دو تا مدافع که مثه ماست نگاه کردن...

[Rjoun]

متاسفانه استقلال به خودش باخت نه به پرسپولیس!

[Rjoun]

نکته جالب درماندگی آشتیانی بود وقتی اونجا گفت اگه پرسپولیس این بازی رو میباخت نصف طرفداراشو از دست میداد و...
و در آخر باید یه کشید محکم ب آقای مجتبی جباری زد که با تکبر خودش باعث فرار کرار شد!!
همچنین جناب آقای مجیدی واقعا براش متاسفم!

[D o l f i n]

از دیشب تا الان جرات اومدن به تاپیک رو نداشتم الانم یه حالتی دارم اصلا .........
یعنی هنوز باورم نمیشه اینقدر امیدوار به برد شده بودن که کلا اهمیت بازی و انگیزه بازیکنهای پرسپولیس رو فراموش کرده بودن بعد دو گل انگار داشتن تمرین میکردن نمیدونم چی بگم هنوزم امیدوارم به قهرمانی و مطمئنا هیچی تموم نشده این همه بردیم حالا یه باخت ولی به نظرم تو بد زمانی باختیم زمانی که تو جدول کمترین اختلاف امتیاز رو داریم و الان وقتشه که خودمون رو جدا کنیم تمام زحمات تیمها و خصوصا بالای جدول از حالا مشخص میشه یعنی ما تا الانم کل بازی ها رو برده باشیم نمیدونم بهترین خط حمله رو هم داشته باشیم فایده نداره من آرزو به دل موندم یه بار استقلال با اسکلت اصلی فصل رو تموم کنه هر فصلی که سرحالیم و کامل یهو میبینی یا خوبا مصدوم میشن مثل حیدری و آندو (که واقعا فاجعه شده نبودنش اصلا هیچ کسی نمیتونه جاش رو پر کنه) یا از دستشون میدیم مثل فرهاد تا الان بخاطر رفتنش تمام حق رو بهش داده بودم ولی اگه استقلال قهرمان نشه نمیدونم چه احساسی بهش خواهم داشت..............
این باخت باعث شد درد دل کنم

[Nasser_ZRE]

{حذف شد}

دربی قبل استقلال در یک غافلگیری 3 تا زد.

الان هم اینجوری شد.

حالا بعد از 4 تا باخت یه بردن باید هم اینجوری ذوق زده بشن.

بردنی که با شانس و اشتباهات بازیکنای خودمون بدست اورده.

مثل اینه که رئال مادرید بعد از این همه وقت بتونه بارسا رو ببره.

من از باخت ناراحت نیستم. بچها خوب بازی کردن.

دیگه با شانس کمی شل شدن بازیکنای استقلال باعث باخت شد.

ما باید به فکر بازی های بعدی و 2 قهرمانی تو لیگ و جام حذفی و بعد از اون اسیا باشیم.



به امید قهرمانی استقلال.

[Nasser_ZRE]

بیانیه استقلال پس از شکست در دربی 74

هواداران عزیز باشگاه استقلال بدون شک لحظات تلخی را پشت‌سر می‌گذارند. لحظاتی پر از سوال‌های تکراری... «چرا؟ چطور؟»
باشگاه استقلال: هواداران عزیز باشگاه استقلال بدون شک لحظات تلخی را پشت‌سر می‌گذارند. لحظاتی پر از سوال‌های تکراری... «چرا؟ چطور؟» پس از پشت‌سر گذاشتن چهار دربی شیرین، کسی باور نمی‌کرد که استقلال حتی در غیاب خسرو حیدری، آندو تیموریان، مجتبی جباری و ساموئل، این بازی برده را اینگونه به حریف واگذار کند. با همه این حرف‌ها، سوت پایان بازی به صدا در آمده و دیگر نمی‌شود چیزی را تغییر داد.

باید دلیل باخت را سر فرصت پیدا کرد... باید ضعف‌ها را شناخت. باید انصاف را مدنظر داشت. در نیمه دوم و قبل از دریافت گل‌های ناگهانی، حداقل 5 بار می‌توانستیم گل‌های بیشتری را بزنیم و نزدیم. مسئله برتری حریف نیست. ما به توپ و میدان احاطه داشتیم و از موقعیت‌های بی‌پایانی که در اختیارمان بود بهره نبردیم اما حریف این کار را کرد.

استقلال برتر بود و می‌توانست نتیجه‌ای تاریخی را خلق کند ما به قول آرش برهانی «دست‌کم‌ گرفتن حریف»، به قول امیرآبادی «بازی را تمام شده دانستن» به قول کیانوش «گل خوردن پس از گل نزدن» و هر دلیل دیگری که می‌توان متصور شد، نتیجه را به حریف تقدیم کرد.

سرت را بالا بگیر هوادار ... تیمی که دوستش داری، به حادثه‌ای باخت که در تاریخ رقم نخورده بود. ایرادی ندارد. ما همچنان در صدریم. ما همچنان منتظر بازی‌های بعدی هستیم. این بازی تمام شد. حالا باید به فکر بازی‌های حساس آینده باشیم.

esteghlaltehranfc

[Nasser_ZRE]

یادداشت ویژه:برای استقلال سیزدهم بود

"دو بر صفر" عرض ده دقیقه آن هم با یک یار بیشتر با شکست "سه بر دو" یعنی یک بدشانسی بسیار بسیار بزرگ.






-می کُشد، زنده می کند و ناباورانه به نقطه متعالی می فرستد؛ این اُلگوریتم پرسپولیس است برای هوادارانش.
آغاز قصه از ابتدای لیگ اول حرفه ای بود و بصورت کاملا عجیب، قرمزها سه مرتبه نقطه اوج را لمس کردند، هر بار تقریبا به یک شکل. پرسپولیس به مثابه یک بیمار تا آستانه مرگ پیش رفت و درست لحظه ای که درون آمبولانس درحال چانه زدن با ملک الموت بود ، ناگهان بر مرض چیره شد و شیرین تر از همه، عاقدی را مقابل چشمانش دید که تمام خوشبختی های از دست رفته را به عقدش در آورد.
آخرین مرتبه اش همین شامگاه پنجشنبه 13 بهمن بود و اولین بارش 7 خرداد سال 81. نه ربطی به خرافات دارد و نه می توان با هیچ علمی آن را توضیح داد. این زندگی کولی وار قرمزهاست که در زیر آوار ناکامی های شان سه روز ویژه قرار دارد.
بار نخست به روز آخر لیگ اول مربوط می شد.استقلال یک امتیاز تا قهرمانی کم داشت و پرسپولیس باید هر سه امتیاز بازی خانگی برابر فجر را می گرفت.آن روز تقدیر ورق را به گونه ای بُر زد که یکی از خاطره انگیزترین قهرمانی های تاریخ فوتبال باشگاهی ایران به نام پرسپولیس رقم بخورد.
بار دوم به لیگ هفتم مرتبط است. بازی معروف با سپاهان و آن گل دقیقه 96 سپهر حیدری. آنها طوری قهرمان شدند که اگر قرار بود یک سناریست قهار جذاب ترین نوع پیروزی را پیشبینی کند هرگز قادر به خلق آن چیزی نمی شد که آن روز رخ داد. و نهایتا دیشب در همان مکان همیشگی، درست در میانه میدان سبز رنگ ورزشگاه آزادی، طرفدران قرمز یک معجزه خاموش دیگر را در آغوش کشیدند.اگرچه این بار جامی در کار نبود اما ارزش کار کم از صید قهرمانی نداشت.



2- دقایق به سرعت در حال اتمام بودند و نوار پیروزی های مظلومی به عدد 5 می رسید.با همان فرمول همیشگی . پرویز خودش را مهیای شنیدن لقب جدیدش می کرد اما زمان معجزه سوم فرا رسیده بود. پرسپولیس مثل تمامی 4 داربی گذشته تا دقیقه 80 به بدترین شکل ممکن با اقبال قهر بود.
در شبی که نیمی از ستاره های تاثیر گذار بازی رفت هر یک به نحوی غایب بودند،در شبی که مجیدی وجود نداشت تا شادی گلش را با مدافعان ذاتا مهربان پرسپولیس تقسیم کند، مجتبی جباری ای که دو گل در آخرین بازی زده بود هم نبود، خسرو هم اینچنین ، کرار و آندو هم ، معجزه سوم چنین روئید.
اگر شوت هادی نوروزی در نیمه اول به تور می نشست، اگر در ادامه کار غلامرضا رضایی، اولادی و نوری می توانستند یکی از موقعیت های به دست آمده را گل کنند و حتی اگر پرسپولیس با نتیجه قاطعانه سه بر صفر از سد استقلال می گذشت آن وقت آنها تنها یک داربی را برده بودند؛ شبیه یکی از همان 4 نبرد پیشینی که مظلومی و تیمش برنده آن شدند.
بهانه هم از پیش مهیا بود؛ ستاره های مان نبودند و ما باختیم. این می توانست ترجیع بند توجیهات کادر فنی آبی ها باشد. احتمالا در اواسط بازی هم درست هنگامی که پسران دنیزلی با دو گل پیش بودند، هواداران قرمز تمام فریاد پیروزی شان را تا هنگامه شنیدن سوت پایان خرج می کردند و در آن سو آبی ها با سکوتی سنگین و چهره ای ترحم انگیز ورزشگاه را ترک.اما هیچ یک از اینان رخ نداد و این بار بد شانسی مهمترین دلیل خلق شگفتی بود.



3- یکی آن بالا بود که صدای شیون آغشته به اعتراض یک طرفدار مغموم را می شنید.آن طرفدار تنها نبود، خودش و اطرافیانش باخت را قبل از شنیدن آخرین سوت قاضی پذیرفته بودند و با شکوِه از بالایی می پرسیدند؛ پس کی قرار است نوار این شکست های لعنتی پاره شود؟ تا کی قرار است تیم ما حمله کند حتی یک نیمه برتر باشد ولی گلی نزدند و در آن سو حریف با اولین حمله جدی اش به گل برسد؟
چه زمانی ما از آنها پیش میافتیم و می توانیم ثمره خوب بازی کردن مان را ببینیم؟ این جماعت نالان که بعد از گل دوم استقلال و اخراج اولادی، از روی سکوها فرار کرده بودند تا مبادا شاهد شش تایی شدن محبوب ابدی شان باشند، خبر نداشتند چوب خط بد شانسی ها پر شده است.بر خلاف آنها که سکوی سنگر را خالی کردند تا زودتر از سایرین به اتوبوس شکست پناه ببرند، دسته باقی مانده در آزادی، بکرترین صحنه را شکار کردند.
آن سه گلی که ایمون زائد زد بکر بود اما بکرترین نه. اندک هوادار باقی مانده پرسپولیس در عرض ده دقیقه شاهد سکوت مطلق سکویی بود که تا چند دقیقه قبلش با تفاخر صحبت از پنجمین برد می کرد، سخاوتمندانه و پیش پیش لقب "چوبله- پوبله "را به مظلومی اهدا کرد و در آن سو جناب سرمربی، شبیه فرماندهان فاتح دو دستش را تکان می داد و از همه آبی ها صدای بلندتری را طلب می کرد.مزد صابرین، تماشایِ سکوت و بهت آبی ها بود.



4-یک نظریه متفاوت در مورد تاثیر اقبال می گوید؛ برایند شانس در یک بازه زمانی مشخص، همواره صفر است. و در شامگاه سرد و سوزناک پنجشنبه سیزدهم بهمن ماه سال نود، بازه زمانی مظلومی و پرسپولیس بسته شد.
اگرچه سرمربی آبی ها در چهار بازی گذشته علاوه بر برتری فنی از اقبال فراوانی هم بهره برده بود اما دیشب تمامی بدهی هایش را با شانس تسویه کرد.تعویض برد "دو بر صفر" عرض ده دقیقه آن هم با یک یار بیشتر با شکست "سه بر دو" یعنی یک بدشانسی بسیار بسیار بزرگ. به بزرگی تک تک توپ هایی که در چهار بازی گذشته گل نشد، به بزرگی تمام اشتباهاتی که به ضرر قرمزها از سوت داور دمیده شد و به بزرگی لقب" سوبله- چوبله" که ناگهان جایش را به متلک استخوان سوز "سوخته- پوخته" داد.
وقتی برایند شانس پرویز و داربی صفر شد معجزه خاموش رخ داد آن هم برای سومین بار.اگر یادتان باشد قبل از بازی دنیزلی درباره سیزدهمین روز ماه و نحسی احتمالی صحبت کرده بود، بله ، برای استقلال این خود سیزدهم بود!