اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

[eshghe eskate]

دست ها بالا بود ؛ هر کسی سهم خودش را طلبید

سهم هرکسی که رسید داغ تر از دل ما بود

ولی نوبت من که رسید سهم من بخ زده بود

سهم من چیست مگر؟ یک پاسخ!

پاسخ یک حسرت

سهم من کوچک بود

قد انگشتانم عمق آن وسعا داشت

وسعتی تا ته دلتنگی ها شاید از وسعت آن بود که بی پاسخ ماند!

[دل تنگم]

ببين خشكيده ام كاري كن امشب
دلم را سخت گلكاري كن امشب

تو باران باش، باران، من بيابان
خودت را در تنم جاري كن امشب

[دل تنگم]

به دنبالت روان دشتي به دشتي
نمي دانم كجاها مي گذشتي
دلم چون شاخه اي گل در مسيرت-
به خاك افتاد، اما برنگشتي

[دل تنگم]

من فکر مي کنم که چه از مولوي پرم!
... حالا رسيده ايم به بيت دويست و دو ...

شاه وکنيز آخر اين قصه با همند
اما خداي شعرم! خاليست جاي تو!

[دل تنگم]

يک اتفاق نه...که بيفتد و بگذرد
آمد نشست،هم نفسم شد و قاتلم

حالا تمام رهگذران مکث مي کنند
اين نقش رد پاي شما هست يا دلم

[Ghorbat22]

بین رویای شبانه جستجویت می کنم
نرگس عشق منی هر لحظه بویت می کنم
برگ برگ خاطراتم را خزان بر باد داد
ای گل ناز بهاری آرزویت می کنم

[Ghorbat22]

هرجا که دلی شکسته دیدی یادی ز دل شکسته ام کن
هرجا قفس پرنده دیدی یاد پر و بال بسته ام کن

[Ghorbat22]

کنم هر شب دعایی کز دلم بیرون رود مهرت
ولی آهسته می گویم الهی بی اثر باشد

[magmagf]

گل که پژمرده می شود

برگ دیگر عزیز نیست

ترس هر روزه ام …این است…

[magmagf]

بد جوری هوای مرا دارد

با من از خانه بیرون می زند

پا به پای من هم بر می گردد

یک لحظه هم تنهایم نمی گذارد

تنهایی…