نمیدونم متوجه سوتی پیمان یوسفی تو بازی دیروز (ایران - کره) شدین یا نه
ولی اونجایی که منتظری افتاده بود زمین، برگشت گفت:
با توجه به در پیش بودن دربی، حالا استقلالی بیش از بقیه نگران حالش هستن و نگران اینن که ببینن به دربی میرسه یا نه...
من:
خرید لپ تاپ استوک
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
نمیدونم متوجه سوتی پیمان یوسفی تو بازی دیروز (ایران - کره) شدین یا نه
ولی اونجایی که منتظری افتاده بود زمین، برگشت گفت:
با توجه به در پیش بودن دربی، حالا استقلالی بیش از بقیه نگران حالش هستن و نگران اینن که ببینن به دربی میرسه یا نه...
من:
دیروز بنده خدا فردوسی پور سر گل استقلال خوابیده بود .
کلا اصلا نتونست هیجان رو منتقل کنه
من نمیدونم این گزارشگر ها رو از کجا میارن. توی بازی امروز ایتالیا کرواسی گزارشگره برگشته میگه بوفون دروازه بان سرشناسی نیست!
آدم نمیدونه چی میتونه بگه...
خاک تو سرش دیگه کیه بوفون رو نشناسه حالا کی بود؟من نمیدونم این گزارشگر ها رو از کجا میارن. توی بازی امروز ایتالیا کرواسی گزارشگره برگشته میگه بوفون دروازه بان سرشناسی نیست!
آدم نمیدونه چی میتونه بگه...
والا نمیدونم اسمش چی بودخاک تو سرش دیگه کیه بوفون رو نشناسه حالا کی بود؟
تنها کسی که تو فوتبال می شه گزارشش رو تحمل کرد عادل فردوسی پوره...در باقی مواقع یا از شبکه وطنی نبینین یا صدا رو قطع کنین تا لااقل اعصابتون حفظ شه...
دلم واسه جواب خیابانی میسوزه
فکر کنم مشکل داره
فینال کوپا آمریکا شانس آوردیم گزارشگر نبود
فقط مجری بود
همون مجری بودنشم نمیشه تحمل کرد
نمیدونم چرا حس میکنم خیلی با نمکه !
حرف های بی ربط و معروفش هم طبق معمول میگه !
فقط شانس آوردیم گزارشگر نبود
کاملا هم بی طرف صحبت میکنه !
Last edited by albertxx; 05-07-2015 at 03:07.
پیمان یوسفی در گزارش بازی ایران گوام دچار آلزایمر شد و نام عزت ا... پور غاز که به عنوان دروازه بان در درون دروازه تیم ملی ایران قرار گرفته بود را از یاد برد ...
همچنین از آنجا که گوام جزیره ای توریستی است و هوای آن گرم، سانسور تصاویر در حین پخش بازی تیم ملی، از همان ابتدا آغاز شد.
کارگردان خوش ذوق تلویزیونی ایران هم که فقط دو صحنه را در نظر گرفته بود، مدام بازی را قطع می کرد و این دو تصویر را روی آنتن می فرستاد تا روی اعصاب بیننده های تلویزیونی رژه برود.
قبل از شروع مسابقه کارلوس کیروش و افشین پیروانی به خاطر گرمای هوا مجبور شدند کت خود را در بیاورند و یقه پیراهن شان را باز کنند.
کارگردان تلویزیونی همین صحنه را گرفت و در اکثر دقایق آن را پخش کرد تا پیمان یوسفی گزارشگر بازی هم در واکنش به این تصاویر بگوید:
« دیگه مجبوریم که این تصاویر تکراری رو پخش کنیم. به خاطر اینکه یه سری تصاویر هست که نمیشه پخش شه. »
در نیمه دوم هم پس از پحش تصاویر تکراری نیمه اول، پیمان یوسفی گفت:
« دیگه دوستان اینقدر تصویر کم آوردند که تصاویر نیمه اول رو نشون می دن. امیدوارم بازی زودتر به پایان برسه تا کار سخت همکاران ما هم تموم شه! »
گزارشگری که خودش را به خواب زده، نمی شود بیدار کرد
بازی های لیگ برتر معمولا قشنگ نیست. بازی ها سرعت بالایی ندارد. برای دیدن یک بازی زیبا در فوتبال، نیاز به چیزهایی هست؛ به زمین خوب، بازیکنان با کیفیت، ورزشگاه پر و البته یک گزارشگر خوب. حال که هیچ چیز در فوتبال ایران جور نیست، گویا باید از داشتن گزارشگر خوب-البته غیر از چند مورد انگشت شمار- هم نا امید شد. سطح توقعات ببیندگان به جایی رسیده که توقع ندارند گزارشگر اطلاعات خوبی داشته باشد و بازیکنان را بشناسد؛ آنها فقط توقع دارند که گزارشگر حداقل اتفاقات داخل زمین را روایت کند و به طرفداری از تیمی نپردازد. این ساده ترین خواسته از یک گزارشگر فوتبال است. در بازی هایی که در آزادی برگزار می شود، معمولا طرفداری از تیم خاصی وجود ندارد اما بعضی از گزارشگران از جمله خیابانی گاها اشتباهاتی می کنند که تا هفته ها سوژه فضای مجازی است.
در شهرستان ها اما وضعیت حادتر به نظر می رسد. از گزارشگر اصفهان گرفته تا تبریز، همه بازی های تیم شهر خود را طوری گزارش می کنند که شباهتی به یک گزارشگر بی طرف ندارند. همین چند وقت پیش بود که گزارشگر اصفهان در بازی پرسپولیس و ذوب آهن که داور با یک تصمیم فاجعه بار دروازه بان قرمزها را اخراج کرد، مدام می گفت: «معلوم است توپ به دست دروازه بان پرسپولیس خورده و دیگر اعتراض بازیکنان این تیم برای چیست؟!» او حتی نیمه دوم هم بار دیگر تکرار کرد که دروازه بان پرسپولیس به درستی اخراج شده است؛ گویا مردم ملاک را حرف های او می دانند و بعد از چنین اظهاری نظری، کارشناس ها ساکت می شوند. این گزارشگر در گذشته هم بارها و بارها به خاطر طرفداری از تیم های سپاهان و ذوب آهن در گزارش هایش، صدای اعتراض خیلی از طرفداران را در آورد. حالا بماند که گاهی اشتباهات عجیبی می کند و مثلا می گوید: «قدیمی پور(دروازه بان سوم پرسپولیس) زننده آخرین گل دربی بود!»
آنچه که گزارشگر تبریزی روز گذشته در بازی استقلال و تراکتور نمایش داد، شیوه جدیدی از گزارشگر بود و همه را به یاد این جمله می انداخت؛ «کسی را که خوابیده می شود بیدار کرد اما کسی را که خود را به خواب زده نه.» گزارشگر تبریزی در اتفاقی نادر حساس ترین و مهمترین صحنه های بازی را اصلا نمی دید و خودش را به ندیدن می زد. مثلا وقتی در نیمه اول توپ در محوطه جریمه به دست مدافع تراکتورسازی خورد، با وجود چند بار پخش مجدد صحنه، گزارشگر بازی انگار رویش را به طرف دیگری کرده بود و حتی یک کلمه در این باره نگفت. در اواخر بازی هم وقتی شجاع خلیل زاده با لگد به جابر انصاری زد، بار دیگر گزارشگر تبریزی استعداد ویژه خود را در ندیدن بروز داد و در اوج درگیری بازیکنان استقلال و تراکتور داشت با خودش فکر می کرد که کدام بازیکن تراکتور اخراج شده است!
اینها تنها نمونه های کوچکی از شاهکار گزارشگرانی هستند که با شیوه مدرن گزارش دنیاها فاصله دارند. آنها که جایی که باید نمی بینند و جایی که نباید، از تیم شان طرفداری می کنند. سال هاست رسانه ها از وضعیت موجود گلایه می کنند و از رسانه ملی می خواهند به نسل جدیدی از گزارشگرها میدان دهند اما گویا این انتقادها، کوچکترین اثری ندارد چون آش همان است و کاسه همان.
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول
نوشته شده توسط Black Prince
