اشعـار عاشقـانـه

[MaaRyaaMi]

می‌نوشمت که تشنگی‌ام بیشتر شود
آب از تماس با عطشم شعله‌ور شود

آنگاه بی‌مضایقه‌تر نعره می‌کشم
تا آسمان ِ کر شده هم با خبر شود

آن‌قدرها سکوت تو را گوش می‌دهم
تا گوشم از شنیدن ِ بسیار کر شود

تو در منی و شعرم اگر «حافظانه» نیست
«عشقت نه سرسری ست که از سر به در شود»

آرامشم همیشه مرا رنج داده‌است
شور خطر کجاست که رنجم به سر شود؟

مرهم به زخم ِ بسته که راهی نمی‌برد
کاشا که عشق مختصری نیشتر شود

[Ghorbat22]

وقتي دل شكسته بودم تو رسيدي
از زمـــونه خسته بـــودم تو رسيدی
گفتي تو قلب يه رنگت خونه دارم
هر نفس فقط تــو رو بهـــونه دارم
گفتي تـو دنيا فقط تـــو مهــربوني
تا ته جاده عشق باهام مي موني
ديگه تا يكي شدن چيزي نمونده
اون چشــاي ناز تو غم سوزونده
تو رسيدي شب سفر كرد
شب چشمات در بدر كرد
تو رسيدي چو گــــل صبح
عشق تو قلب من اثر كرد

[magmagf]

اتفاق

افتاد

آنسان که برگ
- آن اتفاق زرد-

می افتد


افتاد
آنسان که مرگ

- آن اتفاق سرد- می افتد

اما
او سبز بود وگرم که
افتاد

[magmagf]

با نگاه آرامت نامهربانی هایم را می بینی

و هم چنان مهربانی می کنی

لبخند تو برایم شرمندگی مکرر به بار می آورد

و سکوتی آشنا

که آبستن پرسش بی جواب من است :

چه طور می توانی این قدر وسیع باشی؟

[Ghorbat22]

اگه من تنها شدم چرا تو تنها نشدی

اگه من با تو بودم پس تو که بی من نشدی

تو داری دروغ می گی دلت که پیش من نبود

اون که ادعا می کرد یه عاشق دورویی بود

من تحمل ندارم یک دل دارم که صادقه

وقتی تو ضربه زدی اونم شکست تو راهیه که

راهی که من بودم و دنیایی از تنهایی ها

راهی که تو بودی و یه قلب پر از ادعا

می دونم دوست داره و خیلی بی تو بی تابه

می دونم دوسش داری بودنم معنا نداره

پس دیگه می رم کنار ولی یه چیزی رو می گم

عاشق هر کی شدی به اون دیگه نارو نزن....

[Ghorbat22]

می دونی چرا گفتم نرو؟می دونی چه قدر گفتم نرو؟اصلا چر تو باید بری؟

سوال ها رو دلم می کرد.

می گفتمی خوا بمونه زنده همیشه اما...

یاد تو اگه نباشه دیوونه می شه تنها..

می خواست ازت بمونی تا بزنه دوباره

تو سینه ی فشردم که عشق ازش می باره

تو پرسیدی چه حرف ها..!!دروغ نبود حقیقت..

شیرین بود باورش سخت

]بازم می گم باور کن..فرشته ی صداقت

[Ghorbat22]

قفسی ساخته اند نرده هایش همه از جنس بدی های پلید

و در آن عشق را با تبسم تلخ محبوس کرده اند

و چه جاوید است آنکه از او برنمی آید صدا

من فقط ریزش اشک هایش را می بینم

پرسش ها د ارم ز شکست و غم و اندوهش

پاسخی جز ز فراغ یار به م نمی دادش

بر گوشه ی لبهای سرخ جای بوسه ای بود

وقتی که از او پرسیدم یک لبخند جوابم بود

چشم هایش گریان و لب هایش بغض دل را نشان می داد

کنجکاوتر گشتم و از او پرسیدم

آخرین گفته اش بر تو چه بود که چنینت کرد

بال و پرت را سوخت و خاکسترت کرد

شنیدم که گفت ما عاشق هم بودیم

و خداوند ما را به مجازات عشقمان محکوم کرد

ندانستیم که عشق را باید تقدیم خداوند نمود

و چنین است که سال ها درد دوری به تنم مانده و بس

آهی کشید و خاموش شد و چشم هایش را بست

تا من نیز بگویم عاشق غیر خدا خداحافظ

من از او عبرت ها یاد می گیرم

از اویی که در این دنیا فرصت طعم چشیدن رو کم پیدا کرد

آری ...من نیز فهمیدم که باید نثارگر عشق به خدا باشم

و خلقش را بدارم دوست و بدانم که همه چیز از اوست

بار الها ..تو مرا دریاب که در این محفل یاران

دلم فقط به تو دلباخته باشد از ریشه ی ایمان

آمین.......

[Ghorbat22]

بودنم را تگ گلم باور نداشت

عشق به رویا و حقیقت هم نداشت

آن کس که تمام جان از آنش کردم

دست کشید زمن و تنهایم گذاشت

من که ماندم با تمام خاطرات

با خیانت و غم و درد روزگار

می گذشت از سر بدو بودنتش

من نوشتم گرچه بودم دور از دلش

خاطرش از ذهن کمرنگ می شد

یاد او از دل دورتر می شد

با تمام حکمت و دانایی این روزگار

من ماندم و صحرایی از گرد و غبار

شاید او خوش باشد و غمگین دلش

شایدم شادی کند غرق در خودش

هر کجا باشد هنوزم یادشم

او ندانست ولی غمخوارشم

قاصدک پیغام دل از مهر لبریز را رسان

دل چه قدر سنگ است این را هم بدان

آن بهار سبز دید گناه از من نبود

او خزان کرد و خوشی ها را ربود

کاش روزی که می گفتند دنیا بی وفاست

عقل در دل هم کمی پا می گذاشت

سوختم خاکسترم ماند بر زمین

او نیامد باد همانم برد نازنین

تو نبودی عاشق و دل داده دوست

من ولی عاشق تر از عاشق هنوز

تا که بستی کوله بار راه را

دل کجا باور کند این غصه را

خنجر دوریت وجودم را به خون آغشته کرد

کاش بودی و بدیدی که آن با من چه کرد

باشد از هر چه بگویم حرفهایم بیشتر است

حرف من آهی است که خورشید را سوزانده است

ای مسافر ماندنت کوتاه شد

از نبودت شمع دل خاموش شد

تا که رفتی بال دل برچیده شد

غم و اندوه بر دل من کاشته شد

پس به تو گویم دل بس بی قرار

ما دو رفتیم و لی ماند روزگـــــار

[magmagf]

من

همان دستان سرد و

یخ زده ام

.....

و تو همان

های لذت بخش و گرم!

[magmagf]

و تو

بستگی پیدا می کنی

به دیگری



به حضورش،

به بودنش،

به صدایش،

به عطر نگاهش،

به عمق دستانش،

به فراخ آغوشش،

و حتی

به بند نافش!



و ما

بستگی داریم به هم...



و من

چه کنم

با لابیرنتی به نام وابستگی؟