حرص آدم ها به غذا هم سیری پذیر نیست. شما هروقت گشنه بشی دلت غذا میخواد وقتی سیر شدی قرار نیست تا ابد سیر بشی. چرا سیری ناپذیر بودن رو بعنوان یک صفت بد شما در نظر میگیری؟ احتیاج مستمر و مداوم به یک سری خواسته ها جزو طبیعت انسانه, ترکیب سیری ناپذیر بودن و نیاز به تنوع باعث میشه یک سری خواسته ها مدام تغییر کنن و به شکل تازه ای خودشون رو نشون بدن
شما اگه از گشنگی در حال مرگ باشی به نون خشک و کپک زده هم راضی میشی و طوری بهش نگاه میکنی که انگار بهترین غذای دنیاست ولی اگه سیری نسبی داشته باشی سعی میکنی چیزی رو بخوری که بیشتر مورد علاقه ات باشه. این حس گرسنگی همون حس گرسنگیه ولی درجه اش تغییر کرده و همین باعث شده دید شما هم به قضیه متفاوت باشه. وقتی جلوی شخص شما یک میز با بیست نوع غذا بذارن شروع نمیکنی از یک کنار به خوردن بلکه نگاه میکنی چه انتخاب هایی داری.
بعد از مدتی ممکنه ذائقه ی شما تغییر کنه و یا سعی کنی غذاهای جدیدی رو بچشی.
این اتفاقیه که در طول 20-30 سال زندگی هر انسانی در مورد میلش به خوردن براش افتاده این اتفاق بدی بوده؟