مشاعره

[magmagf]

تو از ديده رفتي و ، از دل نرفتي
وفاي تو نارم ، خداوندگارا
چه غم گر غروري پلنگانه داري ؟
سرت از چنين باده خوش باد ، يارا

چو ديدي كه من خانه در ماه دارم
پلنگ غرورت خروشيد در تو
برافراشت قامت كه بر ماه تازد
درافتاد و خشم تو جوشيد در تو

من آن شب چرا دل به شيطان سردم ؟
چرا كار روشن ضميران نكردم ؟
چو ديدم كه بالاتر از خود نخواهي
چرا خانه ي ماه ، ويران نكردم ؟

[mohammad99]

منو دیدی روتو بر گردوندی
باز دل عاشقم رو سوزوندی
با چه شوقی اومدم به سوی تو
ولی چشمای منو گریوندی


شبتون خوش

خیلی خیلی خوشحال شدم㋡ ㋡ ㋡

[magmagf]

يک ريسمان کهنه به دور گلوي عشق
ما را به راه شيري اين کهکشان کشيد

ما را که دور محور خود چرخ مي خوريم
عمري غريب و ساکت و بي همزبان کشيد...

ماه قشنگ من تو چرا گريه مي کني
ما را خدا به آخر اين داستان کشيد


شب خوش

[god_girl]

در کمین اندوه هستم
بانو
مرا دریاب
به خانه ببر
گلی را فراموش کرده ام
که بر چهره اممی تابید
زخم های من دهان گشوده اند
همه ی روزگار پر.ازم
اندوه بود
بانو مرا
قطره قطره دریاب
در این خانه
جای سخن نیست
زبا بستم
عمری گذشت
مرا از این خانه
به باغ ببر
سرنوشت من
به بدگمانی
به خوناب دل
خاموشی لب
اشک های من بسته
بر صورت من است
هیچکس یورش دل را
در خانه ندید
بانو
من به خانه آمدم
و دیدم
که عشق چگونه
فرو می ریزد
و قلب در اوج
رها می شود
و بر کف باغچه می ریزد
بانو مرا دریاب
ما شب چراغ نبودیم
ما در شب باختیم

[magmagf]

ما نمی دانیم
شاید در کنار بنفشه
دشنه ای را به خاک سپرده باشند

باید گریست
باید خاموش و تار
به پایان هفته خیره شد

[mohammad99]

درون کوهسار سینه خود،
هزاران کشته چون فرهاد دارم.

چرا ای نازنینم بی وفایی؟
دمادم با دل من در جفایی.

[Snow_Girl]

عشق رخ يار بر من زار مگير
صوفي چو تو رسم رهروان ميدا ني
بر خسته دلان رند خمار مگير
بر مردم رند نكته بسيار مگير

[magmagf]

درون کوهسار سینه خود،
هزاران کشته چون فرهاد دارم.

چرا ای نازنینم بی وفایی؟
دمادم با دل من در جفایی.

يک خانقاه دف به راهت نشانده ام
کجاست آن شب پاییزی
که درختان منصور را
به آمدن حلاج بشارت دهم!
ای ديرودور
ای شاعر!
تمام راه ها به " قونيه" ميرسند
اگر تو از قبيله صحرا نشين تبريزی.
انگشتر فيروزه ام را برايت می فرستم
-که از نسل مناره ها و گنبد کفر است
و
يک حافظ غزل بر آن حک شده
تبرک اهالی " شمشاد " است -
در جيب شولای مثنوی ات
به يادگار بماند.

[Mahdi_Shadi]

در تو من،افتان و خيزان مي‌روم
مي‌افتم و سر تا پا شعله بر مي‌خيزم
تو حق داري
مرا ناتوان ببيني
.
.
.

[magmagf]

ياري اندر كس نمي بينيم ياران را چه شد
دوستي كي آخر آمد دوستداران را چه شد



آب حيوان تيره گون شد خضر فرخ پي كجاست
خون چكيد از شاخ گل ابر بهاران را چه شد



كس نمي گويد كه ياري داشت حق دوستي
حق شناسان را چه حال افتاد ياران را چه شد