مشاعره

[دل تنگم]

یارا حقوق صحبت یاران نگاه دار
باهمرهان وفا کن و پیمان نگاه دار
در راه عشق گر برود جان ما چه بک
ای دل تو آن عزیز تر از جان نگاه دار
محتاج یک کرشمه ام ای مایه ی امید
این عشق را ز آفتت حرمان نگاه دار
ما با امید صبح وصال تو زنده ایم
ما را ز هول این شب هجران نگاه دار
مپسند یوسف من اسیر برادران
پروای پیر کلبه ی احزان نگاه دار
بازم خیال زلف تو ره زد خدای را
چشم مرا ز خواب پریشان نگاه دار
ای دل اگر چه بی سر و سامان تر از تو نیست
چون سایه سر رها کن و سامان نگاه دار

[diana_1989]

شيداي زمانم
رسواي جهانم
بي دلبر و بي دل
بي نام و نشانم
دامن مكش از من
بنشين كه نه شايد
آن دل كه سپردم
ديگر بستانم
آه ... آه
افسونگري اي افسانه من
افسانه دل ديوانه من
شوري و نويدي
در تيرگي شبهاي سيه
اي روشني كاشانه من
چون نور اميدي
در تيرگي شبهاي سيه
اي روشني كاشانه من

[magmagf]

نبود از تو گريزي چنين كه بار غم دل
ز دست شكوه گرفتم، به دوش ناله كشيدم

جواني ام به سمند شتاب مي شد و از پي
چو گرد در قدم او، دويدم و نرسيدم

به روي بخت ز ديده، ز چهر عمر به گردون
گهي چو اشك نشستم، گهي چو رنگ پريدم

وفا نكردي و كردم، به سر نبردي و بردم
ثبات عهد مرا ديدي اي فروغ اميدم؟

[ghazal_ak]

من و تو مسافر شب،رو به سوی شهر خورشید
خسته از این رهسپاری زیر سایه های تردید

[zauos]

• رسم زندگي اين است روزي کسي را دوست داري و روز بعد

تنهايي به همين سادگي او رفته است و همه چيز تمام شده

مثل يک مهماني که به آخر مي رسد و تو به حال خود رها مي

شوي چرا غمگيني ؟ اين رسم زندگيست پس تنها آواز بخوان

اگر شبي فانوس نفسهاي من خاموش شد ، اگر به حجله آشنايي

، برخوردي وعده اي به تو گفتند ، كبوترت در حسرت پركشيدن

پر پر زد ! تو حرفشان راباورنكن ! تمام اين سالها كنارمن

بودي ! كنار دلتنگي دفاترم ! درگلدان چيني

دوست داشتن هميشه گـــفتن نيست گاه سکوت است و گاه

نگــــــاه ... غـــــريبه ! اين درد مشترک من و توست که

گاهي نمي توانيم در چشمهاي يکد يگــرنگــــاه کنيم

آنجه را که دوست داري بدست آور وگرنه مجبور ميشوي آنجه

را که دوست نداري تحمل کني . هميشه باور داشته باش که

خدا تو را فراموش نمي کند حتي اگر تو او را فراموش کرده

باشي

): نگاهت را به کسي دوز که قلبش براي تو بتپه چشمانت را

با نگاه کسي اشنا کن که زندگي را درک کرده باشه سرت را

روي شانه هاي کسي بگذار که از صداي تپشهاي قلبت تو را

بشناسه آرامش نگاهت رو به قلبي پيوند بزن که بي رياترين

باشه لبخندت را نثار کسي کن که دل به زمين نداده باشه

رويايت رو با چهره ي کسي تصوير کن که زيبايي را احساس

کرده باشه چشم به راه کسي باش که تو را انتظار کشيده

باشه اما عاشق کسي باش که تک تک سلولهاي بدنش تقدس عشق

را درک کند

ميشه مثل يه قطره اشك بعضيا رو از چشمت بندازي .... ولي

هيچ وقت نمي توني جلوي اشكي رو بگيري كه با رفتن بازيا

از چشمت جاري ميشه

بعضي ها وقتي كاري داشته باشند دوستت هستند بعضي ها وقتي

گير مي كنند دوستت هستند بعضي ها نيستند و وقتي هم هستند

بهتر است نباشند بعضي ها نيستند و اداي بودن در مي آورند

بعضي ها در عين بودن هرگز نيستند بعضي هاي ديگر هم به

طور كلي هستند ولي آدم نيستند آنهاي ديگري هم كه آدم

هستند نيستند

خسته شدم مي خواهم در آغوش گرمت آرام گيرم.خسته شدم بس

كه از سرما لرزيدم... بس كه اين كوره راه ترس آور زندگي

را هراسان پيمودم زخم پاهايم به من ميخندد... خسته شدم

بس كه تنها دويدم... اشك گونه هايم را پاك كن و بر

پيشانيم بوسه بزن... مي خواهم با تو گريه كنم ... خسته

شدم بس كه... تنها گريه كردم... مي خواهم دستهايم را به

گردنت بياويزم و شانه هايت را ببوسم...خسته شدم بس كه

تنها ايستادم

عشق با حسرت ديدار تو بودن زيباست

يك نفر ..... يك جايي..... تمام روياهاش لبخند توست و

زماني كه به تو فكر مي‌كنه احساس مي‌كنه كه زندگي واقعا

با ارزشه پس هرگاه احساس تنهايي كردي اين حقيقت رو به

خاطر داشته باش يك نفر ..... يك جايي..... در حال فكر

كردن به توست

خدا به تو دو تا پا داد تا با آنها راه بروي. دو تا دست

داد تا نگه داري. دو گوش براي شنيدن و دو چشم براي ديدن

داد ولي چرا فقط يک قلب به تو داد؟ چون قلب دوم تو رو به

کس ديگري داد تا تو آن را پيدا کني

[mohammad99]

من و تو مسافر شب،رو به سوی شهر خورشید
خسته از این رهسپاری زیر سایه های تردید

ادمک اخر دنیاست بخند
ادمک مرگ همین جاست بخند

ان خدایی که بزرگش خواند
به خدا مثل تو تنهاست بخند


دست خطی که تو را عاشق کرد
شوخی کاغذی ماست بخند

فکر کن درد تو ارزشمند است
فکر کن گریه چه زیباست بخند

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

دلم برا هموتون تنگ شده

[diana_1989]

درختانی را از خواب بیرون می آورم
درختانی را در آگاهی کامل از روز
در چشمان تو گم می کنم
تو که
با همه ی فقر و سفره بی نان
در کنارم نشسته ای
لبخند برلب داری
در چهر جهت اصلی
چهار گل رازقی کاشته ای
عطر رازقی ما را درخشان
مملو از قضاوتی زودگذر به شب می سپارد
همه چیز را دیده ایم
تجربه های سنگین ما
ما را پاداش می دهد
که آرام گریه کنیم
مردم گریز
نشانی خانه خویش را گم کرده ایم
لطف بنفشه را می دانیم
اما دیگر بنفشه را هم نگاه نمی کنیم
ما نمی دانیم
شاید در کنار بنفشه
دشنه ای را به خاک سپرد باشند
باید گریست
باید خاموش و تار
به پایان هفته خیره شد
شاید باران
ما
من و تو
چتر را در یک روز بارانی
در یک مغازه که به تماشای
گلهای مصنوعی
رفته بودیم
گم کردیم

[magmagf]

آن شب ستاره جامه ای نیلی به بر داشت
خورشید بر دامان او رنگ قمر داشت

مردی خدایی خسته و سر در گریبان
آن شب خروش خفته اش حرفی دگر داشت

مردی که از نامش فرو می ریخت بت ها
پیچیده در خود سینه ای خونین جگر داشت

[diana_1989]

قلب صد پاره من مهره صد دانه نبود

تو ولی گشتی و این گمشده را لرزاندی

جمع کن رشته ایمان دلم پـاره شدست

من که تسبیـح نبودم ، تو چرا چرخاندی؟

[eshghe eskate]

یار مردان خدا باش که در کشتی نوح هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را برو از خانه گردون به در و نان مطلب کان سیه کاسه در آخر بکشد مهمان را هر که را خوابگه آخر مشتی خاک است گو چه حاجت که به افلاک کشی ایوان را ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد وقت آن است که بدرود کنی زندان را حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی دام تزویر مکن چون دگران قرآن را