مشاعره

[jazire_eshgh21]

مي‌رود عشق
بی عطرِ پونه به دنبال
بی گَردِ زرينِ سايشِ دامان به خاكِ راه

مي‌رود عشق مي‌رود
آهی به گَردِ راهش

[M.B.M]

شود خوار هر کس که بود ارجمند
فرو مايه را بخت گردد بلند
پراکنده گردد بدی در جهان
گزند آشکارا و خوبی نهان

[jazire_eshgh21]

نه گاه ِبا تو بودنم، خبر شدم ز چند و چون

نه این زمان که می رسد خبر ز بی تو بودنم

[M.B.M]

من برده ي پير آسمان بودم
زنجير بلا به گردنم آمد
من خانه ي خود به غير نسپردم
تقدير مرا ز خانه بيرون كرد

[Monica]

در اخرين پيغامت به لحظه بدرود،



ز پيك سيم شنو، هايهاي غربت من



خدا كند كه به ديدار يكديگر برسيم،



و گر به من نرسيدي، بيا ز تربت من.



بگو چه چاره كنم؟



صداي بغض تو مي آيد ز كرانه ي دور



هق هق من مي رود به همره باد



نه در كلام تو واژه اي بليغ سرور،



نه در روايت من، يك نشان از گفته ي شاد

.

بگو چه چاره كنم؟

[jazire_eshgh21]

مي‌رود عشق
بی عطرِ پونه به دنبال
بی گَردِ زرينِ سايشِ دامان به خاكِ راه

مي‌رود عشق مي‌رود
آهی به گَردِ راهش

[Monica]

شعر بی تاب مرا شعله ی آزرم زده!

و به حیلت به گُل گونه ی سردم

نفسِ گرم زده

خوب خود می دانی

که قرارِ دل از آن شکّن گیسو کردم

و به شکرانه نمازی به دو ابرو کردم

شامگاهان همه با شوق

سر زلف تو را بو کردم

آه! خود می دانی

که دگر من به لب و بوسه ی تو خو کردم.....

[jazire_eshgh21]

من آغاز شدم با یک نقطه

در اول خط

همین که پاهایم را شناختم

به راه افتادم



گستاخ شدم

به دهان­های گشاد بی­محلی کردم

بوی نفتالین لایِ کفنِ مادربزرگم را می­دادند

به هر نوع قاف از نوع قانون، قاضی، قفل و قرارداد بدنم کهیر می­زند

[jazire_eshgh21]

مونیکا بیکاریوو

[M.B.M]

ديرست ، گاليا
در گوش من فسانه دلدادگي مخوان
ديگر ز من ترانه شوريدگي مخواه
ديرست ، گاليا ! به ره افتاد كاروان


عشق من و تو ؟ ... آه
اين هم حكايتي است
اما ، درين زمانه كه درمانده هر كسي
از بهر نان شب
ديگر براي عشق و حكايت مجال نيست