مشاعره

[sise]

ای یوسف خوش نام ما خوش می​روی بر بام ما
ای درشکسته جام ما ای بردریده دام ما

ای نور ما ای سور ما ای دولت منصور ما
جوشی بنه در شور ما تا می​شود انگور ما

ای دلبر و مقصود ما ای قبله و معبود ما
آتش زدی در عود ما نظاره کن در دود ما

ای یار ما عیار ما دام دل خمار ما
پا وامکش از کار ما بستان گرو دستار ما

در گل بمانده پای دل جان می​دهم چه جای دل
وز آتش سودای دل ای وای دل ای وای ما

[magmagf]

آيا هنوز مرا سخت در آغوش مي فشاري
چون شب پيوندمان
يا ،از ياد خواهي برد
اولين روز ديدارمان را
در تابستان
هنگامي كه رزها شكوفه داده بودند
و پرندگان مي خواندند

[ghazal_ak]

دیده بودمت هزار بار تویه رویای قدیمی

به نگاه چشم گریون یه فرشته رو زمینی

چشامو به روت می بندم تا که اشکامو نبینی
باتو فریاد یه عمرو می کشم تا اوج باور
دلای ابی همیشه میمونه بی یارو یاور

[mohammad99]

راستي ديروز بارون اومد من و خيالت تر شديم
رفتيم تو قلب آسمون با ابرا همسفر شديم

از وقتي رفتي آسمونمون پر كبوتره
زخم دلم خوب نشده از وقتي رفتي بد تره

غصه نخور تا تو بياي حال منم اين جوريه
سرفه هاي مكررم مال هواي دوريه


---
سلام غزل چطوری

[ghazal_ak]

هیچ میدانی شمع دم مرگ به پروانه چه گفت
گفت ای عاشق بی چاره فراموش شوی
سوخت پروانه ولی خوب جوابش را داد
گفت روزی برسد تو نیز خاموش شوی
شمع اگر پروانه را سوزاند ز خود خیری ندید
آه عاشق زود گیرد دامن معشوقه را
پروانه ز من شمع ز من گل ز من آموخت
افروختن و سوختن و جامه دریدن
پروانه که آتش زد از بهر تو خود را
ولی ای شمع تو هم حرمت پروانه نگهدار


خوبم ممنون

[saye]

رو بـر ســـوی خــانـه بـبـرد کــور اگـر او
بـر عــادت پـیـشـیـن بـشـنـاســد ره خــانـه
جوشیـد بر او جاهل: کـایـن ژاژ چه خائی؟
بـخـشــیـد بـر او مـرد زهــی مـنـطـقــیــانـه
گویـند: که بهتر ز خموشی نه جوابی است
بـا آنـکـه نـه بـا مـعـرفــتـش هـسـت مـیـانـه
ما را گـنـهی نیسـت به جـز ره کـه نمـودیم
پیـداسـت وگـر نـیـسـت در ایـن راه کـرانـه
...

[mohammad99]

همچو رازی مبهم و سر بسته بود

چون من از تکرار او هم خسته بود



آمد و هم آشیان با من او

هم نشین و هم زبان شد با من او



خسته جان بودم که جان شد با من او

نا توان بود و توان شد با من او
*-*

یعنی یه روز میشه بیایم سایه این اواتورش رو عوض کنه؟

[sabakh]

بنام نهان بین

ما افت جان عاشقانیم
نی خانه نشین و خانه بانیم
اندر دل تو اگر خیال است
می پنداری که ما ندانیم
اخر تو به گفت خویش بنگر
کندر دهن تو می نشانیم
هر دم بغل تو را گرفته
در راحت و رنج می کشانیم
تا اتش و اب و باد طبعی
ما باده خاکیت چشانیم
وانگاه دهان تو بشوییم
انجا برسی که ما نهانیم
با حق باشید.

[sabakh]

بنام نهان بین

ما افت جان عاشقانیم
نی خانه نشین و خانه بانیم
اندر دل تو اگر خیال است
می پنداری که ما ندانیم
اخر تو به گفت خویش بنگر
کندر دهن تو می نشانیم
هر دم بغل تو را گرفته
در راحت و رنج می کشانیم
تا اتش و اب و باد طبعی
ما باده خاکیت چشانیم
وانگاه دهان تو بشوییم
انجا برسی که ما نهانیم
با حق باشید.

[saye]

بنام نهان بین

ما افت جان عاشقانیم
نی خانه نشین و خانه بانیم
اندر دل تو اگر خیال است
می پنداری که ما ندانیم
اخر تو به گفت خویش بنگر
کندر دهن تو می نشانیم
هر دم بغل تو را گرفته
در راحت و رنج می کشانیم
تا اتش و اب و باد طبعی
ما باده خاکیت چشانیم
وانگاه دهان تو بشوییم
انجا برسی که ما نهانیم
با حق باشید.

سلام دوست عزیز
اگه دقت کرده باشین اینجا تاپیک مشاعره هستش
ممنون میشم رعایت کنید

یعنی یه روز میشه بیایم سایه این اواتورش رو عوض کنه؟

فکر نکنم ،ولی
عوض کنم از این خوشکلترشو میذارماا!!
بچه ها تازه با این کنار اومدن !
........

خسته جان بودم که جان شد با من او

نا توان بود و توان شد با من او

وز فراز دره (اوجا)ی جوان
بیم آورده برفراشته سر.
من بر آن خنده که او دارد می گریم
و بر آن گریه که اوراست به لب می خندم.
و طراز شب را، سرد و خاموش
بر خراب تن شب می بندم.
چه به خامی به ره آمد کودک!
چه نیابیده همه یافته دید!
گفت: راهم بنما
گفتم او را که: بر اندازه بگو
پیش تر بایدت از راه شنید
هم چنان لیکن می غرد آب.
زخم دارد به نهان می خندد.
خنده ناکی می گرید.
خنده با گریه بیامیخته شکل
گل دوانده است بر آب.
هر چه میگردد از خانه به در
هر چه می غلتد، مدهوش در آب.
کوه ها غمناک اند
ابرها می پیچند.
وز فراز دره (اوجا)ی جوان
بیم آورده برفراشته قد
...