مشاعره

[Payan]

قفسی باید ساخت
هرچه در دنیا گنجشک و قناری هست ٬
با پرستوها ٬
و کبوترها
همه را باید یک‌جا به قفس انداخت!
روزگاری‌ست که پرواز کبوترها
در فضا ممنوع است.
که چرا
به حریم حرمِ جت‌ها خصمانه تجاوز شده است!
*
روزگاری‌ست که خوبی خفته‌ست
و بدی بیدار است.
وهیاهوی قناری‌ها ٬
خواب جت‌ها را آشفته‌ست!
.
.
.
در دل شعله و دود
می‌شود "خوشه‌ی پروین" خاموش!
پیش خود می‌گویم:
عهد خودرایی و خودکامی‌ست ٬
عصر خون‌آشامی‌ست ٬
که درخشنده‌تر از خوشه‌ی پروین سپهر
خوشه‌ی اشک یتیمان ویتنامی‌ست!

بخشی از شعر "خوشه‌ی اشک" :فریدون مشیری

[Doyenfery]

تشنه آنجا به خاک مرگ نشست
کآتش از آب می کند پیغام
کام ما حاصل آن زمان آمد
که طمع بر گرفتیم از کام

[omid.sarmad]

مرا دریاب من خوبم
هنوزم آب می کوبم
هنوزم شعر می ریسم
هنوزم باد می رویم

[sise]

مگذار که رخسار تو کائینه حسنست
از آه جگر سوختگان زنگ بگیرد

بی نرگس مخمور تو در مجلس مستان
هر دم دلم از باده‌ی چون زنگ بگیرد

آهنگ شب از دیده من پرس که هر شب
مرغ سحر از ناله‌ام آهنگ بگیرد

هر دم که شب آهنگ کند ز آتش مهرت
دود دل من راه شباهنگ بگیرد

چون پرتو خورشید رخت بر قمر افتد
از عکس رخت لاله و گل رنگ بگیرد

خون شد دلم از دست سر زلفت و کس نیست
کانصافم از آن هندوی شبرنگ بگیرد ...

[safoora55]

در خلقت مرتضی به هنگام وجود
شک نیست که حق کمال قدرت بنمود

حق گفت هر آنکه گفت بی پرده چنین
آمد زپس پرده برون هر چه که بود

[saye]

شب از گریه ی ابر ، مست است و ماه
فروبرده سر در گریبان خویش
به کردار شب ، باغ چشمان او
ندارد چراغی در ایوان خویش
در باغ سبزی است مژگان او
کزان جز به سرگشتگی راه نیست
درین باغ ، شب بی چراغ است و ، کس
از اعماق تاریکش آگاه نیست
به خود گویم : ای مرد شوریده بخت
نظر چند دوزی بر آفاق باغ ؟
نمی یابی آن را که دلخواه توست
چه می جویی از این شب بی چراغ ؟
بهل تا بگرید دل تنگ ابر
بر این باغ غمنک بی روشنی
که تقدیر او نیست جز آنچه هست
در بسته و نرده ی آهنی
...

[magmagf]

باید سه چهار تا بچه داشتم

شیطان و تخم جن

از خون‌های پریشان و دیوانه

خانه را که چیده بودی

به هم می‌ریختند

یادها و عکس‌هایت را

پخش و پلا می‌کردند

نامه‌هایت را پاره می‌کردند

می‌گذاشتم

روی دیوارها آدم‌های لخت بکشند

پنجره‌ها را بشکنند

به بزرگترهای عصا قورت داده بخندند

به پلیس‌ها اردنگی بزنند و فرار کنند

[Doyenfery]

دیدم که میرهم
دیدم که میرهم

دیدم که پوست تنم از انبساط عشق ترک می خورد
دیدم که حجم آتشینم آهسته آب شد
و ریخت ، ریخت ، ریخت
در ماه ، ماه به گودی نشسته ، ماه منقلب تار
[فروغ فرخزاد]

[soheilsmart]

رهرو آن نیست که گهی تند وگهی خسته رود
رهرو آن است که آهسته وپیوسته رود

[Doyenfery]

در صمیمیت سیالفضا ، خش خشی می شنوی
کودکی می بینی رفته از کاج بلندی بالا ، جوجه بردارد از لانه نور
و از او می پرسی
خانه دوست کجاست