بخشي زيبا از كتابي كه خوانده ام

[forutan]

تصور رفتار پارسایانه و تسلیم جویانه ی امام حسین (ع) در واقعه ی کربلا، در منابع سنتی شیعه، و شاید بهتر از همه در لقب «مظلوم» که در تداول عامه به دنبال اسم امام حسین (ع) می افزایند، جلوه گر شده است. مظلوم در لغت یعنی کسی که مورد ظلم واقع شده، ولی در زبان پارسی، فحوایش بیشتر از صرفا" مورد بیداد و ستم قرار گرفتن است، و به معنی کسی است که با دیگران حتی به هنگامی که ستم می بیند در نمی افتد، و این عملش نه از روی جبونی و زبونی است، بلکه از بزرگواری و شکیبائی است. همین است که عرفا" مترادف با نجیب است. لذا مظلوم بودن به جای آنکه دلالت بر صفتی منفی کند، یا فقدان یک فضیلتی باشد، خود فضیلتی اخلاقی شمرده می شود. دو جنبه ای و متناقض نما بودن انعکاس واقعه ی کربلا در متون شیعی، اعم از مردم پسند و محققانه از همین است. درست است که قطع نظر از صحنه های پرشور و احساسات، چیزی فراتر از دستمایه ی گریستن و عقده ی دل گشودن است، و امام حسین (ع) به خاطر فداکاریش برای به کرسی نشاندن آرمان اهل بیت پیامبر و احیاء دین جدش حضرت محمد (ص) و نجات آن از دست انحرافات بنی امیه، ستایش می شود. ولی تصویر غالبش به صورت قدیسی که دوستدار رنج است و در طلب شهادت است، هر کوششی را برای استفاده از این واقعه به عنوان وسیله ای برای پرورش پویائی و تحرک سیاسی، با شکست مواجه می نماید.
برای آنکه به انفعالی بودن و بی ضرر بودن این تصور، از چنین نظرگاه سیاسی پی ببریم کافی است به این واقعیت توجه کنیم که تعزیه را ثروتمندان و قدرتمندانی به راه انداختند و پر و بال دادند که هم در دوره ی صفویه و هم قاجاریه از آن به عنوان وسیله ی تحکیم قدرتشان بر مردم استفاده می کردند. و دیکتـاتـوری چون ناصرالدین شاه، هیچ تعارضی بین شیوه های ظالمانه ی حکومتش و تامین بهترین و پیشرفته ترین امکانات برای برگزاری تعزیه نمی دید.

(اندیشه سیاسی در اسلام معاصر - حمید عنایت)

[- Saman -]

از دفتر ياد بود...




در مراسم شاپور در مسجد، دفتر يادبودی گذاشته بودند. كاريكلماتورهایي برای شاپور:


چی بنويسم؟-منوچهر احترامی

درود و سه رود بر شاپور...-پير بازاری

پرويز شايور به يك نسل كامل، موحز نويسی، نكته يابی و ظريف انديشی را تعليم داد. بی سرو صدا زيست و بی سرو صدا رفت. اما از آن «تنها صداهاست» كه می ماند. روانش شاد.- حسن حسينی

عزيزم پرويز!- سيد علی صالحی

ياد پرويز عزيز، دوست چهل ساله‌ام را هرگز فراموش نمی كنم.-علی محمد نادر پور

پرويز شاپور هم از ميان ما رفت. مثل هميشه در سكوت. يادش همواره گرامی خواهد ماند.-شمس لنگرودی

پرويز شاپور هميشه برای ما همان دوست هميشگی است.-جواد مجابی

پرويز شاپور هميشه زنده است.-كاظم سادات اشكوری

شاپور خان زندگی را خيلی دوست داشت. همه ما را هم خيلر دوست داشت. به دلم برات شده در آن دنيا خودكشی خواهد كرد!-هوشنگ معمار زاده

ای مرد نيك شوخ صبور. ای آدم خوب و زيبا. هرگز فراموش ياد من نمی شوی. ای پرويز شاپور.-محمود دولت آبادی

شاپور عزيز، يادت هميشه گرامی باد كه با هنرت ماندگاری و با صفا و مهربانی و سادگی‌ات جاودانی.-غلامحسين نصيری پور

ياد پرويز شاپور كه چون پروانه‌ها زيست، گرامی باد.-حسن فدايی

گر به صد منزل فراق افتد ميان ما و دوست

همچنانش در ميان ما جان شيرين منزل است.

گروه (شاپوريان)!

يك نفر هم اين جمله را با امضای شاپور نوشته است:

ان‌شاالله خود وخانواده هميشه شاد و خندان باشيد.-شاپور خان



از كتاب "قلبم را قلبت ميزان می كنم" كه حاوی كاريكلماتور های "پرويز شاپور"

[بانو . ./]

.


هلیای من !
به شکــــــــــوه آنچه بازیچه نیســـــــــت بیندیش
من خوب آگاهم که زندگی یک سر ، صفحه ی بازیــــــــست
من خوب میـــــــــــدانم

اما بدان که هــــــــمه کـــــــــــس برای بازیهای حقـــــــــــــــــیر آفریده نـــــــــــــشده است !



/ بار دیگر شهری که دوست میداشتم - نادر ابراهیمی/




.

[forutan]

... و چه وحشتی! می دیدم که این مردان آینده، در این کلاس ها و امتحان ها آنقدر خواهند ترسید و مغزها و اعصابشان را آنقدر به وحشت خواهند انداخت که وقتی دیپلمه بشوند یا لیسانسیه، اصلا آدم نوع جدیدی خواهند شد. آدمی انباشته از وحشت! انبانی از ترس و دلهره. آدم وقتی معلم است، متوجه این چیزها نیست چون طرف مُخاصم است. باید مدیر بود، یعنی کنار گود ایستاد و در این صف بندی هر روزه و هر ماهه ی معلم و شاگرد چشم دوخت تا دریافت که یک ورقه ی دیپلم یا لیسانس یعنی چه! یعنی تصدیق به این که صاحب این ورقه دوازده سال یا پانزده سال تمام و سالی چهار بار یا ده بار در فشار ترس قرار گرفته و قدرت محرکه اش ترس است و ترس است و ترس...

(مدیر مدرسه - جلال آل احمد)

[Ahmad]

سفر به انتهای شب
لویی فردیناند سلین
فرهاد غبرایی

باردامو سوار بر کشتی به سمت افریقا می‌رود
در کشتی بتدریج متوجه می‌شود تمامی نگاه‌ها به سمت اوست
و منتظر فرصتی برای آسیب رساندن به او:


دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند مرا با آدم‌هایی که دل‌شان این‌قدر سخت به دست می‌آید، همسفر کند.
از سی روز پیش که با همدیگر زندانی شده بودند، آنقدر بیکار بودند که با کوچکترین اشاره‌ای از کوره درمی‌رفتند.
البته کلاه‌مان را که قاضی کنیم می‌بینیم که در زندگی روزمره هم طی یک روز کاملا معمولی، صدها نفر به خونت تشنه می‌شوند، مثلا همه‌ی کسانی که تو صف مترو ازشان جلو می‌زنی، همه‌ی کسانی که از جلوی آپارتمانت می‌گذرند و خودشان صاحب‌خانه نیستند، همه‌ی کسانی که منتظرند کار دست به آبت تمام بشود که خودشان بروند تو، بالاخره بچه‌هایت و خیلی کسان دیگر.
تمامی ندارد. آدم عادت می‌کند. روی این کشتی این اصطکاک کاملا محسوس‌تر است، و در نتیجه آزاردهنده‌تر.

ص 122




پ.ن.: دقت هم کنیم می‌بینیم سخن قابل تأملی است. از همین فردا طی روز دقیق بشیم ببینیم چند نفر این قابلیت رو دارن که به خونمان تشنه شوند و ما به خون چند نفر تشنه می‌شویم.

[malkemid]

یک مرد داخل سلول، همیشه گناهکار به نظر می رسد.

زیر گنبد -- استفن کینگ

[Ahmad]

سفر به انتهای شب
لویی فردیناند سلین
فرهاد غبرایی


این است راهی که همه‌ی آدم‌ها می‌روند، البته کار سختی است که هر چه از تو بخواهند به آن عمل کنی،
وقت جوانی‌ات پروانه باشی و وقتی کارت تمام شد، کرم.



ص 154 و 155

[taghi_buffon]

هر نوع کتابی قبوله؟

[Ahmad]

هر نوع کتابی قبوله؟

تا منظور شما چه کتابی و چه بخشی باشه.
اینجا انجمن ادبیاته و بیشترین پست‌های این تاپیک مرتبط با کتاب‌های ادبی ، رمان و ... است
اما کتاب‌های علمی، تاریخی و ... نیز هستند.

[m_kh111]

...عشق چیز خطرناک و پیچیده ای است. می تواند آدم عوضی را به یک انسان خوب تبدیل کند- و می تواند آدمی شریف و صادق را تا پایین ترین درجات انسانی نزول دهد!

"سرو غمگین - آگاتا کریستی"