مشاعره سنتی

[دل تنگم]

تا که صبوح دم زند شمس فلک علم زند
باز چو سرو تر شود پشت خم دوتاي من

باز شود دکان گل ناز کنند جزو و کل
ناي عراق با دهل شرح دهد ثناي من


مولانا

[click_dez]

نشنو از ني کآن نواي بينواست
بشنو از دل کآن حريم کبرياست

ني بـسوزد تل خاکستر شود
دل بسوزد خانه ی دلبر شـود

امام

[ask_bl]

دردا و دریغا که دل از دست بدادم * * * وانـــــــــــــــدر غم و اندیشه و تیمار فتادم

آبی که مرا نزد بزرگان جهان بــــود * * * خوش خوش همه بر باد غم عشق تو دادم

انوری

[Ship Storm]

دارد به جانم لرز مي افتد رفيق؛ انگار پاييزم
دارم شبيه برگ هاي زرد و خشك از شاخه مي ريزم

سيد محمد علي آل مجتبي

[دل تنگم]

من همان به که بسوزم ز غم و دم نزنم
ورنه از دود دل آتش بجهان در فکنم

همچو شمع ار سخن سوز دل آرم بزبان
در نفس شعله زند آتش عشق از دهنم

مرد و زن برسر اگر تيغ زنندم سهلست
من چو مردم چه غم از سرزنش مرد و زنم


خواجوی کرمانی

[Ship Storm]

مرغ سبز فلک دیدم و داس مه نو یادم از کشته ی خویش آمد و هنگام درو

حافظ

[Tabasom.Sweet]

وجود من به کف یار جز که ساغر نیست

نگاه کن به دو چشمم اگرت باور نیست

چو ساغرم دل پرخون من و تن لاغر

به دست عشق که زرد و نزار و لاغر نیست

به غیر خون مسلمان نمی‌خورد این عشق

بیا به گوش تو گویم عجب که کافر نیست

هزار صورت زاید چو آدم و حوا

جهان پرست ز نقش وی او مصور نیست

مولوی

[ask_bl]

پ.ن : Tabasom.Sweet عزیز پستشون رو ویرایش نکردن ،با آخرین پست صحیح ادامه میدم

وه چه بی رنگ و بی نشان که منم * * * کی ببینم مرا چنان که منــم

کی شود این روان من ساکـــــــــن * * * این چنین ساکن روان که منم

مولانا

[دل تنگم]

مي‌نوشتم سخني چند ز درد دل خويش
دفتر از خون دلم پر شد و تر شد سخنم

ايکه گفتي که بغربت چه فتادي خواجو
چکنم دور فلک دور فکند از وطنم

در پي جان جهان گرد جهان مي‌گردم
تا که پوشد سر تابوت و که دوزد کفنم


خواجوی کرمانی

[Ship Storm]

مرده بدم زنده شدم، گریه بدم خنده شدم دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم

مولوی