احترام به مشتری؟
ما تو ایران از این چیزا هم داریم؟
والله بالله من هم مثل بیشتر ایرانیها میخوام جنس ایرانی بخرم. اگر هم اون چیزی که میخوام ایرانیش نیست حداقل از ایران بخرم که کار و کسب بازارهای خودمون به راه باشه. ولی از اینکه تولید کننده، صنعتگر یا فروشنده هالو فرضم کنند نمی تونم بگذرم.
من الان 7-8 سال است که کفش ایرانی می خرم در حالیکه قبلا فقط کفش آلمانی و انگلیسی میپوشیدم. چونکه از جنسی که می خرم راضیم. پام توش راحته. دوام داره و هر دوسال یکبار میرم در یک فروشگاه همون کفش را با همون شماره میگم بیاره و می خرم بدون معطلی و جست و جو. دوسال هرجا برم میپوشم. بعد از دوسال هم هنوز قابل پوشیدنه ولی میگذارمش کنار برای کوه و بیابان و باغ و دوسال دیگه هم اونجوری استفاده میکنم تا نوبت کفش بعدی برسه.
اما همه چیز این طور نیست. من چند سال پیش در اصفهان میخواستم یک دوربین کانن SLR بخرم. به این سایتهای اینترنتی که اعتماد نداشتم. رفتم بازار تو خیابان شیخ بهایی اصفهان که مرکز این نوع کالا است. در حدود 100 متر خیابان قیمت بین یک و هشتصد تا دو و دویست بود. هرکسی هم مدعی بود که جنس او اصلی است و بقیه فروشگاههای همسایه کلاهبردار و متقلبند یا قطعات اصلی سنسور و لنز را با قطعات کارکرده تعویض میکنند و غیره. خوب با این اوضاع از خرید از بازار ایران منصرف شدم و به یکی از بستگان سپردم که از آمازون اینترنتی بخرد و برایم بفرستد. چون مطمئن بودم که اگر دوربین مشکل دار از آب درامد تنها ضرری که میکنم فقط پول پست و حمل و نقل است.
در ران فروشنده ها و تولید کننده اغلب نزدیک بینند. تنها چیزی که می بینند سود آنی است. برای همین برند معتبر خیلی کم داریم یا اصلا نداریم. کل اعتبار یک برند چه صنعتی باشد چه تجاری به این است که مشتری بتواند به کیفیت جنس و احترام به حق و حقوقش مطمئن باشد.