كيفيت دريافت و ارسال اطلاعات از طريق DSL ، به مسافت موجود بين استفاده كننده و شركت ارائه دهنده سرويس فوق بستگي دارد. ADSL از يك تكنولوژي با نام " تكنولوژي حساس به مسافت " استفاده مي نمايد. بموزات افزايش طول خط ارتباطي ، كيفيت سيگنال افت و سرعت خط ارتباطي كاهش پيدا مي نمايد. ADSL داراي محدوديت 18.000 فوت ( 5.460 متر ) است . كاربراني كه در مجاورت و نزديكي شركت ارائه دهنده سرويس DSL قرار دارند، داراي كيفيت و سرعت مناسبي بوده و بموازات افزايش مسافت ، كاربران اينترنت از نظر كيفيت و سرعت دچار افت خواهند شد. تكنولوژي ADSL قادر به ارائه بالاترين سرعت در حالت " اينترنت به كاربر " ( Downstream ) تا 8 مگابيت در ثانيه است .( در چنين حالتي حداكثر مسافت 6.000 فوت و يا 1.820 متر خواهد بود ) . سرعت ارسال اطلاعات " از كاربر به اينترنت" ( Upstream ) داراي محدوده 640 كيلوبيت در ثانيه خواهد بود. در عمل ، بهترين سرعت ارائه شده براي ارسال اطلاعات از اينترنت به كاربر ، 1.5 مگابيت در ثانيه و سرعت ارسال ارسال اطلاعات توسط كاربر بر روي اينترنت ، 640 كيلوبيت در ثانيه است .
ممكن است اين سوال در ذهن خوانندگان مطرح گردد كه اگر تكنولوژي DSL داراي محدوديت فاصله است ، چرا محدوديت فوق در رابطه با مكالمات صوتي صدق نمي كند ؟ در پاسخ بايد به وجود يك تفويت كننده كوچك كه Loading coils ناميده مي شود ، اشاره كرد.شركت هاي تلفن از تفويت كننده فوق، بمنظور تقويت سيگنال صوتي استفاده مي نمايند. متاسفانه تقويت كننده فوق با سيگنال هاي ADSL سازگار نيست . لازم به ذكر است كه سيگنال هاي ADSL ، در صورتيكه بخشي از خط ارتباطي تلفن از فيبر نوري استفاده گردد ، قادر به ارسال و دريافت اطلاعات نخواهند بود.