بازم دقت نمیکنین، میگه اگر همه عمر صرف این بشه که چه بخوریم و چه بپوشیم.
اگر همه عمر صرف این میشد انسان تو همون غار میموند و نگاه ماورایی انسان فرای خوردن و آشامیدن بود که اورو از غار بیرون آورد.
و فکر کردن به اینکه این جهان چگونه پدید آمد و چه کسی انرا پدید آورد و ... در پیشرفت علم به او سرعت داد.
مصرف گرایی بدون تولید یک بحثه، مصرف گرایی افراطی با تولید هم یک بحثه و هردوشون هم نکوهیده هستن.
چون انسان رو به این باور میرسونن که بدون مصرف کردن پی در پی کالاهای ما هیچی نیستی.
اگر هر ماه یک ورژن جدیدتر گوشی همراه و تلویزیون از ما خریدی، آدم پیشرفته ای هستی وگرنه پسرفته ای.
یک دل مشغولی بچگانه بیشتر به نظر میاد.