من قضاوتم به ندرت اشتباه از آب در میاد، تقریبا با اولین نگاه میتونم شخصیت کلی یه فرد رو بگم که کیه و با اولین مکالمه که باهاش داشته باشم تا 99% میگم چجور آدمیه و چه خصوصیاتی داره.
من قضاوتم به ندرت اشتباه از آب در میاد، تقریبا با اولین نگاه میتونم شخصیت کلی یه فرد رو بگم که کیه و با اولین مکالمه که باهاش داشته باشم تا 99% میگم چجور آدمیه و چه خصوصیاتی داره.
زود قضاوت کردن در مورد موضوعی یا کسی به نظر من اشتباهه!
بخوایم فقط بر اساس مشاهدات خودمون و یا حرف یکی دیگه قضاوتی داشته باشیم
در مورد کسی که نمیشناسیم اشتباست
چند بار پیش امده که مثلا برخورد یا رفتاری از دوستانم سر زده
تو این موارد سعی نکردم عجولانه قضاوت کنم ,صبر کردم ببینمش و
دلیل رفتار یا کارشو جویا بشم,بعد قضاوت کنم
بعضی مواقع هم شده قضاوت اولیه من اشتباه بوده در مورد شخصی
به قول ی جمله
احتیاجی به قضاوت شخصیت و رفتار دوستان و اطرافیانتون نیست,گذر زمان به خوبی این کارو براتون انجام میده
من اینو قبول ندارم من شخصا واقعا در مورد هیچکس پیشداوری نمیکنم(یعنی اصلا بهش فکر نمیکنم چون به من ربطی نداره که بخوام یکیو قضاوت کنم)این حرفا همش کلیشه ای هست نمیشه در مورد کسی یا چیزی قضاوت نکرد انسان سالم خود به خود چنین تمایلی داره
به نظرم انسان ناسالمه که در مورد بقیه پیشداروی میکنه نه سالم
یکی از دست آورد های دانش روانشناسی اجتماعی این بود که اثبات کرد که آدم ها هرکجایی که باشن و هر فرهنگی داشته باشن ،به طور ناخود آگاه در 25 هزارم ثانیه (0.025) قضاوت انجام میدن روی فرد مخاطبشون .
یکی از مطالعات نشون میداد که با نشون دادن عکس 2 نفر به مدت 0.025 ثانیه به افراد ، این افراد نظرشونو گفتن که کدوم عکس به نظر آدم موفق تری میاد . نتیجه ی حیرت آور این بود که بیش از 65% از افراد ، عکسی رو انتخاب کردن که در دنیای واقعی طرف برنده ی انتخابات شده یا دکتر موفقیه و ... یعنی جواب صحیح رو دادن .
از دیدگاه تکاملی هم علتش احتمالا این بوده که افرادی که دیر قضاوت کردن سر انجام خوبی نداشتن و احتمالا خیلی دیر دست به عمل زدن .
اما از لحاظ جامعه شناسی درسته ، متاسفانه اکثر قضاوت هامون بی رحمانه هستن و شاید نژاد پرستانه و بد .
به نظرم بهترین راه اینه که به افراد شانس بیشتری بدیم - معمولا اگر فردی نتونست در ملاقات اول تصویر مثبتی از خودش ارائه بده به ندرت میشه تغییر نظر ایجاد کنه . بیشتر مواقع تا 8 ملاقات بعدی به ندرت نظر افراد عوض میشه (از منفی به مثبت میره) ... نتیجه : اگر از فردی در ملاقات اول خوشتون نیومد 9 تا شانس دیگه بهش بدین
قضاوت اشتباه دوران کودکی و نوجوانی من این بود که به برخی از افراد ، بعضی معلم ها ، برخی نزدیکان و فامیل ها و ... اعتماد 100% داشتم و ایمان داشتم که حرف هاشون همیشه درسته ، همیشه و صد در صد بهترین نظرات رو دارن ... اما اشتباه بود ، اونها فقط نظرات خودشون رو دارن ، حرف هیچکس 100% درست نیست . هر بنده خدایی نسبت به تجربیاتش نظرات خودش رو داره و زندگی همونقدر که برای ما گیج کننده و مبهم هست برای پدر مادر و نزدیکانمون هم هست . بهترین راه احترام گذاشتن به نظرات بزرگتر ها و دانستن نظراتشون و در کنارش جستو جو کردن تو اینترنت و مشاوره و مشورت و تاپیک زدن تو p30world و ... که نهایتا به یک نتیجه ی نسبتا معقولی در مورد مسائلمون برسیم . اینکه بی چون و چرا حرف بقیه رو قبول کنیم بدون اینکه فکر کنیم ، یک قضاوت اشتباه است از اون افراد ... چرا که هیچکس همه چیز رو نمیدونه .
یا مثلا اینکه فلان بزرگوار یک شعری گفته یا فلان نویسنده یا فیلسوف یا دانشمند حرفی گفته ، ما فکر کنیم که موظفیم همیشه حرفشونو بپذیریم و حرف های اونها حقیقت مطلق هستن .
خلاصه اینکه ، اشتباهه که ایمان های دوران کودکیمونو با خودمون به بزرگسالی بیاریم .
اشتباهه که حرف های یک نفر رو صرفا به خاطر نسبتی که باهاش داریم یا پست و مقامش قبول کنیم و بدون فکر کردن در موردش نتیجه بگیریم که ایشون همیشه صادق هستن ...
Last edited by A.M.D.D.E.V.I.L; 19-03-2015 at 20:21.
یکی از بدترین چیزهایی که تو زندگیم بدم میاد ازش همین قضاوت اشتباه در مورد خودم هستش . تقریبا با اکثر اطرافیانم که دعوا کردم سر همین قضیه بوده و با طرف چه دور چه نزدیک بوده به شدت دعوا کردم و در صورتی که نیاز بهش نداشتم به رابطمون ادامه ندادم .
---------------
بدترین موردم هم برمیگرده به یکی از اطرافیانمون . خیلی وقت پیش یکی از اطرافیانمون که دختر هم هست یه پولی از بنده قرض گرفت که خیلی مبلغش ناچیز بود ( در حد ده بیست هزار تومن ) و پس نداد منم چون مبلغش ناچیز بود اصلا در موردش صحبتی نکردم . چند ماه بعدش مادرم مریض شد و برای عمل اوردنش تهران . دختره هم تهران بود . مادرم رو توی بیمارستان دی بستری کرده بودند . متاسفانه توی بخش نمیزاشتن مراقب مرد کنارش باشه لذا نذاشتن پدرم اونجا بره واسه همین دختره رفت از مادرم مراقبت کرد .
پس از پایان عمل دختره باهام تماس گرفت که صحبت کنه اما چون توی اتاق استراحت مادرم بود مجبور شد تلفن رو قطع کنه . از طریق پیامک بهش گفتم : "واقعا نمی دونم چطور جبران کنم خیلی زحمت کشیدی "
در جواب اس ام اسم گفت : " جبران نمیخواد بیخیال پولت شو ! "
واقعا در مورد من چی فکر کرده بود ؟ فکر کرده بود گشنه پولم و هر موقعیتی گیرم بیاد بخوام سر صحبت رو به خاطر چندرغاز پول باز کنم تا پولم رو پس بگیرم ؟ به خاطر چندرغاز پول اومده بود مثلا این لطف رو در حق من کرده بود ؟
به طور کلی تا اون روز هیچ وقت باهاش دعوایی نکرده بودم که سرش داد بکشم یا فحش بدم . اما اینقدر سر این قضیه اعصابم خورد بود که هرچی فحش بود و داد و بی داد بود سر یه بهونه الکی من در آوردی بهش دادم . کلا هم دختر پررویی بود ( حتی چندین بار سابقه کتک زدن پسرای بزرگسال رو هم داشت) . اما فکر کنم هرگز توی عمرم اینقدر عصبی نشده بودم و اون هم بدجور از عصبانیت من ترسیده بود و برعکس دفعات قبل که خیلی داد و بیداد میکرد هیچی نگفت !
خوب فکر کنم بیشتر منظور این بوده که از روی رفتار و یا گفتار و چهره و ... افراد سریع پیش داوری و قضاوت نکنید و زمان خودش بهترین قاضی هستش برای بهتر نشان دادن خصوصیات اشخاص برای بهتر و راحتر قضاوت کردن ...
ولی در مورد اینکه در مورد افکار دیگران و اینکه مورد قبول ما هستند یا خیر بدون توجه به اینکه اون فرد چه کسی هستش و یا در چه مقامی ، هر کسی حق قضاوت شخصی خودش رو داره چرا که اگر غیر از این باشه که میشه یک پیروی کور کورانه از افکاری که شاید از روی نا آگاهی و یا حتی با نیت سوء استفاده از اشخاص زده بشه که از این نوع موارد کم هم نیستش ...
Last edited by Mr_100_dolari; 19-03-2015 at 23:07.
قضاوت که خیلیها کردن اما موجب رنجش من نمیشه چون اون شخصی که به خودش احترام نمیزاره من ازش توقع احترام گذاشتن ندارم.وقتی تو کشور مثلا یمن 100 تا کشته میده من توقع احترام ایا قضاوت نشدن فقط داشته باشم؟
این همه گرسنه تو جهان هست این همه مشکل من تعجب میکنم که بخوام از دست دیگران ناراحت بشم..
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)