البته چارتار به هیچ عنوان با دنگ شو و پالت قابل مقایسه نیست و مثل اونها نمیشه خیلی هم موسیقیشون رو تلفیقی دونست. ساز زنده به ندرت توی قطعات مورد استفاده قرار گرفته و موسیقی کاملا الکترونیک هست اما شعرها و تحریرهای خواننده هست که فضاش به موسیقی سنتی ایرانی نزدیک هستش و تلفیق رو اینجا هست که میتونیم ببینیم. صدای آرمان گرشاسبی با این که کاملا برای موسیقی سنتی مناسب هست اما به شدت روی تنظیم های الکترونیک دل نشین شده. خیلی خوبه که موسیقی گروهی با این کیفیت بالا داره توی ایران رونق پیدا میکنه و ما رو از دست درصد زیادی از خواننده های پاپ بی ایده و خلاقی (غیر از محسن چاوشی عزیز و بعضی از شاگردان زنده یاد بابک بیات و کمی تا قسمتی رضا یزدانی) خلاص میکنه