پرسش فلسفی ( شعور در هستی)

[havzhini]

هدف از پیدایش جهان چیست؟چرا ما اصلا زندگی میکنیم؟

از ابتدای تاریخ بشر هیچکس هیچ جوابی که قابل قبول باشه برای این سوال ارائه نکرده(جواب غیرقابل قبول ولی فراوان هست)
حتی این جواب که هیچ هدفی وجود ندارد هم از دید من قابل قبول نیست چون مدرک و سندی همراهش نیست

ولی سوال دوم رو من اینطور جواب میدم که ما چون زنده ایم پس زندگی میکنیم و لزوما هیچ دلیلی لازم نیست که زنده بودن رو توجیه کنه تا لازم باشه ما زندگی کنیم
ما بنا به دلیلی حیات پیدا کردیم و تبدیل به موجود زنده شدیم، هر دلیلی که داشته از دید من اهمیتی خاصی نداره و مهم این هست که حالا که زنده ایم باید زندگی کنیم نه زندگی رو حرام پیش از زندگی یا پس از زندگی حالمون کنیم چون در عمل به همون اندازه پیش از زندگی برای ما دست نیافتنیست پس از زندگی هم غیرقابل پذیرش هست.

خب معلومه خود سنگ شعور نداره ولی در پس سنگ شعوری ست...
شعوری کلی پشت جهان هستی ست...

شعوری که دست به ساخت یه موجود بیشعور بزنه نمیشه اون رو دارای شعور دونست
یا باید گفت حتی سنگ هم دارای شعور هست که اونوقت معنا و تعریف کلمه شعور کلا دگرگون میشه یا پذیرفت که هیچ شعوری پس پرده وجود نداره

پس از دید من اگر سنگ رو باشعور بدونم پس همه چیز دارای شعور هست و حتی اگر شعوری کلی هم پشت جهان وجود داشته باشه دیگه ارزش و اهمیت خاصی نخواهد داشت چون مطلقا همه چیز دارای شعور هست و شعور خصوصیت خاصی تلقی نمیشه
و اگر سنگ رو بیشعور بدونم پس باشعور بودن سازنده یک موجود بیشعور شک برانگیز میشه و نمیشه پذیرفت چیزی که پشت جهان هستی این سنگ بیشعور هست واقعا باشعور باشه.....

[A.M.D.D.E.V.I.L]

هدف از پیدایش حیات رو شاید اینطور بشه توضیح داد (به طور فیزیکی)
به لحاظ فیزیکی طبیعت همیشه دوست داره با صرفه ترین روش هارو انتخاب کنه واسه همین حباب ها کره ای شکل هستند یا مثلا وقتی توپ رو میندازی بالا رو یه مسیر زیگزاگ نمیفته پایین و فقط 1 مسیر برگشت داره
اگه این اصل رو بسطش بدی متوجه میشی باصرفه ترین راه ممکن برای اینکه 2 تا یون (مثل Na و Cl ) کنار هم دوام بیارن اینه که پیوند یونی برقرار کنن
حالا دقیقا چندین میلیارد اتفاق های زنجیره ای رخ دادن که تنها راه اینکه باعث بشن جهان بر هم نریزه این بوده که اولین سلول زنده به وجود بیاد

به لحاظ فلسفی و انسانی باید یک نکته رو فهمید ، لزوما هر جمله و سوالی که میشه تو ادبیات های مخلوق انسان به وجود آورد ، با مفهوم نیستند
همانطور که سوال "رنگ دیروز چه بویی داشت" بی مفهوم است سوال "اصلا من چرا وجود دارم" هم زیاد صحیح نیست و میشه جوابی در حد خودش بهش داد یعنی جواب های هنری
شاید یکی از این جواب های هنری این باشه که : چون باید کارهات علتی باشه برای زنده بودنت !!!!

[Stream]

هدف از پیدایش حیات رو شاید اینطور بشه توضیح داد (به طور فیزیکی)
به لحاظ فیزیکی طبیعت همیشه دوست داره با صرفه ترین روش هارو انتخاب کنه واسه همین حباب ها کره ای شکل هستند یا مثلا وقتی توپ رو میندازی بالا رو یه مسیر زیگزاگ نمیفته پایین و فقط 1 مسیر برگشت داره
اگه این اصل رو بسطش بدی متوجه میشی باصرفه ترین راه ممکن برای اینکه 2 تا یون (مثل Na و Cl ) کنار هم دوام بیارن اینه که پیوند یونی برقرار کنن
حالا دقیقا چندین میلیارد اتفاق های زنجیره ای رخ دادن که تنها راه اینکه باعث بشن جهان بر هم نریزه این بوده که اولین سلول زنده به وجود بیاد

به لحاظ فلسفی و انسانی باید یک نکته رو فهمید ، لزوما هر جمله و سوالی که میشه تو ادبیات های مخلوق انسان به وجود آورد ، با مفهوم نیستند
همانطور که سوال "رنگ دیروز چه بویی داشت" بی مفهوم است سوال "اصلا من چرا وجود دارم" هم زیاد صحیح نیست و میشه جوابی در حد خودش بهش داد یعنی جواب های هنری
شاید یکی از این جواب های هنری این باشه که : چون باید کارهات علتی باشه برای زنده بودنت !!!!

البته طبیعت راهی رو انتخاب نمی کنه و با صرفه ترین و مثلا کم صرفه ترینی وجود نداره... یک حالت وجود داره برای افتادن توپ به روی زمین یا پیوند بین دو اتم و همیشه اون راه اتفاق می افته. اینکه بگیم "به صرفه است یا نه" خود به خود فرض می کنه راه های دیگه ای هم وجود داره که این راه در مقایسه با اونها به صرفه تر هست... خب اگه توپ غیب بشه و جای دیگه ظاهر بشه از این هم به صرفه تر هست (اگه بشه اصلا همچین چیزی گفت) ولی این اتفاق نمی افته چون رفتار طبیعت همیشه بر اساس روابط علت و معلولی است که همیشه در حال اتفاق افتادن هستند. قسمت دوم صحبت های شما هم به نظر من دقیقا صحیح هست و من هم فکر می کنم پرسش ها درباره هدف جهان دقیقا در همون سبک سوالات بی معنی قرار می گیره مثل "رنگ گرسنگی قرمز است".

[Masoud-2014]

سنگ ممکنه شعورنداشته باشه ولی ممکنه ابزاری کارآمد برای شعوری رو داشته باشه که بتونه به نحوی ازش استفاده مفید ببره واین همون شعور خلق سنگه...

در ضمن اگرهدف فقط زندگی کردنه پسفرق یک قاتل جانی وآدمکش ونسل کش با یک انسان عرفا خوب چیه؟ مگرنه اینکه هردودارن زندگی میکنن؟!!!

[Erfan.]

سنگ ممکنه شعورنداشته باشه ولی ممکنه ابزاری کارآمد برای شعوری رو داشته باشه که بتونه به نحوی ازش استفاده مفید ببره واین همون شعور خلق سنگه...

اگه ممکنه صحبتتون رو روشن بگید، منظور شما نامفهومه. "ابزاری کارآمد برای شعور" یعنی چه؟ "شعور خلق سنگ" یعنی چه؟

در ضمن اگرهدف فقط زندگی کردنه پسفرق یک قاتل جانی وآدمکش ونسل کش با یک انسان عرفا خوب چیه؟ مگرنه اینکه هردودارن زندگی میکنن؟!!!

چون اصلا هدفی به اون معنا وجود نداره. "هدفِ زندگی" و این که ما برای چه چیزی زندگی میکنیم اصلا یک چیز واحد نیست و هر انسانی تعریف خودشو از هدف داره. برای یکی هدف تنها زنده موندنه، برای یکی آگاهی و دانشه و برای یکی دیگه راحتی و آرامش.
کسی هم نگفته هدف فقط زندگی کردنه(برای خیلی از افراد این طور نیست). زندگی کردن یک امکان هست که بر حسب اتفاق برای افرادِ زنده فراهم شده و گرچه کسی که زنده هست بسیار بسیار خوش شانسه(نسبت به افرادی که اصلا نتونستن به وجود بیان) اما زندگی انسان رو بیایم این طور خاص جلوه بدیم، خودشیفتگی هست.

[B U L U T]

سنگ ممکنه شعورنداشته باشه ولی ممکنه ابزاری کارآمد برای شعوری رو داشته باشه که بتونه به نحوی ازش استفاده مفید ببره واین همون شعور خلق سنگه...

فكر كنم بايد ميگفتيد تحت اختيار شعور

در ضمن اگرهدف فقط زندگی کردنه پسفرق یک قاتل جانی وآدمکش ونسل کش با یک انسان عرفا خوب چیه؟ مگرنه اینکه هردودارن زندگی میکنن؟!!!

به نظر من اين روش زندگي كردن كه نسبت به زمان خودش بد يا خوب ميتونه جلوه بده.

[A.M.D.D.E.V.I.L]

شما برای انسان شعوری تعریف کردید که تعریف درستی نیست
چرا میگید سنگ شعور نداره؟

[M e i s a m]

اگر شعور رو "قدرت تصور و اراده" معنی کنیم آیا میشه گفت انسان شعور داره؟

بر اساس این تعریف در نگاه اولیه انسان با شعوره و اشیاء دارای خاصیتن و نه شعور ولی میدانیم که انسان هم تحت تاثیر عوامل بی نهایت زیادی هست که از بدو تولد شخصیتش رو شکل میدن و در تصمیم گیری ها بصورت ناخودآگاه هدایتش میکنن که این مطلب مطمئن هم هست پس ایا واقعا انسان دارای اراده از خود هست یا مثل گیاه تحت تاثیر محیطه؟

و همچنین با در نظر گرفتن "علت و معلول" آیا اصلا میشه موجودی رو دارای شعور در هستی معرفی کرد؟

و همچنین بهترین تعاریفی که از شعور انسان هست چیا هستن؟

[Erfan.]

شما برای انسان شعوری تعریف کردید که تعریف درستی نیست
چرا میگید سنگ شعور نداره؟

مگر این که "تعریف" شما از شعور چیز دیگه ای باشه. چون شعور به معنی فهم و درک و آگاهی (در لغت نامه های فارسی) هست و این موارد، وابسته به تعدادی اندام هستند که سنگ فاقد آنهاست.

اگر شعور رو "قدرت تصور و اراده" معنی کنیم آیا میشه گفت انسان شعور داره؟

بر اساس این تعریف در نگاه اولیه انسان با شعوره و اشیاء دارای خاصیتن و نه شعور ولی میدانیم که انسان هم تحت تاثیر عوامل بی نهایت زیادی هست که از بدو تولد شخصیتش رو شکل میدن و در تصمیم گیری ها بصورت ناخودآگاه هدایتش میکنن که این مطلب مطمئن هم هست پس ایا واقعا انسان دارای اراده از خود هست یا مثل گیاه تحت تاثیر محیطه؟

و همچنین با در نظر گرفتن "علت و معلول" آیا اصلا میشه موجودی رو دارای شعور در هستی معرفی کرد؟

و همچنین بهترین تعاریفی که از شعور انسان هست چیا هستن؟

مطالب شما مربوط به [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] هست. اراده ربطی به شعور نداره، یک موجود میتونه بی اراده باشه اما محیط رو درک و آنالیز کنه(مثل یک روبات پیچیده) پس شعور داره.
باز هم میگم، اسمی که ما روی این پروسه درک کردن و فهمیدن محیط گذاشتیم "شعور" هست و این اصلا به معنی فرامادی بودن اون نیست.

[havzhini]

سنگ ممکنه شعورنداشته باشه ولی ممکنه ابزاری کارآمد برای شعوری رو داشته باشه که بتونه به نحوی ازش استفاده مفید ببره واین همون شعور خلق سنگه...

کسی که از سنگ استفاده میکنه و اون رو تبدیل به ابزاری میکنه دارای شعور هست چون اگر شعور داشت خودش مستقیم خودش رو تبدیل به اون ابزار کارامد میکرد
پس اگر شعوری در خلق سنگ بوده چرا این شعور خالق از شعورش استفاده نکرده و مستقیم اون ابزار رو نساخته و یک سنگ بیشعور تولید کرده؟
اگر قرار باشه بر این مبنا همه چیز رو دید همونطور که گفتم مطلقا تمام اجزای هستی رو باید باشعور فرض کرد و اگر اینطور دید حتی اگر شعور خلق سنگی وجود داشته باشه کاملا بی اهمیت و فرمالیته هست چون تفاوتی با دیگر اجزای عالم نداره و شعور یک خاصیت تلقی نمیشه.

در ضمن اگرهدف فقط زندگی کردنه پسفرق یک قاتل جانی وآدمکش ونسل کش با یک انسان عرفا خوب چیه؟ مگرنه اینکه هردودارن زندگی میکنن؟!!!

ایا یک

قاتل جانی وآدمکش ونسل کش زندگی میکنه؟یا اینکه زندگی میگیره؟
اگر دقت میکردید من زنده بودن رو با زندگی تفکیک کردم و این دوتا یکی نیستن
کسی که قاتل هست یا دستور قتل میده( حالا تحت هر نامی و هر دلیلی) یا کلا زندگی حال رو بر دیگران سخت میکنه و ازشون میگیره( بازهم تحت هر دلیلی حالا چه برای عذاب دادن چه پاس دادن به زندگی دیگه!) یک انسان نرمال و سرشار از زندگی نیست بلکه فقط زنده هست.