محمد شمس لنگرودی

[part gah]

می‌گويم زغال چرا خاموشی!

گل سرخ هائی در دهانت پنهان است

چرا سخنی نمی گوئی

مگر كه بسوزانندت

[part gah]

دور از تــــــو

رودی کوچکم

قفل اسکله را می بوسم

توقع دریایی ندارم.



دور از تــــــو

فواره ی بی قرارم

پرپر می زنم

که از آسمان تهی

به خانه ی اولم برگردم.

[part gah]

دست های تو

تصمیمم بود

باید می گرفتم و

دور می شدم.

[part gah]

از گلــی کــه نچیــده‌ام،

عطــری بــه ســرانگشتــم نیســت!

خــاری در دل اســت . . .

[part gah]

لب‌هایمان دو بال كبوتر

باز می‌شود و بسته می‌شود

باز می‌شود و بسته می‌شود

دو بال كبوتر

كه در دو تن آشيانه دارد .

[part gah]

بازبوته‌های علف مست کرده‌اند

سرشان را به هم می‌کوبند .

هروقت بوی تو نزدیک می‌شود

داستان ما همین است .

[Maryam j0on]

چـه شغـل ِ عـجـیـبــی !

شــروع ِ هـفـتــه تــو را مـی‌بیـنـم ؛

بـاقـی ِ هـفـتــه

بـه خـامـوش کـردن ِ خــود در اتـاقـم مشـغـولــم .. /.

" شمس لنگرودی "

[Miss Shirin]

خلاصه بهاری دیگر
بی حضور تو
از راه می رسد،...

و آن چه که زیبا نیست زندگی نیست
روزگار است،
گل نیلوفر مردابه ی این جهانیم
و به نیلوفر بودن خود شادمانیم،
سقفی دارد شادکامی
کف ناکامی ناپدید است.

[part gah]

دوستــت دارم و پنهــان کــردن آسمــان،


پشــت میلــه هــای قفــس،


آســان نیســت . . .

[D4Rk knight]

حـرفتــــ را بـر خـود می كـشـم

و گــرم می شـوم

يخبنتدان چنان استـــــــ

كهـ دو پنگوئن در من راه می روند

و سپاسمـ می گويند.

حـرفتــــــــــ را