ما در جهان تنها هستيم!

[F l o w e r]

فرم های زیستی درجهان (قسمت دوم)

آیا وجود حیات در سیارات دیگر امکان پذیر است؟ آیا این امکان وجود دارد تا جاندارانی در سخت ترین شرایط محیطی و اقلیمی ، در سیاراتی با محیط های اسیدی، آتشفشانی، یخبندان های عظیم و حتی بدون وجود اکسیژن در حال زندگی و حیات باشند؟

بهترین راه برای بدست آوردن این جواب ها ، برسی حیات در شرایطی مشابه بر روی زمین است. در قسمت اول این مقاله به برسی برخی از پرطاقت ترين و سرسخت ترين موجودات زنده زميني كه در شرايط سخت قادر به حيات هستند پرداختیم. در ادامه به برسی و مطالعه برخی دیگر از این جانداران و محیط های زیستی آنها و چگونگی زندگی در این شرایط خواهیم پرداخت.

مصرف کنندگان قلیا (قلیا دوست ها):

اغلب محیط های قلیایی در جهان شامل دریاچه های سود هستند و دارای pHبرابر 12 می باشند. تعدادی از باکتری ها این محیط های سوزآور و قلیایی را دوست دارند؛ از جمله ناترونوموناس فارااونیس (Natronomonas pharaonis) که اول بار در دهه 1980 از دریاچه های سود مصر و کنیا جدا شد.

قلیاها موادی هستند که پروتون دریافت می کنند درحالی که اسیدها، دهنده پروتون هستند. از آنجایی که شرایط قلیایی به سلول آسیب می رساند پمپ های پروتونی در دیواره سلولی قلیادوست ها وجود دارد تا pHداخلی سلول ها را کاهش دهد.

بر طبق آنالیز مواد معدنی که توسط مریخ نورد اسپیریت Spiritناسا انجام گرفته بر روی مریخ مکانهایی وجود دارد که همانند دریاچه های سود بر روی زمین است از جمله می توان از دهانه Gusevنام برد. این دهانه میلیاردها سال پیش در اثر برخورد یک شهاب سنگ به وجود آمده و اگر قبل از آن بر روی سیاره آب وجود داشته این آب در درون این دهانه جمع شده و به یک دریاچه تبخیری تبدیل گشته است.

زندگی در عمق زیاد:

اخیراً سلول های زنده ای – که اکثر آنها از جنس پیروکوکوس و ترموکوکوس (Pyrococcus and Thermococcus) می باشند – در عمق 6/1 کیلومتر زیر کف دریا در سواحل نیوفنلاند کشف شده اند. گرچه اینها نشان دهنده وجود حیات در عمیق ترین نقاط زیر سطح دریا هستند اما حتی در اعماق پایین تر زمین نیز باکتری های گوناگونی پیدا کرده اند.

Planktonic Foraminifera

اجتماعاتی از میکرو ارگانیسم هایی پیدا شده اند که حتی قادرند در 5 کیلومتر زیر سطح زمین در آبهای زیر زمینی زندگی کنند. دانشمندان بر این باروند که حیات حتی تا اعماق پایین تر نیز وجود دارد، تا جایی که دما به حدی برسد که دیگر حیات در آن دما ممکن نباشد.

عمیق ترین قسمت اقیانوس ها معروف به گودال ماریانا (Mariana Trench) در عمق 11 کیلومتری اقیانوس آرام واقع شده و غیر قابل زیست است. نمونه های گِل به دست آمده از این گودال عمیق حاوی اجتماعاتی از باکتری ها، قارچ ها و ارگانیسم های تک سلولی اولیه به نام Foraminiferaبود. در کاووش های انجام گرفته در این گودال با یک دوربین ضدآب اتوماتیک تصاویر ویدئویی مربوط به یک خیار دریایی، یک کرم پولک دار و یک میگو به دست آمده، درست در عمقی که فشار به حدی است که می تواند بدن انسان را در هم بشکند.

[danielo]

به نظر من هیچ چیز و هیچ چیز و هیچ چیزی وجود نداره که برای انسان دست نیافتنی باشه!

اخه چه ربطی داره.یک چیزهای قانون طبیعت هستند.
دیگه یک شهر را نمیشه تو یک تخم مرغ جا داد.
میشه؟؟

[saeeddz]

اخه چه ربطی داره.یک چیزهای قانون طبیعت هستند.
دیگه یک شهر را نمیشه تو یک تخم مرغ جا داد.
میشه؟؟

شاید بشه
کار نشد نداره!

[F l o w e r]

حیات در مناطق کاملاً خشک:

در اکثر مکان های سوزان زمین از جمله بیابان آتاکاما (Atacama Desert) که با وسعتی حدود 1000 کیلومتر درآمریکای جنوبی واقع شده، در هر قرن تنها چندبار باران می بارد. این تصادفی نیست که فیلمسازان برای تهیه فیلم های خود بر روی مریخ و نیز ناسا برای تست کردن تجهیزات مربوط به سیارات سرد و خشک از این بیایان استفاده می کنند.

باکتری هایی مانند باکتری کروکوکسیدیوپسیس (Chroocccidiopsis) در آتاکاما پیدا شده است. به گفته مک کی :"فکر می کردیم محیطی را پیدا کرده ایم که آنقدر خشک است که هرگونه حیات در آن غیر ممکن است."

وجود آب برای زندگی لازم و ضروری است به این دلیل که محیطی را فراهم می کند تا مواد مغذی به درون سلول ها نفوذ کنند و مواد زاید از آن خارج شوند، همچنین آب به عنوان حلالی برای انجام واکنش های ضروری و حیاتی عمل می کند.

زندگی در مخازن سمی:

برخی باکتریها چیزی را بیشتر از لانه کردن در لجن های سمی حاوی فلزات سنگین از قبیل روی، آرسنیک و کادمیوم دوست ندارند. آنها در مخازن ضایعات سمی و خطرناک و نیز در پسماندهای معدنی زندگی کرده و از فلزات یک وعده غذایی تهیه می کنند. به عنوان مثال ژئوباکترها (Geobacter) قادرند اورانیوم محلول را به فرم جامد تبدیل کنند. بنابراین می توانند در پاک کردن زمین های آلوده مورد استفاده قرار گیرند.

انفجار و حیات دوباره:

Foraminifera

به طور شگفت آوری باکتری دینوکوکوس رادیودورانس (Deinococcus radiodurans) در برابر تشعشعات یونیزان می تواند مقاومت کند. قدرت تحمل آن 2000 برابر آن چیزی است که برای انسان کشنده است. این مساله باعث شده که این باکتری به عنوان مقاومترین موجود زنده در برابر تشعشعات شناخته شود. انفجاری اینچنینی کروموزوم های باکتری را در هم می شکند اما باکتری قادر است ظرف چند ساعت خود را ترمیم نماید. چنین مقاومتی در برابر تشعشعات برای جهان هایی مثل مریخ که فاقد اتمسفر ضخیم محافظت کننده هستند بسیار مهم و حیاتی است.

و بدین معنی است که حیات در فضا برای مدت های طولانی دوام می آورد. همچنین احتمال اینکه حیات بر روی زمین همراه با یک شهاب سنگ آمده باشد را پررنگ تر می کند (در واقع بیان کننده نظریه پان اسپرمیا Panspermiaاست). از این پدیده همچنین می توان نتیجه گرفت که حیات از زمین به سیارات و قمرهای دیگر نیز قابل انتقال است هرچند بقای حیات بر روی این اجرام بحث دیگری است.

[F l o w e r]

زندگی های پردوام:

باکتریها قادرند میلیونها سال زنده بمانند هرچند هنوز دانشمندان بر سر طول مدت آن دچار شک هستند. در 2007 باکتری های فعالی از نمونه های لایه پرمافراست (permafrost) [1] در سیبری، شمال غرب کانادا و قطب جنوب جدا شد که تخمین زده می شود بالای نیم میلیون سال عمر داشته باشند.

گزارشاتی درباره زنده ماندن یک باکتری برای زمانی طولانی تر درون یک موجود دیگر وجود دارد؛ در 1995 محققان اعلام کردند که یک باکتری را به صورت زنده از درون معده زنبوری جدا نمودند که این زنبور درون یک کهربا محبوس شده بود. سن آن حداقل به 25 میلیون سال می رسد.

در سال 2000 دانشمندان چیز حیرت آور دیگری را ارائه دادند. آنها یک باکتری 250 میلیون ساله به نام باسیلوس پرمیانس (Bacillus permians) را دوباره به زندگی بازگردانند. بر طبق گزارشات این تیم، اسپورهای باکتری درون یک قطره آب در میان کریستال های نمک به دام افتاده که زمان تشکیل این کریستال ها به 250 میلیون سال پیش باز می گردد. اما گروهی دیگر از دانشمندان به مقابله با آنها برخواسته و معتقدند آب قادر است به درون رسوبات نمکی نفوذ کند و به طور بالقوه باعث آلوده کردن کریستال های نمکی با باکتری های جوان تر شود.

گزارشات فوق هنوز هم در کشمکش قرار دارند اما با این وجود لیست رو به رشد اسامی باکتری هایی با طول عمر طولانی، دانشمندان را امیدوار ساخته که ممکن است حیات در هرجای از منظومه شمسی وجود داشته باشد.

شرایط بسیار سخت و خشن مریخ با وضعیت سرد و کاملاً خشک که 5/4 میلیارد سال قدمت دارد ممکن است دوباره به صورت دوره ای تغییر کرده و برای حیات مناسب شود.

به عنوان مثال این سیاره در محدوده زمانی حدوداً 50000 سال بر روی محور خود کج می شود و بدینسان خورشید می تواند قطب های آن را گرم کند و به دنبال آن آب مایع لایه نازکی در بین کریستالهای یخ و ذرات معدنی باز می کند . از این رو هر باکتری ساکن و خاموشی می تواند در طول دروه نسبتاً بهاری شکوفا شود.

[F l o w e r]

کیهان پر از موجودات فضایی (قسمت اول)

به نظر می رسد که سیاره های خاکی خارج از منظومه ی شمسی ما نه چندان سرد و نه چندان گرم، بلکه دارای دمای مناسب برای میزبانی حیات باشند.این موضوع مانند لیستی از فاکتور های ساده به نظر می رسد ، اما پیدا کردن سیاره ای که تمام مشخصات لازم را در بر گیرد، دهه هاست که ذهن ستاره شناسان را به خود مشغول کرده است .سیاره ای که در فاصله ای مناسب به دور ستاره ی خود می چرخد ، فاصله ای که آب سطح آن را نه به صورت بخار یا یخ بلکه به صورت مایع حفظ کند.

در حال حاضر این موضوع روز به روز واضح تر میشود که مسئله ی پیدا کردن آنچه یک سیاره را قابل سکونت می کند، به سادگی پیدا کردن آن سیاره نیست.

فاکتور های زیادی از قبیل جرم ، اتمسفر ، ترکیب سیاره و مدار چرخش آن به دور نزدیک ترین ستاره ی میزبان از جمله مواردی هستند که همگی بر قابلیت توان نگه داری آب مایع که عنصری اساسی برای حیات است ، تاثیر می گزارند.

ستاره شناسان با کشف سیاره های جدید و شبیه سازی های کامپیوتری به این حقیقت دست یافتند آب و حیات ممکن است در بسیاری از سیستم هایی که سیاره ها در آن موقعیت بسیار متفاوتی با زمین دارند وجود داشته باشد.این بدین معناست که در کیهان چیزی بیش از آنچه که انسان تاکنون تصور می کرده ، سیاره های قابل سکون وجود دارد .

مطمئنا فاصله ی این سیاره از نزدیک ترین ستاره ی میزبان ، مشخصه ی مهمی است.در منظومه ی خورشیدی ما ، ونوس (زهره) مثال خوبی از سیاره ای است که نسبت به ستاره ی خود فاصله ی کمی دارد.ونوس تنها 28% از زمین به خورشید نزدیک تر است اما سطح آن دارای دمای فوق العاده ای (حدود 460ٌ)سانتی گراد است. دمایی که سرب در آن به راحتی ذوب می شود. هم چنین این دما در زیر لایه ای ضخیم از کربن دی اکسید موجود در اتمسفر که غلظت آن 90 برابر غلضت کربن دی اکسید در زمین است مسدود شده است.

اگر زمین را در مدار ونوس قرار دهیم مسلما دیگر به شکل کنونی خود باقی نخواهد ماند. تششعات زیاد رادیو اکتیو که از خورشید ساتع می شوند ، باعث تبخیر آب اقیانوس ها و در نهایت افزایش بخار آب در اتمسفر خواهد شد. از این رو که بخار آب گازی گلخانه ای است ، وجود بیش از حد این گاز در اتمسفر موجب به وجود آمدن اثر گلخانه ای و افزایش دمای سطح زمین می شود . به دنبال اثر گلخانه ای تبخیر بیش تری صورت می گیرد ، تا جایی که سطح سیاره ی ما چنان داغ خواهد شد که در آن آب اقیانوس ها به جوش می آیند. از سوی دیگر آب بر روی سیاره ای که از ستاره ی خود فاصله ی زیادی دارد ( مانند مریخ ) به سادگی منجمد می شود.

تصویر گرافیکی از موجودات فضایی (مربوط به فیلم بیگانه ها)

با این حال در سال 1993 پزوهشی به وسیله ی جیمز کستینگ از دانشگاه پنسوئلا نشان داد که حتی در منظومه ی خورشیدی ما مشخصه هایی که یک سیاره را قابل سکون می نمایند ، تنها بر فاصله ی آن از خورشید پایه گذاری نشده اند . بلکه این موضوع از سوی دیگر به جریان هایی که از خورشید ساتع می شوند نیز بستگی دارد.

کستینگ به این حقیقت شگفت انگیز دست یافت که اگر زمین تنها 5% به خورشید نزدیک تر بود دچار سرنوشت ونوس می شد ، و اگر تنها 5% از خورشید دور تر بود تنها قادر بود 7/1 مسیر خود را تا قبل از یخ زدن بپیماید .

اگر مریخ در منظومه ی ما(( کلید طلایی )) است ، پس چرا نمی تواند میزبان فضایی ها باشد ؟!

جواب این سوال را می توان در چگونگی تاثیر جرم یک سیاره بر توانا یی آن در نگه داری اتمسفر مناسب حیات پیدا کرد . در زمین ، چرخه ی کربن مانند ترموستاتی کار می کند که آب و هوای زمین را برای ادامه ی حیات مناسب می سازد . فعاایت های آتش فشانی ، موجب تولید گاز کربن دی اکسید شده. که خود موجب اثر گلخانه ای، تبخیر آب و بارش باران میشود( چرخه ی آب ) . باران این مواد معدنی کربن دار را از سنگ های سطح زمین می شوید و به دریا ها می برد . در نهایت این مواد معدنی به اعماق زمین رفته و در آن جا رسوب می کنند.

این تعادل در بین تولید و پاک شدن کربن دی اکسید کمک کرده است تا آب و هوای کره ی زمین از 4 میلیارد سال گذشته ثابت باقی بماند.

مریخ به دلیل اندازه ی نسبتا کوچک خود ( حدودا نصف زمین ) دمای درونی خود را به سرعت از دست می دهد . در نتیجه فعالیت های آتش فشانی که برای تامین کربن دی اکسید اتمسفر لازم هستند کاهش می یابند.

از سوی دیگر گرانش ضعیف آن به اتمسفر سیاره اجازه می دهد که از سطح آن جدا شده و درون فضا شناور شود.از این رو کربن دی اکسید کمی در سطح مریخ برای گرم کردن سیاره تا حدی که قادر به نگه داری آب مایع باشد وجود دارد.

در این بخش فاکتور هایی از قبیل فاصله ی سیاره از ستاره ی میزبان ، اتمسفر و جرم را مورد بررسی قرار دادیم.حال این سوال پیش می آید که آیا موارد نام برده تنها فاکتور های اساسی ما برای جست و جوی حیات هستند؟ آیا سیاره ای که این خصوصیات را در بر گیرد لقب ((کلید طلایی)) را به خود اختصاص خواهد داد ؟ در قسمت دوم به بررسی این سوال ها و جواب های شگفت انگیز دانشمندان می پردازیم. با ما همراه باشید.

[F l o w e r]

کیهان پر از موجودات فضایی (قسمت دوم)

جستجو برای یافتن حیات فرازمینی همچنان ادامه دارد. بسیاری از دانشمندان بزرگ به وجود موجوات فضایی یقین دارند و سالهاست که در تکاپو برای یافتن نشانه هایی از آنها دست به مطالعات گسترده زده اند. در قسمت اول این مقاله ، برخی فاکتورهای حیات در سیارات فراخورشیدی را مورد برسی قرار دادیم. در ادامه به نکات مهمتری خواهیم پرداخت.

در تعدادی از شبیه سازی هایی های کامپیوتری که در سال اخیر انجام شد ،(( دیوید اسپیجل )) از دانشگاه کرینتون کشف کرد که فاکتور هایی از قبیل حرکت چرخشی یک سیاره غیر قابل سکون و یا سرعت حرکت وضعی آن می تواند موقعیتی برای نگه داری آب و تامین حیات ایجاد کند.

هنگامی که این تغییر محوری با تغییر در سرعت حرکت وضعی ترکیب شد، تابستان های سیاره تا حدی گرم شدند که یخ موقتاً در قطبی از سیاره که به سمت ستاره ی میزبان بود آب شد. این آب مایع، تنها هنگامی در شبیه سازی های کامپیوتری به وجود آمد که سرعت حرکت سیاره از زمین بیشتر شد . به علاوه به دلیل افزایش نیروی گریز از مرکز ، حرکت جریان هوا از قطبین به استوای سیاره ، مشکل تر شد.

اسپیجل ، هم چنین دنیای بیابانی را طراحی کرد که قسمتی از آن قابل زیست بود . 90% این سیاره را خشکی و 10% آن را آب تشکیل می داد . با توجه به استاندارد های موجود ، تنها ناحیه نه چندان بزرگی که در نزدیکی استوای سیاره واقع بود ، قادر به نگه داری آب و میزبانی حیات بود . لیکن در نواحی دیگر سیاره ، تغییرات فصلی موجب منجمد شدن و یا به جوش آمدن آب در زمان های مختلف می شد. لذا در این حال ، آب مایع تنها در فصول بهار و پاییز موجود بود. اما از نظر دیوید اسپیجل و تیم تحقیقاتی او حتی چنین نواحی را نباید غیر قابل سکون نامید و آن را از گزینه ها حذف کرد.

این تیم همچنین به این نکته دست یافتند که میکروب هایی بر روی زمین در حال زیست هستند که در دمای زیر 0 درجه شروع به دوباره سازی می کنند و شمار دیگری این عمل را در دمای بالای 100 درجه انجام می دهند. اما میکروبی که هر دو مورد را با هم تحت پوشش قرار دهد تا کنون کشف نشده است. با وجود اینکه این تیم بر این نکته اشراف دارند، اما امکان وجود هم چین میکروبی غیر ممکن نیست.

فاکتور دیگری که اکنون به بررسی آن می پردازیم ، امواج گرانشی هستند.

باید دانست که تنها چشمه ی امواج گرانشی که موجب ایجاد گرمای حیات می شود ، ستاره ی میزبان سیاره نیست.

امسال تیمی با سرگروهی (( برایان جکسون )) از دانشگاه آریزونا به بررسی این موضوع پرداختند که برخی از سیارات دارای منابع تولید گرمای درونی هستند. به علاوه این موضوع راجع به سیاره هایی با مدار های کوچک یا بزرگ صدق می کند. در هر حال این سیارات از جانب ستاره ی خود به سبب امواج گرانشی تحت کشش و فشار قرار می گیرند ، این پدیده به نوبت خود اصطکاک لازم برای تولید گرمای درونی سیاره را میسر می سازد.

تیم جکسون در حالی که به بررسی سیاره های اطراف کوتوله های سرخ مشغول بودند، میزان این امواج گرانشی را برای سیاره های دیگری نیز بررسی کردند.

در حالی که میزان این امواج گرانشی تا حد زیادی به جرم ستاره و سیاره بستگی دارد ، محاسبات این تیم نشان داده اند که ، قرار دادن مقدار زیادی امواج گرانشی در مدار سیاره باعث افزایش دما در سیاره شده که شرایط ذوب شدن یخ را در سیاره ی مورد نظر فراهم می کند.

دمای بیشتر موجود در سیاره هم چنین باعث شروع فعالیت های آتش نشانی در سیاره می شوند و به دنبال آن ، سیاره به طبع میزبان اتمسفری ضخیم تر و در پی آن اثر گلخانه ای بیشتری خواهد بود. از این رو می توان لقب (( منطقه ی کلید طلایی )) را به آن اختصاص داد.

موج ضربه های گرانشی برای سیاره های نزدیک تر ، بسیار قوی تر هستند. برخی از این سیارات حتی ممکن است امواج گرانشی بیشتری از IO ( قمر مشتری) که به خاطر امواج گرانشی بسیار قوی مشتری دچار فوران های بسیار شدیدی در سطح خود می شود دریافت کنند. چنانچه این قمر قادر است سطح خود را هر 150 سال بازسازی کند. لذا فعالیت های آتش فشانی بر روی این گونه سیارات ، احتمال وجود حیات را بر روی آن ها غیر ممکن می سازد.

نمایی خیالی از سفینه موجودات فضایی در District 9 ، بر اساس آخرین فیلم علمی تخیلی ساخته کارگردان مطرح سینما پیترجکسون

با بیش از 300 سیاره فرا خورشیدی که تاکنون کشف شده اند ، و سیارات بیشتری که مطمئناً پس از این کشف خواهند شد. این گونه بینش های جدید به پژوهشگران کمک خواهند کرد که در مورد سیاره های حذف شده از لیست (( کلید طلایی )) تجدید نظر کنند و در کاوش های بعدی خود ، اولویت های فراتری را مورد بررسی قرار دهند.

بر خلاف انتشار فراگیر این دیدگاه های جدید ناظر بر فاکتور های سیارات قابل سکون ، هنوز افراد زیادی بر این باورند که این فاکتورها به کشف سیاره های میزبان حیات کمک نخواهند کرد. مطمئنا حقایق زیادی وجود دارند که هنوز از چشم ما پنهانند. حتی در مورد زمین ، (( جاناتان لویین )) از دانشگاه آریزونا می گوید : (( به عقیده ی من ، ما هنوز حقیقتاً دلیل و چگونگی قابل سکونت بودن زمین و سیر تکاملی آن را در راه تبدیل به سیاره ای قابل سکون نمی دانیم )).

او هم چنین اضافه کرد: (( تا زمانی که بر این حقیقت فائق نیاییم ، درست یا نادرست بودن هیچ کدام از این تئوری ها قابل پیش بینی نخوهد بود.))

باید به خاطر داشت ، همیشه احتمال این وجود دارد که در جستجوی آب بر روی سیارات دیگر دچار اشتباه شویم . با توجه به این نظریه های جدید ، می توان اشکال مرموزی از حیات را در پیش رو تجسم کرد. مثل شنا کردن در دریاچه ای از متان در سطح تیتان، قمر زحل!؟

با این حال تیم لویین معتقند احتمال وجود حیات در انواع شیمیایی مرموز در این مایع ها هم نباید از لیست جست و جوی ما حذف شوند. جستجو برای حیات همچنان ادامه دارد...

منبع : سایت نجوم ایران

[skyline00]

بچه ها نظرتون در باره این چیه.
من فکر میکنم این دنیا یک سری قوانین داره.
مثلا نمیشه از سرعت نور عبور کرد و هزار تا قوانین ثابت دیگه.
یعنی هیچوقت یک کوه تو یک لیوان جا نمیشه.
من میگم به همین دلایل شاید موجودات در فاصله بسیار از دور از ما باشند.ولی به خاطر همین قوانین هر چقدر باهوش هم باشند.نمیتوند با ما ارتباط برقرار کنند.به همین دلایلی که ما نمیتونیم باهاشون ارتباط برقرار کنیم.چون قوانینی وجود داره که مانع میشه و این قوانین غیر قابل شکستن هست همانطور که مثال زدم.

فیزیک دان ها در سرن ، سرعت 1000 برابر سرعت نور رو برای ذرات قابل دسترسی کردن دوست من ، انسان دیر یا زود میتونه سرعت نور رو بشکنه ، (( اگر تمدن بشری همینطور ادامه پیدا کنه ))

[shabe.saket]

فیزیک دان ها در سرن ، سرعت 1000 برابر سرعت نور رو برای ذرات قابل دسترسی کردن دوست من ، انسان دیر یا زود میتونه سرعت نور رو بشکنه ، (( اگر تمدن بشری همینطور ادامه پیدا کنه ))

منبع؟......

[Soheil-Green]

فیزیک دان ها در سرن ، سرعت 1000 برابر سرعت نور رو برای ذرات قابل دسترسی کردن دوست من ، انسان دیر یا زود میتونه سرعت نور رو بشکنه ، (( اگر تمدن بشری همینطور ادامه پیدا کنه ))

دوست عزیز احتمالا شما اشتباه فهمیدید!
با بیشترین تلاشی که کردن تونستن ذرات رو حتی تا 99% سرعت نور هم برسونن، ولی رسیدن به سرعت نور غیر ممکنه!
این دیگه دست منو شما نیست که بیخوایم بشکنیم یا نشکنیم!(اصلا شکستنی نیست!)
شما با این حرفت علنا نسبیت رو زیر سوال بردی!
شاید شما اعتقاد داشته باشید که غیر ممکنی برای انسان وجود نداره! (البته منم معتقد بودم که غیر ممکن غیر ممکن است!ولی فهمیدم هر غیر ممکنی غیر ممکن نیست!) ولی با اینحال شواهد نشون میده که غیر ممکن ها خیلی زیادن!
شما نمیتونید بگید:"انسان روزی میتونه 2*2 رو برابر با 5 بگیره!"
چون این یک اصله! انسان ها هرچقدرم که پیشرفت کنن، 4 رو نمیتونن 5 بکنن!