زمین پس از هر چند ساعت غروب می کند ؟

[DATAGOSTAR352]

................

[Leyth]

شما بر چه استدلالی میگید که قفل نیست؟
به نظر من که قفله.
از مجموع صحبتهاتون هم اینجوری فهمیدم که قفله.

عزیز من؛

استدلالم رو که در ادامه همون پست عرض کردم!

نظر شما هم برای خودتون -و من- محترم هست.
از نوشته‌های من که این طور برمیاد:

زمین در آسمون ماه حرکت می‌کنه. تو مداری شبیه به بیضی کشیده در جهت خلاف حرکت عقربه‌های ساعت. در این مدت چرخش زمین به دور خودش کاملا واضحه. یعنی ناظری که در ماه ایستاده می تونه ساعت به ساعت و حتی دقیقه به دقیقه عوض شدن نقش قاره ها رو احساس و مشاهده کنه.

نمیدونم شما چه‌طور فهمیدید از دید ناظری که تو ماه قرار داره باید زمین بی حرکت باشه؟

[shabe.saket]

عزیز من؛

استدلالم رو که در ادامه همون پست عرض کردم!

نظر شما هم برای خودتون -و من- محترم هست.
از نوشته‌های من که این طور برمیاد:


نمیدونم شما چه‌طور فهمیدید از دید ناظری که تو ماه قرار داره باید زمین بی حرکت باشه؟

یه مطلبی پیدا کردم شاید به درد این موضوع بخوره.


طلوع زمین از دید ماه
اگر فکر می کنید این تنها امریکایی ها هستند که در عرصه ی سفر به ماه حکمفرمایی می کنند در اشتباهید. ژاپنی ها هم بتازگی سفرهای اکتشافی خود را به سوی ماه آغاز کرده اند: کاوشگر ژاپنی « کاگویا » در سال پیش در مدار ماه قرار گرفت و در حال حاضر فعال ترین فضاپیمای زمینی است در اطراف ماه است.


کاگویا نام یک دختر افسانه ای است در داستانهای ژاپنی که به ماه سفر می کند.
این کاوشگر بدون سرنشین که در حال حاضر در مداری به ارتفاع 100 کیلومتر برفراز ماه بدور آن گردش می کند، اخیرا تصاویر زیبایی ارسال نموده است. این تصاویر که نشان دهنده ی طلوع و غروب زمین از دید کاگویا در افق ماه می باشد، نمایی خیال انگیز از سیاره مان زمین به نمایش می گذارد.


هرچند بعضی با خودشان خیال می کنند که خوش بحال فضا نوردانی که از سطح ماه، طلوع و غروب زمین را دیده اند، باید بدانیم که چنین اتفاقی محال است! چرا که همانطور که می دانید چرخش وضعی ماه بدور خودش توسط گرانش زمین قفل شده است و همیشه یک طرفِ ماه به سوی زمین است. در نتیجه اگر شما روی سطح ماه می ایستادید، زمین همیشه در یک نقطه از آسمان ثابت بود و تقریبا هیچ حرکتی نداشت! بنابراین شما هیچ وقت نمی توانستید ببینید که زمین از افق بالا یا پایین می رود.

[Leyth]

سلام.

درسته که همیشه یک طرف ماه روبه زمینه، اما هنگام گردش به دور زمین دارای نوساناتی هم میشه.
این پدیده رو بهش می‌گن لیبراسیون (Libration)

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

این قضیه توضیح می‌ده که چه‌طور هنگام گردش ماه به دور زمین دقیقا 50 درصد از ماه مشاهده نمیشه بلکه مقداری بیشتر هست.
یعنی در اثر این نوسان‌ها در طول یک ماه، علاوه بر روی پیدای ماه قسمتی از روی پنهان ماه هم مشاهده میشه.





حالا تصور کنید ناظری که روی ماه ایستاده و به زمین نگاه می‌کنه، این نوسان‌ها رو چه‌طور احساس می‌کنه.
بر طبق مشاهدات این نوسان‌ها الگو دار نیستن. پس اون مسیر بیضی‌وار حرک زمین تو آسمون ماه می‌تونه بعد از یه مدت تغییر کنه؛ دایره‌ای تر بشه، بچرخه، خطی بشه و ... .


گرچه این مطلب ِ shabe.saket عزیز بسیار جالبه، اما این منبع برای این بحث مناسب نیست (چون تو حوزهٔ تخصصی خودش نوشته نشده). ما داریم در مورد پدیده‌ای بحث می‌کنیم که شاید تا به حال تو ایران در موردش فکر نشده باشه. حتی اگه از یه ستاره‌شناس این مطلبو پرسیدیم شاید نتونه جواب بده و یا جواب سر بالا بده چه برسه به این مطلب که نسبت به دانش نویسندهٔ این مقاله هیچ اطلاعی نداریم؛ فقط می‌دونیم که یه ژورنالیست احتمالا زرده.

[iman reza]

سلام
منم واسه اولین بار که متن درسی کتاب انگلیسی 3 رو خوندم تعجب کردم
بعد دیدم راست میگه...همیشه ماهو به یه شکل می بینم(شکلای حاصل از گودالش)
خیلی واسم جالب بود
حالا اونی که تو ماه قرار گرفته فقط نیمی از زمینو میبینه؟

[Babak]

سلام
منم واسه اولین بار که متن درسی کتاب انگلیسی 3 رو خوندم تعجب کردم
بعد دیدم راست میگه...همیشه ماهو به یه شکل می بینم(شکلای حاصل از گودالش)
خیلی واسم جالب بود
حالا اونی که تو ماه قرار گرفته فقط نیمی از زمینو میبینه؟

سلام
نه
ناظر سطح ماه یا در سمت زمین قرار داره که همیشه زمین رو میبینه ( همراه با دیدن چرخه هلالی زمین و گردش وضعی زمین) یا در سوی پشت به ما که در این صورت هرگز زمین رو نمیبینه.
میمونه فردی که در لبه ماه قرار گرفته (به پست قبلی نگاه کنید) که به علت پدیده رخ گرد شاهد پدیده ای مشابه طلوع و غروب برای زمین خواهد بود.