از کسی که احساس آرامش داشت پرسیدم: چگونه آرامش داری؟ گفت: چند پند را پذیرفتم و یکی آن از اینکه:
1- معصوم می فرماید: دل مومن جایگاه حق است.
2- دل، خانه صاحب دل است، وقتی صاحب خانه در دل باشد ، آرامش همه خانه و متعلقات آن را فرا می گیرد.
3- این را نیز در قرآن خوانده ام که «الها به ذکر الله تطمئن القلوب» آگاه باشید که یاد خدا دل ها را آرام می کند.
پس یاد خدا، در هر جا باشد خود خدا حاضر است پس اگر یاد خدا در هر لحظه در دل بود ، دل آرام و راضی است و حس رضایتمندی ایجاد می کند.
از اینها این طور دریافتم که خالق در هنگام خلق مخلوق دل او را مخصوص خود قرار داده و این دل تنها در زمانی که خالق در او رشد کند آرام است.پس آرامش و رضایت و در نهایت سعادت با وجود حق در دل فرد ایجاد می شود.
اینجاست که حرف قدما صحتش معلوم می شود که:
«با خدا باش و پادشاهی کن»
منظور از پادشاهی، نهایت سعادت و خوشبختی است.
نتیجه اینکه سعادت حقیقی در گرو همراهی حق و دل انسان است.