ولی در مورد دوم شما مقصودتون این هست که بشه حالتی رو در بدن به طور مصنوعی به وجود آورد؟ یعنی چیزی مشابه داروهای روان گردان که حالات سرخوشی رو که در حالت طبیعی بدن باید در شرایطش قرار بگیره فرد تا در اون ایجاد بشه رو به طور مصنوعی در بدن ایجاد کنند؟ یعنی به طور مصنوعی و با تزریق هورمونها بتونیم احساس تعلق خاطر در فردی نسبت به فرد دیگه به وجود بیاریم؟
اگر منظورتون این هست که خوب الان بعضی داروهای روان گردان هم به طور جزئی (نه کامل) چنین اثری دارن ولی خوب همونطور که می دونید بسیار زودگذر و محدود به همون زمانی هست که دارو در خون وجود داره.
ولی به طور کامل یعنی شبیه سازی کل پروسه ی تعلق خاطر فکر نمی کنم تا به حال در موردش پیشرفتی حاصل شده باشه چون همونطور که توی مقالات هم اومده ابتدا نیاز به یه محرک خارجی هست یعنی فردی که به دلیلی با اون احساس نزدیکی حسی داشته باشیم و بعد یه فرایند پیچیده و چند وجهی در بدن رخ میده که باعث میشه چندین هورمون (نه فقط یک هورمون) ترشح بشن و با توجه به وضعیت منحصر به فرد خود اون شخص که شاید با دیگری متفاوت باشه و درجه ی تاثیر محرک احساس تعلق خاطر در فرد پیدا میشه.
و شاید بیشتر به خاطر همین منحصر به فرد بودن افراد هست که نمیشه ترکیب ثابتی برای این هدف به کار برد.
امیدوارم درست متوجه منظورتون شده باشم.
پایدار و پیروز باشید
.gif)