گفت و گو در مورد کهکشان راه شیری!!!!

[h2006]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اختر شناسان سازمان ناسا يك سامانه خورشيدي غير معمول در فاصله حدود 500 سال نوري را كشف كرده اند كه سياره هاي داخلي آن در يك جهت و سياره هاي بيروني آن در خلاف جهت سياره هاي داخلي مي چرخند.

اين سامانه نويافته كاملا از سامانه خورشيدي ما متفاوت است زيرا تمامي سيارات سامانه ما و خورشيد آن در يك جهت مي چرخند. ممكن است كه اين سامانه از دو ابر متفاوت مواد شكل گرفته باشد كه در جهت هاي مخالف گردش مي كردند.
آنتوني رميجان از رصدخانه ملي ستاره شناسي راديوئي مي گويد" اين اولين باري است كه اختر شناسان يك چنين پديده اي را مشاهده مي كنند. اين بدين معني است كه پروسه بوجود آمدن سياره ها پيچيده تر از آن است كه قبلا تصور مي شد." رجيمان و همكار وي ، جان هاليس از مركز پرواز فضائي گودارد سازمان ناسا در گرين بلت با استفاده از آرايه بزرگ راديو تلسكوپ موسسه ملي علوم موفق به كشف اين سامانه شدند.

اطلاعات بيشتر: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[h2006]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
رصد های جدید چندرا از کهکشان مارپیچی NGC 5746 ، هاله ی بسیار گرمی از گاز را آشکار کرد که این کهکشان را احاطه کرده است.


تازه ترین رصد های انجام شده توسط تلسکوپ فضایی چندرا ی ناسا از کهکشان پرجرم NGC 5746 ، هاله ی بسیار گرمی از گاز و غبار را آشکار کرد که اطراف این کهکشان را پوشانده و آن را احاطه کرده است .این هاله ی گازی از هر قسمت این کهکشان که از لبه دیده می شود 60000 سال نوری فاصله دارد.در این کهکشان هیچ نشانه ای از فعالیت های شدید در نواحی هسته ای وجود ندارد و هیچگونه روند غیر عادی شکل گیری ستارگان در آن مشاهده نمی شود . با این حساب این "هاله ی داغ" در اثر خروج گاز از کهکشان بوجود نیامده است.
با توجه شبیه سازی های انجام شده بوسیله ی داده های چندرا احتمالا این هاله ی گازی به تدریج و بوسیله مواد باقیمانده از زمان شکل گیری کهکشان بوجود آمده است.کهکشان های مارپیچی خود از ابرهای عظیم از گازهای میان کهکشانی تشکیل شده است .کشف این هاله ی داغ به دور NGC 5746 باعث شد دانشمندان حلقه ی گمشده ی نظریات خود را بیابند زیرا پیش از این این گونه هاله ها تنها در مدل های کامپیوتری مشاهده می شد.


منبع خبر : Chandra , Harvard
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[h2006]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اختر شناسان بنياد ملي علوم و دانشگاه كارديف انگلستان در جلسه اخير انجمن اخترشناسي آمريكا شواهد تازه اي در مورد ابر اسرارآميز هيدروژني موسوم به VIRGOHI 21 ارائه دادند.

شواهد عنوان مي كنند اين ابر كه در خوشه سنبله (Virgo) و در فاصله 50 ميليون سال نوري از زمين قرار دارد يك كهكشان تاريك است كه نور ستاره اي منتشر نمي كند. آنها بر اين باورند كه اين كهكشان تاريك فاقد ستاره است و مقدار كمي هيدروژن خنثي در خود دارد كه امواج راديوئي منتشر مي كند. نتايج رصدهاي اين اخترشناسان نه تنها به وجود يك كهكشان تاريك اشاره دارد بلكه راز طولاني همسايه آن كه بطور عجيبي كشيده شده است را توضيح مي دهد.

رصد هاي جديد كه با استفاده از راديو تلسكوپ سنتز وستربورك در هلند انجام شد نشان مي دهند كه گاز هيدروژن موجود در VIRGOHI 21 در حال چرخش است كه بيانگر وجود يك كهكشان تاريك با جرمي بيش از ده بيليون برابر جرم خورشيد است كه فقط 1 درصد آن هيدروژن و بقيه آن ماده تاريك مي باشد.

اما اين نتايج و شواهد تمامي اطلاعات آشكار شده در مورد اين ابر نيست. ممكن است اين نتايج معماي قديمي در مورد يك كهكشان نزديك را حل كند. كهكشان NGC 4254 با داشتن يك بازوي دوار كه بزرگتر از بقيه بازوها است يك كهكشان نامتقارن است. اين ناهمساني معمولا در نتيجه تاثير يك كهكشان مجاور است كه تا بحال كشف نشده بود. اين گروه از اختر شناسان بر اين باورند كه VIRGOHI 21 عامل اين نامتقارني است. كهكشان تاريك با جدا كردن گاز NGC 4254 يك ارتباط موقت بين هر دو كهكشان ايجاد مي كند و باعث كشيده شدن بازوي كهكشان مارپيچي مي شود. با ادامه حركت VIRGOH1 ، هر دو كهكشان از هم جدا شده و بازوي غير عادي NGC 4254 به حالت اوليه باز مي گردد.اين گروه از اختر شناسان مي گويند كه VIRGOHI 21 يك كهكشان تاريك است. آنها اميدوارند كه با استفاده از ابزار جديد ALFA در رصد خانه Arecibo تعداد بيشتري از اين كهكشانها را كشف كنند.



منبع خبر : Universetoday
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[h2006]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

چندين دهه، اخترشناساني كه تلسكوپِشان را به‌سوي كهكشان عجيب و نامتعارف ۱۱۸۲IC در خوشه كهكشان‌هاي جاثي (هِركول) نشانه مي‌رفتند خيال مي‌كردند به‌كهكشاني تَك اما غيرمعمول مي‌نگرند. اين كهكشان با هسته‌اي بزرگ و نه‌چندان متِقارِن و ستوني نوراني، كه از نواحي مركزي‌اش سرچشمه گرفته است، عادي به‌نظر نمي‌رسيد. در چند سال گذشته گروهي از اخترشناسان اروپايي سعي داشتند اين اِبهام را برطرف كنند. سرانجام آنها دريافتند كه كهكشان ۱۱۸۲IC فقط يكي نيست بلكه دو كهكشانِ درحال ادغام شدن است.
برمبناي قانوني عمومي در كيهان ساختار كلّي كهكشان‌ها با ادغام و تبديل شدن به‌كهكشاني بزرگتر متحول مي‌شود، نه به‌دليل تحولا‌ت دروني خود كهكشان كه اغلب تغييرات كمتري را در شكل كلي ايجاد مي‌كند. به اين دليل اخترشناسان موشكافانه عالم را زير نظر دارند تا چنين بررسي‌هايي رازگُشاي شناخت بلوك‌هاي سازنده عالم امروز و نيروي سازندهِ آن شود. همچنين با شناخت آثار چنين رويدادهايي بهتربا گذشته و سرنوشت كهكشان راه‌شيري در ادغام با كوتوله‌هاي اقماري‌اش يا ملاقات با مارپيچي بزرگ همسايه‌اش، كهكشان آندرومدا، آشنا مي‌شويم.
فهم مراحل تحول كهكشان‌هاي ادغام‌شونده شبيه اين است كه موجودي فضايي بخواهد مراحل تكامل انسان را درك كند. اگر او تصاويري از يك نوزاد، كودك، نوجوان، انساني بالغ، و يك فَردِ پير داشته باشد مي‌تواند دربارهِ سِيرِ تحول سنّي انسان‌ها به‌نتايجي برسد. او درمي‌يابد كه يك فَرد تبديل به‌فَرد ديگري نمي‌شود بلكه تحولات كلي همه انسان‌ها در يك جهت رخ مي‌دهند.
دو‌مثال زيبا از كهكشان- هاي درحال ادغام كهكشان آنتِن و كهكشان موش است. آنها به‌دليل شكل‌هايي كه در‌ذهن تداعي مي‌كنند چنين نامگذاري شده‌اند. شكل كامل آنها- با دُم‌هاي مُنحني عظيم و توده‌هاي درخشان مواد- بهترين نمونه از آثار برخورد دو كهكشان است. چنين شكل كاملي از برخورد حاصل آن است كه دو كهكشان درحال ادغام تقريباً جِرم يكساني دارند و بنابراين كم و بيش به‌يك اندازه در ايجاد اين نمايش باشكوه سهيم‌اند. اما الزاماً چنين شرايطي براي ادغام كهكشان‌ها لازم نيست. درحقيقت هر نوع كهكشاني ممكن است در فرايند ادغام شركت كند. درواقع ادغام‌هاي كوچك، آنهايي كه بين يك كهكشان بزرگ و يك كهكشان كوچك رخ‌مي‌دهد، ممكن است بخش عادي و <روزمَرّه> زندگي يك كهكشان باشد.
برهم‌كنش و ادغام بين كهكشان‌هايي كه عضو گروه يا خوشه‌اي هستند بيشتر از كهكشان‌هاي تك است. اگر بخواهيم تحول كهكشان‌ها را درك كنيم بايد گروه‌ها را بشناسيم. گروه‌ها محيط‌هايي‌اند كه اين نوع برهم‌كنِش‌ها در آنها بسيار متداول و اثرگذارند. در گروه‌ها تعداد بسياري كهكشان در كنار هم وجود دارند و سرعتشان به‌قدر كافي آهسته است كه در فرايندهاي گرانشي برهم اثر بگذارند و يكديگر را به‌سوي هم بِكِشند. انبساط، قانون كلي عالم ماست كه بنابر پذيرفته‌ترين نظريه‌هاي كيهان‌شناسي از انفجاري بزرگ در ابتداي عالم (حدود ۱۴ ميليارد سال پيش) آغاز شده است. اما انبساط فقط بر بزرگ‌ترين ساختارها اثر مي‌گذارد. درون كهكشان چنان تحت‌تأثير گرانش كهكشان است كه اثر چنداني از انبساط عالم نمي‌پذيرد. گروه‌ها و خوشه‌ها نيز با گرانش دروني خود ساختارشان را در مقابل نيروي واپاشندهِ انبساط، كه كهكشان‌ها را از هم دور مي‌كند، تا حدّ امكان حفظ مي‌كنند. اما در مقياس‌هاي بزرگ‌تر آثار انبساط به‌وضوح پيداست.
اگر اين‌طور باشد پس زماني كه سن عالم كمتر بوده و فواصل ميان خوشه‌ها و كهكشان‌ها كمتر بوده برخوردهاي بيشتري رخ مي‌داده است و امروز براثر انبساط عالم احتمال برخوردها كم شده است و در آيندهِ كيهان كمتر نيز مي‌شود. اگر انبساط عالم ادامه يابد و حتي سريع‌تر هم بشود عالم به‌شدت رقيق مي‌شود و برهم‌كنش بين كهكشان‌هايي كه عضو گروه‌ها يا خوشه‌ها نيستند كمتر و كمتر خواهد شد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[h2006]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
درخششی شیری رنگ

اگر می خواهید دریابید بخشی از جهان که شامل زمین و ساکنان ان است چقدر کوچک است این کار را انجام دهید:در شبی تیره و صاف از خانه بیرون بروید و دور از چراغهای شهر به ان نوار کمرنگ مه مانندی که اسمان را در بر گرفته است بنگرید.این نوار راه شیری نام دارد.تا سال1609 میلادی که نخستین تلسکوپ ساخته شد کسی نمی دانست که راه شیری چیست.سپس کشف شد که راه شیری مجموعه ای از میلیاردها ستاره کم نور است.در حدود سال1800 ستاره شناسان دریافتند که ستارگان راه شیری در مجموعه بزرگی به صورت یک کلوچه گرد امده اند.این مجموعه ستارگان کهکشان نامیده میشود. کهکشان مارپیچی ما تمام کهکشان ها همشکل نیستند.بسیاری از انها بیضوی یا تخم مرغی شکل اند. بعضی دیگر مارپیچی اند و شکلی مسطح وگرداب وار دارند. راه شیری ما کهکشانی است مارپیچی.بخشهای خارجی آن از خطوط طویل و منحنی شکل ستارگان موسوم به بازوهای مارپیچی تشکیل شده است. این بازوها به صورت منحنی وارد بخش مرکزی کهکشان می شوند.بخش مرکزی شامل نود درصد کل ستارگان موجود در کهکشان است اخترشناسان. این بازوهای مارپیچی را با تعقیب غولهای ابی جوان موجود در انها ردیابی می کنند.خورشید ما درون بازوی جبار قرار گرفته است.این بازو سومین بازوی راه شیری است.بازوهای قنطورس و قوس به مرکز کهکشان نزدیکتر و بازوی برساووش از مرکز کهکشان دورتر است.همه ستارگان موجود در این بازوها دور مرکز کهکشان می گردند.خورشید هر دویست و سی سال یکبار دور مرکز کهکشان می گردد.



صورت های فلکی:نقشه راه شیری

هر گاه به راه شیری نگاه کنید هزاران ستاره در ان می بینید.بعضی از این ستارگان از سایر انها متمایز هستند و قرنها مردم بر این تصور بودند که ان ستاره ها طرحها یا حتی تصویرهایی را در اسمان تشکیل می دهند.این طرحها یا تصویرها صورتهای فلکینامیده میشوند . بسیاری از صورتهای فلکی به نام اشیا-حیوانات وخدایان افسانه ای قدیم نامیده می شدند. به سبب کج بودن محور زمین از تمام نقاط زمین تمامی صورتهای فلکی قابل رویت نیستند.همچنین ستارگانی که یک صورت فلکی را می سازند در واقع نزدیک یکدیگر نیستند.ستارگان از محلی که ما به انها نگاه می کنیم نزدیک به هم به نظر می رسند.بنابراین صورتهای فلکی در مورد رابطه ی فیزیکی یک ستاره با ستاره ی دیگر مطلب زیادی در اختیار ما نمی گذارند.ولی انها وسیله ای برای ازمایش تخیلات ما هستند و به ما کمک می کنند تا ستاره ها و سیاره ها و دیگر اجرام اسمانی را پیدا کنیم.انها نقشه راه شیری ما هستند.

شاید بتوانیم عظمت کهکشانها را در خیال مجسم کنیم به ویژه اگر با ارقام کوچک اغاز کنیم:

- شانزده ورق کاغذ تقریبا دو میلیمتر ضخامت دارد.

- یک میلیون ورق کاغذ به بلندی یک ساختمان سی و دو طبقه است.

- یک میلیارد ورق کاغذ ده برابر قله اورست ارتفاع دارد.

- یک تریلیون ورق کاغذ بیش از یک چهارم فاصله زمین تا ماه ارتفاع دارد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[h2006]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

خورشید ما

اختر شناسان ابتدا تصور می کردند که خورشید در نزدیکی مرکز کهکشان قرار دارد.بعدها دریافتند که مرکز کهکشان بیست و چهار هزار سال نوری در راستای صورت فلکی قوس با ما فاصله دارد.در ضمن یک سال نوری مصافتی است که نور در یک سال طی می کند و تقریبا شش تریلیون کیلومتر(میلیون میلیون)مایل یا نه و نیم تریلیون کیلومتر است.با این سرعت نور خورشید تقریبا هشت دقیقه طول می کشد تا به زمین برسد. اگر شما بتوانید با سرعت نورحرکت کنید طی یک ثانیه می توانید هفت و نیم بار زمین را دور بزنید.این سوی کهکشان تا ان سوی ان صد هزار سال نوری فاصله داردکهکشان از یک گوی مرکزی متشکل از ستارگان پیر قرمزرنگ ویک صفحه خارجی مسطح حاوی گاز وغبار و ستارگان ابی جوان تشکیل شده است.بخش مرکزی راه شیری باید بسیار درخشانتر به نظر برسد ولی ابرهای غباری شکل آن را از دید ما پنهان می کنند.خورشید ما درصفحه خارجی در بازو جبارکهکشانقرار دارد.جبار- قنطورس-قوس و برساووش(برساووس)چهار بازوی مارپیچی کهکشان ما هستند.
همسایگان دیوار به دیوار ما

ایا همه ستارگان در کهکشان ما جای گرفته اند؟ایا کهکشان ما کل جهان را تشکیل می دهد؟چنین نیست.در نیمکره جنوبی می توان دو تکه ابر را شب هنگام مشاهده کرد که به نظر می رسد تکه های جدا شده ای از راه شیری باشند.انها را ابرماژلانی بزرگ وابر ماژلانی کوچک گویند.ابرهای مزبور به نام فردینان ماژلان اولین اروپایی که آنها را مشاهده کرد نامیده شده اند.انها نیز از تعداد زیادی ستاره کم نور تشکیل شده اند و کهکشانهای کوتوله ای هستند که در فاصله صد و پنجاه هزار سال نوری ما قرار گرفته اند.ابر ماژلانی بزرگ تقریبا دارای ده میلیارد ستاره است و ابر ماژلانی کوچک فقط از دو میلیارد ستاره تشکیل شده است.کهکشان ما در مقایسه با انها همچون غولی است.

خانواده راه شیری

کهکشان های دیگری نیز وجود دارند .به عنوان مثال یک تکه مه مانند کم نور در صورت فلکی امراه المسلسله(زن به زنجیر کشیده شده)وجود دارد.قرنها بود که به وجود ان پی برده بودند اما آن را چیز مهمی نمی پنداشتند.ولی اختر شناسان در دهه 1920 پی بردند که این تکه ابرکهکشانی دور دست است که از کهکشان ما بزرگتر است.نام این کهکشان امراه المسلسله است
و با ما دو میلیون و سیصد هزار سال نوری فاصله دارد.
تقریبا بیست و چهار کهکشان دیگر نیز وجود دارند که اکثر انها کوچکند و فاصله آنها با ما در حدود فاصله کهکشان امراه المسلسله است.آنها خوشه ای از کهکشانها را تشکیل میدهند که کهکشانهای گروه محلی نام دارند.این کهکشانها بر اثر نیروی جاذبه در کنار هم قرار گرفته اند و در حال گردش به دور یکدیگرند.

function enableDesignMode() { }
منبع : Parssky.com

[h2006]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تلسكوپ فضايي اسپيتزر ناسا به تازگي از يك جفت كهكشان تصويربرداري كرده است.اين تصوير فرو سرخ همانند دو چشم آبي يخزده مي ماند كه از پشت نقابي سرخ رنگ از جنس گردباد با طراحي هنرمندانه به ما خيره شده اند.اين چشم ها در حقيقت مراكز دو كهكشان در حال تركيب هستند كه اخيرا يكديگر را ملاقات وشروع به گردش حول يكديگر كرده اند.

اين نقاب از بازوهاي مار پيچي در هم تابيده ي اين دو كهكشان شكل گرفته است.در امتداد بازوهاخوشه هاي ستاره اي غبارآلودي متشكل از ستاره هاي تازه متولد شده ديده مي شود.اين ستاره ها همانند مرواريدهايي هستند كه پشت سرهم در يك ريسمان رديف شده اند.

اين اولين باري است كه اختر شناسان خوشه هايي ستاره اي از اين نوع موسوم به"مهره هاي در ريسمان"را مشاهده كرده اند.

طبق گفته محققان اين خوشه هاي مهره اي شكل بعد از اولين ملا قات اين زوج كهكشاني به وجود آمده اند .كهكشانها يكديگر را به لرزش درآورده وباعث مي شوند گاز و غبار به اطراف حركت كنند و در بسته هايي جمع شوند در اين هنگام چگالي انها به حدي مي رسد كه غبار جمع شده بر اثر گرانش دچاررمبش مي شود.مواد به شكل ابر هاي مهره مانند منقبض مي شوندوستاره هايي در اندازه هاي متفاوت در آنها پديد مي آيند.
به سبب اين كه ابرهاي غبارآلود اطراف اين دو كهكشان در نور فرو سرخ مي درخشند دوربين فرو سرخ اسپيتزر اولين ابزاري است كه انها را آشكار نموده است.
ستاره هاي داغ جواني كه درون اين سحابي ها لانه كرده اند غبار اطراف خود را گرم مي كنند وسبب تابش غبار در طول موج فروسرخ مي شوند. مي توانيد در تصوير اين غباررا به رنگ قرمز وستاره هاي درون ان را به رنگ آبي ببينيد.
همچنين بر اساس داده هاي اسپيتزر نوري غير معمول از يك مهره درخشان سمت چپ نقاب به چشم مي خورد.اين گوي درخشان جذاب بسيار پر جرم است و۵% از تمام نور فرو سرخي كه از دو كهكشان ساطع مي شود را به خود اختصاص مي دهد. به نظر مي رسد كه ستاره هاي مركزي درون اين خوشه چگال احتمالا در حال به هم پيوستن و تشكيل يك سياه چاله مي باشند. تصوير نور مريي اين كهكشانها ستاره هايي را درون مهره ها نشان مي دهد ولي خود مهره ها مخفي هستند .در آن تصاوير كهكشانها بيشتر شبيه به چشمان يك جغد با بالهايي ازجنس ستاره ها هستند.اين دو كهكشان در فاصله ي۱۴۰ ميليون سال نوري از ما قرار دارند.انها ۵۰۰ ميليون سال ديگر يكي مي شوند. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Marichka]

سلام دوست عزیز

ممنونم از مقالات مفید شما؛

لطفا مقالاتی رو که قرا رمیدین اینجا اگر حاوی لینک فعال هست ویرایش کنید و لینک ها رو حذف کنید و بعد ارسال بفرمایید تا صفحه به هم ریخته نشه. همینطور در مورد این مقالات.

ممنون میشم

موفق باشید

[elc_tabriz]

منظومه ی شمسی هر 30 میلیون سال یک بار مسیر دایروی رو طی میکنه که این مسیر عمود بر کهکشان راه شیری است.[تصویر بالا]
وقتی به بالای مسیر دایره ای میرسه چون در اونجا تعداد شهاب سنگها کمه احتمال برخورد کم میشه.
و وقتی به قسمت پایین نزدیک میشه چون وارد قسمت دیسک کهکشان میشه بنابراین احتمال ورود اجرام دیگر به منظومه ی شمسی و برخورد با زمین خیلی قوت می گیرد .

[مهدی زین الدین]

اگر شما درون خانه خود نشسته باشید نمی توانید بگویید از بیرون خانه چگونه است و این همان وضعیتی است که ما در مورد []کهکشان راه شیری]داریم. تعداد زیادی کهکشان مارپیچی وجود دارد که ما آنها را مشاهده می کنیم، ولی این موضع به مانند آن است که از درون پنجره، خانه های دیگر را مشاهده کنیم و این موضوع باعث نمی شود که بگوییم کهکشان راه شیری به مانند کهکشان دیگری است.
ستاره شناسان با بررسی اطلاعات دریافتی و نقشه های جدیدی که از ستاره های کهکشان راه شیری به دست آمده، توانستند تصور قدیمی که درباره کهکشان خودمان بوده را متحول کنند. برطبق تصوری که در گذشته بوده کهکشان راه شیدی دارای چهار بازو بوده است. اما تحقیقات جدید این موضوع را رد می کند و برای کهکشان راه شیری تعداد 2 بازو را مشخص کرده است. این یافته جدید را مدیون تلسکوپ فضایی اسپیتزر هستیم، که در طیف فروسرخ فعالیت می کند. /سپیتزرتوانست از میان گاز و غباری که صفحه راه شیر را برای ما غیر قابل مشاهده کرده بود، آشکار سازد.



عکسهای قبلی گرفته شده از راه شیری در ابتدای سال 1950 گرفته شده است. این دقیقاً همان زمانی است که ستاره شناسان از رادیو تلسکوپ، برای یافتن اثری از بازو های مارپیچی کهکشان استفاده می کردند.
آنها بر روی گازهای میان ستاره ای تمرکز می کردند. این موضوع باعث شد که راه شیری از این نظر دارای 4 بازوی بزرگ مشخص شود. بازوهای : سپر،قنطورس، قوس و پرساووش. منظومه شمسی در یک بازوی فرعی کوچک به نام شکارچی قرار دارد که بین بازوی قوس و برساووش است.