برندگان جايزه نوبل

[Mohammad Hosseyn]

Johannes Stark
1919
استراک ، يو هانس.
مليت: آلماني. متولد :15آرويل 1874 ، شيکنهاف ، باواريا.

متوفي : 21ژوئن1957 ، ترانشتاين.
به خاطر کشف اثر دوپلر در اشعه کانال وتجزيه خطوط طيفي در ميدانهاي الکتريکي.


استراک در 1900تا 1917 در دانشگاه گوتينگن درس مي داد ، و در 1918-1922 استاد فيزيک در گر يفسوالد بود. در دانشگاه ورزبورگ نيز تدريس کرد. او که نظريه پردازي نژادي و يکسره ضد يهود بود، در سالهاي 1933-1939 رياست موسسه فيزيک فني رايش را بر عهده داشت و ( بعد از جنگ ) ، به حکم دادگاه نازي زدايي آلمان ، چهار سال در اردوگاه کار اجباري زنداني شد. اشعه کانال عبارت است از يون هاي مثبت بارداري که در جريان رسانش الکتريسيته در گازها ، به علت تفاوت بلا لقوۀ کاربردي ، به کاتود هدايت مي شوند واز کانال ها (حفره ها ) کاتود عبور مي کنند.
استارک ، در مورد خطوط ئيدروژني ، تغييري در بسامد نوري تابنده از اين ذره ها پايه گذاشت. وي ، با قرار دادن الکترود سومي درست در چند ميلي متري پشت کاتود سوراخ شده و با ايجاد ميداني الکتريکي با قدرت 20،000 ولتاژ بين ، آنها کشف کرد که خطوط طيفي تجزيه شدند. اين يافته که به "اثر استراک" معروف شد، در مکانيک کوانتوم تر کيب شد و با موج مکانيک سازگاري دارد.

[Mohammad Hosseyn]

Charles Edouard Guillaume
1920
گيوم , شارل ادوار.
مليت : فرانسوي. متولد:15فوريه ، سويس. متوفي :13ژوئن 1938 ، سوره ، نزديک پاريس.
به خاطر خدمتي که با کشف نابهنجاري هاي آلياژهاي نيکل فولاد در دقيق اندازه گيري هاي فيزيکي انجام داد.

گيوم دکترايش را در 1878 از پلي تکنيک زوريخ دريافت کرد و به مدت پنج سال به عنوان افسر توپخانه در خدمت ارتش بود. در 1883 به "دفتر بين المللي وزنها و مقياس ها "درسوره پيوست و تا زماني که به عنوان رئيس اين دفتر بازنشسته شد(1936)، کار راهه اي موفقيت آميز در همان جا داشت. شهرت گيوم به خاطر کار روي آلياژهاي آهن ونيکل بود. درآغازفکار اصلي او به دماسنجي مربوط مي شد و رساله عملي در باب دماسنجي دقيق وي به صورت مرجع اصلي هواشناسان درآمد.کار تطبيقي گيوم روي انبساط حرارتي معيارهاي طول ، او را به تحقيق درباره آلياژهاي مختلف کشاند. و اين امر باعث کشف الياژهاي فرونيکلي انوار7 با ضريب انبساط بسيار کم ، و آلياژ پلانينيت با اهنگ انبساطي در حدود شيشه شد. آلياژ انوار در نوارهاي نقشه برادران ، پاندول هاي ساعت، و ابزارهاي دقيق مختلف ديگر به کار مي رود. پلانينيت معمولا هنگامي که بخواهند فلزي را در شيشه اي مهر کنند کاربرد دارد.

[hellgirl]

1932 ورنر هايزنبرگ (1901 - 1976) Werner Heisenberg به دليل سهم مهمي كه در ابداع مكانيك كوانتوي داشت.

1933 اروين شرودينگر (1887 - 1961) Erwin Schrodinger , پاؤل آدرين موريس ديراك (1902 - 1984) Paul Adrien Maurice Dirsc به دليل كشف و ابداع شكل هاي جديد و پربار نظريه اتمي

1935 جيمز چادويك (1891 - 1974) James Chadwick كشف نوترون

1936 ويكتور فرانتس هس (1883 - 1964) Victor Franz Hes كشف تابش كيهاني

كارل ديويد آندرسون (1905 - 1991) Carl David Anderso كشف پوزيترون

1937 كلينتون جوزف ديويسون (1881 - 1958) Clinton Joseph Davisson ,
جورج پاگت تامسون (1892 - 1975) George Paget Thomso به دليل كشف تجربي
پراش الكترون ها توسط بلورها.

1938 انريكو فرمي (1901 - 1954) Wnrico Fermi به دليل نشان دادن پرتوزايي مصنوعي بعضي عناصر در اثر دريافت تابش نوترون، و كشف بعضي واكنش هاي هسته اي كه با تاباندن نوترون هاي كند ايجاد مي شود.

1939 ارنست اورلاندو لارنس (1901 - 1958) Evnest Orlndo Lawrence به دليل اختراع و تكميل سيكلوترون و نتايج حاصل از آن،به خوصوص درمورد عناصرپرتوزاي مصنوعي

1943 اوتو اشترن (1888 - 1969) Otto Stern به دليل سهمش در ابداع روش پرتو مولكولي و به دليل كشف گشتاور مغناطيسي پروتون.

[hellgirl]

1944 ايزيدوز ايزاك رابي (1898 - 1988) Isidor Isaac Rabi به دليل ابداع روش تشديد براي ثبت خواص مغناطيسي هسته هاي اتمي.

1945 ولفگانگ پائولي (1900 - 1958) Wolfgang Pauli به دليل كشف اصل طرد، كه به اصل پائولي هم معروف است.

1946 پرسي ويليامز بريجمن (1882 - 1961) Percy Williams Bridgman به دليل اختراع وسيله اي براي توليد فشارهاي فوق العاده زياد و كشفهايي كه از اين طريق در زمينه فيزيك فشارهاي بالا داشته است.

1946 سر ادوارد ويكتور اپلتون (1892 - 1965) Sir Edward Victor Appleton به دليل پژوهش هايش در مورد فيزيك جو بالايي، به خصوص به دليل كشف لايه معروف اپلتون.

1948 پاتريك مينارد استوارت بلاكت (1897 - 1974) Patrick Maynard Stuart Blackett به دليل تكميل روش اتاقك ايري ويلسون، و واقعيت هايي كه به وسيله اين روش در زمينه هاي فيزيك هسته اي و تابش كيهاني كشف كرد.

1949 هيدكي يوكاوا (1907 - 1981) Hideki Yukawa به دليل پيشگويي وجود مزونها بر پايه تحقيقات نظري اش درباره نيروهاي هته اي.

1950 سيسل فرانك پاول (1903 - 1969) Cecil Frank Powell به دليل تكميل روش نورنگاشتي مطالعه فرآيندهاي هسته اي و كشف هايش در مورد مزونها با استفاده از اين روش.

1951 جان داگلاس كاكرافت (1897 - 1967) John Douglas Cockcroft , ارنست توماس سينتون والتون (1903 - ) Ernest Thomas Sinton Walton به دليل كار پيشگامانه اش در مورد استحاله ي هسته هاي اتمي به وسيله ذرات اتمي شتابدار.

1952 فليكس بلوخ (1905 - 1983) Felix Bloch , ادوارد ميلز پورسل (1912 - ) Edward Mills Purcell به دليل طرح روش هاي نو براي آزمايش هاي دقيق مغناطيسي هسته اي و كشف هاي مربوط به آن.

1953 فريتس زرنيكه (1888 - 1966) Frits Zernike به دليل ارائه روش تباين فاز، به خصوص به دليل اختراع ميكروسكوپ تباين فاز.

[hellgirl]

سلام دوستان
ممنون از همكاريتون
به خصوص مي خوام يه تشكر ويژه از Mohammad Hosseyn عزيز كه مطالبش رو تو اين تاپيك قرار مي ده

راستش من سال هاي زندگي ارنست توماس سينتون والتون و ادوارد ميلز پورسل رو نمي دونم و خوشحال مي شم اگه اطلاعي دارين در اختيارم قرار بدين
با تشكر

[Mohammad Hosseyn]

سلام دوستان
ممنون از همكاريتون
به خصوص مي خوام يه تشكر ويژه از Mohammad Hosseyn عزيز كه مطالبش رو تو اين تاپيك قرار مي ده

راستش من سال هاي زندگي ارنست توماس سينتون والتون و ادوارد ميلز پورسل رو نمي دونم و خوشحال مي شم اگه اطلاعي دارين در اختيارم قرار بدين
با تشكر

من از فعالیت خوب و قرار دادن اطلاعات جالب شما تشکر می کنم ...

دقیقا از سال های زندگی این دانشمندان خبر ندارم ... ایشالله براتون پیدا می کنم ...

خوشحال می شیم اگه ادامه بدید ...
با تشکر .

[hellgirl]

سلام دوستان
از اينجا به بعد من اطلاعات كمتري در رابطه با سال هاي زندگي اين دانشمندان دارم
اما از هر كسي كه مي تونه كمكم كنه خواهش مي كنم دريغ نكنه
با تشكر

***

1954 ماكس بورن (1882 - 1970) Max Born به دليل پژوهش هياي بنيادي اش در مكانيك كوانتومي، به خصوص به علت تعبير آماري تابع موج.

1954 والتر بوث (1891 - 1957) Walther Bothe به دليل ابداع روش تطابق و كشفهايش با استفاده از اين روش.

1955 ويليز اوژن لمب (1913 - ----) Willis Eugne Lamb به دليل كشفهايش در مورد ساختار ريز طيف هيدروژن.

1955 پولي كارپ كوش (1911 - ----) Polykarp Kusch به دليل تعيين دقيق گشتاور مغناطيسي الكترون

1956 ويليام شاكلي (1910 - 1989) William Shockley , جان باردين (1908 - 1991) John Bardeen
, والتر هاوزر براتين (1902 - 1987) Walter Houser Brattain به دليل پژوهش هايشان درباره نيمرساناها و كشف اثر ترانزيستور.

1957 چن نينگ يانگ (1922 - ----) Chen King Yang , تسونگ دائولي (1926 - ----) Tsung Dao Lee به دليل پژوهش بنيادي شان در مورد قوانين پاريته كه منجر كشف هاي مهمي در مورد ذرات بنيادي گشت.

[hellgirl]

1958 پاول آلكسيويچ چرنكوف (1904 - ----) Pavel Aleksejevic Cerenkov , ايليا ميخائيلويچ فرانك
(1908 - 1990) IIja Michajlovic Frank , ايگور ايوانويچ تام (1895 - 1971) Igor Evgenevic Tamm به دليل كشف و تعبير اثر چرنكوف.

1959 اميليو جينو سگري (1905 - 1989) Emilio Gino Segre , اوئن چمبرلين (1920 - ----)
Owen Chamberlian به دليل كشف پادپروتون.

1960 دونالد آرتور گليزر (1926 - ----) Donald Arthur Glaser به دليل اختراع اتاقك حباب.

1961 روبرت هوفشتاتر (1915 - 1990) Robert Hofstadter به دليل مطالعات بديع اش در مورد پراكنش الكترون در هسته هاي اتمي و كشف هايش درباره ساختار نوكلئون ها.

1961 رودولف لودويگ موسبائر (1929 - -----) Rudolf Ludwig Mossbauer به دليل تحقيقاتش در مورد جذب تشديدي پرتوهاي گاما و كشف اثري در همين زمينه كه به نام خود او معروف شده است.

1962 لف داويدويچ لانداؤ (1908 - 1968) Lev Davidovic Landau به دليل نظريه هاي بديع اش در مورد ماده چگال، به خصوص در مورد هليوم مايع.

1963 يوجين پال ويگنر (1902 - ----) Eugene Paul Wigner به دليل سهمش در تدوين نظريه هسته اتم و ذرات بنيادي، به خصوص از طزيق كشف و كاربرد اصول بنيادي تقارن.

1963 ماريا جو پرت ماير (1906 - 1972) Maria Goeppert Mayer , جي. هانس. دي. ينسن (1907 - 1973) J. Hans. D. Jensen به دليل كشفهايش در رابطه با ساختار پيوسته اي هسته.

1964 چالز تاونز (1915 - ----) Charles H. Townes , نيكولاي باسوف (1922 - ----) Nikolai G. Basov , الكساندر پرو خوروف (1916 - ----) Alezander M. Prochorov به دليل كارهاي اساسي شان در زمينه الكتريك كوانتومي، كه منجر به ساخت نوسانگرها و تقويت كننده ها بر پايه اصل ميزر - ليزر شد.

1965 سن-ايتير و توماناگا (1906 - 1979) Sin - Itiro Tomonaga , جوليان شوينگر (1918 - ----)
Julian Schwinger , ريچارد فاينمن (1918 - 1988) Richard P. Feynman به دليل تحقيقات بنيادي شان در زمينه الكتروديناميك كوانتومي كه پيامدهاي مهمي در فيزيك ذرات بنيادي داشت.

[hellgirl]

سلام دوستان
مي خوام از اين به بعد علاوه بر اين اطلاعات مختصري كه در اختيارتون قرار مي دم
اطلاعات مفيدتر، جامع تر و كامل تري رو بذارم
كه اميدوارم به دردتون بخوره
موفق باشين

[hellgirl]

ويلهلم كنراد رونتگن
Wilhelm Konrad Rongten
1845 - 1923



در سال 1895 فيزيکدان آلماني ويلهلم کنراد رونتگن پرتوهاي ايکس را بر حسب تصادف کشف کرد. رونتگن مشغول تکرار آزمايشهاي فيزيکدانان ديگري بود که در آنها الکتريسيته با ولتاژ زياد به هوا يا گازهاي ديگري که در لامپ شيشه اي نيمه خلأيي قرار داشتند، تخليه مي شد. از سال 1858 مي دانستند که ديواره هاي لامپ شيشه اي در مدت تخليه ي الکتريسيته به صورت فسفرسان مي درخشند. در سال 1878 سرويليام کروکس «پرتوهاي کاتدي» ايجاد کننده ي اين فسفرساني را به عنوان «جرياني از مولکولهاي در حال پرواز» توصيف کرد، اما اکنون مي دانيم که پرتوهاي کاتدي در واقع جريان الکترونهايي هستند که از کاتد گسيل مي شوند و ضربه ي برخورد اين الکترونها با ديواره ي
لامپهاي شيشه اي است که ايجاد فسفر ساني مي کند.

تابلوهاي نئون، لامپهاي تلويزيون و چراغهايي مهتابي همه کاربردهاي امروزي اين آزمايشها هستند. درون چراغهاي مهتابي از مواد بسيار فلوئورسان پوشيده مي شود تا رنگها و روشنايي هاي مختلف ايجاد شوند.

در سال 1892 هاينريش هرتز، نشان داد که پرتوهاي کاتدي از صفحه هاي نازک فلزي عبور مي کنند. دو سال بعد فيليپ لنارد، لامپهاي تخليه اي ساخت که منافذ آلومينيمي نازکي داشتند. اين منافذ پرتوهاي کاتدي را از خود به بيرون لامپ عبور مي دادند و در آنجا بود که مي شد اين پرتوها را بر اساس نوري که بر صفحه اي از ماده ي فلوئورسان ايجاد مي کردند، تشخيص داد (از چنين صفحه هايي براي آشکار سازي نور فرابنفش هم استفاده مي شد)؛ اما معلوم شد که در فشارهاي معمولي بيرون از لامپ خلأ، پرتوهاي کاتدي فقط دو يا سه سانتيمتر در هوا
سير مي کنند.

رونتگن برخي از اين آزمايشها را تکرار کرد تا خود را با روشهاي انجام آنها آشنا سازد. سپس تصميم گرفت ببيند آيا مي تواند پرتوهاي کاتدي ساتع شده از يک لامپ خلأ تمام شيشه اي نظير آنچه کروکس استفاده کرده بود – لامپي که هيچ منفذ آلومينيمي نداشته باشد – تشخيص دهد يا نه. هيچ کس در چنين وضعي پرتوهاي کاتدي را مشاهده نکرده بود. رونتگن باخود انديشيد که امکان دارد علت ناتواني اين باشد که فسفرساني شديد لامپ کاتدي، فلوئورساني ضعيف صحفه ي آشکارساز را تحت الشعاع قرار مي دهد. براي امتحان اين نظريه، پوشش مقوايي سياهرنگي براي لامپ کاتدي درست کرد. آنگاه براي آنکه مؤثر بودن پوشش را بيازمايد، اتاق را تارک و سيم پيچ پرولتاژ را روشن کرد تا لامپ به کار افتد. وقتي مطمئن شد پوشش سياهي که ساخته است واقعاً لامپ را مي پوشاند و به هيچ نور فسفرساني اجازه ي عبور نمي دهد، رفت که سيم پيچ را خاموش و چراغهاي اتاق را روشن کند تا صفحه ي فلوئورسان را در فواصل مختلف از لامپ خلأ قرار دهد.

اما در همان لحظه متوجه نور ضعيفي شد که از نقطه اي در آن اتاق تاريک که حدود يک متر با لامپ خلأ فاصله داشت، مي درخشيد. نخست انديشيد شايد در پوشش سياهرنگ اطراف لامپ سوراخ کوچکي باشد، که نور آن در آينه اي منعکس شده است. اما هيچ آينه اي در اتاق نبود. وقتي بار ديگر مقداري الکتريسيته را به لامپ کاتدي تخليه کرد، ديد باز نوري که همچون ابرهاي سبز محوي همگام با افت و خيز تخليه هاي الکتريکي لامپ کاتدي حرکت مي کرد در همان نقطه ظاهر شد. رونتگن با شتاب کبريتي روشن کرد و با شگفتي مشاهده کرد که منشأ آن نور مرموز صفحه ي فلوئورسان کوچکي بود که قصد داشت از آن به عنوان آشکار ساز در لامپ کاتدي پوشش دارش استفاده کند؛ اما صفحه در يک متري لامپ برميزي قرار داشت.

رونتگن بلافاصله متوجه شد که پديده ي کاملاً جديدي را مشاهده کرده است. اين پرتوهاي کاتدي نبودند که صفحه را از فاصله ي يک متري روشن کرده بودند! رونتگن در چندين هفته پس از آن واقعه با سختکوشي خود را وقف بررسي اين شکل جديد تابش کرد و يافته هاي خود را در مقاله اي که به تاريخ 28 دسامبر سال 1895 تحت عنوان «مکتوبي اوليه درباره ي نوعي پرتو جديد» در وورتزبرگ منتشر شد، شرح داد. گرچه رونتگن اکثر ويژگيهاي کيفي و بنيادين اين پرتوهاي جديد را در مقاله ي خود به دقت شرح داد، اما نامي که براي آنها انتخاب کرد نشان مي داد هنوز به ماهيت دقيقشان پي نبرده است. او آنها را پرتوهاي ايکس يا مجهول ناميد (بسياري از اوقات آنها را پرتوهاي رونتگن خوانده اند).

وي گزارش داد که اين پرتوهاي جديد برخلاف آنچه در مورد پرتوهاي کاتدي مشاهده شده بود، تحت تأثير آهنربا قرار نمي گيرند. نه تنها برخلاف پرتوهاي کاتدي که تنها 2 تا 3 سانتيمتر در هوا سير مي کردند، تا بيش از يک متر در هوا نفوذ مي کردند، بلکه (آن طور که در مقاله اش آمد):
همه ي اجسام در مقابل اين عامل شفاف اند، گرچه شفافيت آنها با يکديگر بسيار متفاوت است. کاغذ بسيار شفاف است؛ ديدم صفحه ي فلوئورسان از پشت کتاب مجلدي که حدود هزار صفحه بود به روشني مي درخشيد. به همين ترتيب فلوئورساني از پشت دو دسته ورق نيز ظاهر مي شد. تکه هاي ضخيم چوب نيز شفاف اند و تخته هاي چوب کاج که دو يا سه سانتيمتر ضخامت داشته باشند تنها اندکي آن را جذب مي کنند. گرچه صفحه اي آلومينيمي به ضخامت حدود پانزده ميليمتر اثر پرتو را تا حد زيادي کاهش مي داد، اما باعث قطع کامل فلوئورساني نمي شد. اگر دستي در ميان لامپ تخليه و صفحه قرار گيرد، سايه ي تيره تر استخوانها در تصوير شبح گونه و نيمه تاريک خود دست ديده مي شود.

وي دريافت که حتي مي تواند چنين تصاويري از استخوانها را بر شيشه ي عکاسي ثبت کند. اين ويژگي پرتوهاي ايکس بي درنگ توجه جامه پزشکي را به خود جلب کرد. در مدت بسيار کوتاهي، در بيمارستانهاي سرتاسر دنيا به طور معمول از پرتوهاي ايکس براي تشخيص استفاده شد.

در تاريخ علم کمتر واقعه اي روي داده است که به اندازه ي کشف رونتگن چنين تأثير شگرفي داشته باشد. هنوز يک سال از انتشار مقاله ي اوليه اش نگذشته بود که 49 کتاب و رساله و بيش از هزار مقاله درباره ي پرتوهاي ايکس منتشر شد. اما بيست سال طول کشيد تا پيشرفت چشمگيري وراي آنچه رونتگن در زمينه ي ويژگيهاي تابش ايکس عرضه کرد، حاصل شود. وقتي فرهنگستان علوم سوئد جوايز نوبل را براي نخستين بار در سال 1901 توزيع کرد، کسي که براي دريافت جايزه ي فيزيک انتخاب شد رونتگن بود. مسلماً براي فرهنگستان جاي بسي خوشوقتي بود که نخستين جايزه را به افتخار چنين موفقيت عظيمي اعطا کند.