معرفی دستگاه فلوروسکوپی
تاريخچه
اولين سيستمهاي فلوروسکوپي که به عنوان آشکارساز بود يک پرده فلوروسکوپي بود که پزشک مستقيماً آن را مي ديده است.در اين سيستمها فوتونهاي اشعه ايکس که به پرده مي رسند تبديل به فوتونهاي نور مرئي ميشود که توسط مشاهده کننده قابل رؤيت بود. جنس پرده ها سولفيد کادميم روي بودند و نورسبز متمايل به زرد متشعشع مي کردند. يک شيشه سربي از پرتودهي زياد اشعه ايکس محافظت مي کرد و درجه تفکيک را مي کاست. ولي عيب آن اين بود که چون پرده، نور ضعيفي را تابش ميکرد،پزشکان بايد در اتاق تاريک کارمي کردند و قدرت تشخيص کنتراست آنها کم بود. در سيستمهاي مدرن ، يک لوله تشديد کننده تقش آشکارساز را دارد.لوله تشديد کننده داراي يک پرده فلورسنت، کاتد نوري (فوتوکاتد) و پرده فسفوري است.فوتونهاي اشعه ايکس پس از برخورد به پرده فلورسنت به فوتونهاي نوري تبديل مي شوند.الکترونهاي نوري را با پتانسيل kV 25 شتاب مي دهند و توسط يک لنز الکترواستاتيکي روي يک پرده فسفوري کوچک متمرکز مي کنند.سپس تصوير با يک دوربين تلويزيوني و يک سيستم بزرگ کننده قابل مشاهده است. گاهي به جاي دوربين تلويزيوني از دوربين سينمايي mm 16 استفاده ميشود که درجه تفکيک بهتري دارد ولي براي مشاهده در طول آزمايش دوربين تلويزيوني بهتر است.
جواب بصورت نقل قول
