بله خلاصه نويسي ميتونه خيلي مفيد باشه ولي نه هميشه. ببين من وقتي سوم بودم، تقريبا تمام دروس دوم و سوم رو با سليقه ي هرچه تمام خلاصه کردم و الانم دارمشون. ولي بعدا خيلي پشيمون شدم. دلايل:
1. وقت بسيار زيادي ازم گرفت. ميتونستم با بجاي اينکار، بشينم يه دور کامل درس رو بخونم.
2. صبر و تحمل خيلي زيادي ميخواد.
3. براي اکثر دروس، خلاصه نويسي بي معنيه. چون دقيقا نميدوني چيو بايد خلاصه نويسي کني. بزار بيشتر توضيح بدم. خلاصه نويسي با خودش وسواس مياره. اين وسواس باعث ميشه نکات خيلي زيادي رو توي خلاصه ها بنويسي که عملا ديگه اسمش خلاصه نيست.
4. (اين از همه مهمتره) اکثر کتاب هاي تست و کمک درسي، خودشون درس رو بصورت خلاصه گفتن و کار شما رو آسون کردن. دو سه تا مثال: کتاب جمع بندي عربي نشر الگو. اين کتاب تمام قواعد و نکات عربي رو خيلي خلاصه و جمع و جور گفته. کتاب هندسه1 و 2 گاج سفيد. درسنامه هاي اين کتاب، خودش خلاصه نويسيه. در ضمن، کتاب هاي آبي قلمچي با اينکه از نظر من بسيار مزخرف هستن، ولي گزيده ي نکاتشون خيلي خوبه. علي الخصوص توي درس شيمي.
حتي اگه يه کتاب ، خيلي مفصل توضيح داده باشه و نشه به عنوان خلاصه ازش استفاده کرد، ميتوني قسمت هاي مهم و کليدي رو هايلايت کني.
ولي يه جاهايي خلاصه نويسي خيلي کمک ميکنه. اين رو ديگه بايد خودت تشخيص بدي. مثلا گراف (درس 1 گسسته) خيلي نکات پراکنده داره و آدم همش قاطي ميکنه. من لازم ديدم نکاتش رو کنار هم بنويسم تا بهتر توي ذهنم بره. يا مثلا فصل يک شيمي 2 که خوندي ميدوني چيه. هزار تا اسم دانشمند داره که هر کدوم هزار تا اختراع کردن. اينجا خلاصه نويسي آدم رو نجات ميده.