مشاعره سنتی

[click_dez]

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

دایم گل این بستان شاداب نمی​ماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

دیشب گله زلفش با باد همی​کردم
گفتا غلطی بگذر زین فکرت سودایی

صد باد صبا این جا با سلسله می​رقصند
این است حریف ای دل تا باد نپیمایی

اینم فکر کنم معلومه

[tirdad_60]

يا دلم را چو روزگار شکستی هست
می کنم چون درون سينه نگاه
آه از اين بخت بد چه بينم آه
گل غم مست جلوه خويش است
هر نفس تازه روتر از پيش است

زندگی تنگنای ماتم بود
گل گلزار او همين غم بود
او گلی را به سينه من کاشت
که بهارش خزان نخواهد داشت

فریدون مشیری

[click_dez]

تا چند زنم به روی دریاها خشت
بیزار شدم ز بت پرستان و کنشت

خیام که گفت دوزخی خواهد بود
که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت

[Tabasom.Sweet]

تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

سزد اگر همه دلبران دهندت باج

فتاد در دل حافظ هوای چون تو شهی

کمینه ذره خاک تو بودی کاج

[tirdad_60]

جفا مکن که بزرگان به خرده ای ز رهی
چنين سبک ننشينند و سرگران ای دوست

به لطف اگر بخوری خون من روا باشد
به قهرم از نظر خويشتن مران ای دوست

سعدی

[click_dez]

تو را من چشم در راهم شباهنگام
كه مي گيرند در شاخ تلاجن سايه ها رنگ سياهي
وزان دلخستگانت راست اندهي فراهم
تو را من چشم در راهم

نیما

[tirdad_60]

مرا عمری به دنبالت کشاندی
سرانجامم به خکستر نشاندی
ربودی دفتر دل را و افسوس
که سطری هم از اين دفتر نخواندی
گرفتم عاقبت دل بر منت سوخت
پس از مرگم سرکشی هم فشاندی
گذشت از من ولی آخر نگفتی
که بعد از من به اميد که ماندی

فریدون مشیری

[Tabasom.Sweet]

یارب سببی ساز که یارم به سلامت

باز اید و برهاندم از بند ملامت

خاک ره ان یار سفر کرده بیارید

تاچشم جهان بین کنمش جای اقامت

فریاد که از شش جهتم راه ببستند

ان خال و خط و زلف و رخ و عارض و قامت

[tirdad_60]

تو گویی که بر پشت برق نگاه
نشانیده امواج شوق و امید
که باز این دل مرده جانی گرفت
سراسیمه گردید و در خون تپید

ه الف سایه

[sise]

دوش با من گفت پنهان کاردانی تیزهوش
و از شما پنهان نشاید کرد سر می فروش

گفت آسان‌گیر بر خود کارها کز روی طبع
سخت می‌گردد جهان بر مردمان سختکوش

حافظ