یه فیلم 90 دقیقه ای ریپ شده از BlueRay "با کیفیت و bit rate مناسب" (حدود 5Mbps) و mkv x.264 با رزولوشن 720p حدود 4-5 گیگابایت حجمشه. یه قسمت 45 دقیقه ای از یک برنامه ی تلویزیونی که از HDTV ضبط و سپس تبدیل شده به x.264 mkv @ 300Kbps نزدیک 1 گیگابایت حجمشه و این تازه release های با کیفیت متوسط هست.
باتشکر از برنامه ی خوبتون. اگر کسی بخواد سرویس کابلی بگیره و باهاش فایل های کم کیفیت 1080p با حجم 1GB دانلود کنه که گوشه های پیکسل ها از شدت فشردگی فرمت ویدئویی مشخصن، خوب این یه جوک خواهد بود. احتمالاً آرشیو شما هم پر باید باشه از این فیلما و سریالا و فایلای کم-کیفیت و کم حجم که یه فیلم سه ساعته رو داخل یه فایل 500 مگابایتی گنجاندن و اسمشم گذاشتن 1080p...
دید شما به کاربر اینترنت تفاوت چندانی با این شرکتای ADSL وطنی نداره به نظرم و هنوز در 15 سال پیش به سر میبرید. با چهار تا کاربر از کشورای توسعه یافته صحبت کنید، ماهی صدها گیگابایت مصرف اینترنتشونه؛ تازه بسیاری از افراد اصلاً آرشیو درست نمیکنن و انقدر پهنای باند بالا و ارزانه که فایلای 4 گیگ و 10 گیگ میگیرن میبینن (چه مستقیم چه از طریق سرویس های فیلم/تلویزیون) و بعد پاک میکنن!
یه جا هم دیدم گفتید که "سرویس ما ضریب اشتراک نداره" که اصولاً اگر بخواید سرویس حجمی ارائه بدید، ضریب اشتراک داشتن و نداشتن چه فرقی میکنه! فکر کنم طبق قانون هیچ شرکتی مجاز نیست فراتر از حجمی که لینکایی که خریده قادر به ارائه ش هستن، سرویس بده. ضریب اشتراک هم تا جایی که ما میدونیم، به این معناست که شرکت میاد روی کل پهنای باند یک منطقه حساب میکنه و نه اینکه مثلاً اصغر اینترنت 2Mbps گرفته و نگران باشه که همین 2Mbps ایشون رو ازش سیم کشیدن به 7 تا خونه دیگه هم دادن و اونا هم حتماً همزمان شروع به دانلود میکنن و اصغر سرش بی کلاه میمونه!
ضریب اشتراک داشتن هم ننگ نیست و همه جای جهان در حال انجامه؛ حتی در کشورهایی که پهنای باند چندین برابر از اینجا ارزانتر میفته رساندنش به خانه ها. به نظرم همونطور که قبلاً گفتم اگر مدل سرویس های با سرعت بالای نامحدود (یا با حجم بسیار بالا مثلاً 500 گیگ و یک ترا)، ولی با ضریب اشتراک و کنترل هوشمند traffic flow که در زمان های اوج مصرف به همه پهنای باند مناسب برسه رو دنبال کنید، موفق تر خواهید بود چون یوزر از سرعت بالا لذت خواهد برد و استقبال فجیعی از سرویس های کابلی خواهند کرد (همونطور که در دیگر نقاط جهان دقیقاً همین رخ داده و میدهد). حالا من دیگه از سیاست های شرکت شما و خود شما خبر ندارم که بخوام نظری فراتر از این بدم.
اگر بخواید سرویس های کم-سرعت 2 و 5 مگابیت بر ثانیه رو به قیمت بالای 50 هزار تومن در ماه بدید اونم با این محدودیت حجمی کم، به نظر من جوکه. حداقل DSL دارن تا 16 مگابیت بر ثانیه میدن، بعضاً با off-peak hours رایگان (ساعات غیر اوج مصرف یا همون شبانه برای اینکه شبکه شون بیکاره، مشتری حالش رو ببره)؛ حالا تکنولوژی و سخت افزار در ADSL اجازه ی آپلود بالاتر از 1 مگابیت بر ثانیه رو نمیده میشه باهاش کنار اومد کمی تا قسمتی...
اینم که هی میگید "شبانه فلانه فولونه و ما دلمون نمیخواد مشتری شب بیدار بمونه پس اصلاً ساعات رایگان نمیدیم" هم به نظر من یه ترفند شیره مالیدن سر مشتریه که دارید به کار میبرید (no offense). اولاً که کسی که انقدر اطلاعات کامپیوتریش کمه که نمیتونه کامپیوتر رو تنظیم کنه که خودش اتوماتیک سر فلان ساعت دانلود رو شروع و ختم کنه، مشکل خودشه؛ دوماً که اینکه حالا یکی هم بخواد شب بیدار بمونه به فروشنده چه ربطی داره...
به نظرم سرویس حجمی ای که ساعات رایگان نداشته باشه ارزشی نداره با این قیمت ها! ای کاش روزی رو ببینیم که توی ایران هم این بساط محدودیت شدید سرعت و حجم بربیفته و فروشنده یکم هم به فکر ارائه سرویس های مشتری پسند باشه و نه اینکه فقط به فکر سود خودش و توی سر مشتری زدن با محدودیت های شدید و سرویس های گران باشه...