>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[roje_aria79]

ستاره‌شناسان به راز پرده‌هاي مرموز اطراف زحل پي بردند
هنگامي كه فضاپيماي وويجر در 26 سال پيش به زحل رسيد، با تصاويري حيرت‌آور از ساختارهاي پره‌اي غيرعادي در حلقه‌هاي اطراف زحل در حالي به زمين بازگشت كه تلسكوپ فضايي هابل وجود اين پره‌ها را در دهه 90 ميلادي تاييد كرد؛ با اين حال پس از چندي اين پره‌ها ناپديد شدند.

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)‌، بر اين اساس اين اعتقاد وجود دارد كه اين پره‌ها زماني كه ذرات باردار الكتريكي در بالاي سطح اين حلقه‌ها جمع شوند، موجب پراكنده شدن نور خورشيد مي‌شوند و اكنون دانشمندان و ستاره‌شناسان جهان بر اين باورند كه ممكن است در جولاي سال جاري ميلادي اين پره‌ها بار ديگر نمايان شوند.

در همين حال دانشمندان و ستاره‌شناسان جهان مي‌گويند، همزمان با كاهش زاويه حلقه‌هاي زحل نسبت به خورشيد،‌ اين پره‌ها پديدار خواهند شد.

اين پره‌ها تا 6 هزار مايل طول و يكهزار و 500 مايل عرض دارند اما زمانيكه فضاپيماي كاسيني در جولاي سال 2004 ميلادي به زحل رسيد، اثري از اين پره‌ها در هيچ جا مشاهده نشد.
__________________

[roje_aria79]

بلورهايي در قلب كهكشان
تلسكوپ فضايي اسپيتزر ناسا، با بررسي چند كهكشان در حال تركيب، پوششي از بلور هاي كوچك در اطراف مراكز به هم پيوند خورده اين كهكشان ها يافته است. اين ذرات شباهت زيادي به خرده شيشه دارند. اين بلورها دانه هاي سيليكاتي هستند كه در كوره هاي ستاره اي به وجود آمده اند. دانه هاي تازه كشف شده، اولين موارد بلور هاي سيليكاتي شناخته شده در خارج از كهكشان ما هستند.
دكتر هنريك اسپون از دانشگاه كورنل مي گويد: «ما از كشف اين بلورهاي ظريف و كوچك در مركز يكي از بي ثبات ترين مناطق عالم، بسيار شگفت زده هستيم. اين بلور ها به راحتي از بين مي روند اما در اين مورد، ظاهراً اين بلور ها توسط ستارگان پرجرم، سريع تر از روند ناپديد شدن، در حال توليد هستند.» اين كشف نهايتاً در فهم روند تحول كهكشان ها و به خصوص كهكشان راه شيري كه در چندين ميليارد سال آينده با كهكشان اندرومدا تركيب خواهد شد، كمك بزرگي خواهد كرد.
دكتر لي آرموس از آزمايشگاه پيشرانه موشكي ناسا در دانشگاه كلتك مي گويد: «تصور ما بر اين است كه توفاني از غبار در مركز كهكشان هاي در حال تركيب در حال شكل گيري است. اين بلور هاي سيليكاتي در اين توفان قرار گرفته و در نهايت به صورت پوششي عظيم از غبار و شيشه در اطراف هسته هاي كهكشان ها قرار مي گيرند.» سيليكات ها، مانند شيشه، براي تبديل شدن به بلور به گرما نياز دارند. اين ذرات جواهر مانند، در كهكشان راه شيري در مقادير كم و در اطراف بعضي از ستاره ها مانند خورشيد يافت مي شوند. اين ذرات روي زمين، روي سواحل شني برق مي زنند و در شب، برخورد اين ذرات همراه با ذرات ديگر با جو را مي توان مشاهده كرد. اخيراً اين ذرات توسط تلسكوپ اسپيتزر درون دنباله دار تمپل ۱ (كه سفينه «برخورد ژرف» با آن برخورد كرده است) نيز ديده شده است.
كهكشان هايي كه اين بلورها به وفور در آنها يافت مي شود، تفاوت عمده اي با كهكشان ما دارند. در درون اين كهكشان ها كه «كهكشان هاي فوق نوراني فروسرخ» ناميده مي شوند، مقادير بسيار عظيمي از اين بلور هاي سيليكاتي يافت مي شوند. با وجود آنكه تعدادي از اين نوع كهكشان ها به طور واضح رصد نشده اند، بيشتر موارد كشف شده از دو كهكشان مارپيچي در حال تركيب تشكيل شده اند. هسته تركيبي اين نوع كهكشان ها مملو از ستارگان پرجرم، پرنور و كم سن است. در مركز بعضي از آنها نيز سياهچاله هاي بسيار پرجرم وجود دارد. اختر شناسان مي گويند كه بلور هاي سيليكاتي در مركز اين نوع كهكشان ها، توسط ستاره هاي پرجرم ايجاد مي شوند. بر اساس تحقيقات دكتر اسپون و تيم او، اين ستاره هاي پرجرم، بلور ها را قبل و همچنين در هنگام وقوع انفجار هاي ابر نواختري در فضا پخش مي كنند. اما اين بلور هاي ظريف براي مدت طولاني دوام نمي آورند. ذرات پرتاب شده توسط انفجار هاي ابر نواختري به اين بلور ها برخورد كرده و آنها را بمباران مي كنند. نتيجه اين بمباران، گرم شدن بلور ها و در نهايت ذوب شدن و تبديل آنها به موادي بدون شكل است. تمام اين اتفاقات در بازه زماني كوتاهي صورت مي گيرد.
دكتر اسپون اين پديده را به شكلي ساده بيان مي كند: «دو كاميون حامل آرد را در نظر بگيريد كه در يك خيابان و در جهت مخالف هم در حال حركتند. اگر اين دو كاميون با هم برخورد كنند، براي مدتي كوتاه ابري سفيد روي خيابان تشكيل مي شود. با استفاده از تلسكوپ اسپيتزر، ما برخورد و تركيب دو كهكشان و تشكيل ابري موقتي از بلور هاي سيليكاتي را مشاهده مي كنيم.»
طيف سنج فرو سرخ تلسكوپ اسپيتزر، اين بلور هاي سيليكاتي را در ۲۱ كهكشان از ۷۷كهكشان بررسي شده يافته است. اين ۲۱كهكشان در محدوده ۲۴۰ميليون تا ۹‎/۵ميليارد سال نوري از ما قرار دارند و در تمام مناطق آسمان پخش شده اند. اين كهكشان ها در زمان مناسب رصد شده و در نتيجه بلورها در آنها مشاهده شده اند. اما در ۵۶ كهكشان ديگر، اين بلور ها در آينده نزديك ايجاد خواهند شد.

[roje_aria79]

سياره هفتم منظومه شمسی صاحب حلقه ای آبی رنگ است
منجمان کشف کرده اند که اورانوس دارای حلقه ای آبی رنگ است. اين دومين سياره منظومه شمسی است که معلوم می شود حلقه ای به اين رنگ دارد.
اين حلقه نيز مانند حلقه آبی کيوان، وجود خود را احتمالا مديون قمر کوچکی است که در آن جا خوش کرده است.

دانشمندان گمان می کنند که نيروهای ظريف عمل کننده بر غبار موجود در حلقه باعث می شود که ذرات کوچکتر به مسير خود ادامه دهند درحالی که ذرات بزرگتر جذب قمر می شوند.

تيم محققان آمريکايِی در گزارشی که در نشريه ساينس منتشر شده می گويد که ذرات کوچکتر رنگ آبی را منعکس می کنند و باعث می شوند حلقه به اين رنگ جلوه کند.

کليه ساير حلقه ها - در اطراف مشتری، کيوان، اورانوس و نپتون - متشکل از ذرات هم بزرگ و هم کوچک هستند، که ظاهری قرمز رنگ به آنها می بخشد.

آبی روشن

منجمان از مدت ها قبل می دانند که سياره عظيم گازی اورانوس در احاطه حلقه های متشکل از موادی تيره، گاه به قطر ده متر، است.

اما دسامبر گذشته، تلسکوپ فضايی هابل موفق به کشف دو حلقه ديگر - حلقه های دوازدهم و سيزدهم - شد.

ستاره شناسان سيستم حلقه ها را در طول موج های مادون سرخ با کمک تلسکوپ کِک (Keck) در هاوايی رصد کردند.

اما بيرونی ترين حلقه، و قمر يخی آن ماب (Mab)، برعکس حلقه قرمز رنگ داخلی در طيف نوری مادون سرخ قابل رؤيت نبود.

تيمی تحت سرپرستی ايمکه دی پاتر، استاد رشته نجوم در دانشگاه کاليفرنيا در برکلی، کشف کردند که اين حلقه به رنگ آبی روشن است که با توجه به شناخت های بشر از منظومه شمسی عجيب به نظر می رسد.


کيوان دارای خيره کننده ترين حلقه ها در ميان سيارات منظومه شمسی است

پروفسور دی پاتر گفت: "رنگ آبی نشانه آن است که اين حلقه غالبا از موادی با ابعاد زيرميکرونی (کمتر از يک ميليونيوم متر) تشکيل شده، که بسيار کوچکتر از مواد موجود در اکثر حلقه های ديگری است که قرمز به نظر می رسند."

اين ذرات ريز - يک هزارم ضخامت موی انسان - عمدتا نور آبی را منتشر و منعکس می کنند، تقريبا مثل ملکول های بسيار ريزی در اتمسفر زمين که باعث می شود آسمان زمين آبی به نظر برسد.

حلقه های رايج تر به قرمز می زنند زيرا آنها همچنين حاوی ذرات بسيار بزرگتری هستند و همچنين ممکن است حاوی مواد سرخ رنگ مثلا آهن باشند.

به نظر می رسد که حلقه های بيرونی و آبی رنگ کيوان و اورانوس شباهت چشمگيری به يکديگر داشته باشند، حداقل به اين دليل که هر دو دارای قمرهای کوچک هستند.

رقص ماه

پروفسور دی پاتر می گويد: "اين قمر در داخل حلقه دور سياره می گردد و دائما هدف اصابت ذرات بسيار ريز (ميکرو شهاب ها) قرار می گيرد. از آنجا که اين قمر هيچ نوع اتمسفری ندارد، اين ذرات با سرعت بالا به سطح آن برخورد می کنند و باعث برخاستن مواد و ذرات از روی سطح می شوند."

"از آنجا که قمر خيلی کوچک است، ذرات متراکم از قوه جاذبه قمر فرار می کند و در مداری حول سياره مرکزی به گردش درمی آيند."

"ذرات کوچکتر به گردش در مداری حول سياره ادامه می دهند اما ذرات بزرگتر بار ديگر به ماه برخورد می کنند."

اين مطالعه در همکاری با مارک شوالتر از موسسه "ستی" (Search for Extra-Terresterial Intelligence) در کاليفرنيا و هايدی هامل از موسسه علوم فضايی در کلورادو و سران گيبارد از آزمايشگاه ملی ليورمور در کاليفرنيا انجام شد.

دانشمندان قصد دارند سال آينده، زمانی که حلقه های محو اورانوس آشکارتر می شود، رصدهای تازه ای انجام دهند.

[roje_aria79]

دنباله دارها 'از جنس آتش و يخ هستند'
نخستين نتايج به دست آمده از ماموريت فضايی "استارداست" حاکيست که اجرام دنباله دار از آتش و همچنين يخ آفريده شده اند.
کپسولی که حاوی بيش از يک ميليون ذره کوچک جمع آوری شده توسط فضاپيمای استارداست از يک دنباله دار بود، در ماه ژانويه در ايالت يوتای آمريکا بر زمين فرود آمد.

دانشمندان آژانس فضايی آمريکا، ناسا، می گويند برخی از آن دانه ها و ذرات شامل موادی هستند که در دمای بسيار بالا تشکيل شده اند که اکتشافی غيرمنتظره است زيرا دنباله دارها در محيط بسيار سرد نقاط دورافتاده منظومه شمسی شکل گرفته اند و هرگز در معرض چنين حرارتی نبوده اند.

خورشيد و سيارات در حدود چهار ميليارد و 600 ميليون سال قبل به تدريج از ميان صفحه مدوری از غبار و گاز که به سحاب خورشيدی موسوم است پا به هستی گذاشتند.

اين صفحه مدور سحابی متشکل از يک ناحيه داغ درونی و يک ناحيه سرد بيرونی، جايی که امکان شکل گيری يخ و دوام آن وجود داشت، بود.

آن دسته از کانی هايی که در نمونه های استارداست پيدا شده و ظاهرا در محيط بسيار داغ شکل گرفته، ممکن است در ناحيه درونی سحابی مذکور، جايی که دمای آن از هزار درجه سانتيگراد تجاوز می کرد، به وجود آمده باشند.

اما دونالد برانلی، دانشمند ارشد ماموريت استارداست می گويد اين ذرات بايد توسط چيزی به ناحيه سرد بيرونی که "سيبری منظومه شمسی" بود منتقل شده باشند.

"وقتی اين دانه ها شکل گرفتند، گداخته بودند - اين دانه ها از شدت داغی به سرخی يا سفيدی می زدند."

نمونه های وافر

جزئيات اين تحليل در کنفرانس علوم اقماری و کروی در شهر هوستون تگزاس عرضه شد.

فضاپيمای استارداست در ژانويه 2004 به دنباله دار "وايلد 2" رسيد و با پرواز از فاصله 240 کيلومتری هسته آن اقدام به جمع آوری ذرات آن که در فضا پخش می شود کرد.



فضاپيما سپس در آغاز سال 2006 هنگام پرواز از مجاورت زمين، کپسول حاوی نمونه ها را پرتاب کرد.

اين کپسول که ساخت ناسا است روز 15 ژانويه در صحرای يوتا فرود آمد. اين نخستين نمونه دنباله دارهاست که به زمين بازگردانده می شود.

کانی های شکل گرفته در محيط داغ که در کپسول استارداست ديده می شوند نادر نيستند و ظاهرا در يک چهارم ذراتی که تاکنون معاينه شده اند ديده می شوند.

يکی از اين کانی ها به نام "فورسترايت" که درجه ذوب آن دو هزار درجه سانتيگراد و درجه ميعان (تبديل از حالت گاز به حالت مايع) آن 1127 درجه سانتيگراد است قبلا در اجرام دنباله دار کشف شده بود.

اما ساير کانی های يافت شده در کپسول استارداست به مواد به اصطلاح "سی اِی آی" (cai) که شامل کلسيم و آلومينيوم است و در دماهای حتی بالاتر شکل می گيرد شباهت دارند.

مايک زولنسکی، از ديگر محققان استارداست می گويد: "سوالاتی که اين مساله پديد می آورد از پاسخ هايی که فراهم آورده کمتر نيست. ما هنوز پاسخی برای آنها پيدا نکرده ايم."
__________________

[roje_aria79]

اشباح در ارباب حلقه ها
نجوم_ صدرا جزايري: وقتي فضاپيماي ويجر براي اولين بار در ۲۶ سال پيش ، به زحل رسيد ساختاري روي حلقه هاي آن سياره كشف كردند كه تا آن موقع از زمين رصد نشده بود. در ۱۹۹۰ هابل هم توانست اين پديده را براي دومين بار رصد كند و اما بعد از مدتي اين لكه ها ناپديد شدند!
محققان عامل اين لكه ها را جمع شدن ذرات باردار بر سطح حلقه ها مي دانند. در صورتي كه خورشيد با زاويه خاصي به اين مناطق بتابد اين جلوه ها بار ديگر ظاهر مي شوند. پيش بيني ها نشان مي دهد در اواخر خرداد ماه امسال با زاويه گيري مناسب حلقه ها بار ديگر مي توانيم شاهد ديدن اين اشباح بر سطح حلقه ها باشيم. اين لكه ها به طور متوسط طول و عرضي در حدود ۶۰۰۰ و۱۵۰۰ مايل دارند. در واقع ثبت دوباره و شناخت بيشتر آنها يكي از مهمترين ماموريت هاي كاسيني به حساب مي آمد . اما با ارسال اولين عكس ها اثري از اشباح حلقه ها ديده نمي شد و در كنار ديگر موفقيت هاي ماموريت كاسيني اين يكي بسيار مايوس كننده بود.
محققان فكر مي كردند پديدار شدن اين لكه ها به صورت فصلي اتفاق مي افتد و به خاطر تغيير شرايط محيطي در بخشي از حلقه ها صورت مي گيرد ، حال آن كه بعدها دليل ايجاد اين پديده مشخص شد. ذراتي كه قطري كمتر از ۰‎/۰۲ پهناي موي انسان دارند باعث مي شوند مقدار زيادي بار الكتريكي در بخش پلاسماي حلقه ها جمع شود و يك ميدان مغناطيسي و الكتريكي در بخشي از حلقه ها پديدار مي شود. وضعيت فوق سبب مي شود اين ذرات يك الكترون اضافه تر نيز جذب كنند و شروع به جست و خيز كردن در صفحه حلقه ها كنند، بدين معنا كه براي بازه هاي كوتاه مدت حلقه را ترك مي كنند و به ارتفاعي حدود ۵۰ مايل بالاتر مي روند و اين موضوع سبب مي شود كه نور خورشيد را به اندازه ديگر نقاط بازتاب نكنند، براي همين نسبت به بخش هاي ديگر تاريك تر ديده مي شوند.با نزديك شدن زحل به يكي از دو نقطه اعتدالي در مدارش زاويه حلقه ها كاهش پيدا مي كند (منظور زاويه بين صفحه حلقه ها و خط ديد ناظر است ).تيم تحقيقاتي معتقد است با شروع اين بازه زماني كاسيني تا ۸ سال ديگر مي تواند از اين پديده اطلاعات كافي جمع آوري كند.
__________________

[roje_aria79]

اسرار شكل گيري ستاره هاي دنباله دار
پارس اسكاي: تيم تحقيقاتي و پژوهشي فضايي Deep Impact در حال مطالعه چگونگي تشكيل دنباله دارها هستند. اين گروه در اين پژوهش بر لايه هاي بيروني و سطوحي كه بر اثر برخوردها ساييده شده متمركز شده اند. تيم علمي آمريكايي سال گذشته، پرتابه اي به وزن ۳۷۰ كيلوگرم را به دنباله دار تمپل ۱ فرستاد تا به آن برخورد كند و در اين تصادم دانشمندان بتوانند اسرار اين دنباله دار را آشكار كنند.
يكي از اعضاي اين تيم مي گويد كه تصاوير به دست آمده از اين برخورد كه در تيرماه ۱۳۸۴ اتفاق افتاد، وجود طبقات لايه اي در ساختار اين دنباله دار را نشان مي دهد.مايك پيلتون، يكي از اعضاي اين تيم در كنفرانس علمي كه در تگزاس برگزار شده بود، گفت كه وجود لايه هاي طبقاتي در اين دنباله دار نشان مي دهد كه اين دنباله دار از آنچه كه امروزه آن را مي بينيم كوچك تربوده است. همچنين مايك پيلتون اين دنباله دار را به بهمني تشبيه مي كند كه در سير حركتش، حجمش افزايش پيدا مي كند. در منظومه شمسي خرده سيارات و سيارك ها پيوسته در حال برخورد به يكديگر بودند و در برخي از برخوردها بر اثر حرارت، سطوح خارجي خرده سيارات بر يكديگر قرار مي گرفتند و دنباله دار ها را به وجود مي آوردند.
دانشمندان تصور مي كنند كه دنباله دار ها مدارك با ارزشي در مورد چگونگي شكل گيري منظومه شمسي در اختيار دارند.
__________________

[roje_aria79]

شناسايي عوارض جديد در نيم‌كره جنوبي مريخ
دانشمندان ناسا با بررسي تصاوير تازه دريافتي از مريخ‌ از جمله نخستين تصوير رنگي دريافت شده از سطح مريخ كه به وسيله مدارگرد سراسري مريخ گرفته شده است به اطلاعات جديدي درباره عوارض موجود در نيم‌كره سياره سرخ دست يافتند.

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)‌، فضاپيماي مدار گرد سراسري مريخ، ماه گذشته به نزديك‌ترين فاصله با اين سياره رسيد.

به گفته دانشمندان نخستين تصاوير دريافت و بررسي شده حاكي از وجود گودال‌ها و دهانه‌هاي آتشفشاني،‌ راه‌آب‌ها و ريگ‌هاي روان در نيم‌كره جنوبي مريخ بوده است.

دانشمندان معتقدند كه عوامل فراواني هم‌چون بادها و برخوردهاي شهاب‌سنگي با سطح سياره سرخ در شكل‌گيري سطح نيم‌كره جنوبي آن موثر بوده است.

مدار گرد سراسري مريخ كه پيشرفته‌ترين فضاپيماي ارسال شده به سوي سيارات است، در ‌10 مارس گذشته به مريخ رسيد و در يك مدار بيضي شكل قرارگرفت.

به گفته دانشمنداني كه از نزديك اين ماموريت را دنبال مي‌كنند، طي شش ماه آينده اين مدارگرد به اتمسفر فوقاني مريخ داخل مي‌شود تا مدار كوچكتري پيدا كند.

قرار است كه فاصله اين مدارگرد تا مريخ به 158 مايل كاهش يابد.
__________________

[roje_aria79]

دانمشندان از شباهت پستي‌ و بلندي‌هاي مريخ با يكي از صحراهاي آمريكا خبر دادند
دانشمندان به استناد تصاوير دريافتي از مريخ‌نورد فرصت كه از سطح اين سياره گرفته و ارسال شده‌اند اعلام كردند كه در سطح اين سياره سرخ شكاف‌ها و برجستگي‌هايي وجود دارد كه شباهت فراواني به ناهمواري‌هاي موجود در صحراهاي آمريكا دارند.


به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)،‌ به گفته ستاره‌شناسان و دانشمندان آمريكايي وجود اين شكاف‌ها حتي مي‌تواند گوياي وجود آب در اين سياره مرموز باشد.


به گفته دانشمنداني كه اين تصاوير را از نزديك بررسي مي‌كنند، اين شكاف‌ها شباهت فراواني به شن‌ها و برجستگي‌هاي موجود در صحراي White Sands در ايالت نيومكزيكوي آمريكا دارند.
__________________

[roje_aria79]

قوي‌ترين انفجارها در فضاي كيهاني شبيه‌سازي شد
قوي‌ترين انفجارها در فضاي كيهاني، انفجار تشعشعات مرموز گاما هستند كه اكنون ستاره‌شناسان بر اين باورند كه در حقيقت برخوردهاي بسيار شديد بين ستارگان نوتروني هستند.

به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، شبيه‌سازي جديد صورت گرفته نشان مي‌دهد كه در لحظات پس از برخوردهاي شديد ياد شده، انفجار عظيمي موجب ايجاد يك ميدان مغناطيسي مي‌شود كه 1000 ميليون ميليون برابر قوي‌تر از ميدان مغناطيسي زمين است.

به گفته ستاره‌شناسان چنين ميدان مغناطيسي قوي‌ترين ميدان مغناطيسي در فضاي كيهاني است.

اين شبيه‌سازي هفته‌ها و به وسيله يك ابررايانه جهت محاسبه تنها چند ميلي ثانيه از يك برخورد شديد ميان ستاره‌يي بين ستارگان نوتروني انجام شد.
__________________

[roje_aria79]

لوگوي گوگل روي ماه
ايرنا: بر اساس گزارش هاي اعلام شده، شركت گوگل قصد دارد لوگوي خود را بر روي سطح ماه حك كند. بر اساس گزارش kataweb براي اين اقدام شركت گوگل حدود يك ميليارد دلار به دولت ايالات متحده پرداخت خواهد كرد.
در حال حاضر مقامات دولت ايالات متحده در حال بررسي اين اقدام،گوگل هستند و هنوز جوابي به اين شركت ارائه نكرده اند. اما برخي از كارشناسان معتقدند كه به نظر نمي رسد دولت آمريكا موج اعتراضات قابل پيش بيني براي حك لوگوي گوگل در كره ماه را ناديده بگيرد و بپذيرد. ايالات متحده نخستين كشوري بود كه فردي را به سطح ماه فرستاد و همواره از اين اقدام و نخستين قدم هاي آرمسترانگ به عنوان ژست بين المللي استفاده مي كند. اما براي نخستين بار است كه موضوع به گونه ديگري عنوان شده و شركت گوگل براي افزايش محبوبيت خود در بين كاربران در صدد انجام چنين اقدامي است. گوگل در حال حاضر به عنوان پيشتازترين سايت كاربران شناخته شده است به طوري كه ۴۸‎/۵درصد از كل جست وجوها از طريق موتور اين شركت انجام مي شود. به طوري كه استفاده از موتور جست وجوهاي گوگل در ماه ژانويه سال جاري نسبت به سال گذشته حدود ۴۶ درصد رشد داشته است.
__________________