آموزش تئــوری عکاسـی

[sastwhc]

ترکیب هنری یک عکس

شاید یکی از مهم‌ترین عواملی که زیبایی یک عکس را مشخص می‌کند ترکیب هنری آن باشد.یک تصویر ممکن است از بعد تکنیکی مانند استفاده مناسب از لنز با کیفیت یا کنتراست رنگ یا سایر عوامل مؤثر بر کیفیت بهترین نباشد اما بدلیل ترکیب خوب مورد توجه قرار گیرد.شاید یکی از عواملی که باعث ماندگاری یک تصویر می‌گردد همین باشد.بسیاری از تصاویر قدیمی که با دوربین های اولیه و با کیفیت پایین گرفته شده‌اند کماکان بسیار مورد توجه قرار می‌گیرند و شاید یکی از عوامل اصلی ترکیب هنری عالی آن‌ها باشد.
ترکیب تعادل بین سادگی ممانعت و ایجاز (Simplification and Exclusion)موجود در یک تصویر است.
کادر بندی یکی از المان های اصلی محسوب می گردد.ترکیب عبارت است از یک ترتیب خوشایند و قوی از اجزای بصری در داخل یک کادر.شناخت این اجزای بصری می‌تواند به ما کمک بسیار نماید تا آن‌ها را در ترتیبی مناسب کنار هم قرار بدهیم.
1. خطوط و اشکال:در طبیعت همیشه خطوط کامل و واضح نیستند به همین دلیل لازم است تا با دیدن قسمتی از خطوط مابقیع آنرا تجسم کنیم.بط.ر قرار دادی سیم‌های برق و تلفن و طناب های کشتی اجزای هستند که خط را بخاطر می آورند.کناره های اجسام و تغییرات کنتراست ناشی از تغییر رنگ دو زمینه ی مختلف مانند زمین وآسمان یا آب و آسمان می‌تواند از دیگر نماد های خطوط باشند.اندازه اشکال در کنار خطوط می‌توانند باعث القای حالتی از تصویر گردند که به آن پرسپکتیسو خطوط گفته می شود.حرکت نیز می‌تواند تحت شرایطی خود را به شکل خط در عکس نمایش دهد.خطوط می‌توانند بیننده را بسوی سوژه اصلی هدایت کنند.خطوط مایل مؤید حس حرکت هستند و خطوط شکسته و تند حس پویایی و گاهی حس تنش را القاء می کنند.ذهن بطور ناخودآگاه خطوط را در بین سایر اجزاء راحتتر تشخیص می‌دهد و به آن توجه می کند.
خطوط مستقیم:خطوط مستقیم شامل خطوط عمودی خطوط افقی و خطوط شکسته و مورب می باشند.خطوط افقی که بیشتر در مناظر یافت می‌شوند القاگر آرامش و آسایش و فضای هستند. خطوط عمودی بیشتر نشانگر ارتفاع و عظمت و شکوه هستند.زوایای تند خطوط غالباً باعث القای پویایی و زندگی و فعالیت می باشند.زاویه دید دوربین در استفاده و ترسیم خطوط یک سوژه بسیار مؤثر است.تغییر این زاویه میتواند باعث تغییر اساسی حس ناشی از یک منظره گردد.




دسته ی دیگر خطوط خطوط منحنی می باشند:خطوط منحنی غالباً برای ایجاد حس جریان (زندگی)در یک تصویر بکار می‌روند (حس رضایت ناشی از زیبایی)وجود خطوط منحنی بخصوص وقتی در کنار خطوط مستقیم و زاویه دار قرار گیرد بیشتر میتواند القای حس پویایی و جریان زندگی گردد.وجود خطوط منحنی ناشی از سایه‌های محو و لبه های نرم(محو) نور نشانگر زیبایی و زندگی در یک تصویر است و هماهنگی آن می‌تواند باعث دلنشینی یک عکس گردد.



2. رنگ:یکی از عوامل مهم یک تصویر رنگ است.رنگ خود از نما(Hue) و شدت و روشنی تشکیل شده.با تغییر این متغییر ها می‌توان رنگ مرتبط با حس سوژه را به بیننده منتقل کرد.رنگ ها معمولاً معانی خاصی دارند مثلاً رنگ سفید به معنی خلوص و پاکی است اما مثلاً می‌تواند به معنی صلح نیز باشد.در عین حال در بعضی تمدن‌ها می‌تواند به معنی مرگ باشد(تفکر ژاپنی)












3. بافت و شالوده:کیفیت سطح یک سوژه یا پس زمینه ی یک منظره می‌تواند با تأثیری که رنگ و پرسپکتیو عکس می‌گذارد یکی از پارامترهای مهم باشد.پارامتری که با سرشت سوژه یا منطره عجین شده و ذاتی محسوب می گردد.







4. فرم:شکل سه بعدی سوژه ماننده اندازه های(ارتفاع و پهنا و عمق)
5. فضا
اشکال موجود در کادر به همراه تقارب آن‌هاو رنگ و فضای مرده(منفی)که برای جدا کردن سوژه(ها) استفاده می‌شود در کنار جهت و مکان و بالانس اجزا و همچنین فضای دید(کراپ) تصویر از عوامل اصلی بوجود آمدن یک تصویر خوب است.
برای ایجاد کومپوزیسیون مناسب در یک تصویر(ترکیب هنری) قوانینی وجود دارد که نیل به چنین مقصودی را آسان می نماید.

قانون یک سوم:
طبق این قانون فضای تصویر با کمک دو خط افقی و دو خط عمودی به سه قسمت مساوی تقسیم می‌کنیم تا با قرار دادن سوژه اصلی یا اجزای مهم در نزدیکی خطوط باعث جلب توجه مخاطب گردیم.این قانون حالت ساده شده ی قانون طلایی می باشد.طبق قانون طلایی دو شی که در فاصله ی 1 به 1٫618 یا 3/8 یا 5/8 قرار گرفته باشند چشم نواز تر هستند.




قانون فرد(Rule of odds)
در این قانون بیان می‌شود که اگر سوژه با تعداد زوج(دو تایی) از اجزای دیگر احاطه شده باشد به شکلی سوژه در وسط قرار گیرد بسیار چشم نواز تر است(حتی نسبت یه حالتی که به تنهایی در کادر قرار می گیرد)



قانون فضا(Rule of space)
در این قانون زمانی بکار می‌رود که هدف القای حس حرکت می باشد.طبق این قانون باید در یک پرتره در برابر جهت نگاه شخص فضای خالی قرار داده شود.یا در برابر تصویر یک دونده در جلو دونده باید فضای خالی در نظر گرفته شود تا حس حرکت هر چه بیشتر منتقل گردد.




ساده سازی:
ساده سازی باعث می‌شود تا حواس بیننده به اجزای غیر اصلی پرت نشود و امکان تمرکز برای اپ فراهم شود.در هم ریخته گی اجزا باعث می شود بیننده متوجه سوژه اصلی نگردد.



فوکوس محدود:
ایجاد عمق میدان کم با استفاده از دیافراگم باز باعث می‌شود تا حس سه بعدی منتقل شود.بدین ترتیب همه چیز
بجز سوژه مات خواهد بود و امکان ایجاد تمرکز برای بیننده ایجاد می گردد.




هندسه و تقارن:
ایجاد تقارن در اجزا نیز یکی دیگر از راه‌های جلب توجه بیننده و خلق تصویر چشم نواز است.همانطور که به قانون فرد توجه کردید این قانون سعی دارد تا با ایجاد تقارن تصویری چشم نواز بوجود آورد و توصیه می‌کند حتی اگر اجزای زوجی در اختیار دارید جوری کادر بندی کنید تا تنها اجزای فرد و بخصوص یک سوژه مورد توجه قرار گیرد.

[Miss Artemis]

نورسنجی

برای تنظیم درست نور، تمام دوربین های دیجیتال بر اساس اطلاعات نورسنجشان کار می کنند. نورسنجها در چند نوع مختلف وجود دارد، اما در مود دوربین های دیجیتال می توان آنها را به دو دسته کلی تقسیم نمود: آنهایی که نور رسیده به سنسور تصویر را اندازه می گیرند و آنهایی که نور وارد شده به خود دوربین را بر اساس این معیار که چقدر به لنز نزدیک می باشند اندازه گیری می کنند. در این دو سیستم، اولی پیچیده تر و دقیقتر است.


نورسنجی از میان لنز (TTL)
بیشتر دوربین های دیجیتال از نورسنجی مرسوم به TTL استفاده می کنند. TTL مخفف عبارت “Through The Lens” به معنی از میان لنز بوده و به معنی این است که همان نوری را که سنسور دوربین احساس می کند اندازه گیری می نماید. این اندازه گیری می تواند به چند طریق انجام شود که معمول ترین آنها عبارتست از: متوسط گیری مرکزی (Center-Weighted)، نورسنجی چند ناحیه ای یا ماتریسی (Segmented) و نورسنجی نقطه‌ای. تفاوت این روشها در این است که نور موجود در کادر تصویر را چگونه اندازه گیری می کنند. در عکسهای معمولی، بیشتر دوربین های بر اساس متوسط گیری مرکزی یا چند ناحیه ای نورسنجی می کنند که در هر دو روش اندازه گیری نور بگونه ای انجام می شود که تقریبا برای کل کادر مناسب باشد. نورسنجی نقطه ای معمولا برای کاربردهای خاص که نیاز به اندازه گیری نور در یک نقطه بخصوص از کادر می باشد و بقیه کادر اهمیت زیادی ندارد، مناسب است.




نورسنجی متوسط گیری مرکزی در نورسنجی متوسط گیری مرکزی که بیشتر در دوربینهای دیجیتال مورد استفاده است، نور وارد شده در کادر با اعمال اهیمت بیشتر برای نور موجود در مرکز کادر و سطوح کمتر اهمیت با دور شدن از مرکز به سمت حاشیه کادر اندازه گیری می شود. د راین نوع اندازه گیری تقریبا 80 درصد اندازه گیری بر اساس مرکز کادر بوده و 20 درصد از نواحی اطراف کادر تعیین می شود. این نوع اندازه گیری به این مفهوم است که هر چه که در مرکز کادر اندازه گیری شود، روشن یا تیره، تاثیر مهمی بر متوسط اندازه گیری شده و بنابر این ترکیب سرعت شاتر/دیافراگم تنظیم شده خواهد داشت. بطو رخلاصه با قراردادن جسمی تاریک در مرکز تصویر باعث ایجاد تصویری خواهد شد که نور آن در مرکز مناسب می‌باشد، ولی در سایر مناطق کادر نور بیش از حد خواهد داشت. بر عکس این موضوع نیز ممکن است. این مشکل هنگامی پیش می آید که صحنه مورد عکاسی دارای تغییرانت زیادی در نور باشد، نظیر صحنه ای که در آن هم ناحیه درخشان نور خورشید قرار داشته باشد و هم سایه. د ر چنین مواردی عکاس باید خود نور دوربین را تنظیم نماید به این صورت که یکبار با ناحیه سایه و یکبار با ناحیه آفتابی نورسنجی نماید و سرعت شاتر و دیافراگمی معادل میانگین نشان داده شده برای این دو ناحیه را انتخاب نماید تا ه ردو ناحیه در تصویر به خوبی نشان داده شوند.




نور سنجی چند ناحیه ای د رنورسنجی چند ناحیه ای صحنه مورد نظر با دقت بیشتری نورسنجی می شود. سیستم کادر را به چند ناحیه تقسیم نموده و نور هر کدام از این نواحی را مستقل از بقیه نواحی اندازه گیری می نماید. روش که کادر تقسیم بندی شده است، شکل نواحی اندازه گیری شده، و تعداد این نواحی تاثیر زیادی بر روی نتیجه نهایی نورسنجی خواهد گذارد. تولید کنندگان مختلف از سیستم های چند ناحیه ای مختلف همراه با الگوریتم های متفاوتی برای تنظیم بهینه سرعت شاتر و دیافراگم دوربین استفاده می کنند. سیستم چند ناحیه ای خصوصا روی دوربینهایی که سرعتهای شاتر و دیافراگم هایمختلفی را د راختیار دارند بسیار خوب کار می کند. این سیستم در مورد دوربینهایی که سرعت شاتر و دیافراگم از پیش تعیین دشه دارند چندان موثر نیست. علت ساده است، بر فرض نور خوانده شده از نواحی مختلف پس از متوسط گیری سرعت شاتر 187/1 در دیافراگم f5.6 را پیشنهاد میکند، اما اگر دوربین تنها دارای سرعتهای 125/1 یا 250/1 باشد، اعداد دقیق نور به نزدیکترین تنظیم های موجود سرعت شاتر یا دیافراگم گرد می شود و د رنتیجه د رعکس نورسنجی دقیقی که مورد نیاز بوده اعمال نمی شود.



نورسنجی نقطه ای
در این روش تمام تصمیم گیری برای تنظیم نور دوربین بر اساس ناحیه کوچکی در مرکز کادر انجام خواهد شد و ناحیه دیگری مورد سنجش قرار نخواهد گرفت. این نوع نورسنجی برای هنگامی که عکاسی می خواهد به ناحیه خاصی از صحنه توجه ویژه داشته باشد و آنرا از بقیه نواحی جدا نماید بسیار کارآمد است. با نور سنجی برای نقطه انتخاب شده تنظیم نور فقط برای ناحیه مورد نظر صحیح خواهد بود. نتیجه چنین نورسنجی این خواهد بود که ممکن است نور بقیه نواحی کمتر یا بیشتر از میزان طبیعی شود و هدف مورد نظر عکاس بدست می‌آید.


جبران نوری
یکی دیگر از موارد مطرح در نورسنجی جبران نوری می باشد. هر چند دوربین تمام تلاش خود را برای انتخاب بهترین تنظیم نور بکار می برد، ولی در بعضی مواقع کمی دخالت عکاس در تنظیم صورت گرفته می تواند عکس را تا حد زیادی بهبود دهد. سیستم هاینورسنجی معمولا نوعی محدودیت در زیمنه روش اندازه گیری نور یا ایجاد خطا در بعضی از شرایط نوری دارند. جبران نوری ابزاری لازم برای برطرف کردن این اشکالات است.

بیشتر نورسنجها ممکن است در شرایطی مثل صحنه های برفی یا سوژه های با زمینه روشن دچار سردرگمی و اشتباه شوند. تصویر بالا نمونه ای از این گونه موارد است. در این صحنه دوربین در تشخیص تنظیم نور صحیح برای دوربین دچا رخطا شده است. سفیدی شدید برف باعث گردیده که نور سنج، نور کل تصویر را کمتر از حد لازم تنظیم نماید و در نتیجه نور عکس مثل نور هوای تاریک و روشن به نظر برسد. این ایراد یکی از مشکلات معمول سیستم های نورسنجی است و در انواع مختلف سیستم های نورسنجی بطریقی اتفاق می افتد.



در شرایطی نظیر این حالت نشان داده شده کنترل جبران نوری مفید به نظر می رسد. عکاس با استفاده از جبران نوری می تواند نرو اضافی به تصویر اعمال نماید. واحد مورد استفاده برای اندازه گیری جبران نوری EV (مقدار نور) می باشد. خیلی از دوربینهای دیجیتال و غیر دیجیتال چنین امکانی را دارند.




در اینجا همان عکس قبلی با جبران نوری +1EV گرفته شده است. تصویر بطور قابل ملاحظه ای روشنتر شده و تمایل خاکستری رنگ برف و نور تاریک کل تصویر برطرف شده است.
در مثالی که اینجا نشان دادیم مشکل از درخشندگی شدید برف ناشی می شد که با تاثیر بر سیستم نورسنجی دوربین باعث اشتباه در تنطیم سرعت شاتر و دیافراگم دوربین می شد. بر عکس این موضوع نیز ممکن است اتفاق بیفتد. در شرایطی که پیش زمینه عکس روشنتر از پس زمینه عکس می باشد نیز نور سنج دوربین در تشخیص نور درست دچار خطا می شود. در این شرایط تصویر دارای نور بیشتر از میزان لازم است. در این شرایط نیز می توا ن با استفاده از جبران نوری برای کم کردن تاثیر پیش زمینه استفاده نمود و تصویر را تا حد زیادی بهبود داد. مثلا با انتخاب جبران نوری –½ EV یا –1 EV می توان بدون اینکه پیش زمینه دچار نور زیادی شود، نور پس زمینه را در حد لازم تنظیم نمود.


تاثیر مدهای از پیش تنظیم شده
برنامه های دوربین همانطور که از نامشان برمی آید گزینه های از پیش برنامه ریزی شده ای هستند که سرعت شاتر یا دیافراگم را بر اساس منظوری که از آنها خواسته شده است تنظیم می نمایند. یک برنامه تنظیم شده برای حالت ورزشی یا پرتحرک اولویت را بجای عمق میدان به سرعت شاتر می دهد تا حرکتها را ساکن نماید و یا یک مد مربوط به منظره بجای سرعت شاتر اولویت را به دیافراگم می دهد تا بتواند عمق میدان بزرگتری ایجاد نماید. این دو متغیر با یکدیگر پیوند خورده اند: هر چه نور بیشتر باشد (دیافراگم بزرگتر) یعنی سرعت شاتر بیشتر است ، و هر چه عمق میدان بیشتر باشد (دیافراگم کوچکتر) به مفهوم آهسته تر بودن سرعت شاتر می‌باشد.
بااستفاده از یک مد برنامه ریزی شده در تنظیم نور عکس اشتباهی پیش نمی آید، هر چند که بااستفاده از یک مد نا مناسب ممکن است تصویرکاملا تحت تاثیر قرار گیرد. مثلا اگر یک برنامه اولویت دیافراگم برای شرایطی که نور کافی وجود ندارد انتخاب شود، سرعت پایین شاتر که توسط برنامه اجبار می شود می تواند باعث مات شدن تصویر در اثر لرزش های اندک دوربین روی دست شود.


چگونه حساسیت ISO با نور در ارتباط است
مقیاس ISO برای فیلمهای عکاسی – که به معنای سرعت واکنش شیمیایی فیلمدر برابر نور و یا حساسیت آن در برابر نور است – به دوربین های دیجیتال انتقال داده شده است. تمام سازندگان دوربین دیجیتال معادل ISO را برای سنسورهای تصویری دوربینهایشان تعریف می نمایند. هر چه عدد ISO کوچکتر باشد سنسور کندتری داریم ، بنابر این سنسوری که دارای ISO100 می باشد، تقریبا شبیه فیلم با ISO 100 عمل مینماید. ضمنا به این معنی است که سنسور ISO 40 آهسته تر از یک سنسور با ISO 100 به نور پاسخ می دهد و نیاز به سرعت شاتر آهسته تر یا یک لنز با دیافراکم بازتر نسبت به ISO 100 دارد. مقیاس ISO سنسور در دوربین دیجیتال محدوده نوری دوربین را محدود می نماید.
نظیر فیلمها که با حساسیت های مختلف تویض می شوند، می توان حساسیت سنسورهای دوربین دیجیتال را بصورت الکترونیکی تغییر داد. معمول است که مشخصات دوربین دیجیتال را با محدوده ISO ان بیان می کنند، مثلا 40 – 80 یا 60-120. شبیه به فیلمها با بالا بردن ISO دوربین های دیجیتال می توان عکسهایی را که با حساسیت پایینتر قابل گرفتن ن نبود گرفت، ولی اگر از آن بدرستی استفاده نشود، باعث ایجاد تاثیرات ناخواسته ای بر تصویر می شود. در فیلمها با بالا رفتن حساسیت نقاط ماده حساس روی فیلم بالا می رود، ولی در سنسورهای دیجیتال با بالاتر رفتن حساسیت، در عکس حالت نقطه نقطه و نقاط رنگی نا خواسته ایجاد می گردد. بنابر این پیشنهاد می شود برای اینکه بدانید در چه هنگامی و در چه شرایطی مقیاس ISO بالاتر بهترین جواب را می دهد و در چه شرایطی دچار مشکل می شود دست بکار شوید و با تجربه مشخصات دقیق دوربینتان را بدست آورید. چون اکثر دوربین ها تبلیغات زیادی در مورد سیستم های کاهش نویز و حساسیت بالایشان می کنند که در بیشتر شرایطی که واقعا به این امکانات نیاز است جواب مناسبی نمی‌دهند.



akkasee.com

[pranaa]

سلام. بابت مطلب مفیدتون تشکر...استفاده کردم.

[gisooo]

سلام
از مطالبتون ممنون، یه سوال داشتم که جای مناسب پرسیدنشو پیدا نکردم و مجبور شدم مزاحم شما بشم. چندتا عکس به همراه همکلاسیهام گرفتم و اونا منتظرن براشون میل کنم ولی حجمش اینقدر بالاست که اتچ نمیشه ، resize هم کردم یکی از عکسارو ولی کیفیتش 50% کم شد. ADSL هم دارم ولی 40 دقیقه صبر کردم ولی اتچ نشد.ممنون میشم بگید چیکار کنم چون بچه ها میخوان عکسارو ببینن.

[farzad parsa]

سلام
از مطالبتون ممنون، یه سوال داشتم که جای مناسب پرسیدنشو پیدا نکردم و مجبور شدم مزاحم شما بشم. چندتا عکس به همراه همکلاسیهام گرفتم و اونا منتظرن براشون میل کنم ولی حجمش اینقدر بالاست که اتچ نمیشه ، resize هم کردم یکی از عکسارو ولی کیفیتش 50% کم شد. ADSL هم دارم ولی 40 دقیقه صبر کردم ولی اتچ نشد.ممنون میشم بگید چیکار کنم چون بچه ها میخوان عکسارو ببینن.

دوست عزیز شما میتونید عکس هاتونو تو یه سایت آپلود کنید و بعد لینکش رو برای دوستاتون بفرستید .
یکی از بهترین سایت های آپلود عکس :

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[bleu2u4u]

دوستان برنامه ی جایگزینی که با حجم کمتر بتونه مثل فتوشاپ تو ویرایش عکس کمک کنه سراغ دارید؟

[Miss Artemis]

جایگاه عکاسی در عرصه هنر


تأثیر پیدایش عکاسی بر روند ادامه ی نقاشی را نمی توان کتمان کرد. می توان ادعا کرد که عکاسی در زمینه هایی به صورت غیر مستقیم از نقاشی حمایت کرد و به نقاشان این اجازه را داد که تصویری از طرحهای خود را داشته باشند تا سر فرصت در آتلیه یا محل کار خود با ذهنی بازتر و آرامش بیشتری به خلق اثر خود بپردازند. همچنین بطور مستقیم زمینه هایی در نقاشی ، مانند پرتره را تصاحب کرد و دامنه کار آن را گسترش داد. بطور مثال در حالی که فقط عده ی محدودی توانایی صرف زمان و هزینه ی مدل نقاشی شدن را داشتند ،عکاسان استودیویی می توانستند مشابه همین خدمات را خیلی ارزانتر در دسترس همگان قرار دهند.
از اواسط قرن نوزدهم عکاسی استودیویی در طبقات مرفه و همچنین عکاسی توریستی و خیابانی رواج پیدا کرد . اما نقاشی پرتره هنوز توسط قشر مرفه و اشراف زاده با وجود هزینه ی زیاد آن مورد استقبال قرار می گرفت. اما هنر عکاسی اجازه می داد که تعداد بیشتری از مردم بتوانند تصویری از خود شان داشته باشند. از آن گذشته عکاسی قابلیت بازنگری در طبیعت را برای هنرمندان فراهم کرد. عکاسی بیشتر از نقاشی در شبیه سازی موفق به نظر می رسید و همچنین قابلیت شکار لحظه ها را فراهم می کرد که نقاشی از انجام آن عاجز بود.
عده ای بیان می کر دند : عکاسی امکان تجربه ی شیوه ای از نقاشی را که بتواند حس لحظه ای و پاساژ نور را به تصرف در آورد به نقاشان امپر سیونیست داد.
این که عکاسی بار به تصویر کشیدن صرف را از شانه های نقاشی برداشت و به آن اجازه داد که کارکردی فراتر داشته باشد یک حقیقت محض است.
در ابتدا رابطه ی در حال پیشرفت این دو رسانه بیشتر به یک رابطه ی همزیستی شباهت داشت. ولی کارکرد دیگری که عکاسی توسط آن به گسترش هنر کمک کرد ، توانایی آن در دوباره به تصویر کشیدن فرم های مختلف هنر بود.
دیگر نیازی برای سفر کردن به فلورانس یا مصر برای تماشای نقاشی ها یا آثار باستانی و معماری کلاسیک آنها نبود. مردم می توانستند با شرکت در یک کنفرانس همراه با اسلاید شرکت کنند یا از نمایشگاهی بازدید کنند تا آثار دوباره خلق شده – به تصویر کشیده شده - توسط عکاسی را تماشا کنند.
امروزه قابلیتهای رایانه ای به ما این امکان را می دهد که به دور یک اثر نقاشی یا مجسمه سازی شبیه سازی شده بچرخیم و آن را از تمام زوایای ممکن مشاهده کنیم .
به همین دلیل امروزه یک عکس سیاه و سفید دو بعدی - به عنوان وسیله ای برای نشان دادن یک اثر هنری – شاید بسیار ناتوان و محدود به نظر برسد اما در آن زمان امکان مشاهده ی آثار هنری مختلف را فراهم می کرد که این امر بسیار حائز اهمیت بود. عکس ها نه تنها آثار هنری را بازسازی یا شبیه سازی می کردند بلکه خود نیز با به وجود آوردن تصاویری بر اساس قواعد به ثبت رسیده ی هنر های زیبا تجلی گاه هنر بودند.
مطالعه ی مقایسه گر پیتر گالاسی (Peter Galassi)درسال 1981 که در نیویورک بین عکس ها و نقاشی هایی که در یک سبک قرارمی گرفتند انجام شد توجه ما را به همبستگی در اصول زیبایی شناسی در هر دو هنر ، از جمله تشابهاتی از لحاظ ترکیب بندی جلب می کند.
در اواخر قرن 19 میلادی عده ای از عکاسان انجمن عکاسان بریتانیای کبیر که در دهه های 70و80 قرن 19 بیشتر بر علم وتکنو لوزی عکاسی تاکید داشتند از این انجمن جدا شده و گروه مستقلی را تشکیل دادند.
این عده که توسط هِنری پیچ رابینسون (Henry Peach Robinson) رهبری می شدند گروهی به نام حلقه ی پیوسته یبرادری (Linked Ring Brotherhood) را تشکیل دادند.رابینسون چنین بیان کرد: باید به مخالفان سرسخت عکاسی به عنوان هنر زیبا تاکید شود ، تصاویری که توسط عکاسان مختلف از یک ابژه گرفته می شود با هم متفاوتند. این تفاوت به آن دلیل نیست که این افراد از لنز یا مواد شیمیا یی مختلفی استفاده می کنند بلکه به دلیل آن است که در ذهن هر کدام از این افراد ، تفکری متفاوت با دیگری وجود دارد که همین تفکر بر روی عکسی که ثبت می کنند منعکس می شود.
بعد ها نیز عده ای که پیکتوریالیست یا تصویر گرا لقب گرفتند تصاویری را ارائه کردند که اغلب آنها دارای فوکوسی کاملا واضح یا شارپ نبودند و بیشتر این عکسها با مضامین مجازی همراه بود که اغلب به اسطوره ها و افسانه های سنتی اشاره داشتند.
عضویت درگروه حلقه ی پیوسته برادری بعدها به صورت بین المللی درآمد. بدین ترتیب که عکاسان عضو سایرگروه های جدایی طلب در اروپا و آمریکا نیز به عضویت در این تشکیلات دعوت می شدند.
در فرانسه اولین نمایشگاه گروه کلوپ عکس پاریس که تازه تشکیل شده بود در سال 1894 برگزار شد. در آلمان (هامبورگ) عکاسی هنر شناخته شد.
شعبه ی عکاسی نیویورک که توسط آلفرد استیگلیتز (Alfred Stieglitz) (یکی از اعضاء گروه حلقه پیوسته) پایه گذاری شد تا سال 1902 به ثبت نرسید.اهداف این شعبه بر قابلیت های احساسی رسانه عکاسی تاکید داشت که بیشتر از خصوصیات جنبش های هنری اروپایی به شمار می آمد، اما حق عضویت مخصوص آمریکا بود.
استیگلیتز که قبلا تعدادی نمایشگاه از کارهای نقاشان اروپایی برگزار کرده بود تا امپرسیونیست را به جامعه هنری نیویورک معرفی کند ، در سال 1912 نمایشگاهی در نیویورک در گالری خودش برپا کرد که شامل عکس های خودش بود (و همانطور کوربون،کلارنس و وایت) .تقریبا تمام کارهایی که نشان داده شد ،عکاسی محض یا خالص
(Straight Photography)نامیده شد نه واژه ی عکاسی تنها .به نظر آنها عکاسی تنها دستکاری شده بود.
مدافعان عکاسی محض یا خالص احساس می کردند که با دستکاری کردن عکس - برای رسیدن به مضمونی که شاید با قلمو ی نقاشی بتوان آن را راحت تر یا بهتر بیان کرد- هنگام چاپ، خلوص رنگمایه و حتی مضمون عکس ،که فقط متعلق به رسانه عکاسی می باشد از دست می رود. این بیانیه به صور مختلف به طور صریحی اساس درک استیگلیتز از عکس به عنوان
هنر را تشریح می کند. او با مخالفت علیه دستکاری کردن عکس ـ عکاسی را از نقاشی جدا ساخت و آن را رسانه ای مستقل با قابلیت های منحصر به فرد و مخصوص خود معرفی کرد که همچون رسانه نقاشی قابلیت هنر بودن را داراست.

ترجمه: کتایون جوان
Reference
Photography: A Critical introduction-Liz Wells

[Miss Artemis]

عکاسی در سفر (قسمت اول)


مقدمه:

ورود دوربین‌های دیجیتال خانگی اتفاق مهمی بود که به ارتقای سطح کیفی و کمّی عکاسی در دنیا منجر شد. امروزه خانواده‌ها لحظات بیشتری از زندگی‌شان را به ثبت می‌رسانند و با کمک شبکه‌های اینترنتی به سرعت دوستانشان را در این لحظات شریک می‌کنند.

در مدت تجربه عکاسی‌ام دوستان و آشنایان زیادی از علاقه شان به هنر عکاسی برایم گفته‌اند؛ از اینکه چقدر دوست دارند دیده‌ها و ایده‌هایشان را به تصویر بکشند و چقدر مشتاقند تا با آشنایی به فنون دوربین عکس‌های بهتری تهیه کنند.

بی شک امروزه دوربین عکاسی یکی از همراهان ثابت سفرهای ما است. این مجموعه، راهنمای خوبی ست برای عکاسی در سفر که نکات فنی زیادی را درباره عکاسی از طبیعت (صحرا، دریا، جنگل و...)، انواع پدیده‌های طبیعی (رعد برق، رنگین کمان، باران و ...)، و همینطور عکس‌های اجتماعی را شامل می‌شود. خواندن این مجموعه به شما یادآوری می کند که چه تصاویری ممکن است آلبوم عکس سفر آینده شما را جذاب تر و خاطره انگیزتر کند. در عین حال به نکاتی درباره آماده سازی وسایل عکاسی، نحوه منظم کردن و نمایش دادن عکس ها نیز اشاره می کند.

ترجمه : نفیسه مطلق

منبع : akkasee.com



آماده سازی
انتخاب دوربین

انتخاب یک دوربین برای سفر بسیار مشکل به نظر می رسد چراکه دوربین قرار است برای مدت طولانی همراه شما سفر کند. در اولین مرحله باید برای خرید یک دوربین SLR و یا دوربین های کوچک point-and-shoot تصمیم بگیرید.

هرکدام از این دو نوع دوربین مزایا و معایبی دارد. در دوربین های SLR شما امکان تعویض لنزهای مختلف را دارید. البته این امکان می تواند جز معایب یک دوربین نیز محسوب شود چراکه این لنزها در دوربین های کوچک امروزی با کیفیت پایین تر با هم ادغام شده اند.










دوربین های SLR برای عکاسی حرفه ای امکانات بهتری را در اختیار شما می گذارد

سیستم منظره یاب دوربین های SLR به شما اجازه می دهد تا تصویر را به همان اندازه که هست و در عکس خواهید داشت ببینید اما اندازه ها در دوربین های کوچک point-and-shoot به ویژه هنگام استفاده از لنز تله تغییر می کنند.

لوازم جانبی
بعد از خرید دوربین شما به دو وسیله ی جانبی احتیاج خواهید داشت:

1- کیف دوربین: اندازه ی کیف بسته به نیاز شما و تعداد ابزار های کمکی دوربین متغییر است. یک کیف کمری بهترین انتخاب برای دوربین های کوچک point-and-shoot است و یک کیف کوله برای حمل دوربین های SLR همراه با فلاش، چند لنز و فیلتر، بهترین انتخاب خواهد بود. کیف های ضد آب که محوطه ی داخل آن قابلیت تقسیم بندی شدن دارد بسیار مناسب یک سفر است.

2- سه پایه: سه پایه برای عکاسی در سفر الزامی ست چرا که به شما برای تهیه عکس هایی شفاف در نورهای ضعیف کمک خواهد کرد. البته در سفر هایی چون تور یک هفته ای دور اروپا، حمل سه پایه بسیار دردسر ساز خواهد بود اما درسایر موارد حداکثر سعی خود را برای داشتن یک سه پایه محکم ولی سبک بکنید.

سه پایه ها انواع و اندازه های مختلف دارند

فیلترهای پولاریز

این فیلتر ها کمک بسیار بزرگی هستند برای عکاسانی که از دوربین های SLR استفاده می کنند چرا که با نصب این فیلتر بر روی لنز و چرخش آن می توانند بهترین وضعیت نور و رنگ را تشخیص داده و عکس هایی زیبا تهیه کنند.
این فیلتر ها با بالابردن کنتراست، اشباع رنگ ها و کاهش روشنایی بیش از حد، بر قدرت بصری تصاویر می افزایند. در عین حال فیلتر های پولاریز امکان آن را دارند تا انعکاس نور بر فضاهای شفاف و شیشه ای را از بین ببرد. برای مثال هنگام گرفتن عکس از یک ماهی در تُنگ و یا سوژه ای در پشت یک شیشه، می توانید از این فیلتر ها استفاده کنید.







بدون فیلتر پولاریز

با فیلتر پولاریز

لنز
انتخاب لنز برای عکس گرفتن از سوژه های مختلف به میزان تجربه و البته آگاهی شما از ویژگی های هر لنز بستگی دارد. لنزها به طور کلی با دو ویژگی از هم متمایز می شوند؛ فاصله ی کانونی که اکثرا با میلی متر اندازه گیری می شود و سرعت ثبت نور که دیافراگم نام دارد و نشانه ی آن حرف لاتین f می باشد .عدد کمتر دیافراگم بر توانایی بیشتر لنز برای ثبت تصاویر شفاف در محیط های کم نور دلالت دارد.
انواع لنز ها بر مبنای فاصله ی کانونی عبارتند از:

لنز نرمال: این لنز عکس هایی با پرسپکتیو چشم های یک انسان تهیه می کند و معمولا طیف 45 تا 60 میلی متر را در دوربین های 35 میلی متری پوشش می دهد. سال های نه چندان دور لنز نرمال اولین لنز شما هنگام خرید یک دوربین SLR بود اما امروزه از میزان محبوبیت آنها کاسته شده است چرا که مردم ترجیح می دهند از لنزهای زوم با فاصله ی کانونی متغیر استفاده کنند.

لنز واید: چشم انداز ها به وسیله ی این لنز وسیع تر به نظر می رسند و لنزهای 20 تا 35 میلی متری محبوبیت بیشتری نسبت به سایر لنزهای واید دارند. این لنز ها عکس هایی با عمق میدان واضح تر تهیه می کنند و برای عکاسی از مناظر، ساختمان ها و عکاسی در محیط های بسته کارایی بیشتری دارند.

لنز تله: از فاصله ی کانونی 85 میلی متر به بالا جز لنزهای تله محسوب می شود. در این لنزها سوژه و فاصله های اطرافش فشرده به نظر می رسند و برای مثال می توانیم از لنز های سوپرتله در عکاسی از جانوران وحشی استفاده و چهره ی آنها را از نزدیک ثبت کنیم. متاسفانه هر چه عدد دیافراگم پایین تر باشد لنز بزرگ تر، سنگین تر و البته گران تر خواهد بود. شما باید لنز های تله را بر حسب بودجه و نیازتان برآورد و خریداری کنید. مثلا لنز 85 میلی متری برای پرتره بسیار مناسب است.

انواع لنز
لنز زوم: این لنز ها با فاصله های کانونی مختلف ساخته می شوند و امروزه پرطرفدارترین لنز به شمار می آید. شما می توانید به جای حمل انواع لنز نرمال، تله و واید از یک لنز زوم با فاصله ی کانونی متغیر 105-28 میلی متری بهره ببرید و با اضافه کردن یک لنزتله زوم 210-80 تمام فاصله های کانونی را پوشش دهید.

نوردهی
نوردهی به معنای کسب نور کافی برای ثبت یک تصویر است. اگر به عکس بیش از حد نور برسانید تصویر شما کاملا از بین می رود و اگر از میزان نور بیش از حد کم کنید، تصویر در هاله ای از تاریکی فرو خواهد رفت. امروزه در اکثر دوربین های SLR و point-and-shoot سنسورهایی برای تعیین میزان نور به منظور ثبت یک عکس تعبیه شده است.

در این تصویر شاهد انواع نوردهی به دوربین از طریق تغییر ISO و سرعت شاتر برای ثبت یک منظره هستید

در واقع دوربین شما با اندازه ی گیری فاصله ی سوژه و بنا بر ISO تنظیم شده در دوربین، میزان نور لازم برای ثبت آن را اندازه می گیرد. دو عامل کنترل کننده ی نوردهی در دوربین، سرعت شاتر و دریچه ی دیافراگم است. سرعت شاتر بر اساس ثانیه اندازه گیری می شود و عدد بالاتر نور کمتری را به ثبت می رساند.
دیافراگم همانطور که قبلا توضیح داده شد بر مبنای f/stops اندازه گیری می شود و عدد کمتر نور بیشتری را کسب می کند. در واقع دیافراگم و سرعت شاتر دو دروازه بان برای ورود و ثبت نور در دوربین هستند. دانستن ارتباط این دو عامل بسیار مهم و اساسی ست. عمق میدان و ثبت سوژه ی در حال حرکت بستگی به تنظیم سرعت شاتر و عدد دیافراگم دارد.

[amtist7]

سلام.
Ulead PhotoImpact برنامه بدی نیست پیش فرض زیاد داره ودستت تو Edit بازه ولی زیاد حرفه ای نیست. به امتحانش می ارزه.

[amtist7]

یه سوال داشتم کسی کتاب جامعی برای آموزش عکاسی پیشنهاد نداره؟ البته دیده باشه یا خونده باشه منظورم اینه که اطمینان داشته باشه به درد بخوره.