تاپیک تخصصی تسلیحات نظامی

[VAHID]

ام۱ آبرامز یک تانک اصلی میدان نبرد طراحی و ساخت ایالات متحده آمریکا است که ستون فقرات نیروهای زرهی ارتش آمریکا و تعدادی از متحدان آن را تشکیل می‌دهد. این تانک به نام ژنرال کریتون آبرامز، رییس ستاد مشترک و فرمانده نیروهای آمریکا در جنگ ویتنام نامگذاری شده است.

ام۱ برای جنگ‌های زرهی طراحی شده و به خوبی تجهیز و زره‌پوش شده است. از مشخصات آن می‌توان به استفاده از موتور توربین گاز قوی چندگانه‌سوز به قدرت ۱۵۰۰ اسب بخار و استفاده از زره پیچیده کامپوزیت نام برد. این تانک با حدود ۶۹ تن وزن یکی از سنگین‌ترین تانک‌هایی است که در حال حاضر به کار گرفته می‌شوند.


• نوع تانک اصلی میدان نبرد
• خاستگاه ایالات متحده آمریکا
• تاریخچه خدمت
• خدمت ۱۹۸۰ - تاکنون
• استفاده شده توسط نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا، تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا، عربستان، استرالیا، کویت، عراق، مصر
• جنگ‌ها جنگ خلیج فارس
• جنگ افغانستان
• جنگ عراق
• تاریخ تولید
• طراح جنرال داینامیکس (درحال حاضر)
• تاریخ طراحی ۱۹۷۲-۱۹۷۹
• سازنده کارخانه تانک لیما، زرادخانه تانک دترویت
• قیمت واحد ۶.۲۱ میلیون دلار (ام۱آ۲ سال ۱۹۹۹)[۱]
• تاریخ تولید ۱۹۷۹-
• تعداد تولید شده حدود ۹۰۰۰ دستگاه
• مدل‌های مختلف ام۱، ام۱آ۱، ام۱آ۲
• خصوصیات
• وزن ۶۷٫۷ تن
• طول ۹٫۸۲ متر (لوله توپ در جلو)
• عرض ۳٫۶۶ متر
• خدمه ۴ نفر (فرمانده، توپچی، گلوله‌گذار، راننده)
• زره زره کامپوزیتی چوبام (فولاد ورقه‌ای، لایه‌های تور فلزی و لایه‌های اورانیوم ضعیف‌شده)
• تسلیحات
• اولیه توپ خان‌دار ۱۰۵ م‌م (ام۶۸ ال۵۲) در مدل ام‌۱(
• توپ بدون خان ۱۲۰ م‌م در مدل‌های بعدی با ۴۲ گلوله
• تسلیحات
• ثانویه مسلسل ام۲ برونینگ ۱۲.۷ روی برجک(
• مسلسل ۷.۶۲ م‌‌م ام۲۴۰ هم‌محور(
• مسلسل ام۲۴۰ روی سقف
• موتور موتور توربین گاز لیکومینگ تکسترون
• ۱۵۰۰ اسب بخار
• قدرت/وزن ۲۱.۶ اسب بخار به تن (ام۱آ۲)، ۲۵ اسب بخار به تن (ام۱)
• سیستم انتقال قدرت آلیسون DDA X-1100-3B
• سوخت ظرفیت ۱۹۰۰ لیتر

[VAHID]

این جلیقه در آزمایشی حیرت انگیز توانست 120 گلوله 9x19 میلیمتری شلیک شده از یک MP5 را از فاصله 30 متری دفع کند!!!!!!!!!!

داستان همین جا تمام نمیشه بلکه دقیقا بعد از آزمایش اول و بدون تعویض جلیقه،یک بار دیگر هم این جلیقه توسط 21 عدد گلوله با مغز فولادی تفنگ کلاشنیکفAK-47 از فاصله 50 متری تیرباران شد و در برابر گلوله ها ایستادگی کرد و با دفع این گلوله ها ثابت کرد که نام پوست اژدها را بدون دلیل بر روی این جلیقه ضد گلوله نذاشته اند.

همچنین در آزمایشی در مستند نظامی "Mail Call" متعلق به شبکه History،جلیقه در معرض 9 گلوله با هسته فولادی شلیک شده از AK-47 و 35 گلوله 9x19 میلیمتری شلیک شده از MP5A3 قرار گرفت.تمام شلیک ها به ناحیه ای به مساحت 10 در 12 اینچ روی جلیقه صورت گرفت ولی جلیقه به راحتی گلوله ها را دفع کرد.
در مستند "Test Lab" همین شبکه،جلیقه 120 گلوله 7.62x39 میلیمتری از رایفل Type 56 و MP5 را نیز دفع کرد.
در آزمایش دیگر در مستند "Future Weapons" شبکه دیسکاوری،جلیقه دفعات زیادی به وسیله مهماتی با هسته فولادی توسط AK-47 و MP5SD و M4 Carbine و نارنجک M67 مورد اصابت قرار گرفت.
بر اثر انفجار نارنجک شلیک شده از نارنجک انداز M67،جلیقه آسیب های شدیدی دید اما نفوذی در زره مشاهده نشد.
این جلیقه به افغانستان و عراق نیز فرستاده شد و در طیف وسیعی توسط تفنگداران نیروی دریایی مورد استفاده قرار گرفت.

در سال 2007 نیز "NBC News" آزمایش های شلیک مستقلی را به صورت مقایسه ای بر روی جلیقه پوست اژدها و "Interceptor body armor" انجام داد.ژنرال چهار ستاره بازنشسته "Wayne A.Downing" شاهد آزمایشها و نتیجه های آن بود.اگرچه تعداد تست های صورت گرفته محدود بود،با این حال جلیقه پوست اژدها به طور قابل ملاحظه ای عملکرد بهتری داشت.

این جلیقه هچنین در برنامه Time Warp(پخش شده در ایران با نام ایستگاه زمان) شبکه دیسکاوری نیز حضور داشت.

پوست اژدها از انواع جلیقه های ضد گلوله ای می باشد که توسط شرکت "Pinnacle Armor" ساخته می شود.مشخصه اصلی این جلیقه استفاده از دیسک های دایره ای با قطر 2 اینچ(5 سانتیمتر) در آن است که این دیسک ها طوری درون آن چیده شده اند که بر روی هم همپوشانی داشته و ساختاری مانند زره های تکه ای باستانی را به یاد می آورد.این ساختار باعث تبدیل شدن پوست اژدها به یک جلیقه انعطاف پذیر شده و سبب گشته این جلیقه محدوده حرکتی مناسبی در کنار توانایی جذب تعداد بالایی از برخورد ها را نسبت به تولید های مشابه داشته باشد.این دیسک ها از سرامیک سیلیکون کاربید ساخته شده اند که مشابه صفحه های سرامیکی دیگری اند که در دیگر محصولات ضد گلوله مورد استفاده قرار می گیرند.

این جلیقه دارای سه نوع اصلی است:یکی SOV-2000 که دارای سطح سه حفاظتی(III) می باشد،SOV-3000 که به عنوان جلیقه ای با سطح چهار حفاظتی(IV) طبقه بندی می شود ولی این موضوع هنوز به شکل رسمی اعلام نشده است و نوع ناشناخته ای که دارای سطح حفاظتی پنج(V) بوده و به شکل عمومی معرفی نشده است.

SOV-2000 که از پولک هایی همپوشاننده با مدول کششی بالا از جنس سرامیک که در میان پارچه ای از جنس الیاف آرامید پوشیده شده است،ساخته می شود.صفحه های دارای سطح سه AMI از یک لایه فولادی خارجی با قطر 3 میلی متر که با لایه از Linex پوشانده شده بهره می برند.ضخامت نهایی صفحه حدود 25 میلی متر می شود.
SOV-2000 از دیسک های سرامیکی با ابعاد 2 اینچ قطر و 0.25 اینچ ضخامت بهره می برد.وزن این نوع جلیقه با سطح حفاظتی 3 و ابعاد 254 در 305 میلی متر حدود 2.5 کیلوگرم است.

جلیقه SOV-2000 در اکتبر 2006 توسط دکتر "گری رابرتز" در مرکز پزشکی دانشگاه استنفورد مورد آزمایش قرار گرفت.در این آزمایش برای مقایسه،جلیقه و یک صفخه فولادی مرکب با سطح حفاظتی سه مورد هدف قرار گرفتند.هر دو زره برای مدت 12 ساعت در دما 77 درجه سلسیوس قرار داده شدند و قبل از شلیک به مدت 90 دقیقه به هوای آزاد منتقل شدند.
هر دو سیستم حفاظتی حداقل 20 بار با 5 گلوله از مهمات مختلف مورد اصابت قرار گرفتند.یک شلیک به زاویه 90 درجه و مستقیم،دو شلیک با انحراف 60 درجه و دو شلیک هم با انحراف 30 درجه که همه از فاصله 3 متری و با گلوله های 5.56 میلیمتری 40 گرمی و با سرعت 1133 متر بر ثانیه،5.56 میلیمتری 62 گرمی با سرعت 931 متر بر ثانیه،7.62x39 میلیمتری مغز فولادی با غلاف تمام فلزی و با وزن 123 گرمی و سرعت 703 متر بر ثانیه و 06-M2 30 با غلاف تمام فلزی و وزن 150 گرم و سرعت 834 متر بر ثانیه صورت پذیرفتند.
هر دو زره گلوله های شلیک شده را با موفقیت دفع کردند و با وجود برخور های بالا،هیچ گونه نقص و نفوذی در آنها صورت نگرفت.

این جلیقه تاکنون توسط برخی کمپانی های امنیتی خصوصی در عراق،برخی از نیروهای عملیات ویژه در افغانستان و عراق،برخی تیم های SWAT،ژنرال هایی در افغانستان و محافظانشان و پرسنل آژانس اطلاعاتی مرکزی آمریکا(CIA) مورد استفاده قرار گرفته است.(CIA پس از تایید این جلیقه در آزمایش های خود این محصول را برای استفاده در ماموریت خاص و ویژه خود در عراق خریداری کرده است.)

در آزمایشی که توسط SWAT انجام شد،تمام گلوله های شلیکی شامل شلیک 308 گلوله از یک دورزن و شلیک 30 گلوله MP5 از فاصله 1.5 متری را دفع کرد.در این آزمایش،98 افسر از ایالت ها و پلیس های محلی حضور داشتند.این جلیقه همچنین 40 گلوله PS-M1943 با مغز فولادی شلیک شده از AK-47 و 400 گلوله 9 میلیمتری با غلاف تمام فلزی جنگی شلیک شده از یک تفنگ دستی را نیز متوقف کرد.

[ata.royalfalcon]

آشنایی با پنج طراح برتر هواپیما

کورت تانک

این طراح آلمانی سازنده یکی از مخوفترین جنگنده ها در زمان جنگ دوم جهانی یعنی شکاری فوکه ولف FW190 بود که در طول جنگ لقب "قصاب آسمان" را به خود اختصاص داد. کورت تانک در شهر برومبرگ آلمان به تاریخ 24 فوریه 1898 متولد شد. وی در یک خانواده نظامی متولد شده و در طول جنگ اول جهانی بر خلاف میل باطنی به دنباله روی از سنت خانوادگی در رسته سواره نظام در جنگ اول جهانی شرکت کرد. وی پس از جنگ به دانشگاه رفته و در رشته مهندسی الکترونیک فارغ التحصیل شد.

او سپس در چندین شرکت هواپیما سازی از جمله مسراشمیت به کار مشغول شده و نهایتا در سال 1931 با انتقال به شهر برمن آلمان به عنوان مهندس ارشد شرکت فوکه ولف مشغول به کار شد. وی در این شرکت دو طرح بسیار مشهور و موفق را طراحی کرد که یکی شکاری FW190 بود. نزدیک به 20 هزار فروند از این هواپیما تولید شد و در سالهای جنگ دوم جهانی به کابوس خلبانان متفقین بدل شد. اما پرنده بعدی وی هواپیما چند منظور FW200 بود که در مدلهای گوناگونی وارد خدمت شد. این هواپیمای 4 موتوره شهرت عمده خود را برای پروازهای گشت دریایی دارد. وینستون چرچیل این هواپیما را "بلای آسمانی آتلانتیک" نامیده بود.

Ta152 نیز شکاری دیگری بود که وی برای نبرد در ارتفاع بالا طراحی کرده بود که نهایتا در سال پایانی جنگ نمونه های کمی از آن تولید شده و هیچ گاه نتوانست در جنگ اثرگذار باشد. وی پس از جنگ به آرژانتین رفته و در آن کشور به طراحی هواپیما پرداخت اما به دلیل مشکلات مالی در آن کشور در دهه 1950 آنجا را ترک کرده و به هندوستان رفت. در این کشور نیز وی جنگنده چند منظور HF-24 را طراحی کرد که از اویل دهه 1960 تا سال 1985 میلادی در نیروی هوایی هند خدمت کرد. وی سپس به آلمان بازگشته و به عنوان مشاور شرکت هواپیمایی MBB آلمان به کار مشغول شد. وی نهایتا در 5 ژوئن سال 1983 میلادی در مونیخ درگذشت.

  محتوای مخفی: FW190 

  محتوای مخفی: FW200 

  محتوای مخفی: HF24 

  محتوای مخفی: Ta152 

ریجنالد ژوزف میچل

این طراح انگلیسی خالق یکی از مشهورترین پرنده های رزمی جنگ دوم جهانی، یعنی شکاری اسپیت فایر است. هواپیمایی بسیار مهم که بسیاری از کارشناسان آن را یکی از دلایل اصلی بقاء انگلستان در طول جنگ دوم جهانی می دانند.

نکته جالب در مورد میچل این است که وی اینقدر زنده نماند که موفقیت طرح خود را مشاهده کند. این مهندس مشهور بریتانیایی به تاریخ 20 می 1895 در استافورشایر انگلستان به دنیا آمده و در سن 16 سالگی بعد از ترک دبیرستان در مدارس شبانه به خواندن ریاضی و مهندسی روی آورد. وی در سال 1917 میلادی شغلی را در شرکت هواپیما سازی سوپر مارین انگلستان به دست آورده و به سرعت در آن پیشرفت کرد. وی در این شرکت در ابتدا به طراحی هواپیماهای آب نشین که تخصص اصلی این شرکت بود پرداخت.

در ابتدای دهه 1930 میلادی نیروی هوایی انگلستان درخواستی برای طرح شرکتهای گوناگون برای یک جنگنده را ارائه کرد که در ابتدا طرح شرکت سوپر مارین به دلیل عدم برآورده کردن خواسته ها رد شد. در نهایت و با تلاشهای میچل این پرنده به عنوان شکاری مورد نظر نیروی هوایی انگلستان انتخاب گشت. اما وی خیلی عمر نکرد تا موفقیت طرح خود راببیند. میچل به دلیل ابتلاء به سرطان در 11 ژوئن سال 1937 میلادی در سن 42 سالگی درگذشت. طرح وی در چند سال بعد تکمیل شده و به عنوان جنگنده ای بسیار موفق در نیروی هوایی انگلستان خدمت کرد.

  محتوای مخفی: spitfire 

دیوید سولان لوئیس جونیور

اما طراح بعدی ما از ایالات متحده آمریکا، پرنده ای را به جهان هوانوردی معرفی کرد که برای ما ایرانیان تبدیل به نامی آشنا در روزهای سخت پیکار شد. این طراح آمریکا در سال 1917 میلادی در کارولینای جنوبی متولد شده و از کودکی علاقه خاصی به هوانوردی نشان داد. وی در سال 1939 به عنوان یک مهندس هوافضا از دانشگاه جورجیا فارغ التحصیل شده و در سال 1946 میلادی به شرکت مک دانلد داگلاس پیوست.

وی در این شرکت به سمت مهندس ارشد هوافضا رسیده و به عنوان مدیر طرح جنگنده اف 4 فانتوم به کار گرفته شد. پس از آن وی در شرکت مک دانلد داگلاس به طراحی فضاپیمای مرکوری و هواپیماهای تجاری دی سی 8 و 9 پرداخت.

سپس در اواخر دهه 1960 میلادی با طرح اف 15 برنده مناقصه جنگنده برتری هوایی برای نیروی هوایی آمریکا شد. وی در سال 1970 در حرکتی بسیار عجیب شرکت مک دانلد داگلاس را ترک کرده و به عنوان مدیر به شرکت جنرال دینامیکز نقل مکان کرد و با کمک وی این شرکت برنده قرارداد ساخت جنگنده های اف 16 شد. او در سال 1986 به دنبال فشارهای کنگره آمریکا در زمینه رشوه خواری در بخش ساخت زیردریایی در این شرکت بازنشسته شد. وی نهایتا در 15 دسامبر سال 2003 میلادی در گذشت.



آندره توپولوف

نام فامیل این طراح هواپیما از دیگر نام های آشنا در صنعت هوایی برای مردم ایران است. طراحی که در سالهای آغازین جنگ سرد چندین مدل بمب افکن و هواپیمای مسافربری معروف را برای شوروی سابق طراحی کرد. وی در 10 نوامبر 1880 میلادی در روسیه تزاری متولد شده و پس از گذراندن مراحل اولیه آموزش در خانه و فارغ التحصیلی در سال 1908 از دبیرستان به دانشگاه مسکو رفته و به خواندن اصول هوانوردی مشغول شد. وی در سال 1909 میلادی یکی از اولین تونل های باد جهان را ساخته و توانست یک آزمایشگاه هوانوردی را در این دانشگاه راه اندازی کند. وی در اواخر در سال 1911 به دلیل شرکت در فعالیت های ضد حکومتی بازداشت شده و مدتی را در حبس گذراند و پس از انقلاب کمونیستی در موسسه فنی مسکو به تدریس و تحقیق پرداخت.

اما در دروه حکومت استالین در سال 1937 به اتهام همکاری با حزب فاشیست شوروی دستگیر شده و تا سال 1944 در زندان بود. در این زمان وی برای مهندسی معکوس 3 فروند بمب افکن آمریکایی بی 29 که مجبور به فرود اضطراری در خاک شوروی شده بودند فرخوانده شد. این طرح نهایتا به تولید بمب افکن های سری TU-4 شوروی منجر شد. اما دوره رهبر بعدی شوروی یعنی خورشچف به نوعی دوران طلایی توپولوف محسوب می شد. وی در این دوران یکی از موفق ترین طرح های خود یعنی بمب افکن برد بلند TU-95 را طراحی کرد که حتی امروز نیز همچنان در خدمت ارتش روسیه حضور دارد.

در بخش مسافربری نیز این طراح روسی پرنده های زیادی را تولید کرده است. توپولوف 104 اولین هواپیمای مسافربری جت موفق در طول تاریخ توسط آندره توپولوف ساخته شد. TU-144 اولین پرنده مسافربری مافوق صوت جهان نیز در این شرکت و توسط پسر وی طراحی و ساخته شد. از دیگر طراح های این مهندس روسی می توان به هواپیماهای مسافربری TU-110 و TU-154 اشاره کرد. وی نهایتا در 23 دسامبر 1972 در سن 84 سالگی در مسکو درگذشت.

  محتوای مخفی: Tu-104 

  محتوای مخفی: Tu-154 

  محتوای مخفی: Tu-144 

  محتوای مخفی: Tu-95 

  محتوای مخفی: Tu-4 

  محتوای مخفی: Tu-110 

مارسل داسو

اما آخرین طراح ما در این لیست مردی است که صنعت هوانوردی نظامی فرانسه بسیار به وی و طرح های او مدیون است. مارسل بلوش در 22 ژانویه 1892 در شهر پاریس متولد شد. وی از کودکی به هوانوردی علاقه خاصی داشت و در سال 1913 در رشته طراحی هواپیما فارغ التحصیل شد. وی در طول جنگ اول جهانی دو نوع جنگنده را برای نیروی هوایی فرانسه تکمیل کرد. وی در زمان جنگ دوم جهانی به طراحی هواپیما برای نیروی هوایی کشورش مشغول بود و پس از تسلیم فرانسه از همکاری با آلمانی ها سرباز زده و به قلعه ای تحت نظر حکومت ویشی به همراه خانواده اش منتقل شد.

وی مدتی از جنگ را نیز در اردوگاه های کار اجباری گذراند که تا سالها اثرات آن مدت از نظر جسمی وی را آزار می داد. وی پس از جنگ نام فامیل خود را به داسو تغییر داده و شرکت هوانوردی داسو را بنیانگذاری کرد.MD-450 در سال 1949 اولین جنگنده ساخت این شرکت برای شکل دادن به صنعت هوانوردی فرانسه پس از جنگ بود.

در سال 1954 وی طرح جنگنده موفق Mystère را معرفی کرد که در بین کشورهای ناتو و متحدین غرب بسیار پرطرفدار ظاهر شد. وی پس از این در طراحی جنگنده های سری میراژ مثل میراژ 3، 5 و بمب افکن استراتژیک میراژ 4 نیز نقش اصلی را بر عهده داشت. وی به غیر از حوزه هوانوردی در بخش هایی همچون مطبوعات، سیاست، سینما و معماری نیز حضور داشته و به دلیل خدمات بالا به کشورش نشان عالی شوالیه فرانسه را دریافت کرده است. وی در 17 آوریل 1986 درگذشت.

  محتوای مخفی: MD 450 

  محتوای مخفی: Mystère  

  محتوای مخفی: Mirage III 

  محتوای مخفی: Mirage IV 

  محتوای مخفی: Mirage 5 

منبع : مشرق نیوز

[VAHID]

سربازان خط مقدم انگليس در افغانستان،از عينک های آفتابی و عينک ايمنی محافظی برخوردارند كه میتواند در برابر انفجار و گلوله مقاومت کند.

همچنين اين عينک ها كه شیشه های چشمی آنها از تركيبی سری ساخته ‌شده‌اند،سربازان را در برابر خاک و آوار و باقيمانده‌های بمب‌گذاری های جاده‌ای كه با نام IED شناخته میشوند،محفاظت میكند.

اين عينک که توسط کمپانی سازنده تجهيزات نظامی Revision كانادا ساخته شده است.وزارت دفاع انگليس تاكنون بیش از 100 هزار جفت عينک به ارزش 4 ميليون پوند برای سربازان خود سفارش داده است.

در آزمايش‌های انجام شده توسط سازندگان اين عينک ها،‌37 بار به سوی اين عينک ها شليک شد و حتی يكبار سوراخی در شیشه های چشمی آنها ايجاد نشد.

اين عينک كه توسط سربازان آمريكايی نیز مورد استفاده قرار گرفته،از 3 شیشه چشمی قابل تعويض ساده،افزايش دهنده نور و مقاوم در برابر آفتاب برخوردار است.

این عینک ها همچنين از خاصيت مه‌شكن،‌مقاوم در برابر خش و وضوح تصويری بی سابقه‌ای برخوردارند.

[VAHID]

ماده انفجاری سفید رنگ C4،یک گونه از مواد منفجره "پلاستیکی" به حساب می آید.این ماده منفجره و در کل کلیه مواد منفجره خانواده پلاستیکی از مواد با ترکیب پلاستیک به دو منظور اصلی بهره می برند.

1-با استفاده از این مواد،حساسیت این گونه از مواد منفجره به فشار و ضربه های ناگهانی بسیار کاهش می یابد و جابجایی این گونه از مواد برای کاربران مختلف،خصوصا واحدهای نظامی،بسیار امن تر و راحت تر صورت می گیرید.این ماده منفجره حتی با شلیک مستقیم گلوله نیز منفجر نمی شود.

2-بحث بعدی در مورد قابلیت شکل پذیری این گونه از مواد است.مواد منفجره پلاستیکی مثل C4،به راحتی و به مانند خمیر بازی کودکان قابلیت شکل پذیری داشته و به راحتی بر روی سطح های مختلف قابل نصب است.

همچنین قدرت شكنندگی C4 بيشتر و ماده پايدارتر است.دست زدن به C4 از نظر بهداشتی برای انسان ناراحتی به وجود نمی آورد.

ماده پایه ای برای ساخت C4،ماده منفجره " RDX " است.این ماده چیزی در حدود 91 درصد از ترکیب کلی C4 را تشکیل می دهد.باقی این ماده از ترکیب های پلاستیکی و روغن موتور تشکیل می شود.

RDX یک ماده منفجره قدرتمند با درجه حساسیت متوسط است که پس از جنگ جهانی دوم نیز مورد استفاده قرار گرفت.RDX به دو روش ساخته می‌شود:
1-ترکیب اسید نیتریک 99 درصد با هگزامین و اوره
2-ترکیب اسید نیتریک 65 درصد با هگزامین و نیترات آمونیوم

هگزامین در ساخت دو نوع ماده منفجره کار برد دارد:
1-هگزامین پروکسید:ترکیب هگزامین و آب اکسیژنه و اسید سولفوریک یا کلریدریک به عنوان کاتالیزر.
2-RDX که در بالا گفته شد.این ماده سرطان زا و کار کردن با آن ریسک بزرگی است هگزامین از ترکیب فرمالین(فرمالدهید محلول در آب) و آمونیاک تشکیل می‌شود.


سری خرج های C،مواد منفجره خميری شكل هستند كه برای تخريب تهيه شده اند و به اختصار با دو حرف PE كه کوتاه شده Plastic Explosives است ناميده می شوند.

اولين تركيب از اين سری كه با نام خرج C ساخته شد،از 88 درصد RDX و 12 درصد ماده پلاستيكی بی اثر تشكيل شده بود.
خرج C2 که از 80 درصد RDX و 20 درصد ماده پلاستيكی منفجره تشکیل شده بود،مدتی بعد جانشين خرج C گرديد.

هر دو خرج C و خرج C2 از رده مصرف نظامی خارج شده اند و بجای آنها از خرج C3 که از 77 درصد RDX و يک مخلوط پلاستيكی از تتريل،
TNT،نيتروسلولز و DNT ساخته شده و تركيب زرد رنگی بوده و خواص پلاستيكی آن از دو تركيب قبلی بهتر است استفاده شد.اما خرج C3 نيز به خاطر بوی تند و ناراحتی هايی كه در تماس با پوست به وجود می آورد،با خرج C4 تعويض شد.

خرج C4 به راحتی آتش گرفته و با شعله سفید رنگ می سوزد و برخلاف TNT،آتش گرفتن مقدار قابل توجهی از آن،حتی در هوای آزاد، ممكن است منجر به انفجار شود.

همچنین در انواع گوناگونی از نارنجک ها و مین های ضد نفر،از C4 به عنوان ماده انفجاری استفاده می شود.برای انفجار C4،معمولا از فیتیله سوزان و یا خرج الکتریکی برای انفجار استفاده می کند.

C4 در درجه های مختلف گرما(بين 21.1 تا 76.7 درجه سلسیوس)،خاصيت خميری خود را حفظ ميكند.هم چنین چسبندگی كمتری داشته و هنگام کار كمتر به دست می چسبد،درمقابل آب شستگی مقاومت بيشتری دارد و می توان آن را مدت بيشتری درون آب غوطه ور نمود.

[hamid_diablo]

آشنایی با موشک ضد کشتی Sea Skua, پنجه قدرتمند انگلستان

موشک بریتانیایی و سبک وزن Sea Skua با هدف انهدام شناورهای سطحی در فواصل نزدیک (ASM) و با استفاده از پرتابگرهای هوابرد و نصب شده بر روی بالگردهای نظامی توسعه یافته است. این موشک ها بطور اختصاصی جهت خدمت در نیروی دریایی سلطنتی انگلستان و بالگردهای Westland Lynx طراحی گردیده اند, این در حالیست که قابلیت استفاده بر روی قایق های گشت زنی دریایی و پرتابگرهای ساحلی را نیز دارا میباشد. هم اکنون تعداد بسیار زیادی از موشک های Sea Skua جهت حفاظت از حریم دریایی کشور کویت, در سواحل این منطقه بصورن آماده باش فعال میباشند تا در صورت نیاز, در کسری از ثانیه اقدام به منهدم نمودن شناورهای متجاوز نمایند.



کمپانی عظیم British Aircraft Corporation در ماه May سال 1972 اقدام به طراحی و توسعه سلاح جدید خود نمود و نهایتا" در ماه October سال 1975 میلادی, دولت بریتانیا اجازه تولید نمونه اولیه آن را صادر کرد. در آن زمان این موشک تحت عنوان CL-834 شناخته میگردید. در ماه November سال 1979, اولین شلیک رسمی در محدوده خلیج Cardigan با موفقیت به انجام رسید. در این آزمایش, 3 موشک از طریق سکوهای ساحلی و 3 موشک از طریق هلیکوپتر و بصورت هوابرد به سوی اهداف از پیش تعیین شده شلیک گردیدند. سرانجام نمونه نهایی با مقیاس کامل, در ماه July سال 1981 ساخته شد و در آن زمان مقامات بریتانیایی نام Sea Skua را بر روی آن نهادند.



وزن کلی موشک Sea Skua در لحظه پرتاب به مقدار 320 پوند (150 کیلوگرم) ختم میگردد و به همین دلیل هریک از بالگردهای Lynx توانایی حمل 4 فروند از آنها را دارا میباشند (2 فروند بر روی هر بال). کمپانی Roxel UK هم اکنون به عنوان تقویت کننده مهمات و تسلیحات نیروهای سلطنتی انگلستان فعالیت مینماید. این کمپانی در ابتدا در ساخت بدنه Sea Skua از فولاد سخت تحت عنوان Redstart استفاده مینمود, اما در اثر مرور زمان و پیشرفت تکنولوژی در عرصه متالوژی نظامی, هم اکنون این کمپانی از آلیاژهای سبک تحت عنوان Matapan در ساخت بدنه موشک های دریایی Sea Skua بهره میبرد. برد این موشک فروصوت به بیش از 15.5 مایل (حدود 30 کیلومتر) از لحظه پرتاب میرسد. با این حال برد رسمی و اعلام شده از جانب سازنده بریتانیایی, معادل 15 کیلومتر میباشد اما این میزان در عمل به بیش از 30 کیلومتر نیز میرسد! این موشک دارای حسگر نیمه فعال راداری (Semi-Active Radar Homing) ساخت کمپانی Marconi Defense Systems در بخش دماغه, به همراه یک عدد ارتفاع سنج راداری از نوع Thomson-TRT AHV-7 (نمونه مشابه و مورد استفاده در موشک های Exocet) و تولید شده تحت لیسانس کمپانی British Aerospace Defense Systems میباشد.

بدنه کشتی آرژانتینی مورد اصابت موشک



این موشک را میتوان متناسب با شرایط محیطی, بر روی یکی از 4 روش پرتاب و ارتقاع تنظیم نمود. در نزدیک هدف, موشک ارتفاع خود را افزایش میدهد و اینگونه میتوان شانس انهدام را افزایش داد. هلیکوپتر حامل موشک های Sea Skua در ابتدا هدف را با استفاده از رادار خود به دام می اندازد و سپس موشک شلیک شده به سوی امواج بازتابی از جانب هدف پیش میرود (این سامانه توسط کمپانی Ferranti Seaspray بطور اختصاصی جهت نصب بر روی هلیکوپترهای Lynx توسعه یافته است). پیش از آنکه موشک با بدنه مستحکم کشتی برخورد نماید, کلاهک ترکشی با بیش از 28 کیلوگرم ماده انفجاری, منفجر میگردد و اینگونه میتوان موشک Sea Skua را در بطن بدنه کشتی های مستحکم یافت نمود! سر جنگی و زرهی این موشک دارای 9 کیلوگرم ماده انفجاری از نوع RDX به همراه پودر آلومینیوم و موم انفجاری بسیار مخرب میباشد. همچنین در این موشک از فیوزهای تاخیری استفاده میگردد که به نوبه خود در افزایش قدرت تخریب فولاد موثر میباشند.

مشخصات موشک:

سازندگان: British Aircraft Corporation و British Aerospace
سال تولید: 1982
نوع: ضد کشتی با قابلیت پرتاب از ساحل و بالگرد
دهانه بال: 0.72 متر
طول: 2.5 متر
قطر: 0.25 متر
وزن در هنگام پرتاب: 145 کیلوگرم
حداکثر سرعت: 1050 کیلومتر در ساعت
حداقل برد شلیک: 2 کیلومتر
حداکثر برد شلیک: 25 الی 30 کیلومتر
پیشرانه: موتور سوخت جامد به همراه تقویت کننده مقاوم
هدایت پذیری: نیمه فعال راداری بر روی باند I
سر جنگی: کلاهک انفجاری به همراه فیوز تاخیری و 28 کیلوگرم ماده انفجاری از نوع RDX

[VAHID]

• نوعی موشک هدایت‌شونده ضد تانک است که در دهه ۱۹۶۰ در شرکت هوانوردی هیوز طراحی شده و از سال ۱۹۷۰ به خدمت ارتش آمریکا پذیرفته شد.

• تاو در کنار موشک روسی ۹کی۱۱ مالیوتکا یکی از دو موشک هدایت‌شونده پرتیراژ دنیا بوده‌است. این موشک هم قابلیت شلیک سطح به سطح و هم قابلیت شلیک هوا به سطح را دارد. موتور این موشک دومرحله‌ای و از نوع سوخت جامد است. سامانه‌های پرتاب متعددی برای این موشک طراحی شده که شامل پرتابگر‌های قابل حمل توسط پیاده‌نظام، پرتابگرهای نصب‌شونده بر روی خودروها و پرتابگرهای نصب‌شونده بر روی بالگرد می‌شود.

• موشک تاو در هیچیک از کشورهای کاربر آن از رده خارج نشده اما بهینه‌سازی‌های متعددی بر روی آن انجام شده‌است.

• برد مفید این موشک ۶۵ تا ۳٬۷۵۰ متر
• کالیبر آن ۱۵۲ میلی‌متر،
• وزن کلاهک آن ۳٫۹ کیلو در مدل‌های آ تا سی
• ۵٫۹ کیلوگرم در مدل‌های دی تا اف

• وزن کل موشک در مدل‌های مختلف بین ۱۸٫۹ کیلو تا ۲۲٫۶ کیلو

• قدرت نفوذ این موشک در زره حدود ۶۰ سانتی‌متر در مدل آ و بی
• ۷۰ تا ۸۰ سانتی‌متر در مدل سی

• حداکثر شتاب موشک تاو ۲۷۸ متر بر ثانیه
• فاصله بین شلیک تا برخورد موشک با هدف در حداکثر برد مفید موشک ۲۰ ثانیه است که به معنای میانگین سرعت حدود ۱۸۷ متری این موشک است.

• ایران از نخستین کشورهای واردکننده تاو بود و این کار را از سال ۱۹۷۱ انجام داد. تعداد موشک‌های تاو خریداری شده توسط ارتش شاهنشاهی ایران با توجه به هراس همیشگی محمدرضا پهلوی از هیولای خفتۀ زرهی کشور ناآرام همسایه اش بسیار زیاد بود و در مجموع ۴٬۷۶۰ عدد از این موشک بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۶ و ۱۹٬۰۶۴ عدد دیگر بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۹ خریداری شد.

• نیاز حیاتی ایران به این موشک به حدی بود که بین سال‌های ۱۹۸۵ و ۱۹۸۶ نیز ایران موفق به خرید ۲۰۰۸ موشک تاو دیگر از آمریکا و اسرائیل طی قراردادهایی پنهانی معروف به ماجرای مک فارلین شد.

• پس از پایان جنگ صنایع دفاعی ارتش ایران با سرمایه گذاری و مطالعه زیاد خطوط مونتاژ و تعمیر آن هم در ایران راه‌اندازی کزد { برخی منابع به ماجرا ایران کنترا نسبت میدهند که قطعاٌ نمیتواند منطقی باشد ! از این منظر که سرانجام } موشک توفان مدل برپایه سازی موشک تاو تولید ایران است که به صورت مهندسی معکوس تولید شده‌است.

• ارتش جمهوری اسلامی ایران طی جنگ با عراق بواسطۀ انهادم رقمی بالای 5000 دستگاه تانک و چند ده هزار نفربر و زره پوش رزمی مجهز یه سهمگین ترین زره های روسی توسط این جنگ افزار و ۲۰۲ فروند ای‌اچ-۱ سوپرکبرای بر جا مانده از ارتش شاهنشاهی ایران و تقدیم خون پاک جان های شیرین صدها رزمندۀ هوانیروز و نیروی زمینی ارتش ؛ جهان را از شر یک غول زرهی نجات داد که در طوفان صحرا همچنان 5000 دستگاه انواع خودرو زهی در اختیار داشت !!!!

[VAHID]

( RIM-116 rolling airframe missile ( RAM

• برای آماده ساختن کشتی های سطحی با یک سطح خود دفاعی سبک وزن, ارزان قیمت و موثر برنامه RAM طراحی شده است که یک قابلیت بهبود داده شده برای درگیری و مغلوب ساختن موشک های کروز ضد کشتی وارد شده را تامین خواهد کرد.

• س RAM یک برنامه مشترک بین ایالات متحده امریکا وآلمان برای طراحی یک سیستم خود دفاعی واکنش سریع, سبک وزن و ارزان قیمت است که قابلیت بقای کشتی ها را افزایش خواهد داد و در غیر این صورت کشتی ها بی دفاع می شوند.آن یک موشک پنج اینچی هست که تکنولوژی موشک سایدویندر را برای کلاهک و راکت موتور, و جوینده موشک استینگر را بکار می برد.

• هدایت موشک توسط سایت ESM کشتی و یا رادار انجام می شود. سیستم جنگ افزار موشکی هدایت شونده MK-31 RAM با عنوان سیستم پرتابگر موشک MK-49 و بسته مدور موشک هدایت شونده MK-44 تعریف شده است. RAM یک برنامه مشترک بین ناتو و آلمان است. توافق نامه هایی بین ایالات متحده و آلمان برای توسعه و تولید بلوک 0 RAM و همچنین برای توسعه بلوک I منعقد شده است.

• سیستم جنگ افزار RAM Block 0 شامل یک پرتابگر 21 موشکی, تجهیزات الکترونیکی پایین دست و یک پک موشک هدایت شونده است.

• در می 1993, معاون وزیر با نیروی دریایی برای پژوهش,توسعه,استفاده و تولید RAM Block 0 موافقت کرد.متعاقبا" موشک یک رهگیری موفق 127 مین تولید از مجموع 132 فروند را داشت و پرواز های آزمایشی در شرایط کشتی نیز در هر دو نیروهای دریای آلمان و امریکا انجام شدند.

• بعد از 1993, سیستم RAM بلوک 0 بر روی تمام 5 کشتی LAH , شش کشتی LHD و هشت کشتی سبک کلاس LSD نصب شده است.طرح های نصب این سیستم توسط نیروی دریای که با عنوان بلوک 0 یاد شد, در یک کشتی کلاس DD963 و بر روی یک کشتی LHD 7 در حال نصب هست.

[Soroush-S]

«میراژ»؛ میهمان ویژه ارتش در رژه ۲۹ فروردین
به گزارش خبرنگار دفاعی [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ، رژه 29 فروردین یگان‌های ارتش صبح امروز برگزار شد و جنگنده‌های نیروی هوایی نیز اقدام به برگزاری رژه هوایی در آسمان تهران کردند. نکته قابل توجه رژه هوایی سال 92 ارتش حضور سه فروند جنگنده میراژ بود که کمتر سابقه داشت. این جنگنده‌ها در دو رنگ استتار خاکی و طوسی در آسمان تهران رژه رفتند.
دسته 3تایی جنگنده میراژ در رژه 29 فروردین
نمونه‌های مختلف این جنگنده وزنی بین 7400 تا 7600 کیلوگرم و کمتر از 15.5 متر طول،با موتور توربوجت آتار-9-کی می‌توانند با بیشترین سرعت 2.2 ماخ (2250 کیلومتر بر ساعت) در ارتفاع بالا پرواز کنند. این جنگنده توانایی حمل 6300 کیلوگرم محموله را دارد و از دو جایگاه در نوک بال‌‌ها برای حمل موشک و دو جایگاه زیر هر بال و یکی هم زیر بدنه برای حمل بار برخوردار است. این جنگنده‌ها پس از قرار گرفتن در اختیار نیروی هوایی ارتش بدون کتاب راهنما و دفترچه فنی توسط متخصصین بومی کشورمان ارتقا و بازسازی شدند. حضور جنگنده‌های میراژ در رژه امروز به دلیل کمتر دیده شدن از سوی دوربین‌های رسانه‌ها باعث شد از دید خبرنگاران پنهان بماند.

[VAHID]

• ناوهاي هواپيمابر مي توانند با سرعت 35 نات (65 کيلومتر در ساعت) بر روي آب حرکت کنند. اين توانايي يعني رسيدن به منطقه درگيري در عرض چند هفته. البته ايالات متحده در حال حاضر 6 پايگاه در سراسر جهان براي ناوگان ناوهاي هواپيمابر خود ايجاد کرده که با هدف واکنش سريع و اعزام ناوها از نزديک ترين پايگاه به منطقه درگيري مورد استفاده قرار مي گيرند.

• ناو هواپيمابر داراي يک عرشه پروازي براي نشست و برخاست هواپيماها، يک عرشه مستقل براي آشيانه هواپيماها، قسمت فرماندهي و کنترل، سيستم پيش رانشي، سيستم هاي گوناگون ديگر شامل آب، غذا، سيستم دفع زباله و فاضلاب، سرويس اينترنت بي سيم، راديو، تلويزيون، چاپ روزنامه داخلي و همچنين بخش اصلي از ناو هواپيمابر است که در داخل آب قرار مي گيرد.

• بدنه ناو از ورقه هاي مقاوم و محکم فولاد چند اينچي ساخته شده است که مقاومت فوق العاده يي در برابر آتش سوزي و آسيب ديدگي هاي ناشي از ميدان نبرد دارد. تکيه گاه اصلي سازه يي کشتي از طريق سه تير افقي در طول بدنه ناو، تير حامل کشتي به عنوان ستون فقرات ناو، عرشه پروازي و نيز عرشه آشيانه تامين مي شود.

• بدنه اصلي ناو در زير آب به صورت قوس دار و نسبتاً باريک است. بخش بالاي خط آب به طرف بيرون گسترده مي شود تا عرشه پروازي را تشکيل دهد. بخش زيري هم از دو قسمت تشکيل شده است که در واقع دو لايه مجزا بوده که در صورت اصابت اژدر )موشک دريا به دريا( به پوسته بيروني، پوسته داخلي به عنوان محافظ از درهم شکستن و غرق شدن کشتي جلوگيري مي کند.

• از دهه 50 تاکنون تقريباً همه سوپرناوهاي هواپيمابر ايالات متحده به وسيله شرکت «نورث روپ گرومن» واقع در نيوپورت امريکا ساخته شده اند. در فرآيند ساخت اين ناوها، براي سادگي ابتدا بخش هاي مختلف ناو که سوپرليفت نام دارند ساخته شده و سپس به يکديگر مونتاژ مي شوند.

• ناوهاي هواپيمابر مدرن از حدود 200 سوپرليفت که هر کدام بين 70 تا 800 تن وزن دارند، ساخته مي شوند. آخرين سوپرليفتي که در مونتاژ نهايي نصب مي شود همان عرشه ناو است که 575 تن وزن دارد. در داخل ناوهاي هواپيمابر مدرن، چندين رآکتور هسته يي قرار دارد که بخار مورد نياز براي به حرکت در آوردن توربين و در نتيجه پروانه کشتي را تامين مي کنند. قابل ذکر است که قدرت سيستم پيش رانشي يک ناو مدرن بيش از 280 هزار اسب بخار است.

• همچنين 4 توربين، برق مورد نياز سيستم هاي الکتريکي و الکترونيکي ناو را تامين مي کنند که شامل سيستم شيرين کننده آب دريا نيز بوده و اين سيستم روزانه بيش از 5/1 ميليون ليتر از آب دريا را به آب آشاميدني تبديل مي کند. برخلاف ناوهاي هواپيمابر قديمي با بويلرهاي سوخت فسيلي، ناوهاي هواپيمابر مدرن معمولاً تا 18 سال هيچ نيازي به سوخت گيري ندارند. البته رآکتورهاي هسته يي هم خطرات خاص خود را دارند و سوخت گيري مجدد ناو فرآيندي است که حدود دو سال به طول مي انجامد.


• ارتفاع كلي اين ناو 74 متر يعني معادل ساختماني 25 طبقه اي است.

• وزن آب جابه جا شده توسط ناو در حالت بار گيري كامل رزمي برابر با 88000 تن يا 88 ميليون كيلو است .
• وزن فولاد سازه اي كه در اين ناو به كار برده شده برابر با 54000 تن يا 54 ميليون كيلو است .
• تعداد قطعات تشكيل هنده ي اين ناو بيش از1000,000,000 ( يك ميليارد قطعه) واين به معناي اينكه اين ناو پيچيده ترين ماشين ساخت دست بشر است .

• مساحت كل عرشه پروازي برابر با 1،8 هكتار يعني 180000 متر مربع است .
• طول عرشه ي پروازي برابر با 333 متر يعني معادل طول 3 زمين فوتبال بين المللي است.
• عرض عرشه ي پروازي برابر با 78 متر يعني بيش از متوسط عرض يك زمين فوتبال استاندارد است .

• تعداد اتافها برابر با 4000 واحد است .
• وزن هر كدام از لنگرهاي آن برابر با 30 تن يعني معادل وزن 30 اتومبيل پيكان است .
• وزن هر يك از دانه هاي زنجير لنگر برابر با 160 كيلوگرم يعني بيش از وزن دو مرد متوسط .
• تعداد پروانه هاي حركت دهنده ي ناو 4 عدد است .
• قطر هر يك از پروانه ها برابر با6/4 متر است.
• وزن هر يك از پروانه ها ي حركت دهنده برابر با 30 تن است .
• وزن هر يك از سكان ها (تيغه هاي هدايت كننده) ،برابر با 41 تن است .

• ظرفيت مخازن سوخت هوا پيما در اين ناو برابر با 12،5 ميليون ليتر است .
• تعداد تلفن هاي داخلي موجود در ناو 2500 دستگاه است .
• تعداد تلوزيون هاي داخل ناو برابر با 3000 دستگاه است .
• طول كل كابل كشي هاي انجام شده در داخل ناو برابر است با 1600 كيلو متر.
• ظرفيت هواي سيستم تهويه برابر با 2040 تن مي باشد.
• ظرفيت غذاي ذخيره يخ زده و خشك شده معادل بيش از 1260000 وعده ي غذايي است .
• تعداد پرسنل : حدود 6300
• تعداد پزشك : 6 عدد .
• تعداد دندان پزشك : 5 عدد .
• تعداد تخت هاي بيمارستاني : 51 تخت
• ظرفيت آب شيرين كن اين ناو برابر است با روزانه بيش از 1،5 ميليون ليتر مي باشد

• سيستم كاتاپولت (شتاب دهنده ي هواپيما ) مي تواند يك هواپيماي بيست تني را در زماني حدود 2 ثانيه از سرعت صفر تا 270 كيلومتر در ساعت برساند .

• كابل نگهدارنده ي هواپيما كه در فرود هوا پيما سرعت آنرا مي گيرند ، مي تواند هواپيمايي 24 تني را كه با سرعت 240 كيلو متر در ساعت در حال فرود است را درمسافت حدود 95 متر موقف كند .

• طول آشيانه ي هواپيما كه دو طبقه پايين تر از عرشه قرار دارد 209 متر عرض آن 34 متر وارتفاع آن 8 متر مي باشد .

• اين ناو هواپيمابر داراي 4 بالابري كه هر كدام از آنها مي توانند دو هواپيماي 35 تني را همزمان بالاببرند مي باشد .

• اين ناوها هر 20 ثانيه مي تواند 1 هواپيما را راهي آسمان نمايد .

• داخل هر ناو هواپیمابر به مانند یک شهر است.

• در زیر هر ناو مانند هر شهر دارای خیابان و کوچه و آدرس پستی میباشد.
• بعضی از افسران ممکن است خوابگاه خود را گم کنند و به دنبال آدرس آن بگردند.

• در زیر هر ناو رستوران و سینما و کافی شاپ و فروشگاههای مختلف و حتی طلا و جواهر فروشی وجود دارد

• ناو کلاس نیمیتز در حد شهر بزرگی چون هامبورگ در آلمان برق مصرف میکند.

• بزرگترین آشپزخانه دنیا درون ناو کلاس نیمیتز آمریکا قرار دارد.

• در این آشپزخانه هر روز فقط بیش از 13000 عدد تخم مرغ و حدود 4تن استیک مصرف میشود.

• سردخانه این ناوها جهت مصرف غذای 2 ماه کل پرسنل ناو موادغذایی در خود ذخیره میکند.

• ناوهای نیمیتز دارای یک بیمارستان بسیار مجهز 55 تختخوابه میباشد که جراحی های قلب و مغز را هم انجام میدهد.

• در این ناوها اداره پست و روزنامه و سالن بیلیارد و سینما و استخر و کتابخانه و حتی شبکه تلویزیونی وجود دارد.

• بسیاری از افسران در طول خدمت خود در ناو هواپیما بر همدیگر را نمیبینند و نمیشناسند.

• افسران هر بخش لباس مخصوص به خود با رنگ ویژه همان قسمت رابه تن دارند.

• ورود هر افسر به بخش دیگر ممنوع بوده و چنانچه تخلف کنند به سختی مجازات و زندانی میشوند.

• دژبانهای قسمت مخصوص راکتور اتمی و موشکهای اتمی اجازه شلیک مستقیم به افراد وارد شونده غیر مجاز با هر درجه و عنوانی را دارند.

• افسران بخش های زیرین ممکن است تا ماه ها رنگ خورشید و آسمان را به چشم نبینند.

• افسران روزهای یکشنبه به مغازه ها و فروشگاه ها میروند و حقوق خود را خرج میکنند.

• سخترین دیسیپلین و مقررات نظامی در ناو های هواپیما بر اجرا میشود.

• بزرگترین خطری که این ناو ها را تهدید میکند حمله نظامی نیست و بلکه آتش سوزی داخلی است.

• به دلیل حمل هزاران تن مهمات و میلیونها لیتر بنزین هواپیما همواره خطر آتش سوزی داخلی وجود دارد و از همین رو یکی از پیچیده ترین و مجهزترین سیستم های اطفای حریق جهان برای ناو های هواپیمابر طراحی و اجرا شده است.

• عرشه پرواز پرخطرترین قسمت ناو میباشد و بالاترین حقوق را افسران این قسمت دریافت میکنند.

• بدنه ناو با زره ای از نوعی آلیاژ سرّی از عنوان فولاد پوشیده شده و اجازه نفوذ هیچ اژدری را نمیدهد.

• اگر اژدری در ناو نفوذ کند بدلیل ساختار سلولی ناو آسیبی به قسمتهای دیگر نمیرسد و ناو غرق نمیشود و موراد بسیار ... از این دست .......

• شرکت نورث روپ گرومان ( بخش صنایع کشتی سازی ) تنها سازنده این ابر سازه ها در ایالات متحده آمریکا در قراردادی به مبلغ 6.5 میلیارد دلار در سال 2001 ( معادل 3هزار میلیارد تومان در همان سال ) سازنده آخرین و عظیم ترین ناو هواپیمابر جهان را تولید و در اختیار نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا USNS قرار داده است.