تاپیک اختصاصی احمد کایا

[ahmet kaya]

چشمه ها می جو شند و کاروانها می گذرندچیزی از امید در پس پشت باقی نمانده است.آتش است و دود و بادی که گشت شبانه را می گردد.بیدارمان کردند از خوابو خاطرهها سایه به سایه با مایند.چشمهامان اشک آلود و لبهامان عسل اندود.

کاروان به شهر من می رود.به شهر دور دست من.بگو به مادر و پدرو معشوق چشم در راهم که یک روز باز خواهم گشت.بگو آن روز فرا می رسد...

[ahmet kaya]

safak turkusu & yakamozدر آلبومهای : واقع شده


دنبال من نگرد مادر!
نام مرا بر زبان نیاور مقابل در این زندان!
اینجا دنبال من نگرد!
ستاره افتاده بر گیس تو!نکن آن را خسته و گریان!


چند روزیست اصلاح می کنم
و چشم به سپیده ها دارم.
وقتی دستانم را برای دست بند زدن بالا می آورم
گوش به صدای آن سوی دیوارها دارم.
دل تنگ مرگم و دیوانه وار عاشق زندگی.
ای کاش می توانستم عمرم را نثار کنم به مادری
که قلبش را در مشت می گیرد و آسیمه می دود
به خاطر پسرش
و به خاطر نثار کردن به سرزمینش.

جوانم و مغرور.
آرزوهایم به شماره در نمی آیند.
کودکم را به همسنگرانم می سپارم
با بغضی سرباز کرده بر گونه هایم.

به قهرمانان بیندیش!مادرم!
به پیر سلطان...شیخ بدرالدین...بورک لوجه...
به انسانها بیندیش و دل آرام دار!
تا هنگامی که انسانی به روزهای خوب می اندیشد
یوسفها را رخصت تولد هست!


دنبال من نگرد مادر!
نام مرا بر زبان نیاور مقابل در این زندان!
اینجا دنبال من نگرد!
ستاره افتاده بر گیس تو!نکن آن را خسته و گریان!


وقتی در هر سپیده ستارگان سرزمینم به زیر کشیده می شوند
من میشینم و خون دلمه بسته خود را می نوشم.
مرگ چه حس غریبیست!مادر!
به یاد می آورم تمام دخترانی را که بوسیده ام!
بی شک مرگم بی ثمر نخواهد بود.
قلم و کاغذ بر میز پشت سرم می گریند.

مادر!مرا ببخش!
اگر نامه ای که سزاوارش هستی را برایت ننوشتم!
نخواستم چیزی بنویسم که به دست نا اهلان بی افتد!
نخواستم به بوسیدن نامه ام دت خوش باشی و
چشمانت با دیدن آن بارانی شوند!
نخواستم سالها با خود حملش کنی!
تنها بدان که زندگی وبال گردنم شده بود
اگر چه می خواستم مانند ترانه هایم زندگی کنم!

بر لبه تاریکی ایستادهام!
کفن جیب ندارد!آغوشم را لبریز از ستاره کن!
بیایید!بچه ها!رسیدن سحر آزارم میدهد...

خلاصه اینکه... مادر زیبایم!
پزمرده کردن گلی که فکر می کند خطاست!
خندیدن به او یا امید بستن به نامه هایش نیز...
با چشمان باز می خوابم!دیگر نمی توانم با ناخنهای شکسته ام (تا سر حد خون آلود شدنشان)
شعری پر امید بر دیوار سلول حک کنم
و با امید چسشم بر سقف سلول بدوزم!
هرگز پدر نخواهم شد!
خاک شدن چیز غریبیست!


دنبال من نگرد مادر!
نام مرا بر زبان نیاور مقابل در این زندان!
اینجا دنبال من نگرد!
ستاره افتاده بر گیس تو!نکن آن را خسته و گریان!


بعد از این در هر نزاعی خواهم مرد!
در هر میدانی پرچمی به دست خواهم داشت!
دلتنگیهایت را به من بده!
دردها و حسرتها وعشقهایت را به من ببخش!
منتظر بمان!مادر!
یک صبح که برای جارو کردن دل تنگیهایت
در را باز می کنی مرا می بینی
که با نامی دیگر
و با صدا و صورتی دیگر...
سرزمینی پر گل برایت هدیه می آورم!
...........................

این ترانه برگرفته از وصیت نامه یک اعدامی سیاسی خطاب به مادرش است
و این پیرزن داغدار وصیت نامه را به کایا هدیه میکند و احمد نیز آهنگی بیاد
ماندنی برای آن می سازد وبا صدای گرم خود آن را برای همیشه در خاطره ها
جاویدان می کند و خود نیز با خواندن این ترانه برای مدت 48 ساعت بازداشت
می شود.......................

[meti62]

yashasin
damet garm baba
hali dadiiiiaaa

[ahmet kaya]

خوش اومدی جناب ...!!!خوشحالم که اولین پستت رو تو این تاپیک فرستادی!!!!!!!!!!!!

[ahmet kaya]

YALAN DA OLSA
Sokak ortasında bir kadın bar-bağırıyordu
Kendini arıyor, kendini soruyor bağırıyor
Sesi kulaklarımda bir kurşun gibi patlıyor
Yalan da olsa haklılar diyoruz ama
Bu da yetmiyor
.
Gece yarısı vardiyada işçiler tedirgin üşümekte
İşten değil, güçten değil, içten üşümekte
Zaman geçmekte, zaman gecikmekte, zaman üşümekte
Yalan da olsa birleşiyorlar ama
Bu da yetmiyor.
Gece yarısı bir müzisyen evine yine geç dönüyor
Taksi parası bile yok cebinde ama evine dönüyor
İki damla yaş geliyor gözlerinden cigarası sönüyor
Yalan da olsa zenginiz / ya
Bu bize yetmiyor.
Yalnızım yalnızlığım beni dinlemekte
Yalan da olsa ne var ki bu şarkıyı / şarkıları söylemekte
Yalan da olsa içimden bir bulut akıp gidiyor
Yalan da olsa mutluyum / ya
Bu bana yetiyor
.Söz: Ahmet Kaya
Müzik: Ahmet Kaya

در کوچه کسی ضجه می زند.
پی خود می گردد و حسابی گریه می کند.
صدایش چونان گلوله ای در گوشم منفجر می شود.
اگر دروغ مباشد هم خواهم گفت:
حق با اوست...اما این کافی نیست.

سردشان می شود در نیمه های شب تمام کارگران.
نه از کار زیاد
نه از کار مفت
آنها از درون سردند.
زمان در گذر هم یخ می زند.
اگر دروغ باشد هم خواهم گفت:
آنها متحد می شود...اما این کافی نیست.

آهنگسازی به خانه برمی گردد
در نیمه های شب...
با جیبهایی که کرایه یک تاکسی هم در آنها نیست.
دو قطره اشک از چشمانش شره می کنند
و سیگارش خاموش می شود.
دروغ هم اگرباشد می گویم:
ما ثروتمندیم...
اما این کافی نیست.

تنهایم و به تنهایی خود گوش می دهم.
باز هم ترانه می خوانم.
باز هم ابری از درونم فواره می زند.
دروغ هم اگر باشد می گویم:
خوش بختم...
و این برای من کافی نیست.

[ahmet kaya]

BAŞKALDIRIYORUM
Cevap veriyorum:
Eli böğründe analardan
Mahpuslardan ve acılardan
Çokça bahsediyorum, çünkü;
Başını kuma saklayanlardan
Tiksindim, başkaldırıyorum.

Ve söz veriyorum:
Kırmızı rujlu sokakların
Aşağılık pazarlıkların
Adı anılmayacak benle
Bir çiçeğim halk ormanında
Fışkırdım, başkaldırıyorum.

Ben bir bıçak ucuyum
Kavga vermiş halkına
Başkaldırıyorum işte
Varın benim farkıma.

Yine söylüyorum:
Gözü bağlanmış korkulardan
Yasaklardan baskılardan
Asla irkilmiyorum, çünkü;
Kan emici yarasadan
Çıldırdım, başkaldırıyorum.

Yemin ediyorum:
Üç kağıtçının, pezevengin
Teslimiyetin ve mihnetin
Yolu uğramayacak bana
Bir dalgayım halk denizinde
Köpürdüm, başkaldırıyorum.

Ben bir namlu ağzıyım
Omuz vermiş halkına
Başkaldırıyorum hey
Herkes varsın farkına.
Söz: Yusuf Hayaloğlu
Müzik: Ahmet Kaya

پاسخ می دهم
مادرانی را
که دست بر قلب خود نهاده اند.
از زندانها سخن می گویم و
از دردها.
شورش می کنم
چون از آنان که
سر زیر خاک فرو بردند
می ترسم.

عصیان می کنم.
افشا می کنم کوچه های لبریز ماتیک
و دلاله گان پست را.
نام هایی بر لبانم نخواهد نشست.
موجی سرکشیده از دریای خلقم.
گلوله ای که به خلق تکیه می کند.
عصیان می کنم .هی.
حضور مرا باور کنید.

ادامه می دهم فریادم را
و سخن می گویم از چشمهای پشت چشم بند
و از ممنوعیتها و
محکومیتها.
نمی ترسم
چرا که دیوانه شده ام از گاز یک خفاش.

عصیان می کنم و
قسم می خوم به خون که تسلیم نخواهم شد.
ملی نخواهم شد.
گلی روییده از جنگل خلقم.
ای مکار بی شرف.

من آن خنجرم که اعلان جنگ می کند.
یک گلوله ام در پرواز.
عصیان میکنم !آی ی ی!
حضور مرا احساس کنید!
ای آدمیان!

[ahmet kaya]

BAŞIM BELADA
Bugün düşünemeyeceğin kadar başım belada
Köşe başları tutulmuş üstelik yağmur yağmada
İler-tutar yani yok
Fişlenmişim adım-eşkalim bilinmekte
Üstelik göğsümde yani tam şuramda
Kirli sakalıyla bir eşkiya gezinmekte

Başım belada
Adamın biri vurulmuş sokakta
Cebinde adresim bulunmuş
Başım belada
Tabancamı unutmuşum helada
Nerden baksan tutarsızlık
Nerden baksan ahmakça

Sevdim inanamayacağın kadar seni esmer kız
Kirpiklerimde çırpınan şu tuzlu gözyaşımda
İhanetin adı yok
Neylersin ki çember daralmakta
Şimdilik hoşçakal yaban çiçeğim
Yasal mermisiyle bir komser yaklaşmakta.

Başım belada
Adamın biri vurulmuş sokakta
Cebinde adresim bulunmuş
Başım belada
Tabancamı unutmuşum helada
Nerden baksan tutarsızlık
Nerden baksan ahmakça
Söz: Yusuf Hayaloğlu
Müzik: Ahmet Kaya

دچار دردسر شدم!
مامورا دور و ورمن.
از بخت بد بارون میاد.
راهی نمونده واسه من.

دچار درد سر شدم!
رو هر دیوار اعلانمه
آدمکشی با ریش چرک
مشغول گشت رو سینمه.

دچار درد سر شدم!
یکی رو با تیر زدنو
می گن دیدن تو جیب اون
آدرس خونه منو

دچار درد سر شدم!
هر طرفم حماقته.
از هر طرف بدبیاری.
عذابا بی نهایته.

دچار درد سر شدم!
چه دردای ناتمومی.
جا مونده هفتیر پرم
توی توالت عمومی.

دچار درد سر شدم!
هی دختر چش مو سیام!
یه عالمه دوست دارم!
اشک و نگا کن تو چشام!

کلک ندارم این دفعه
تو دام تنگی افتادم!
دیگه بایس فلنگو بست!
گلک نمی ری از یادم...

آهای گل بیابونی!
یه کمیسر تو بارونیش
داره میاد سراغ من
با گوله های قانونیش!!!........
............................................

[ahmet kaya]

یه کمیسر تو بارونیش
داره میاد سراغ من
با گوله های قانونیش!!!........

این جملات جنجال زیادی را برای احمد به وجود آورد.اودر یکی از کنسرتهایش این
ترانه را اجرا کرد ولی به جای بیت ذکر شده بیتی را با این مضمون خواند:

آهای گل بیابونی
ترکیه باز با جمهوریش
داره میاد سراغ من
با گوله های قانونیش

این هم یکی دیگر از گزکهایی است که کایا به اداره امنیت ملی ترکیه برای تشکیل
دادگاه وتبعیدش به فرانسه داد.لازم به ذکر است که دادگاه که در 30 آوریل سال1999
برگزار شد بر اساس درگیریهای مراسم اهدا جوایز برترینهای ترکیه سال1998 برپا
شده بود که قضیشو قبلا شرح دادم.همانطور که در صفحات قبل گفتم کایا رو فردای
مراسم اهدا جوایز ساعت 4 صبح زیر باران شدید به اداره امنیت ملی ترکیه بردند
و بازداشت کردند.وکلای احمد بعد از چند ساعت او را به قید وسیقه آزاد کردند.
در همان روزهای سخت کایا این جمله طنز آلود را به زبان آورد:«نشونی دوم من
بعد از خونم ، اداره امنیت ملیه»

[ahmet kaya]

بیر عکس احمد کایادان تقدیم اولور دوستلارا:

[T.A.R.K.A.N]

Khoda Ramatesh Kone