چه مظلومانه این وزیر ورزشمون صحبت میکنه، هیات مدیره تصمیم گیرنده است بما چه، ما فقط اعضای هیات مدیره رو عوض کردیم

یاد دکتر هاوس/فصل اول افتادم که هر کی رای به موندن دکتر در بیمارستان میداد توسط رییس از هیات مدیره تقاضای اخراج خودش هم میشد

هیچی...حالا زیاد بحث خود رویانیان هم نیست، کسی فکر نکنه زیاد فردپرستی رخ میده، دو تا موضوع مهمه:
1-تصمیمات خلق الساعه و دیمی اونهم برای مجموعه ای که رو به رشده و پیش از این عدم ثبات مدیریت لطمه خورده...
2-پیدا کردن تحفه کمیابی بنام کامبوزیا که گویا فقط شنیده در فوتبال ایران باید وقیح و پررو بود تا پول خفن به جیب زد... ایشون اول کاری ضمن شستشوی هواداران که صاحبان اصلی یک تیمند(حالا مونده هم از بالا و هم از سمت خود هوادران گوشش رو بکشند دیگه از این شکرها نخوره)، بعنوان یک فرد هیچکاره در فوتبال ظاهر شده(یعنی فکر کنم سابقه مدیریت فوتبالی بنده بیشتر از ایشونه!) و با کمال شجاعت! دم از فوتبالی تر بودن از 90% مدیران لیگ برتری میکنه که من جای اونها بودم ادعای حیثیت میکردم!
گویا این حضرت که کلمه مبارزه با صهیونیسم در رزومه اش نقش پررنگتری داره تا ورزش، ساعاتی که با خانواده تخمه میشکسته و بازی های مهم ملی رو نگاه میکرده و تحلیل های در منزل ارائه میداده رو جزو ساعات مدیریتش و درصد فوتبالی بودنش منظور کرده!