مشاعره

[magmagf]

دست ویرانگر تو عادت چرخیدن داشت
عادتت را به غلط چرخه ایمان خواندی

قلب صد پاره من مهره صد دانه نبود
تو ولی گشتی و این قاصدک را لرزاندی

جمع کن رشته ایمان دلم پاره شده است
من که تسبیح نبودم تو چرا چرخاندی؟

[cityslicker]

صبر کن عشق زمینگیر شود بعد برو

یا دل از دیدن تو سیر شود بعد برو
ای کبوتر به کجا قدری رگرتاب بیار
آسمان بای برت بیر شود بعد برو
تو اگر گوچ کنی بغضی گلو میشکند
صبر کن گریه به زنجیر شود بعد برو
خواب دیدی شبی از راه سوارت آمد

[Braveheart]

در اين گذرگاه
بگذار خود را گم كنم در عشق
بگذار از ره بگذرم با دوست، با دوست

ای همه مردم، در اين جهان به چه كاريد؟
عمر گرانمايه را چگونه گذرانيد؟
هر چه به عالم بود اگر به كف آريد
هيچ نداريد اگر كه عشق نداريد ...

.

[cityslicker]

دلا داری سر بارندگی را
هوای می خوش بخشندگی را
دلها خود را بدریا می سپاری
عجب جدی گرفتی زندگی را

[NOOSHIN_29]

اگر دستم رسد بر چرخ گردون
از او پرسم که این چین است و ان چون؟

[cityslicker]

نرگس ساقی بخواند آیت افسونگری
حلقه او راد ما مجلس افسانه شد

منزل حافظ کنون بارگه کبریاست
دلبردلدار رفت، جان بر جانانه شد

حافظ خلوت نشین دوش بمیخانه شد
ازسر پیمان گذشت، برسر پیمانه شد

[mohammad99]

دیروز با تو بودم
دیروز ناگهان رفت
در یک کلام کوتاه
قیصر الشعرا به آسمان رفت
این باران گام های ما را می جوید اما بی چتر...

[cityslicker]

ای شیطون بلا
جمله ی آخر که :
این باران... از خودمه دنباله ی شعر نیست



تنها در بي چراغي شبها مي رفتم
دستهايم از ياد مشعل ها تهي شده بود
همه ستاره هايم به تاريكي رفته بود
مشت من ساقه خشك تپش ها را مي فشرد

[mohammad99]

در قفايش
خطّي سنگين و مرتعش
بر خاك مي كشيد.

((-تاج خاري برسرش بگذاريد!))
و آواز ِ دراز ِ دنباله بار
در هذيان ِ دردش
يكدست
رشته ئي آتشين
مي رشت.

((- شتاب كن ناصري، شتاب كن!))

از رحمتي كه در جان خويش يافت
سبك شد
و چونان قوئي مغرور
در زلالي خويشتن نگريست

((- تازيانه اش بزنيد!))

رشته چر مباف
فرود آمد.
و ريسمان ِ بي انتهاي ِ سرخ
در طول ِ خويش
از گروهي بزرگ.
بر گذشت.

((- شتاب كن ناصري، شتاب كن!))


قربونت رفیق

[salma_ar]

نمی دانم چرا....!!!
من آسمان می خواهم...
ولی زمین می خواندم ...!!!