اشعـار عاشقـانـه

[MaaRyaaMi]

بهار نارنج ها نگاه تو را دارند
کاش دروغ نمي گفتم
که دلم براي هيچ ستاره اي تنگ نمي شود
بعد رفتن تو اولين ستاره اي که افتاد پيرم کرد
رنج قشنگي نبود
چشم هايت را باختن در حجم کوچک اتاق
و گريه کردن در اندوه قرن تکيده ي سلام
بوي باغچه...دست هاي مادرم
هميشه زخم طعنه هاي ناگفته
در رديف واژه هاي شاعرند
تو که يک دنيا فاصله بودي
براي لبخند دوباره ام
و يک پنجره طعم باران
که در رقص شيشه هاي خاک گرفته مي شکست
يک دنيا دوستت داشتم برايت کافي نبود؟
يک شب در بطن چشم هايت
دوباره زايش تازه را آغاز کردم
کافي نبود؟
شايد گناه از من نباشد
شايد قافيه ها مقصرند
که هي در چارچوب ذهنم تکرار مي شوند
اينجا حس عجيب و بيهوده اي جاري است
اینجا رویای دل سپردن به قطعه ای نا موزون
در کلام خسته شب های خمیازه و دروغ راه می رود
و خودش را در ثانیه ای گم می کند
کاش تو را هیچ وقت دروغ نمی گفتم...

[t.s.m.t]

قمار عاشقان بردی ندارد از نداران پرس
کس از دور فلک دستی نبرد از بد بیاران پرس
گدای فقر را همت نداند تاخت تا شیراز
به تبریز آی و از نزدیک حال شهریاران پرس

[Mehran]

به تو عادت کرده بودم
اي به من نزديک تر از من
اي حضورم از تو تازه
اي نگاهم از تو روشن
به تو عادت کرده بودم
مثل گلبرگي به شبنم
مثل عاشقي به غربت
مثل مجروحي به مرهم
لحظه در لحظه عذابه
لحظه هاي من بي تو
تجربه کردن مرگه
زندگي کردن بي تو
من که در گريزم از من
به تو عادت کرده بودم
از سکوت و گريه شب
به تو حجرت کرده بودم
با گل و سنگ و ستاره
از تو صحبت کرده بودم
خلوت خاطره هامو
با تو قسمت کرده بودم
خونه لبريز سکوته
خونه از خاطره خالي
من پر از ميل زوالم
عشق من تو در چه حالي

با تشکر مهران ...

[Mehran]

من همان عاشق ديرينم
و عصر هاي ديدار همانگونه دلپذير و خاكسترين
اگر هواي دوباره آمدنت هست
دامن بلند بپوش و سندل به پاي كن
كه در گذرگه متروك
تمشك هاي وحشي گسترانيده اند
از بانگ سگ ها آشفته مشو
ديريست كه بوي تو را مي جويند
اين وفاداران
حضور دوست را بر من مژده مي دهند

با تشکر مهران ...

[Mehran]

اندكي شبيه دريا شده ام
همين دريايي كه در حوض خانه ي همسايه است
دهانم طعم آبي گرفته
پاهايم جلبك بسته
و در دلم هزار ماهي بي نام و نشان آشيانه كرده
باز هم نيستي
غروب چهارشنبه
و كسي ناشناس واژه هاي علاقه را سر مي برد
و كنج آواز مردگان مي اندازد
نمي دانم
شايد آخر دنياست
كه عقربه ها به بن بست رسيده اند
كاش بيايي
سر بر شانه ات بگذارم
و عريان ترين حرف هايم را
شبيه هق هق پرنده هاي پر شكسته
يادت بياورم
هيچ لازم نيست دلهره ي آيينه
از روييدن باد را به رخم بكشي
من آن قدر طعم گس آيينه را چشيده ام
كه محرم ترين آشناي باران شده ام
آه ، عزيزم ، رايحه ات پيچيده
بگو كجاي سه شنبه اي
هنوز اما خيلي صبورم
كه مي نشينم و از ته آيينه برايت انار مي چينم
تا كي بگويم برگرد
و تو بادبادكي را كه ته دريا به جلبك ها گير كرده
بهانه بياوري براي نيامدنت
اصلا بگذار طعم خاكستري شب رابچشم
بگذار آن قدر شبيه دريا شوم
كه تو ديگر به چشم نيايي
بگذار بميرم ...

با تشکر مهران ...

[amir 69]

يك صبحدم ، نثار تو ،

گلهاي ياس را

از شاخه چيده ام

اينك ، هميشه

ياد تو را مي پراكند

ياس سپيده دم !

[amir 69]

مگر نه اینکه

خدا تو را قسمت من کرد؟

میخواهم برای تو خودم را قسمت کنم

تکه تکه

ذره ذره

تا بیشتر نگاهت کنم

و بیشتر نگاهم کنی

و بیشتر که دلت تنگ شد

سهم خودت را ببری

میخواهم آنقدر

خودم را قسمت کنم

تا همه بگویند

خدا مرا قسمت تو کرد

[دل تنگم]

گاهي هواي من به سرت مي زند ولي
پس مي رود بدون درنگ و معطلي

گاهي براي با تو نشستن ذخيره است
جايي كنار جاي خودت روي صندلي

كف مي زني به حسّ غزل هاي دائمم
حتي چرند هاي پر از نقد اولي

داري براي او عددي مي شوي تو هم
حظ كن! چه لحضه هاي خوش و خوش مبدّلي

اما هنوز چيز زيادي نرفته كه
هرچيز مي رسد به همان جاي اولي

هر دفعه دست رد زده اي خواهش مرا
اين دفعه پاسخي بده از جنس يك بلي

يك خانه ي بدون جواب و پر از جواب
انگار اين تويي كه معماي جدولي

دارد هواي من به سرت مي زند ولي

[دل تنگم]

مرا ببخش که عشق تو مرا به كوچه ها زده
مرا ببخش که اين علاقه سر به نا كجا زده

مرا ببخش اگر كه ماه هر شب سياهمي
اگر كه هر شبم سياه به عشق ماه مرا ببخش

به فرصت خيال تو دل از هر آنچه ميكشم
هر آنچه ميكشم از عشق تو به جان ما زده

كه بي اجازه مرهم تو روي زخم دل زدم
اگر به اسم كوچكت صدا زدم مرا ببخش

ببخش اگر بهانه تمام نا تماممي
به محض بوي تو دلم به كوچه شما زده

اگر اقامت تو در ضمير سينه دائم است
اگر كه بي اراده مي سرايمت مرا ببخش

تو بگذر از جسارت مركب نياز من
شبانه ها كه در تن ترانه دست و پا زده

در اين دقيقه هاي آخرين غزل كه زنده ام
اگر فقط براي توست كه مي روم مرا ببخش

[gmuosavi]

روزی که نگاهمان در هم اميخت ،

می خواستم بگويم که…..

........................... اما سکوت کردم

......................حس کردم ، ازنگاهم ، رازم را خوانده باشی

..........................دوست ندارم بگويم ، دوستت دارم

..................................دوست دارم ، درک کنی ، که دوستت دارم



تو اي محبوب من
.......................... بدان که سکوت من پر از راز ناگفته بود