دوستان اگه آدم تو شهر پدری خودش احساس غربت کنه و ببینه عملا هیچ تعلق خاطری به اینجا نداره باید چه خاکی تو سرش کنه ؟؟! من خودم کرمان بدنیا اومدم ولی مامانم ماله تهرانه و به همین خاطر هیچ احساس تعلق خاطری به هیچ جا عملا ندارم ، از جاهایی هم که ایران رفتم از شیراز بیشتر از همه خوشم آمد چون همین طور که میگن مردمش حداقل در ظاهر رفتار مناسبی با غریبه ها دارن . نظر شما چیه ؟ جای من بودید حداقل برای سفر کدوم شهر میرفتید ؟ از سرما هم واهمه ای ندارم و جاهای سرد رو بیشتر دوست دارم یعنی من 3 سال کانادا زندگی کردم با یه کاپشن ا..دی نژادی و هیچ طورم نشد . از تنها چیزی که میترسم اینه که مردم منو دور بگیرن و هی مرتب مسخره ام کنن که متاسفانه در شهر پدری ام چون مردم دهانی هستند زیاد اتفاق میفته برام .. نظر شما چیه ؟!
جواب بصورت نقل قول
نوشته شده توسط monami22
