لیگ قهرمانان اروپا (UEFA Champions League) | فصل 2010-2011 | فینال

[s-a-l-i-m]

ولی با همه این حرفها امیدوارم فینال ومبلی جز معدود خاطرات تلخ سرآلکس بشه

این رو هستم شدید

[بردیا]

هیچ وقت یادم نمیره بازی معروف رئال - منچستر تو الدترافورد که وقتی بکام ضربه آزاد رو گل نکرد گفت F... You

کدوم بازی؟
همون که رئال 3-2 جلو بود و بکام وقتی اومد تو بازی 2تا گل زد تا بازی 3-4 بشه و یکی از گلاش هم یه ضربه آزاد 40متری بودش؟

[گرافيكار]

علی رضا جان در مورد سوالات:
سوال اول:معمولا در جنگ های رو در رو باید برای پیروزی ابتدا نقاط قوت حریف رو از کار انداخت یا به قولی بی تاثیرشون کرد.بعد به سراغ نقاط ضعفش بری وکار رو تموم کنی.
در مورد مثلث مرگبار هم به نظرم اگه فرگی فکری برای ناکارکردنش نکنه من یونایتد قهرمانی رو دودستی تقدیم پسران کاتلانیی خواهد داد.منچستر خیلی راحت گل میزنه.اما به همون راحتی هم گل میخوره! (منظورم تعداد بالای گل خوردن نیست.منظورم سادگی گل هایی که میخورن)این رو باره ها شاهد بودیم.اگه اندیشه های تدافعی وتخریبی رو دوتیم بزارن کنار بازی پر گلی رو شاهد خواهیم بود.
سوال دوم:داشته ها ونداشته ها مسئله این است.مطمئنن کسی وقتش رو برای اینکه اگه این بازیکن رو داشتم چی میشد تلف نمیکنه! پس همه ی حرفه ای ها به داشته هاشون فکر میکنن وبرای اونها برنامه خواهند داشت.
هیچ کسی مثل شیطان بزرگ سرخپوشان(فرگی)ابلیس های کوچک خود،وتوانایی اونها رو نمیشناسه.اون میدونه که هرکدوم از اونها چقدر توان ونیرو وقابلیت تدافعی وتهاجمی دارن.من شنیدم اون حتی میدونه که بازیکن هاش درون زمین به چی دارن فکر میکنن.
نتیجه:فرگی هیچگاه به جای چکش از انبردست استفاده نخواهد کرد.
پ ن:فکر میکنم ما شاهد بازیه دومرحله ای از شیاطین سرخ باشیم.اگه بخواییم نفرات رو پست به پست مقایسه کنیم.کفه ترازو کمی به نفع بارسا سنگینی خواهد کرد.اما مسئله مهم این نیست.مسئله در چیدمان نفرات ونحوه برنامه ریزی تاکتیک تیمیه که سرنوشت سازه!
کیفیت نفرات+تاکتیک تیمی+ارنج+عوامل غیر قابل پیشبینی+بازی خونی مربی=نتیجه نهایی

پ ن2:اینها نظرات شخصی بودن.

سوال 1 : حریف نقاط قوتی فوق العاده داره و چون توانایی مالکیت توپ بالا و بی نظیری هم داره ، نمیشه خیلی روی ارائه ی سبک بازی خودی تمرکز کرد چون ابزارش داشتن مالکیت توپ در زمانهای بسیار بیشتری هست .

سوال دوم : با یوسف عزیز موافقم ، داشته ها و نداشته ها .

اما هیچ وقت به صحبتهای یک پیرمرد اعتماد نکنید ، مخصوصا اگر قمار باز باشه ( این شاید جاش توی تاپیک تجربیات باشه چون تجربه ی شخصی هست ) . یک پیرمرد همیشه حقه هایی در آستین داره .

مرسي از دو دوست گرامي
بخشهاي قرمز شده هر دو پست واقعا جالب بود هم از نظر فني و هم از نظر ادبي تشبيهات زيبايي داشت
هم با يوسف موافقم كه فرگوسن بازيكنانش رو به خوبي ميشناسه و هم با سروش كه نميشه به حرفهاي فرگوسن اعتماد كرد

اما اين پست من رو هم در كنار اين دو پست قرار بديم تا دوستان قضاوت بهتري داشته باشن

از زمان جورج فیتز و نورمن ترایپلت و به نوعي روانشناسهاي مكتب گشتالت كه شايد بشه گفت روانشناسيه ورزش با آزمايشهاي مختلف كه مهمترينش « زمان واكنش » بود شروع شد تا الان بحثهاي خيلي زيادي در مورد روانشناسيه ورزشي شده و به جاهاي شگفت آوري هم رسيدن كه واقعا اينجا مجالش نيست كه بريم سراغشون

اما اصل موضوع ما همون آزمايش زمان واكنش هست كه جورج فیتز شروع كرد
و بعدها آدلر به خوبي ادامه داد
جورج فيتز فهميد كه در برخي ورزشها كه فرد يا افردي در مقابل فرد يا افراد ديگه اي قرار ميگيرن چيزي به اسم زمان واكنش به كنشهاي حريف هست كه هر چه قدر اين زمان واكنش كمتر باشه درصد موفقيت بالاتر ميره
در آزمايشات مختلف فهميد كه فرد در برابر حريفاي مختلف زمان واكنش متفاوتي داره
مثلا در برابر يك حريف ضعيف زمان واكنشش سريعتر از زمان واكنشش در برابر يه حريف قويتر بود
بعدها آدلر ثابت كرد كه استرسي كه رقابت با حريف قويتر ايجاد ميكنه زمان واكنش رو طولاني تر ميكنه و اين واكنش در طول رقابت بر اثر شكستهاي كوچك به شدت طولاني و طولاني تر ميشه و حتي آدلر تونست در دو سه آزمايش زمان واكنش رو تا مرز ثابت شدن فرد طولاني كنه كه در اون فرد ديگه قادر نبد هيچ واكنشي نشون بده
مثلا اگر من در برابر ساعي قرار بگيرم به خاطر استرس زياد زمان واكنش معمولي من طولاني تر ميشه و بعد از اينكه اولين ضربه رو نوش جان كردم اين واكنش طولاني تر هم ميشه
بعدها اين مسئله به شكست پلكاني معروف شد
روانشناسي پي برد كه قبول قويتر بودن حريف تا حدود 80 درصد منجر به شكست ميشه هر چند بعدها به مسائل شگفت آوري رسيد كه ميتونست يك فرد ضعيف رو با روشهاي متفاوتي از نظر روحي در وضعيتي حتي برتر از يك حريف قوي به ميدان بفرسته اما بديه كار اين بود كه حريف قوي هم ميتونست از همين روشها استفاده كنه
در واقع در فوتبال تيمي كه بپذيره تيم حريف قويتره شكست ميخوره مگر اينكه ضربه اول رو نخوره وگرنه بلافاصله بعد از ضربه نخست پا روي پلكان شكست گذاشته كه به سمت پايين ميره
به اين خاطره كه هنوز هم تيمهاي قوي در برابر تيمهاي ضعيفتر مشكل اصليشون زدن گل اوله
من فكر ميكنم اينكه ما نقاط قوت حريف رو بپذيريم يه ريسكه و موفقيت رو به نخوردن گل اول وابسته ميكنه كه در فوتبال واقعا هر لحظه ممكنه اتفاق بيفته و فكر ميكنم پيرمردهايي مثل سر آلكس اين ريسك رو نپذيرن و بيشتر روي نقاط قوت تيم خودشون تمركز كنن كه اتفاقا يكي از همون راه هاي شگفت آوري كه براي غلبه بر استرس حريف قويتر پيدا شد همين تمركز روي خود هست
البته اين بخش مربوط به روانشناسيه ورزشكار ضعيفتر بود روانشناسه ورزشكار قويتر هم خيلي حرف توش هست كه در فرصت بعدي...

[Masоud]

این رو هستم شدید

ممکنه جز معدود خاطرات تلخ پپ هم باشه

[shutdown]

ممکنه جز معدود خاطرات تلخ پپ هم باشه

این رو هستم شدید

[romantic]

کدوم بازی؟
همون که رئال 3-2 جلو بود و بکام وقتی اومد تو بازی 2تا گل زد تا بازی 3-4 بشه و یکی از گلاش هم یه ضربه آزاد 40متری بودش؟

دقیقا. دیگه همه انتظار داشتن بکام بدبخت هرچی ضربه آزاد گیرش میومد گل کنه. انگار پنالتیه. اون دو تا بازی جزء زیباترین بازیهایی بود که از لیگ قیرمانان یادم مونده. اون زمان به دلایلی از منچستر اصلا خوشم نمیومد ولی از طرف دیگه رئال هم که ... ولی بازیها با اون همه ستاره معرکه بود.
اون سالها توازن قدرت تو تیمهای اروپایی خیلی بیشتر بود. بایرن، منچستر، رئال، یوونتوس، میلان، والنسیا، بارسا هیچ جوری نمیشد گفت برنده کدوم میشه(نمیدونم یه حس نوستالژیکه یا اینکه واقعا فوتبال قبلا بیشتر ستاره داشت. از اون ستاره هایی که 90 دقیقه زیبایی فوتبال رو برات دوچندان میکنن) و نکته مهمتری که به نظرم بازیها رو جذاب میکرد این بود که تیمها به هم دیگه کار نداشتن و فقط بازی خودشون که اکثرا هجومی بود رو به نمایش میذاشتن.
بعضی وقتها خودم هم باورم نمیشه ظرف کمتر از 10 سال اینقدر دفاعها و تاکتیکهای دفاعی پیشرفت کرده باشن

[A.N.A.P]

توپ رسمی بازی فینال :

[بردیا]

دقیقا. دیگه همه انتظار داشتن بکام بدبخت هرچی ضربه آزاد گیرش میومد گل کنه. انگار پنالتیه. اون دو تا بازی جزء زیباترین بازیهایی بود که از لیگ قیرمانان یادم مونده. اون زمان به دلایلی از منچستر اصلا خوشم نمیومد ولی از طرف دیگه رئال هم که ... ولی بازیها با اون همه ستاره معرکه بود.
اون سالها توازن قدرت تو تیمهای اروپایی خیلی بیشتر بود. بایرن، منچستر، رئال، یوونتوس، میلان، والنسیا، بارسا هیچ جوری نمیشد گفت برنده کدوم میشه(نمیدونم یه حس نوستالژیکه یا اینکه واقعا فوتبال قبلا بیشتر ستاره داشت. از اون ستاره هایی که 90 دقیقه زیبایی فوتبال رو برات دوچندان میکنن) و نکته مهمتری که به نظرم بازیها رو جذاب میکرد این بود که تیمها به هم دیگه کار نداشتن و فقط بازی خودشون که اکثرا هجومی بود رو به نمایش میذاشتن.
بعضی وقتها خودم هم باورم نمیشه ظرف کمتر از 10 سال اینقدر دفاعها و تاکتیکهای دفاعی پیشرفت کرده باشن

و شروع تاکتیکای خفن دفاعی از یونان 2004 شروع شد فکر کنم که اتو رهاگل تمام تیما رو مغلوب تاکتیک خودش کرد
و منم موافقم با اینکه فوتبال قبلا ستاره های بیشتری داشت،جذابیت فوتبال تو گذشته بیشتر تو مسائل داخل زمین بود نه مثل حالا که همه چشمشون به کنفرانس مطبوعاتی فلان مربی و خیانت فلان بازیکن به زنش و .... باشه.

[Greedy]

این از اولیش بعدی هم 16-17 روز دیگه

[yuseph]

روانشناسي پي برد كه قبول قويتر بودن حريف تا حدود 80 درصد منجر به شكست ميشه هر چند بعدها به مسائل شگفت آوري رسيد كه ميتونست يك فرد ضعيف رو با روشهاي متفاوتي از نظر روحي در وضعيتي حتي برتر از يك حريف قوي به ميدان بفرسته اما بديه كار اين بود كه حريف قوي هم ميتونست از همين روشها استفاده كنه
در واقع در فوتبال تيمي كه بپذيره تيم حريف قويتره شكست ميخوره مگر اينكه ضربه اول رو نخوره وگرنه بلافاصله بعد از ضربه نخست پا روي پلكان شكست گذاشته كه به سمت پايين ميره

بررسی تیم حریف معمولا چندتا نکته رو به شما نشون میده:
میزان قدرت تیمی.
میزان قدرت گروهی.
میزان قدرت فردی.
که اگه بخواییم ریزتر بشیم شاید به 100تا آیتم دیگه هم برسیم.
اما مهمتر از اون شما خواهید فهمید که حریف درکل از شما قویتر است یا نه!
نتیجه محاسبات فوق دو احساس در مربی به وجود میارن.
1-ترس.
باعث میشه مربی به فکر این بیوفته چکارکنه حریف رو متوقف کنه با روش های دفاعی وبسته و....که برای بردن منتظر اتفاقات میمونه.
2-امید!
مربی باهوش وزیرک در لابه لای قدرتهای بالای حریف به دنبال پاشنه آشیل اون میگرده وطبق اونه که تیم خودش رو میچینه.

این هارو گفتم که بگم اعتراف به قدرت حریف همیشه باعث شکست نخواهد شدبلکه برعکس.
یه ضرب المثل هست که میگه((هیچ وقت حریفت رو دست کم نگیر))
اینی که فرگی میگه بارسا خطرناکه،درسته اما اون ور قضیه اینه که اون با تحلیل وبررسی و.......این حرف رو زده.
بهرحال باید منتظر شد ودید:
آیا فرگی پاشنه آشیل بارسا را پیدا میکند؟