مشاعره سنتی

[ask_bl]

روز آمد و غوغـــــــــــــــــای در بر دارد***شب آمد و سودای تو در سر دارد
کار شب و روز نیست این کار من است***کی دو خر لنــــــــگ بار من بردارد

مولانا

[t.s.m.t]

دور گل ای عشق کؤنؤل مؤلکؤنؤ بر باد قیلاق
عقلی یغمایه وئره ک شهری نو اباد قیلاق
گل گیلن سؤز بیر ائده ک غیری آرادان گؤتؤره ک
جانی جانانه وئره ک دهریده بیر آد قیلاق

حکیم نباتی

[ask_bl]

قومی متفکرند اندر ره دیـــــن***قومی به گمـــــــــــــان فتاده در راه یقین
میترسم از آنکه بانگ آید روزی***که ای بی خبران راه نه آن است و نه این

خیام

[t.s.m.t]

نه موشکول حالی اولسا عاشیقین،معشوق ائدر چاره
گر اول بیدرد بیلمزسه بو حالی،حال مشکیلدیر
فراق ایامی سئیلاب سرشکیمدن خبر توتماز
قیامت ماجراسیندان گؤر اول ظالیم نه غافیلدیر

مولانا فضولی

[ask_bl]

روز شادیست غم چرا باید خـــورد***امروز می از جام وفا بایـد خورد
چند از کف خباز و سفا رزق خوریم***یکچند هم از کف خدا باید خورد

مولانا

[t.s.m.t]

دردینه عاشیقلرین درمانی یوخ
زرقی چوخ زاهیدلرین،ایمانی یوخ!
تن لری واردیر ولیکن جانی یوخ
عهدینه ثابیت دگیل ایقانی یوخ

نسیمی

"بر درد عاشقان درمانی نیست
زاهدان را زرق بسیار و ایمانی نیست
تن به ظاهر دارند و به باطن جانی نیست
ثابت اندر عهد خود نیستند و پیمانی نیست"

خ

[ask_bl]

خیام اگر ز باده مستــی خوش باش***با لاله رخی اگر نشستـــــی خوش باش
چون عاقبت کار جهان نیستی است***انگار که نیستی! چو هستی خوش باش

خیام

[t.s.m.t]

شهداب_ لیبن ساغر_ پیمانه تک ،ای دوست!
دؤرجی_ دهنین حققه ی_ دؤردانه تک، ای دوست!
گؤلزار_بهشت تک آچیلیب رؤضه ی _حؤسنؤن
بیمار گؤزؤن نرگیسی_مستانه تک،ای دوست!

ویدادی

شهداب لبت،ساغر پیمانه شد ای دوست
درج دهنت حقه ی دردانه شد ای دوست
شد پیدا رخت ،همچو گلزار بهشتی
بیمار چشمت نرگس مستانه شد ای دوست

ت

[ask_bl]

تو خود گفتی که مو ملاح مانـــــم***به آب دیدکان کشــتی برانم
همی ترسم که کشتی غرق وابو***در این دریای بی پایان بمانم

بابا طاهر

[t.s.m.t]

منیم کؤنلؤم معلیم دیر،دیزیم أؤستؤ دبیستانی
او شاگیردم کی ئویرندیم سکوت ایله الیفبانی
نه هر دیزدن اولار مکتب نه ده هر شاگیرد ازبر خان
نه هرقطره اولار انسان،نه هر دریا صدف کانی

خاقانی شروانی

دلم دریا شد ،زانوانم دبستانش
من آن شاگرد ازبر خوان،آموختم الفبایش
نه هر زانو شود مکتب،نه هر شاگرد ازبر خان
نه هر قطره شود انسان،نه هر دریا صدف بارش

ی