با وجودیکه هنوزم ترجیح میدم که کی روش بره و مربیانی مثل پکرمن با اون سبک فوتبالی به ایران بیان ولی کی روش یک حسن بزرگ برای فوتبال ایران داشت:
اینکه به ایرانی ها قشنگ حالی کرد مشکلشون کجاست و تونست توقعاتشون رو خیلی شیک و مجلسی پایین بیاره !!
توقعاتی که زمان مربیان داخلی همیشه بالا بود و ملت منتظر بودن پس از بردن آمریکا، آلمان و مکزیک و پرتغال و .... رو هم در جام جهانی شکست بدیم یا حتما تو آسیا قهرمان بشیم و خوشبختانه این توقعات دیگه وجود نداره و پس از باخت متوجه میشیم مشکلات زیرساختی داریم و کسی شاکی نمیشه چرا به بوسنی یا عراق باختیم و همدیگر رو به خویشتن داری دعوت میکنیم که تا حدودی یک حسن هم هست.
اینقدر که شخصیت های مطرح سینما و ورزش و... دست و پا میزنن که کی روش بماند، اگر برای مسائلی مثل حضور زنان در ورزشگاه ها، ساخت زیر ساخت ها و استادیوم و ... به دولتی ها فشار میاوردن و کمپین راه میانداختن شاید نتایج بهتری حاصل میشد.
منتها چون زورمون به وزیر ورزش میرسه فعلا داریم همه چیو میندازیم گردن اون !
واقعا ساده ایم که فکر میکنیم یک وزیر زپرتی با بودجه ای که حتی نمیتونه ساده ترین امکانات ورزش کشور رو تامین کنه مستقل تصمیم میگیره و مشکل وزیر ورزشه.
احتمالا با یک روحانی مچکریم دیگه، این قضیه هم ختم به خیر بشه ما خوشحال و خندون بشیم. 